ยาวหน่อยนะคะ ตอนนนี้เข้าเทศกาลสงกรานต์อีกแล้ว
บางวันเรามีธุระ มีงานจำเป็นที่ไม่อยากเปียก แต่โดนบังคับให้เปียก
สมัยเด็กๆเราชอบสงกรานต์เพราะได้รวมญาติที่บ้านย่า ได้เล่นน้ำในสระพลาสติกเฉพาะกิจ และเล่นสาดน้ำกันในหมู่ญาติพี่น้อง แต่โดนกำชับว่าห้ามฉีดหน้าเดี๋ยวเข้าตา พอโตมาอีกหน่อยก็มีไปเล่นกับเพื่อน แต่ก็เล่นในจุดที่เขาเล่นกันในหมู่บ้าน
และแม่เราสอนว่า ถ้าอีกฝั่งเขาไม่อยากเล่น เขาไม่ได้แต่งตัวแบบจะมาเล่นด้วย ก็อย่าไปรังแกเขา
แม่เราสอนให้คิดถึงใจเขาใจเรา
เหมือนตอนเรานั่งรถเมล์ไปเรียนพิเศษแล้วโดนวัยรุ่นเกรียนๆสาดน้ำเข้ามาในรถเมล์จนเปียกโชก(ดันนั่งริมหน้าต่างเพราะร้อน)
เราก็รู้สึกไม่ชอบใจ ไม่สบายตัว และป่วยเป็นหวัดเพราะตัวเปียกเป็นเวลานาน
พอโตมาทำงานแล้ว ก็รู้สึกแปลกใจ ที่ในที่ทำงานคนอายุสี่สิบห้าสิบก็ยังทำตัวเกรียนๆเหมือนกัน
วันก่อนบริษัทเรามีกิจกรรมสรงน้ำพระและรดน้ำผู้บริหาร พนง.ก็เข้าแถวกัน ในระหว่างเข้าแถวยืนรอเพลินๆเราโดนเจ๊คนนึงดีดน้ำใส่หน้า
(คือเจ๊ถือขันไว้ข้างหน้า เอามือจุ่มขันน้ำแล้วมาสลัดใส่หน้าเรา)
หวยออกค่ะ น้ำเข้าตาแล้วเราใส่คอนแทคส์เลนส์
(คือมาทำงานofficeอยู่ในตึกติดแอร์กลางเมือง ห้องที่รดน้ำก็เป็นห้องแอร์ HRก็ไม่มีประกาศให้เตรียมชุดมาเล่นน้ำแบบโรงงานที่เราเคยทำงานด้วย)
เราก็โวยวายตกใจร้องว่า พี่เราใส่คอนแทคส์ เค้าก็อุ้ยขอโทษๆ รดแขนแทนละกัน แล้วเอาน้ำรดแขนเราในขณะที่เราพยายามซับน้ำจากตา
คือ ยังไงก็อยากให้เราเปียก อยากให้เราไม่พอใจ และอยากให้เราเดือดร้อน (เพราะต้องไปนั่งทำงานต่อทั้งเปียกๆ)
และกลุ่มของเจ๊เค้าก็ทำอย่างนี้กับหลายๆคน บางคนเปียกไปถึงชั้นใน ไม่มีใครพอใจ มีแต่กลุ่มเจ๊ที่สนุกสนานพอใจที่ได้แกล้งคน
หลังจากนั้นเรามาpost FB บ่นว่า จะเล่นสงกรานต์ให้ระวังกันบ้าง จะทำเราเลอะแป้งไม่ว่า แต่น้ำสกปรก(ผ่านนิ้วเจ๊ ลอยดอกไม้แป้งน้ำอบ)เข้าตาเราไม่ชอบ เดี๋ยวติดเชื้อมาจะทำไง
เจ๊แกเลยpost ประชดในstatusแกว่า แกรู้เท่าไม่ถึงการณ์ แกไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษแล้วหวังว่าเราคงพอใจ
คือ ประเด็นอยู่ที่
1. เจ๊อายุเข้าเลขสี่นำหน้าเลขห้าไม่ไกล “รู้เท่าไม่ถึงการณ์” ไม่น่าจะใช้แล้วนะ
2. แกไม่ได้ตั้งใจ คือ มันไม่ใช่แกสาดน้ำแล้วเราดันเดินผ่าน เรายืนเฉยๆแกตั้งใจมาสลัดน้ำใส่หน้า มันต้องตั้งใจและตั้งเป้าพอควรนะ
3. ขอโทษแล้วหวังว่าเราคงพอใจ คือ จะพอใจมาก ถ้าแกขอโทษแล้วไม่รดน้ำเราซ้ำ ตอนที่เรากำลังซับน้ำที่หน้า และอารมณ์มาคุ
