......หลอก....

มองสายรุ้งหลังสายฝนที่งามงด
สวยหมดจดทั้งส่วนโค้งทั้งเฉดสี
ทั้งที่รู้ภาพลวงตาที่มันมี
สีที่เห็นนั้นลวงหลอกเช่นเวทย์มนต์

ก็ชีวิตผ่านมาใช่ไม่มาก
ความหลายหลากของผู้คนที่ผ่านพ้น
ยังสงสัยในจิตใจในตัวตน
ยังสับสนความ จริง-หลอก ที่ผ่านมา

มีคนผ่านเข้ามาชีวิตฉัน
ในคืนวันแสนเหงาปนอ่อนล้า
มีคำพูดแสนอ่อนหวานปลอบวิญญา
มีทีท่าชวนฝันอนาคตไกล

ก็เข้าใจกับคำพูดที่ลวงหลอก
กับคำบอกแสนหวานชวนหลงไหล
กับสายตาที่เหมือนจะเข้าใจ
กับท่าทีแสนห่วงใยแสนกังวล

แล้วก็หลอกตัวเองให้ใจเขา
ทั้งที่รู้ในใจเรายังสับสน
แต่ด้วยใจอ่อนล้าและอับจน
จึงเผลอรับคนอีกคนสู่ดวงใจ

คงอีกครั้งที่หลงไหลในสายรุ้ง
ละอองฟุ้งลวงตาสวยไฉน
และอีกครั้งที่ผิดหวังในหัวใจ
เมื่อวันหนึ่งเขาจากไปเช่นทุกคน