สวัสดีค่ะ วันนี้รู้สึกเซ็งๆ มาก ค่ะ ตอนนี้เรากำลังจะขึ้นม.6 ค่ะ มันเป็นธรรมดาที่เหมือนจะโดนกดดันจากหลายๆอย่าง รร เกรด พ่อแม่ และตัวเองค่ะ แอบเซ็งทุกทีค่ะ เวลาที่พ่อแม่พูดว่า "ลูกคนนั้นคนนี้เค้าได้ตั้งเกรด 3 กว่าเค้ายังสอบไม่ติด มอ.เลย "เซ็งค่ะ ทำไมค้ะ พ่อแม่ต้องพูดแบบนี้กับเรา ไม่ใช่แค่ครอบครัวของเรานะค้ะ ลองฟังๆจากครอบครัวอื่นเค้าก็มีปัญหาแบบนี้นะค้ะ
ตรงๆเลยนะคะ เราเรียนได้เกรด 2 มาตลอดไม่เคยลดจนเหลือ 1 ค่ะ ไม่เคยเลย เราเรียนแผนฝรั่งเศสค่ะถามว่าเครียดมั้ยก็เครียดนะคะ แต่เราเป็นเด็กค่ะเลยเครียดไปและโดนดุเลยเก็บไว้ค่ะ ระบายกับเพื่อนบ้างเรื่องเรียนนี่แหละค่ะไม่เคยเรียนติด 0 นะคะ งานทำทันตลอดค่ะอาจมีบ้างที่มีกิจกรรม เข้ามาแทรกเลยอาจจะส่งงานช้าบ้างค่ะ เกรดก็เรื่อยๆค่ะ ไม่ได้แย่มาก ไม่ได้ดีมากค่ะ คะแนนสอบก็เรื่อยๆค่ะ ไม่ตกบ้างตกบ้างค่ะ ง่ายๆ ไม่โง่และก็ไม่ฉลาดค่ะ ถ้าถามว่าความขยันเราก็ขยันระดับนึงค่ะ อีกอย่างค่ะ เรากลับมาบ้านบางครั้งก็ทำงานตั้งแต่เย็นยันรุ่งปิดประตูห้องทำงานๆ แต่ยังโดนบนว่างานไม่ทำคุยแต่โทรศัพท์เราเองก็คุยโทรศัพท์จริงค่ะแต่บางครั้งก็ช่วยให้แฟนสอนงานให้ หรือแค่ถือสายไว้แต่มือทำงานค่ะ เราแบบเซ็งมากค่ะคือเหมือนกับเค้าไม่ได้เค้ามาอยู่กับเราตลอกเวลา สอบเราก็อ่านนะคะหนังสืออ่ะแต่ยังโดนด่าว่าไม่ทำอะไรเลย บางทีก็เปิดประตูทำงานนะคะมีบ่นให้แม่ฟังว่าเนี่ยงานเป็นงี้ๆนะ เยอะนะ แทบไม่ทัน แกก็เหมือนเข้าใจนะคะ เราก็โอเคเกรดเทอมนี้หวังว่าเพิ่มค่ะเราเอก็เปลี่ยนตัวเองหลายๆด้านมากนะคะ แต่เกรดออกมาค่ะ คือตกพรวดค่ะ แต่ก็ยังไม่ถึงกับแย่ แต่ผลที่ได้กลับมาแม่ด่ายับค่ะ บอกเรียนไม่ได้เรื่องบ้างงานนั้นไม่เคยคิดจะทำการบ้านไม่เคยจะทำคุยแต่โทรศัพท์ น้ำเราเอ่อเยค่ะ แบบเห้ยเราทุ่มมไปเยอะมากนะเทอมนี้ทำไมออกมาแบบนี้ ไหนแม่ด่าเราอีกอ่ะ สรุปแกไม่เคยเข้าใจเราหรอ แต่ก็ช่างเถอะค่ะเกรดทั้งห้องทุกคนลดหมดค่ะ ลดแบบอนาตมากค่ะ ลดแบบดิ่งลงเหวเยไม่มีใครเพิ่มสักคนค่ะ เราอยู่กับแม่ค่ะพ่อก็อยู่มั้งคะ (แกจะมานอนตอนดึกๆและตอนเช้ามืดแกจะไป ซึ่งเรากับพ่อจะไม่ค่อยได้เจอน่าหรอกค่ะ แกมาเราหลับแกไปเราไม่ตื่นเลย) เราเป็นลูกคนเดียวค่ะแต่แม่มีหน้าที่ส่งลูกพี่ลูกน้องอีกคนค่ะ ตอนนี้พี่แกก็จะจบล้ะค่ะ ง่ายๆแม่เรารับภาระส่งเรากับพี่เพียงคนเดียวค่ะ ส่วนพ่อหรอคะ แกก็ให้ตามมีตามเกิดของแก แกไม่มีแกก็ไม่ให้ค่ะพอขอเป็นอันทะเลาะค่ะ ข้ออ้างของแกคือ ผ่อนรถค่ะ ส่วนแม่เราหรอคะผ่อนอะไร บ้าน รถอีกคันที่พ่อเคยตื้อแม่จนแม่ต้องกู้มาซื้อค่ะ (พ่อแกมีคันใหม่แกก็ผ่อนของแกค่ะ แกบอกคันที่แม่ผ่อนไม่ใช่ชื่อแก) แม่ผ่อนหนี้บัตรที่กู้มาส่งเรากับพี่ค่ะ ไหนจะบ้านที่เราอาศัยอยู่ ไหนจะค่ากิน ค่าไฟ ค่าน้ำค่ะ เวลาขอเงินพ่อเนี่ยแหละค่ะที่ได้ยินประจำ "พ่อผ่อนรถอีกไม่มีเงินให้หรอก" จะให้เราตอบไรคะ เงิบสิคะตั้งแต่อนุบาลเราขอค่าเทอมจากพ่อพ่อเราก็พูด"ขอแม่สิลูกแม่มีเงิน" ค่าเรียนพิเศษตอนประถมแม่ก็จ่ายเองหมดค่ะ เงินเดือนแม่เรา 7500/เดือน พ่อ 12000/เดือนค่ะ พ่อต้องผ่อนรถเดือน 9000 และรถมอไซ อีก 2000 ค่ะ แต่แม่เราส่งเรากับพี่ ต่อเดือนก็หลายนะคะ ยังไม่รวมค่าใช้จ่ายในบ้านนะคะ สงสัยมั้ยคะว่าแม่เราเอาตังมาจากไหน เราก็สงสัยค่ะถามแกก็บอก บัตรบ้างยืมคนนั้นนี้มั่ง เวลาเราขอตังจากพ่อ จะได้ สองสามเดือน 200 ค่ะ พ่อเราเคยบอกว่าลูกรีบๆเรียนให้จบนะจะได้ทำงานใช้หนี้ให้พ่อหมดๆ(ฟังละเคืองค่ะมันจุกยังไงไม่รู้) แกทำรัฐวิสหกิจค่ะ ค่าเทอมเราเบิกได้ค่ะ แม่เราเป็นคนจ่ายค่าเทอม พ่อเราเป็นคนเบิกค่ะ แน่นอนเงินเบิกคงไม่ได้แม่แน่ค่ะ เรารู้ค่ะว่านี่มันเป็นปัญหาผู้ใหญ่เราเองก็ไม่เคยเข้าไปยุ่งนะคะ ได้แต่ฟังคำบ่นของแม่และสิ่งที่เราเองก็โดนเหมือนเวลาที่แม่ขอเงินพ่อ ถ้าถามว่าแม่เราสอนให้เกลียดพ่อมั้ย ไม่เลยค่ะ แกไม่เคยสอนให้เราคิดแบบนั้นเลยแต่เราเองที่เห็นด้วยตัวเองแล้วมันรู้สึกแปลกๆกับพ่อตัวเองค่ะ แต่พ่อเราชอบพูดให้ครอบครัวย่าฟังว่าแม่เราสอนแบบนั้น เราเองอยากจะเถียงกลับแต่ก็เถียงอะไรได้เพราะเด็กก็คือเด็ก พ่อแกชอบเข้าสังคมค่ะ นั่นคือ เมา แกก็เมาตามเรื่องตามราวของแกค่ะ เราก็เฉยๆนะคะ เด็กทำอะไรไม่ได้นี่คะ เราอยู่กับแม่ทุกวันแม่เราก็จะรู้ว่าเราเป็นยังไง ส่วนพ่อพอเห็นเรานิ่งเงียบแกก็พาลละค่ะว่าแม่สอน เราโมโหแทนแม่นะคะแต่เห้อ ทำไรได้เล่า ถามว่าทำไมไม่เลิกสินะ พ่อแม่เราหญ่ากันแล้วนะคะ พ่อเราเป็นคนขอหญ่าเองค่ะ แต่พอหญ่าแม่เรากับเราคิดว่าคงไปแล้วไปเลย ที่ไหนได้แกกลับมาอยู่กินนอนเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นค่ะ ถ้าให้แม่เราไปจะไหนคะบ้านแม่ก็อยู่นี่ ไหนเรื่องเรียนเราอีก แกก็วุ่นวายแกแหละค่ะ พ่อมาอยู่บ่อยๆแม่เราก็เอ้อขอเงินค่าน้ำค่าไฟค่ะ พ่อบอกแม่ว่า ก็เลิกกันแล้วไม่เกี่ยวสิ เรากับแม่ก็ทำไรไม่ได้ไม่ให้ก็ทนต่อกับสภาพแบบนี้ิคะ พ่อใช้ชีวิตยังกะหนุ่มโสดค่ะ ไปเที่ยวนั่นนี่ รักสนุกค่ะ แกมีอะไรไม่เคยแบ่งปัญครอบครัวหรอกค่ะขนาดเราบอกเราอยากกินอันนี้ซื้อให้หน่อย "ขอแม่นุ" ?? คือ ตอนนี้เราอยู่ ม.6 อยากเรียนติวบ้างแกบอกเรีนทำไม ? รัฐบาลเค้าอย่างนั้นอย่างนี้ ข้ออ้างแกแหละค่ะ ท้อค่ะไม่รู้จะทำไง ทำงานก็อายุไม่ถึง อีก 5 6 เดือนกว่าจะ 18 ค่ะ แล้ว ม.6 ค่าใช้จ่ายบานค่ะ เราก็บอกทั้งพ่อและแม่นะว่าเยอะนะค่าสอบนี่นั่นอีก แม่ก็ อือๆ ส่วนพ่อ เงียบค่ะ บอกว่าให้เราเรียนนั่นนี่ แต่แกไม่พูดถึงค่าใช้จ่ายเลยนะคะ เวลาไปบ้านย่าก็เหมือนกันค่ะ ย่าแกก็ถามไมไม่ส่งลูกเมียบ้าง พ่อแกบอก แม่มันมี ค่ะแม่เราสวนกลับ แม่มันยังไม่ตายนิ 55 เราเองก็ไม่ได้เรียบร้อยนะคะ มีดื้อบ้างแหละค่ะ แต่จะไม่พูด เพราะเคยพูดไปก็เหมือนไม่มีอะไรดีขึ้น ก็เงียบเกบตัวแต่ในห้องค่ะ อยากได้ไรก็เก็บเงินบ้าง ขอแม่บ้างนิดหน่อยเพราะเกรงใจแกค่ะ และไม่เคยมีความคิดที่ว่าแม่รักพี่มากกว่าเราไม่นะคะ เราเฉยๆนะ ถึงยังไงแม่เราก็ส่งเราเรียน นานๆจะขอเงินแกสักทีค่ะ ส่วนพ่อเราเค้าก็มีสมาคมของเค้าแหละค่ะ ลูกเพื่อนแก เรียนม.6 เกรด 3 กว่าค่ะ แต่สอบ มอ.