ของเรายังนับว่าโดนน้อย มีบางคนโดนเอาน้ำราดตรงหลังคอเพื่อให้ซึมไหลเข้าชั้นในและกกน.เลย
ตอนนี้เราสงสัยมากๆว่า
คนที่ชอบสาดน้ำใส่คนที่เค้าไม่เต็มใจ มีธุระ หรือเจ็บไข้อยู่นี่เค้าคิดอะไรกัน
อาการพวกนี้เป็นโรคจิตชนิดหนึ่งหรือเปล่า เพราะเค้ามีความสุขเมื่อเห็นคนอื่นเป็นทุกข์ เดือดร้อน ไม่สบายใจ
บางคนต้องตัวเปียกๆไปนั่งทำงาน นั่งประชุมต่อ บางคนก็เปียกๆไปนั่งรถเมล์BTSต่อ หรือต้องถอดคอนแทคส์ทิ้งเพราะเคืองตา
(มีปีนึงเราเป็นแผลแขนพันผ้ากอซมาจากรพ. เดินเข้าซอยบ้านก็โดนสาดน้ำ คือแผลเปียกสกปรกต้องพันแผลใหม่)
หรือคนอื่นเค้าคิดกันว่า
-คนเป็นแผลถ้าโดนสาดเปียกสกปรกติดเชื้อก็ผิดที่ดันเป็นแผลเองนี่
-ถ้าน้ำเข้าตาตาอักเสบก็ดันไม่หลบให้ดีเอง จะแพ้น้ำสกปรกสิวขึ้นผื่นขึ้นก็ดันผิวบางเอง
-มนุษย์เงินเดือน คนทำงานหาเงิน มีธุระ ก็ผิดที่ไม่เกิดมารวยนั่งกินนอนกินอยู่บ้านจะได้ไม่เปียก
-หรือผิดเองที่แม้จะยังไม่ถึงวันสงกรานต์ก็ควรเตรียมตัวเปียกถึงชั้นในตั้งแต่เริ่มเดือนเมษายน
หรือเราคิดมากไปเอง มีใครสงสัยแบบเราบ้างไหม หรือเราผิดที่ไม่อยากเปียกในเทศกาลเปียกล้วงควักแห่งชาติ
สงกรานต์นี้มีใครไม่อยากเปียก(โดยไม่เต็มใจ)บ้าง
บางวันเรามีธุระ มีงานจำเป็นที่ไม่อยากเปียก แต่โดนบังคับให้เปียก
สมัยเด็กๆเราชอบสงกรานต์เพราะได้รวมญาติที่บ้านย่า ได้เล่นน้ำในสระพลาสติกเฉพาะกิจ และเล่นสาดน้ำกันในหมู่ญาติพี่น้อง แต่โดนกำชับว่าห้ามฉีดหน้าเดี๋ยวเข้าตา พอโตมาอีกหน่อยก็มีไปเล่นกับเพื่อน แต่ก็เล่นในจุดที่เขาเล่นกันในหมู่บ้าน
และแม่เราสอนว่า ถ้าอีกฝั่งเขาไม่อยากเล่น เขาไม่ได้แต่งตัวแบบจะมาเล่นด้วย ก็อย่าไปรังแกเขา
แม่เราสอนให้คิดถึงใจเขาใจเรา
เหมือนตอนเรานั่งรถเมล์ไปเรียนพิเศษแล้วโดนวัยรุ่นเกรียนๆสาดน้ำเข้ามาในรถเมล์จนเปียกโชก(ดันนั่งริมหน้าต่างเพราะร้อน)
เราก็รู้สึกไม่ชอบใจ ไม่สบายตัว และป่วยเป็นหวัดเพราะตัวเปียกเป็นเวลานาน
พอโตมาทำงานแล้ว ก็รู้สึกแปลกใจ ที่ในที่ทำงานคนอายุสี่สิบห้าสิบก็ยังทำตัวเกรียนๆเหมือนกัน
วันก่อนบริษัทเรามีกิจกรรมสรงน้ำพระและรดน้ำผู้บริหาร พนง.ก็เข้าแถวกัน ในระหว่างเข้าแถวยืนรอเพลินๆเราโดนเจ๊คนนึงดีดน้ำใส่หน้า
(คือเจ๊ถือขันไว้ข้างหน้า เอามือจุ่มขันน้ำแล้วมาสลัดใส่หน้าเรา)
หวยออกค่ะ น้ำเข้าตาแล้วเราใส่คอนแทคส์เลนส์
