ได้ติดตามมาตั้งแต่epแรก ทุกฉาก ทุกตัวละครแสดดีมากๆ ไม่เยอะไม่น้อย เหมือนมันคือเรื่องจริงไม่ใช่การแสดง ชอบารแสดงออกทางแววตา แค่ขยิบตา มองตา ปรายตามอง ก็ทำให้คนดูสัมผัสได้ว่าตัวละคร คิดอย่างไร
เรื่องของเคท (ขอยกตัวอย่าง)
จากแม่กวางน้อย (ขอยืมคำของคุณวรินทร์รตานะคะ) แรกๆแม่กวางน้อย ใสซื่อ ตาแป๋ว พูดมาก แต่จริงใจ
ช่วงซีนแรกเวลาพูด หรือเถียงกับคุณเสกข์ จะมีแววตาของเด็กน้อยไร้เดียงสา (มันน่าเอ็นดูจริงๆ)
หลังจากผ่าน #งานธรรมชาติ แววตาของแม่กวางน้อยก็เปลี่ยนไป กลายเป็นแม่กวางสาว สายตาเป็นประกายเหมือนหัวใจมันเอ่อล้นด้วยความรัก
สามารถสู้สายตาพ่อเสือ(เจ้าเล่ห์) ได้ ในขณะเดียวกันก็สามารถเปลี่ยนพ่อเสือให้ กลายเป็นลูกแมวได้ (แต่ยังไม่ทิ้งลาย อ้อนเมีย เผลอปุ๊บกอด เผลอปุ๊บขโมยจูบ ตายค่ะตายดิฉันตายคาที่ )
มีภาพประกอบนิดนึง
ก่อนงานธรรมชาติ ยังเป็นลูกกวางน้อย
แววตาใสซื่อ
หลังจากงานธรรมชาติ ก็กลายเป็นแม่กวางสาวเต็มตัว
ป.ล เมื่อวานเป็นครั้งแรกที่ คุณพ่อได้นั่งดูด้วย (ซึ่งปกติท่านไม่ติดละครเท่าไหร่) แต่คุณย่าติดเรื่องนี้ ชอบคุณเสกข์มาก
เลยได้นั่งดูกันเมาส์กัน มีอยู่ฉากนึงที่คุณเสกข์ หลอกแม่ว่าตามองเห็นแล้วยื่นขวดน้ำให้ คือเราก็หันไปสังเกตุอาการทุกคนนะ
ว่าจ้องจอทีวีตาไม่กระพิบเงียบกริบ แล้วก็ตอนที่คุณภาร้องไห้บอก ไปต่อไม่ไหวแล้ว(เราก็ร้องตามนะแบบน้ำมูกมาเต็มเลยจ้าแต่ทำฟอร์มเอาหมอนมาซับน้ำตา)
คุณย่าก็น้ำตาปริ่มๆ ส่วนคุณพ่อยังนิ่งค่ะ สักพักฉากในห้องน้ำพี่ปุ๊เฟสไทม์มา "พ่อบอกว่า เขาอาบน้ำอยู่ไอ้นี่ก็ยังจะมาเล่นกีตาร์" คือจะฮาดีมั้ยอ่ะ แต่เข้าใจอารมณ์คุณภามากๆ (เมื่อวานพี่ปุ๊พระเอกสุดๆ ย้ายทีมไปเป็นทีมเมียน้อยพี่ปุ๊แทน) จนฉากสุดท้ายที่ภาโดนแทง แล้วพี่ปุ๊ตะโกนให้เรียกรถพยาบาลดิ๊ คุณพ่อจากที่นั่งดูเงียบๆก็เสียงดังขึ้นว่า "เห้ยยืนนิ่งกันอยู่ได้ ทำไมไม่เรียกรถพยาบาลว๊ะ " คือพ่อค่ะ? อารามณ์มาเต็มกว่าพี่ปุ๊อีกค่ะ!!!! ใจเย็นค่ะ มันคือละคร ท่องไว้ ละคร
#อยากจะขอบคุณทีมงานนักแสดงทุกๆท่านที่ทำให้ครอบครัวเล็กๆที่ห่างหายจากการดูละคร ได้มานั่งอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา มันอิ่มใจ มันมีความสุขจริงๆค่ะ เป็นละครที่ครบรสจริงๆ ขอบคุณที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆออกมานะคะ ดีใจที่ตอนนี้ละครประสบความสำเร็จ
