เอ้า มงแซะ มงแซะ แซะมง ตะลุ่มตุมมง
งานแซะก็มา
ก็ว่าแล้วไม่มีผิด แม่นขนาดนี้ซื้อหวยไม่ถูกเจ้ามือกินเด็ด ๆ ผิดคำข้าพเจ้าซะที่ไหน ไหนล่ะ ไหนบอกว่าจะไม่เจออีกแล้ว จะไม่มาอีกแล้ว แล้วไงทีนี้ แล้วไงล่ะ ลืมหมดแล้วช่ะที่เคยพูด ยังไม่ทันข้ามชั่วโมงวิ่งแร่มาหา "เพื่อน" ซะแล้ว อ๊ะ ๆ จะแก้ตัวช่ะว่า "เพื่อน" กำลังแย่ แต่แหมมมมม เพื่อนกันฉันและเธอ ไม่ต้องโอบขนาดนั้นก็ได้มั้ง ไม่ต้องร้องเพลงส่งวิดีโอให้กำลังใจก็ได้มั้ง
Finally ... แล้วทีนี้เข้าใจอ๊ะยังอะไรที่มันเกินเพื่อน
เห็นเลยว่าตอนที่คุณภาร้องไห้อยู่หน้าห้อง ตัวเธอว์เองก็เกือบทำอะไรไม่ถูกใช่ไหมล่ะ ผู้หญิงแมนเว่อร์ของคุณก็มีวันที่อะไร ๆ ไม่เป็นใจซักอย่าง วันนี้คงเป็นวันที่เปิดตาตัวเธอว์เหมือนกันใช่ไหมว่าคุณภาก็เป็นผู้หญิงคนนึง ใช่ไง เป็นผู้หญิงคนนึง ไม่ใช่แค่ "เพื่อน" อย่างที่คุณเคยมองมาตลอด บ่าหลังตั้งตรงที่คุณเคยเห็นเป็นภาพเคียงบ่าเคียงไหล่ วันนี้มันลู่ลง และ คุณคงเห็นว่ามันบอบบาง วันนี้มองสายตาแล้ว คุณอยากทำอะไรล่ะ อยากดูแลปกป้องเขาใช่ไหม
กี่วันแล้วที่ไม่เข้าออฟฟิศ ทำไมล่ะ ทั้ง ๆ ที่เป็นคนบ้างาน แล้วก็เป็นมืออาชีพ แต่ แต่ แต่ วันนี้ก็ฝืนตัวเองไม่อยู่เหมือนกันจริงมะ ไอ้ที่เขาเรียกเท่ ๆ ว่าจิตคลุมกายน่ะ ใจมันลอยไปอยู่ไหนมันก็พาตัวไปอยู่ที่นั่นน่ะแหละ ปกติติดตามข่าวสารซะที่ไหน ก่อนหน้านี้อะไรก็เคท คำนึงก็เคท สองคำก็เคท แล้ววันนี้ หายใจเข้าก็คุณภาอย่างโน้น หายใจออกก็คุณภาอย่างนี้ เอาจนแม่ตัวเองขำแล้วนั่นแน่ะ
จากที่เคยรมณ์บ่จอย ผลุบเข้าผลุบออก พิโอดพิโอยโง้นงี้ ทะเลาะกับเพื่อน กลัวเพื่อนโกรธ (หรือกลัวเพื่อนไม่รัก บอกมาซะดี ๆ) วันนี้คือยังไง โน่น งานบริษัทตัวเองมีไม่ทำ ลุกแล่นหน้าเริ่ด ไปบริษัทอื่นซะยังงั้น แหลมหน้าเข้าไปในออฟฟิศเขาด้วย พอปริศนาเริ่มไขกระจ่าง สายตาที่มองก็เริ่มเปลี่ยน หรือว่าพอให้เขาซบไหล่ปั๊บแล้วมันสปาร์คปั๊บจ๊ะพ่อคุณ หน้าบูด ๆ งี้เปลี่ยนเป็นหน้าบาน และ หน้ายิ่งบานเป็นจานเชิงเมื่อทำคุณภาอารมณ์ดีได้
กลับมาพะบู๊ใส่กันได้เหมือนเดิมแล้ว ชะเอิงเอย ... คิดงี้ใช่มะ
เห็นอยู่หรอกว่าถูกใจอยู่ไม่น้อย เมื่อกล้าเสนอตัวช่วย เขาก็เสนอตัวจ่าย .... เรื่องทะเลาะมันงานถนัดคุณ (ซึ่งไม่ต้องพิสูจน์ล่ะ คุณภารู้ฝีมือดีช่ะ ?) ลูกกะตายิ่งแวววาวใหญ่เลย ช้อบชอบช่ะมะ ผู้หญิงกล้าได้กล้าเสีย แล้วก็ทันกะคุณแบบนี้ มีเรื่องเอนเตอร์เทนได้ทุกวัน ทีนี้ล่ะตามติดกันยังกะเงาตามตัว แล้วมันยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นทุกที๊ทุกที ไม่เคยตื่นเช้า วันนี้มาพร้อมไก่ขัน จนพระมารดาอัศจรรย์ใจ ใครทำลูกฉันเปลี่ยนไปได้ (แต่น แตน แต๊น คุณภาคินีจ้าาาา)
และสุดท้าย ท้ายที่สุด แววตาช็อคซีนีม่าตอนคุณภาถูกมีดจี้ สั่นระริกด้วยความกลัว เปล่าไม่ได้กลัวตัวเองเป็นอะไร แต่กลัว "เพื่อน" คนนั้นจะเป็นอะไรน่ะสิ แล้วพอมีดจิ้มปุ๊บ ... สติหลุดปั๊บ ยังดีที่ยังคุมสมาธิไว้ได้ แต่โทษทีเถอะจ้ะ พอมีดคนร้ายหลุดมือ ฟิวส์พี่ขาดทันที หน้ามืด .... ระดมอัดก็อปปี้ทั้งมือเท้า
หน้าตามันฟ้องทั้งหมด หน้าตามันฟ้องทุกอย่าง
นี่เมิงกล้าทำแฟนกุเหรอ เมิงแทงแฟนกุอ่ะ เอาไว้ไม่ได้แล้ว
ใครห้ามก็สะบัดออกหมด อะไรในหัวมันคงขาดผึงไปแล้วที่เห็นสภาพเขาเป็นแบบนั้น
เจ็บใช่ไหมล่ะ กลัวใช่ไหมล่ะ โกรธด้วยใช่ไหมล่ะ แล้วก็ห่วงด้วยใช่ไหมล่ะ
คิอว่ารสชาติแบบนี้มันยังเพราะเป็น "เพื่อน" อยู่ไหม ?
หวังว่าเหตุการณ์นี้จะ Finally เบิกเนตรคุณซะทีนะ
ขออวยพร
ให้เข้ากับบรรยากาศ
อยากบอกให้รู้ ฉันคือคู่ยามเธอพลั้ง
จะคอยเป็นพลัง สร้างความหวังนั้นไว้
ขอเธอจงตระหนัก ที่รัก อย่าร้องไห้
ตราบที่สองหัวใจนี่ไง ยังสู้อยู่คู่เคียงกัน
จะเป็นผู้คุ้มครองตักเตือน ดังเช่นเพื่อนผู้หวังดี
ความหวั่นกลัวทั้งหลายที่มี บอกฉันซิบอกมา
หากวันใดพบเจอ ใครทำเก้อจงรู้ว่า
โว้ว โวว ขวัญตา ซบลงมาบนบ่าฉัน
รักนั้นเป็นอย่างไร ในหัวใจใครรู้บ้าง
หากไม่มีใครชี้ทาง คงอ้างว้างกว้างไกล
ฉันไม่ใช่นักปราชญ์ อาจพลาดเพราะรักได้
เธอจงโปรดเข้าใจ และขออย่าได้อำลา