(คือมาทำงานofficeอยู่ในตึกติดแอร์กลางเมือง ห้องที่รดน้ำก็เป็นห้องแอร์ HRก็ไม่มีประกาศให้เตรียมชุดมาเล่นน้ำแบบโรงงานที่เราเคยทำงานด้วย)
เราก็โวยวายตกใจร้องว่า พี่เราใส่คอนแทคส์ เค้าก็อุ้ยขอโทษๆ รดแขนแทนละกัน แล้วเอาน้ำรดแขนเราในขณะที่เราพยายามซับน้ำจากตา
คือ ยังไงก็อยากให้เราเปียก อยากให้เราไม่พอใจ และอยากให้เราเดือดร้อน (เพราะต้องไปนั่งทำงานต่อทั้งเปียกๆ)
และกลุ่มของเจ๊เค้าก็ทำอย่างนี้กับหลายๆคน บางคนเปียกไปถึงชั้นใน ไม่มีใครพอใจ มีแต่กลุ่มเจ๊ที่สนุกสนานพอใจที่ได้แกล้งคน
หลังจากนั้นเรามาpost FB บ่นว่า จะเล่นสงกรานต์ให้ระวังกันบ้าง จะทำเราเลอะแป้งไม่ว่า แต่น้ำสกปรก(ผ่านนิ้วเจ๊ ลอยดอกไม้แป้งน้ำอบ)เข้าตาเราไม่ชอบ เดี๋ยวติดเชื้อมาจะทำไง
เจ๊แกเลยpost ประชดในstatusแกว่า แกรู้เท่าไม่ถึงการณ์ แกไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษแล้วหวังว่าเราคงพอใจ
คือ ประเด็นอยู่ที่
1. เจ๊อายุเข้าเลขสี่นำหน้าเลขห้าไม่ไกล “รู้เท่าไม่ถึงการณ์” ไม่น่าจะใช้แล้วนะ
2. แกไม่ได้ตั้งใจ คือ มันไม่ใช่แกสาดน้ำแล้วเราดันเดินผ่าน เรายืนเฉยๆแกตั้งใจมาสลัดน้ำใส่หน้า มันต้องตั้งใจและตั้งเป้าพอควรนะ
3. ขอโทษแล้วหวังว่าเราคงพอใจ คือ จะพอใจมาก ถ้าแกขอโทษแล้วไม่รดน้ำเราซ้ำ ตอนที่เรากำลังซับน้ำที่หน้า และอารมณ์มาคุ
ของเรายังนับว่าโดนน้อย มีบางคนโดนเอาน้ำราดตรงหลังคอเพื่อให้ซึมไหลเข้าชั้นในและกกน.เลย
ตอนนี้เราสงสัยมากๆว่า
คนที่ชอบสาดน้ำใส่คนที่เค้าไม่เต็มใจ มีธุระ หรือเจ็บไข้อยู่นี่เค้าคิดอะไรกัน
อาการพวกนี้เป็นโรคจิตชนิดหนึ่งหรือเปล่า เพราะเค้ามีความสุขเมื่อเห็นคนอื่นเป็นทุกข์ เดือดร้อน ไม่สบายใจ
บางคนต้องตัวเปียกๆไปนั่งทำงาน นั่งประชุมต่อ บางคนก็เปียกๆไปนั่งรถเมล์BTSต่อ หรือต้องถอดคอนแทคส์ทิ้งเพราะเคืองตา
(มีปีนึงเราเป็นแผลแขนพันผ้ากอซมาจากรพ. เดินเข้าซอยบ้านก็โดนสาดน้ำ คือแผลเปียกสกปรกต้องพันแผลใหม่)
หรือคนอื่นเค้าคิดกันว่า
-คนเป็นแผลถ้าโดนสาดเปียกสกปรกติดเชื้อก็ผิดที่ดันเป็นแผลเองนี่
-ถ้าน้ำเข้าตาตาอักเสบก็ดันไม่หลบให้ดีเอง จะแพ้น้ำสกปรกสิวขึ้นผื่นขึ้นก็ดันผิวบางเอง
-มนุษย์เงินเดือน คนทำงานหาเงิน มีธุระ ก็ผิดที่ไม่เกิดมารวยนั่งกินนอนกินอยู่บ้านจะได้ไม่เปียก
-หรือผิดเองที่แม้จะยังไม่ถึงวันสงกรานต์ก็ควรเตรียมตัวเปียกถึงชั้นในตั้งแต่เริ่มเดือนเมษายน
หรือเราคิดมากไปเอง มีใครสงสัยแบบเราบ้างไหม หรือเราผิดที่ไม่อยากเปียกในเทศกาลเปียกล้วงควักแห่งชาติ