สวัสดีครับเพื่อนๆ วันนี้ผมจะมาเล่าความม่อเกี่ยวกับเรื่องผู้หญิงของผมครับ
ผมเป็น ตจว. ย้ายเข้ามาเรียนในกรุงเทพ เมื่อ 2 ปีก่อน ผมก็เป็นเด็กทั่วๆไปที่ไม่ได้เรียนเก่ง หรือ ห่วยจนเกินไป ผมเป็นคนคุยเก่งรู้จักคนเขาไปทั่ว รู้จักกันไม่กี่วัน เขาชวนไปไหนต่อไหนผมก็ไปกับเขา และส่วนใหญ่ก็จะเป็น ผญ. ครับ เนื่องจากผมอยู่คนเดียวผมเลยรู้สึกเหงา ตกดึกๆ ผมก็ชอบที่จะ "ไปนั่งร้านเหล้า เพื่อมองเต้าของสาวๆ" ผมพบปะกับหญิงไม่ซ้ำหน้า คุยกันได้ไม่กี่วันก็ขึ้นคบกันเป็นแฟน หรือบางครั้งเจอกันแค่ 2-3 วัน ตื่นมาก็คบกันเลย ตั้งแต่ผมยัายเข้ามาในกรุง ก็ร่วม 2 ปีกว่า ผมคบคนไปทั่วจนนับไม่ถ้วนแล้ว ผมทำตัวแย่มาก มันทำให้ผมไม่เจอรักจริง เพราะผมทำตัวแบบนี้ ถึงไม่มีใคร ที่จะสามารถอยู่กับผมได้ ผมมักที่จะพูดกับเพื่อนบ่อยครั้งว่า "คนนี้จริงจัง" แต่แล้วก็เลิกเพราะเขาคุยกับคนอื่นบ้าง ลืมแฟนเก่าไม่ได้บ้าง บางคนเขาอาจยังไม่พร้อมที่จะใช้คำว่า "แฟน" มันเป็นเพราะผมคือป่าวที่ ำม่รู้จักคำว่า "รอ" เพราะแบบนี้หรือป่าวครับ ทำให้ผมไม่เจอรักที่ดี ที่แท้จริง...
ชีวิตม่อๆ ของหนุ่มมหาลัย
ผมเป็น ตจว. ย้ายเข้ามาเรียนในกรุงเทพ เมื่อ 2 ปีก่อน ผมก็เป็นเด็กทั่วๆไปที่ไม่ได้เรียนเก่ง หรือ ห่วยจนเกินไป ผมเป็นคนคุยเก่งรู้จักคนเขาไปทั่ว รู้จักกันไม่กี่วัน เขาชวนไปไหนต่อไหนผมก็ไปกับเขา และส่วนใหญ่ก็จะเป็น ผญ. ครับ เนื่องจากผมอยู่คนเดียวผมเลยรู้สึกเหงา ตกดึกๆ ผมก็ชอบที่จะ "ไปนั่งร้านเหล้า เพื่อมองเต้าของสาวๆ" ผมพบปะกับหญิงไม่ซ้ำหน้า คุยกันได้ไม่กี่วันก็ขึ้นคบกันเป็นแฟน หรือบางครั้งเจอกันแค่ 2-3 วัน ตื่นมาก็คบกันเลย ตั้งแต่ผมยัายเข้ามาในกรุง ก็ร่วม 2 ปีกว่า ผมคบคนไปทั่วจนนับไม่ถ้วนแล้ว ผมทำตัวแย่มาก มันทำให้ผมไม่เจอรักจริง เพราะผมทำตัวแบบนี้ ถึงไม่มีใคร ที่จะสามารถอยู่กับผมได้ ผมมักที่จะพูดกับเพื่อนบ่อยครั้งว่า "คนนี้จริงจัง" แต่แล้วก็เลิกเพราะเขาคุยกับคนอื่นบ้าง ลืมแฟนเก่าไม่ได้บ้าง บางคนเขาอาจยังไม่พร้อมที่จะใช้คำว่า "แฟน" มันเป็นเพราะผมคือป่าวที่ ำม่รู้จักคำว่า "รอ" เพราะแบบนี้หรือป่าวครับ ทำให้ผมไม่เจอรักที่ดี ที่แท้จริง...