จะเป็นผู้คุ้มครองตักเตือน ดังเช่นเพื่อนผู้หวังดี
ความหวั่นกลัวทั้งหลายที่มี บอกฉันซิบอกมา
หากวันใดพบเจอ ใครทำเก้อจงรู้ว่า
โว้ว โวว ขวัญตา ซบลงมาบนบ่าฉัน
โว้ว โวว ขวัญตา ซบลงมาบนบ่าฉัน
เล่ห์รตี (อีกที) : Finally .... นะ คุณศตายุ
งานแซะก็มา
ก็ว่าแล้วไม่มีผิด แม่นขนาดนี้ซื้อหวยไม่ถูกเจ้ามือกินเด็ด ๆ ผิดคำข้าพเจ้าซะที่ไหน ไหนล่ะ ไหนบอกว่าจะไม่เจออีกแล้ว จะไม่มาอีกแล้ว แล้วไงทีนี้ แล้วไงล่ะ ลืมหมดแล้วช่ะที่เคยพูด ยังไม่ทันข้ามชั่วโมงวิ่งแร่มาหา "เพื่อน" ซะแล้ว อ๊ะ ๆ จะแก้ตัวช่ะว่า "เพื่อน" กำลังแย่ แต่แหมมมมม เพื่อนกันฉันและเธอ ไม่ต้องโอบขนาดนั้นก็ได้มั้ง ไม่ต้องร้องเพลงส่งวิดีโอให้กำลังใจก็ได้มั้ง
เห็นเลยว่าตอนที่คุณภาร้องไห้อยู่หน้าห้อง ตัวเธอว์เองก็เกือบทำอะไรไม่ถูกใช่ไหมล่ะ ผู้หญิงแมนเว่อร์ของคุณก็มีวันที่อะไร ๆ ไม่เป็นใจซักอย่าง วันนี้คงเป็นวันที่เปิดตาตัวเธอว์เหมือนกันใช่ไหมว่าคุณภาก็เป็นผู้หญิงคนนึง ใช่ไง เป็นผู้หญิงคนนึง ไม่ใช่แค่ "เพื่อน" อย่างที่คุณเคยมองมาตลอด บ่าหลังตั้งตรงที่คุณเคยเห็นเป็นภาพเคียงบ่าเคียงไหล่ วันนี้มันลู่ลง และ คุณคงเห็นว่ามันบอบบาง วันนี้มองสายตาแล้ว คุณอยากทำอะไรล่ะ อยากดูแลปกป้องเขาใช่ไหม
กี่วันแล้วที่ไม่เข้าออฟฟิศ ทำไมล่ะ ทั้ง ๆ ที่เป็นคนบ้างาน แล้วก็เป็นมืออาชีพ แต่ แต่ แต่ วันนี้ก็ฝืนตัวเองไม่อยู่เหมือนกันจริงมะ ไอ้ที่เขาเรียกเท่ ๆ ว่าจิตคลุมกายน่ะ ใจมันลอยไปอยู่ไหนมันก็พาตัวไปอยู่ที่นั่นน่ะแหละ ปกติติดตามข่าวสารซะที่ไหน ก่อนหน้านี้อะไรก็เคท คำนึงก็เคท สองคำก็เคท แล้ววันนี้ หายใจเข้าก็คุณภาอย่างโน้น หายใจออกก็คุณภาอย่างนี้ เอาจนแม่ตัวเองขำแล้วนั่นแน่ะ
จากที่เคยรมณ์บ่จอย ผลุบเข้าผลุบออก พิโอดพิโอยโง้นงี้ ทะเลาะกับเพื่อน กลัวเพื่อนโกรธ (หรือกลัวเพื่อนไม่รัก บอกมาซะดี ๆ) วันนี้คือยังไง โน่น งานบริษัทตัวเองมีไม่ทำ ลุกแล่นหน้าเริ่ด ไปบริษัทอื่นซะยังงั้น แหลมหน้าเข้าไปในออฟฟิศเขาด้วย พอปริศนาเริ่มไขกระจ่าง สายตาที่มองก็เริ่มเปลี่ยน หรือว่าพอให้เขาซบไหล่ปั๊บแล้วมันสปาร์คปั๊บจ๊ะพ่อคุณ หน้าบูด ๆ งี้เปลี่ยนเป็นหน้าบาน และ หน้ายิ่งบานเป็นจานเชิงเมื่อทำคุณภาอารมณ์ดีได้