ไม่ติด การกีฬาก็ดีค่ะ แต่ก็ไม่ได้ แกก็บ่นกับแม่ว่าดูลูกเราสิ เรียนก็ไม่ถึงไหน แม่มันก็ไม่รู้จักสอน แม่เราได้แต่เงียบพูดไรละคะ แต่แม่เราตามใจเราค่ะ อยากเรียนไรแกส่ง แต่อย่าเกินภาค กลางแกไม่อยากให้ไปไกลๆ ทำไมคะทำไมพ่อแม่ต้องเอาเราไปเปรียบกับเด็กคนอื่น ตอนแรกประเด็นแบบนี้ได้ยินมาจากรุ่นพี่บ้างแต่ก็เฉยๆนะคะ ไม่ซีค่ะ ถามว่าพ่อแม่มีเปรียบมั้ยก็มีค่ะ แต่เราฟังก็ไม่นิคะไม่สะทกสะท้าน จนนับวันเริ่มมากขึ้น - - เห้ออออ ได้ยินทีไร เซ็งค่ะ คือแม่พูดแบบนั้นไม่เจ็บเท่าไหร่นะคะ แต่พ่อเราพูดเองเรารู้สึกเซ็งค่ะ อะไรเนี่ยส่งก็ไม่ช่วยส่งยังจะพูดแบบนี้กับเราอีก เด็กบางตรั้งมันก็ไม่ได้เหมือนกันหมดนะคะสภาพจิตใจความคิด บางครั้งเราเจอแบบนี้แทบไม่อยกจะเรียนต่อเลยค่ะ มนเฟลๆ เซ็งๆ นะคะ ช่วยทำให้หายคิดแบบนั้นกับพ่อเราทีเถอะ ค่ะ เจออยู่ทุกวัน มันเครียดนะคะ แต่พูดกับแม่ไปก็ก็พูดว่าปัญหา ผู้ใหญ่หน่า แต่เด็กมันเจอทุกวันมันก็เซ็งนะคะ
ทำไมพ่อแม่ต้องพูดแบบนี้
ตรงๆเลยนะคะ เราเรียนได้เกรด 2 มาตลอดไม่เคยลดจนเหลือ 1 ค่ะ ไม่เคยเลย เราเรียนแผนฝรั่งเศสค่ะถามว่าเครียดมั้ยก็เครียดนะคะ แต่เราเป็นเด็กค่ะเลยเครียดไปและโดนดุเลยเก็บไว้ค่ะ ระบายกับเพื่อนบ้างเรื่องเรียนนี่แหละค่ะไม่เคยเรียนติด 0 นะคะ งานทำทันตลอดค่ะอาจมีบ้างที่มีกิจกรรม เข้ามาแทรกเลยอาจจะส่งงานช้าบ้างค่ะ เกรดก็เรื่อยๆค่ะ ไม่ได้แย่มาก ไม่ได้ดีมากค่ะ คะแนนสอบก็เรื่อยๆค่ะ ไม่ตกบ้างตกบ้างค่ะ ง่ายๆ ไม่โง่และก็ไม่ฉลาดค่ะ ถ้าถามว่าความขยันเราก็ขยันระดับนึงค่ะ อีกอย่างค่ะ เรากลับมาบ้านบางครั้งก็ทำงานตั้งแต่เย็นยันรุ่งปิดประตูห้องทำงานๆ แต่ยังโดนบนว่างานไม่ทำคุยแต่โทรศัพท์เราเองก็คุยโทรศัพท์จริงค่ะแต่บางครั้งก็ช่วยให้แฟนสอนงานให้ หรือแค่ถือสายไว้แต่มือทำงานค่ะ เราแบบเซ็งมากค่ะคือเหมือนกับเค้าไม่ได้เค้ามาอยู่กับเราตลอกเวลา