คือเราคบแฟน(คนเกาหลี)มาแบบรักๆเลิกๆค่ะ ตอนเค้าจีบเราทางไลน์ก็โทรมาหาบ่อยๆแบบว่ามีช่วงจีบโปรโมชั่นทั่วไป
ต้องบอกก่อนว่าเรา2คนโตมากแล้วค่ะ ไม่ขอใช้คำว่าแก่555 เรา 30 เค้า 40
จนเค้ามาหาเราที่เมืองไทยก็คบกันค่ะ เราลองใจเค้าด้วยการไปนอนที่โรงแรมเค้า แบบนอนกลางวันนะคะ
จะว่าเราแรดก็ได้ แต่เราไม่ได้คิดไรคือง่วงจริงๆ ง่วงทั้งคู่ เค้าก็ไม่ล่วงเกินเราเลยค่ะ หรือว่าเราไม่น่าล่วงเกิน5555
เราเลยคิดว่าเค้าคนนี้ดีพอสมควร มาหาไกลขนาดนี้ยังไม่ทำผลงานกลับไป เฮอะๆ
หลังจากเค้ากลับไปเราก็ทะเลาะละก็เลิกกัน บวกกับว่าเค้าตกงาน เลยมีความเครียดสูง ก็หายกันไป 1 เดือนกว่าๆค่ะ
วันนึงอยู่ดีๆเค้าก็ทักเรามาเอง (ไอ้ดีใจก็ดีใจ แต่ตรูอุตส่าทำใจมาเกือบได้ละ แง่งเอ๊ย) เลยกลับมาคุยกัน แต่ก็ไม่ได้ใกล้ชิด
ออกแนวเพื่อนๆมากกว่า
แล้วเมื่อ 6 เดือนก่อนเราก็ตัดสินใจไปเรียนต่อที่เกาหลีค่ะ เค้าก็กลับมากระตือรือล้น คุยกะเราอีก คือนางเป็นคนผีเข้าผีออกมาก!!
ตอนอยู่ที่เกาหลีเค้าก็น่ารักช่วยเหลือเราทุกอย่าง ทำงานหนักก็ยังหาเวลามาหาเรา เสาอาทิตก็มาเจอกัน พาเราไปกินข้าวกะเพื่อนๆเค้า
แต่ก็ไม่เป็นแฟนกัน ดันมาตกลงกันอีกทีตอนเรากลับมาที่ไทยแล้ว ก็ยังคบกันมาถึงตอนนี้ แต่เราทะเลาะกันบ่อยค่ะ เพราะเค้าโลกส่วนตัวสูง
พูดง่ายๆคือคนที่ชินกะชีวิตโสด ไม่มีแฟนก็ได้ แต่อยากมีเรา (งงมะ เหมือนคนถูกชะตากัน ดึงดูดกันมากค่ะ) ส่วนเราเป็นคนติดแฟน
ถึงจะโสดมานานแต่สันดานติดแฟนค่ะ แล้วยิ่งเครียดก็อยากคุยกะเค้า ง้องแง้ง จนทะเลาะจะเลิกกันไปหลายที
ประเด็นมันอยู่ที่ว่า บางทีเราก็ไม่รุ้ว่าจะทนคบ ทนคิดถึงไปทำไม คิดถึงก็ต้องหายคิดถึงเอง อนาคตจะได้ลงเอยกันแต่งงานกันหรือเปล่า
เค้าก็เคยพูดแค่ทีเดียวว่ารอเค้าซื้อบ้านก่อน แล้วเราค่อยคุยอีกทีว่าจะแต่งงานกันมั้ยตอนนั้น ซึ่งมันน่าจะอีก 3-4 ปี
ถ้าเราคบกันแบบนี้โดยที่ไม่มีตอนจบ เพื่อนๆจะคบต่อไปไหมคะ คือเราก็ไม่ได้คิดจะมีคนใหม่อะไร แต่ถ้าทะเลาะกันบ่อยๆสู้กลับไปเป็นเพื่อนกันเฉยๆ
จะดีกว่ามั้ยคะ รบกวนปรึกษาหน่อยค่ะ
ขอบคุณทุกความเห็นล่วงหน้าค่ะ
คบชายต่างชาติโลกส่วนตัวสูง กับความรักทางไกล ทำยังไงให้รอดดีคะ????
