เชิญเข้ามาด่าได้เลยค่ะ

เราเป็นคนเลว เป็นคนที่เลวมาก

เราเจอเค้า ตอนที่เค้ากำลังจะมีลูก เค้าแต่งงานแล้ว แฟนเค้าท้องได้ 4 เดือน

แต่เราชอบเค้า เราไม่สนอะไรทั้งนั้น เราคิดแค่ว่าเราชอบเค้า พอคุยกันได้ 2 อาทิตย์ เราก็มีอะไรกัน ตอนนั้นเราคิดว่า ถึงจะโดนฟันแล้วทิ้งก็ช่างมันเถอะ เราทำไปได้ไงไม่รู้เหมือนกัน

เราคิดว่าหลังจากนี้ เค้าคงทิ้งเราไป

แต่หลังจากนั้นมันก็ไม่ใช่ เรา 2 คนยิ่งสนิทกันมากขึ้น เรามีอะไรกันมาเรื่อยๆ คุยกันทุกวัน ตอนกลางคืน เค้าจะลงจากบ้านมาโทรหาเราที่ลานจอดรถ เป็นแบบนี้ตลอด

ถามว่าตอนนั้นรู้สึกผิดมั๊ย ก็รู้สึกผิดนะ แต่ความรู้สึกอีกด้านมันเยอะกว่า ด้วยคารมของเค้าด้วยแหละมั้ง เพราะเค้าเป็นคนตลก อารมณ์ดี

สุดท้ายเค้าก้อเลิกกับแฟน แต่เค้าก็พูดตลอดว่า เค้าจะไม่ทิ้งลูก เค้าเลิกกันแต่เค้าก็ยังอยู่ด้วยกันกับแฟนเก่า เพราะต้องช่วยกันเลี้ยงลูก จนลูกเค้าเกือบๆ 2 ขวบ เค้าก้อย้ายออกมาอยู่ที่อื่น แต่ก็ยังไปหาลูกอยู่ตลอด

เราคบกันกับเค้าตั้งแต่เรายังไม่เข้ามหาลัย จนเราเรียนจบ พอเราได้งานทำ เราก็ย้ายไปอยู่กับเค้า

ทุกอย่างก็ดูราบรื่นไม่มีปัญหาอะไร จากวันนั้นจนถึงวันนี้เกือบ 10 ปีแล้ว เค้าเป็นคนที่ดีมาก ถึงเค้าจะไม่ได้รวยอะไร แต่เค้าก็พร้อมจะทำทุกอย่าง หาทุกอย่างที่เราต้องการมาให้เสมอ เค้าให้เงินเดือนเราด้วย ซื้อรถให้เราซัพพอร์ทเราในทุกๆทาง ที่สำคัญเค้ายังทำการบ้านสม่ำเสมอตลอด อิอิ

ปีนี้ เค้าทำงานหนักมากขึ้น เราแทบไม่ได้คุยกัน ทั้งๆที่อยู่ด้วยกัน เราเงียบใส่กัน แต่เรื่องอย่างว่าก็ยังไม่ขาดนะคะ แต่เรากลับคิดว่าเราเหงา เราอยากมีแฟนไว้แชทกุ๊กกิ๊กกันบ้าง ช่วงหลังมานี่ เค้าอ่านไลน์แต่ไม่ตอบ โทรไปคุยก็ไม่เกิน 30 วิ

ประโยคที่คุยคือ

เค้า : ว่าไง
เรา : กินข้าวยัง
เค้า : แล้ว โอเคนะ ทำงานอยู่
เรา : เค

วันๆนึงคุยแค่นี้จริงๆ

และแล้วสิ่งที่เราไม่คิดก็เกิดขึ้นค่ะ เราเหงา เราหาเรื่องให้ตัวเอง เราชอบคนคนนึงในเฟส เรากับเค้าเป็นเพื่อนในเฟสกันมาตั้งแต่ปี 2011 กดไลค์รูปกันตลอด แต่เราและเค้าต่างไม่รู้จักกัน เราเริ่มสนใจคนนี้ เราเริ่มส่องเฟสจนเริ่มรู้ว่าเค้าเป็นคนที่ไหน อะไรยังไง

จนเราเจอรูปนึง เป็นฟิล์มอัลตราซาวด์ลูก เมื่อ 2 เดือนก่อน ตอนนั้นลูกเค้าน่าจะ 5 เดือน แต่ในเฟสเค้าไม่มีรูปแฟนเลย

นิสัยเลวของเราก็กำเริบอีก เราเริ่มดู mutual friends ก็มีไม่ถึง 10 คน เราเลือกเพื่อนคนที่สนิทที่สุดในนั้น แล้วถามข้อมูลมานิดหน่อย แล้วเราก็ ทักแชท ไปหาเค้า

ผ่านไปวันนึงเราก็ได้คุยกัน เค้าเป็นคนคุยดีมาก เฟรนด์ลี่กว่าที่เราคิด บทสนทนาครั้งแรกผ่านไปด้วยดีมาก

ผ่านไป 2 วัน เราก็เหงาไปตามเรื่อง เราลงรูปและตั้งแคปชั่นเศร้าหน่อย เค้าก็มาคอมเม้นให้กำลังใจ แต่เราเพิ่งมาเห็นตอนดึก เราเลยทักแชทไปอีก คุยกันได้แป๊บนึง ก็แยกย้ายไป แต่เรามีความสุขมาก เรารู้สึกเลย ว่าความรู้สึกแบบนี้มันไม่ได้เกิดขึ้นกับเรานานมากแล้ว

หลังจากนั้นอีก 2 วัน เค้าก็ทักแชทเรามาตอนดึก เราก็คุยกันอีก แล้วก็ได้แลกไลน์กัน หลังจากนั้นเราก็คุยกันตลอด

เราตกลงกันว่า เราเป็นเพื่อนกัน เพราะต่างคนต่างก็รู้ว่าอีกคนมีแฟนอยู่แล้ว แต่ยิ่งคุยมันก็ยิ่งถลำลึก ผ่านไปอาทิตย์เดียวเราก็นัดเจอกัน พอเข้าสัปดาห์ที่ 2 เราก็มีอะไรกัน

ถามว่าเรารู้สึกผิดมั๊ย มันก็ตอบไม่ถูก แต่เราชอบเค้า หลงเค้า มันเป็นความรู้สึกสดใหม่ที่เราไม่รู้สึกมานานแล้ว

ถามว่าเราทั้ง 2 คนจะเลิกกับแฟนตัวจริงกันมั๊ย คำตอบคือไม่ มีแต่พวกเรานี่แหละที่ต้องเลิกกัน แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ เราเองก็อยากเลิกนะ พยายามมาหลายครั้ง แต่เราก็เลิกไม่ได้ซักที

แล้วตัวเราเองมีแรงดึงดูดอะไรกับผู้ชายที่แฟนกำลังท้อง ไม่เข้าใจเลย

เรารู้ว่าเราเลว
เค้าก็เลว
เราศีลเสมอกัน

เราเลยไม่กล้าเล่าให้ใครฟังเลย

เอาล่ะเชิญด่ากันตามสบายค่ะ