สอบเราก็อ่านนะคะหนังสืออ่ะแต่ยังโดนด่าว่าไม่ทำอะไรเลย บางทีก็เปิดประตูทำงานนะคะมีบ่นให้แม่ฟังว่าเนี่ยงานเป็นงี้ๆนะ เยอะนะ แทบไม่ทัน แกก็เหมือนเข้าใจนะคะ เราก็โอเคเกรดเทอมนี้หวังว่าเพิ่มค่ะเราเอก็เปลี่ยนตัวเองหลายๆด้านมากนะคะ แต่เกรดออกมาค่ะ คือตกพรวดค่ะ แต่ก็ยังไม่ถึงกับแย่ แต่ผลที่ได้กลับมาแม่ด่ายับค่ะ บอกเรียนไม่ได้เรื่องบ้างงานนั้นไม่เคยคิดจะทำการบ้านไม่เคยจะทำคุยแต่โทรศัพท์ น้ำเราเอ่อเยค่ะ แบบเห้ยเราทุ่มมไปเยอะมากนะเทอมนี้ทำไมออกมาแบบนี้ ไหนแม่ด่าเราอีกอ่ะ สรุปแกไม่เคยเข้าใจเราหรอ แต่ก็ช่างเถอะค่ะเกรดทั้งห้องทุกคนลดหมดค่ะ ลดแบบอนาตมากค่ะ ลดแบบดิ่งลงเหวเยไม่มีใครเพิ่มสักคนค่ะ เราอยู่กับแม่ค่ะพ่อก็อยู่มั้งคะ (แกจะมานอนตอนดึกๆและตอนเช้ามืดแกจะไป ซึ่งเรากับพ่อจะไม่ค่อยได้เจอน่าหรอกค่ะ แกมาเราหลับแกไปเราไม่ตื่นเลย) เราเป็นลูกคนเดียวค่ะแต่แม่มีหน้าที่ส่งลูกพี่ลูกน้องอีกคนค่ะ ตอนนี้พี่แกก็จะจบล้ะค่ะ ง่ายๆแม่เรารับภาระส่งเรากับพี่เพียงคนเดียวค่ะ ส่วนพ่อหรอคะ แกก็ให้ตามมีตามเกิดของแก แกไม่มีแกก็ไม่ให้ค่ะพอขอเป็นอันทะเลาะค่ะ ข้ออ้างของแกคือ ผ่อนรถค่ะ ส่วนแม่เราหรอคะผ่อนอะไร บ้าน รถอีกคันที่พ่อเคยตื้อแม่จนแม่ต้องกู้มาซื้อค่ะ (พ่อแกมีคันใหม่แกก็ผ่อนของแกค่ะ แกบอกคันที่แม่ผ่อนไม่ใช่ชื่อแก) แม่ผ่อนหนี้บัตรที่กู้มาส่งเรากับพี่ค่ะ ไหนจะบ้านที่เราอาศัยอยู่ ไหนจะค่ากิน ค่าไฟ ค่าน้ำค่ะ เวลาขอเงินพ่อเนี่ยแหละค่ะที่ได้ยินประจำ "พ่อผ่อนรถอีกไม่มีเงินให้หรอก" จะให้เราตอบไรคะ เงิบสิคะตั้งแต่อนุบาลเราขอค่าเทอมจากพ่อพ่อเราก็พูด"ขอแม่สิลูกแม่มีเงิน" ค่าเรียนพิเศษตอนประถมแม่ก็จ่ายเองหมดค่ะ เงินเดือนแม่เรา 7500/เดือน พ่อ 12000/เดือนค่ะ พ่อต้องผ่อนรถเดือน 9000 และรถมอไซ อีก 2000 ค่ะ แต่แม่เราส่งเรากับพี่ ต่อเดือนก็หลายนะคะ ยังไม่รวมค่าใช้จ่ายในบ้านนะคะ สงสัยมั้ยคะว่าแม่เราเอาตังมาจากไหน เราก็สงสัยค่ะถามแกก็บอก บัตรบ้างยืมคนนั้นนี้มั่ง