เห็นอยู่หรอกว่าถูกใจอยู่ไม่น้อย เมื่อกล้าเสนอตัวช่วย เขาก็เสนอตัวจ่าย .... เรื่องทะเลาะมันงานถนัดคุณ (ซึ่งไม่ต้องพิสูจน์ล่ะ คุณภารู้ฝีมือดีช่ะ ?) ลูกกะตายิ่งแวววาวใหญ่เลย ช้อบชอบช่ะมะ ผู้หญิงกล้าได้กล้าเสีย แล้วก็ทันกะคุณแบบนี้ มีเรื่องเอนเตอร์เทนได้ทุกวัน ทีนี้ล่ะตามติดกันยังกะเงาตามตัว แล้วมันยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นทุกที๊ทุกที ไม่เคยตื่นเช้า วันนี้มาพร้อมไก่ขัน จนพระมารดาอัศจรรย์ใจ ใครทำลูกฉันเปลี่ยนไปได้ (แต่น แตน แต๊น คุณภาคินีจ้าาาา)
และสุดท้าย ท้ายที่สุด แววตาช็อคซีนีม่าตอนคุณภาถูกมีดจี้ สั่นระริกด้วยความกลัว เปล่าไม่ได้กลัวตัวเองเป็นอะไร แต่กลัว "เพื่อน" คนนั้นจะเป็นอะไรน่ะสิ แล้วพอมีดจิ้มปุ๊บ ... สติหลุดปั๊บ ยังดีที่ยังคุมสมาธิไว้ได้ แต่โทษทีเถอะจ้ะ พอมีดคนร้ายหลุดมือ ฟิวส์พี่ขาดทันที หน้ามืด .... ระดมอัดก็อปปี้ทั้งมือเท้า
นี่เมิงกล้าทำแฟนกุเหรอ เมิงแทงแฟนกุอ่ะ เอาไว้ไม่ได้แล้ว
เจ็บใช่ไหมล่ะ กลัวใช่ไหมล่ะ โกรธด้วยใช่ไหมล่ะ แล้วก็ห่วงด้วยใช่ไหมล่ะ
คิอว่ารสชาติแบบนี้มันยังเพราะเป็น "เพื่อน" อยู่ไหม ?
ขออวยพร
จะคอยเป็นพลัง สร้างความหวังนั้นไว้
ขอเธอจงตระหนัก ที่รัก อย่าร้องไห้
ตราบที่สองหัวใจนี่ไง ยังสู้อยู่คู่เคียงกัน
จะเป็นผู้คุ้มครองตักเตือน ดังเช่นเพื่อนผู้หวังดี
ความหวั่นกลัวทั้งหลายที่มี บอกฉันซิบอกมา
หากวันใดพบเจอ ใครทำเก้อจงรู้ว่า
โว้ว โวว ขวัญตา ซบลงมาบนบ่าฉัน
รักนั้นเป็นอย่างไร ในหัวใจใครรู้บ้าง
หากไม่มีใครชี้ทาง คงอ้างว้างกว้างไกล
ฉันไม่ใช่นักปราชญ์ อาจพลาดเพราะรักได้
เธอจงโปรดเข้าใจ และขออย่าได้อำลา
จะเป็นผู้คุ้มครองตักเตือน ดังเช่นเพื่อนผู้หวังดี
ความหวั่นกลัวทั้งหลายที่มี บอกฉันซิบอกมา
หากวันใดพบเจอ ใครทำเก้อจงรู้ว่า
โว้ว โวว ขวัญตา ซบลงมาบนบ่าฉัน
โว้ว โวว ขวัญตา ซบลงมาบนบ่าฉัน