ต้องบอกก่อนว่าเรา2คนโตมากแล้วค่ะ ไม่ขอใช้คำว่าแก่555 เรา 30 เค้า 40
จนเค้ามาหาเราที่เมืองไทยก็คบกันค่ะ เราลองใจเค้าด้วยการไปนอนที่โรงแรมเค้า แบบนอนกลางวันนะคะ
จะว่าเราแรดก็ได้ แต่เราไม่ได้คิดไรคือง่วงจริงๆ ง่วงทั้งคู่ เค้าก็ไม่ล่วงเกินเราเลยค่ะ หรือว่าเราไม่น่าล่วงเกิน5555
เราเลยคิดว่าเค้าคนนี้ดีพอสมควร มาหาไกลขนาดนี้ยังไม่ทำผลงานกลับไป เฮอะๆ
หลังจากเค้ากลับไปเราก็ทะเลาะละก็เลิกกัน บวกกับว่าเค้าตกงาน เลยมีความเครียดสูง ก็หายกันไป 1 เดือนกว่าๆค่ะ
วันนึงอยู่ดีๆเค้าก็ทักเรามาเอง (ไอ้ดีใจก็ดีใจ แต่ตรูอุตส่าทำใจมาเกือบได้ละ แง่งเอ๊ย) เลยกลับมาคุยกัน แต่ก็ไม่ได้ใกล้ชิด
ออกแนวเพื่อนๆมากกว่า
แล้วเมื่อ 6 เดือนก่อนเราก็ตัดสินใจไปเรียนต่อที่เกาหลีค่ะ เค้าก็กลับมากระตือรือล้น คุยกะเราอีก คือนางเป็นคนผีเข้าผีออกมาก!!
ตอนอยู่ที่เกาหลีเค้าก็น่ารักช่วยเหลือเราทุกอย่าง ทำงานหนักก็ยังหาเวลามาหาเรา เสาอาทิตก็มาเจอกัน พาเราไปกินข้าวกะเพื่อนๆเค้า
แต่ก็ไม่เป็นแฟนกัน ดันมาตกลงกันอีกทีตอนเรากลับมาที่ไทยแล้ว ก็ยังคบกันมาถึงตอนนี้ แต่เราทะเลาะกันบ่อยค่ะ เพราะเค้าโลกส่วนตัวสูง
พูดง่ายๆคือคนที่ชินกะชีวิตโสด ไม่มีแฟนก็ได้ แต่อยากมีเรา (งงมะ เหมือนคนถูกชะตากัน ดึงดูดกันมากค่ะ) ส่วนเราเป็นคนติดแฟน
ถึงจะโสดมานานแต่สันดานติดแฟนค่ะ แล้วยิ่งเครียดก็อยากคุยกะเค้า ง้องแง้ง จนทะเลาะจะเลิกกันไปหลายที
ประเด็นมันอยู่ที่ว่า บางทีเราก็ไม่รุ้ว่าจะทนคบ ทนคิดถึงไปทำไม คิดถึงก็ต้องหายคิดถึงเอง อนาคตจะได้ลงเอยกันแต่งงานกันหรือเปล่า
เค้าก็เคยพูดแค่ทีเดียวว่ารอเค้าซื้อบ้านก่อน แล้วเราค่อยคุยอีกทีว่าจะแต่งงานกันมั้ยตอนนั้น ซึ่งมันน่าจะอีก 3-4 ปี
ถ้าเราคบกันแบบนี้โดยที่ไม่มีตอนจบ เพื่อนๆจะคบต่อไปไหมคะ คือเราก็ไม่ได้คิดจะมีคนใหม่อะไร แต่ถ้าทะเลาะกันบ่อยๆสู้กลับไปเป็นเพื่อนกันเฉยๆ
จะดีกว่ามั้ยคะ รบกวนปรึกษาหน่อยค่ะ
ขอบคุณทุกความเห็นล่วงหน้าค่ะ