เพราะทุกคนทุ่มเทจริงๆ #เล่ห์รตีควรมีทุกคน (รวมทั้งทีมงานผู้เขียนบท ทีมคอสตูม ) เสียดายเหลืออีก 2ตอนเอง เศร้าเลย
เล่ห์รตี ควรมีทุกคน (ละครละเอียด)
เรื่องของเคท (ขอยกตัวอย่าง)
จากแม่กวางน้อย (ขอยืมคำของคุณวรินทร์รตานะคะ) แรกๆแม่กวางน้อย ใสซื่อ ตาแป๋ว พูดมาก แต่จริงใจ
ช่วงซีนแรกเวลาพูด หรือเถียงกับคุณเสกข์ จะมีแววตาของเด็กน้อยไร้เดียงสา (มันน่าเอ็นดูจริงๆ)
หลังจากผ่าน #งานธรรมชาติ แววตาของแม่กวางน้อยก็เปลี่ยนไป กลายเป็นแม่กวางสาว สายตาเป็นประกายเหมือนหัวใจมันเอ่อล้นด้วยความรัก
สามารถสู้สายตาพ่อเสือ(เจ้าเล่ห์) ได้ ในขณะเดียวกันก็สามารถเปลี่ยนพ่อเสือให้ กลายเป็นลูกแมวได้ (แต่ยังไม่ทิ้งลาย อ้อนเมีย เผลอปุ๊บกอด เผลอปุ๊บขโมยจูบ ตายค่ะตายดิฉันตายคาที่ )
มีภาพประกอบนิดนึง
ก่อนงานธรรมชาติ ยังเป็นลูกกวางน้อย
แววตาใสซื่อ
หลังจากงานธรรมชาติ ก็กลายเป็นแม่กวางสาวเต็มตัว
ป.ล เมื่อวานเป็นครั้งแรกที่ คุณพ่อได้นั่งดูด้วย (ซึ่งปกติท่านไม่ติดละครเท่าไหร่) แต่คุณย่าติดเรื่องนี้ ชอบคุณเสกข์มาก
เลยได้นั่งดูกันเมาส์กัน มีอยู่ฉากนึงที่คุณเสกข์ หลอกแม่ว่าตามองเห็นแล้วยื่นขวดน้ำให้ คือเราก็หันไปสังเกตุอาการทุกคนนะ
ว่าจ้องจอทีวีตาไม่กระพิบเงียบกริบ แล้วก็ตอนที่คุณภาร้องไห้บอก ไปต่อไม่ไหวแล้ว(เราก็ร้องตามนะแบบน้ำมูกมาเต็มเลยจ้าแต่ทำฟอร์มเอาหมอนมาซับน้ำตา)
คุณย่าก็น้ำตาปริ่มๆ ส่วนคุณพ่อยังนิ่งค่ะ สักพักฉากในห้องน้ำพี่ปุ๊เฟสไทม์มา "พ่อบอกว่า เขาอาบน้ำอยู่ไอ้นี่ก็ยังจะมาเล่นกีตาร์" คือจะฮาดีมั้ยอ่ะ แต่เข้าใจอารมณ์คุณภามากๆ (เมื่อวานพี่ปุ๊พระเอกสุดๆ ย้ายทีมไปเป็นทีมเมียน้อยพี่ปุ๊แทน) จนฉากสุดท้ายที่ภาโดนแทง แล้วพี่ปุ๊ตะโกนให้เรียกรถพยาบาลดิ๊ คุณพ่อจากที่นั่งดูเงียบๆก็เสียงดังขึ้นว่า "เห้ยยืนนิ่งกันอยู่ได้ ทำไมไม่เรียกรถพยาบาลว๊ะ " คือพ่อค่ะ? อารามณ์มาเต็มกว่าพี่ปุ๊อีกค่ะ!!!! ใจเย็นค่ะ มันคือละคร ท่องไว้ ละคร
#อยากจะขอบคุณทีมงานนักแสดงทุกๆท่านที่ทำให้ครอบครัวเล็กๆที่ห่างหายจากการดูละคร ได้มานั่งอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา มันอิ่มใจ มันมีความสุขจริงๆค่ะ เป็นละครที่ครบรสจริงๆ ขอบคุณที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆออกมานะคะ ดีใจที่ตอนนี้ละครประสบความสำเร็จ
เพราะทุกคนทุ่มเทจริงๆ #เล่ห์รตีควรมีทุกคน (รวมทั้งทีมงานผู้เขียนบท ทีมคอสตูม ) เสียดายเหลืออีก 2ตอนเอง เศร้าเลย