เวลาเราขอตังจากพ่อ จะได้ สองสามเดือน 200 ค่ะ พ่อเราเคยบอกว่าลูกรีบๆเรียนให้จบนะจะได้ทำงานใช้หนี้ให้พ่อหมดๆ(ฟังละเคืองค่ะมันจุกยังไงไม่รู้) แกทำรัฐวิสหกิจค่ะ ค่าเทอมเราเบิกได้ค่ะ แม่เราเป็นคนจ่ายค่าเทอม พ่อเราเป็นคนเบิกค่ะ แน่นอนเงินเบิกคงไม่ได้แม่แน่ค่ะ เรารู้ค่ะว่านี่มันเป็นปัญหาผู้ใหญ่เราเองก็ไม่เคยเข้าไปยุ่งนะคะ ได้แต่ฟังคำบ่นของแม่และสิ่งที่เราเองก็โดนเหมือนเวลาที่แม่ขอเงินพ่อ ถ้าถามว่าแม่เราสอนให้เกลียดพ่อมั้ย ไม่เลยค่ะ แกไม่เคยสอนให้เราคิดแบบนั้นเลยแต่เราเองที่เห็นด้วยตัวเองแล้วมันรู้สึกแปลกๆกับพ่อตัวเองค่ะ แต่พ่อเราชอบพูดให้ครอบครัวย่าฟังว่าแม่เราสอนแบบนั้น เราเองอยากจะเถียงกลับแต่ก็เถียงอะไรได้เพราะเด็กก็คือเด็ก พ่อแกชอบเข้าสังคมค่ะ นั่นคือ เมา แกก็เมาตามเรื่องตามราวของแกค่ะ เราก็เฉยๆนะคะ เด็กทำอะไรไม่ได้นี่คะ เราอยู่กับแม่ทุกวันแม่เราก็จะรู้ว่าเราเป็นยังไง ส่วนพ่อพอเห็นเรานิ่งเงียบแกก็พาลละค่ะว่าแม่สอน เราโมโหแทนแม่นะคะแต่เห้อ ทำไรได้เล่า ถามว่าทำไมไม่เลิกสินะ พ่อแม่เราหญ่ากันแล้วนะคะ พ่อเราเป็นคนขอหญ่าเองค่ะ แต่พอหญ่าแม่เรากับเราคิดว่าคงไปแล้วไปเลย ที่ไหนได้แกกลับมาอยู่กินนอนเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นค่ะ ถ้าให้แม่เราไปจะไหนคะบ้านแม่ก็อยู่นี่ ไหนเรื่องเรียนเราอีก แกก็วุ่นวายแกแหละค่ะ พ่อมาอยู่บ่อยๆแม่เราก็เอ้อขอเงินค่าน้ำค่าไฟค่ะ พ่อบอกแม่ว่า ก็เลิกกันแล้วไม่เกี่ยวสิ เรากับแม่ก็ทำไรไม่ได้ไม่ให้ก็ทนต่อกับสภาพแบบนี้ิคะ พ่อใช้ชีวิตยังกะหนุ่มโสดค่ะ ไปเที่ยวนั่นนี่ รักสนุกค่ะ แกมีอะไรไม่เคยแบ่งปัญครอบครัวหรอกค่ะขนาดเราบอกเราอยากกินอันนี้ซื้อให้หน่อย "ขอแม่นุ" ?? คือ ตอนนี้เราอยู่ ม.6 อยากเรียนติวบ้างแกบอกเรีนทำไม ? รัฐบาลเค้าอย่างนั้นอย่างนี้ ข้ออ้างแกแหละค่ะ ท้อค่ะไม่รู้จะทำไง ทำงานก็อายุไม่ถึง อีก 5 6 เดือนกว่าจะ 18 ค่ะ แล้ว ม.6 ค่าใช้จ่ายบานค่ะ เราก็บอกทั้งพ่อและแม่นะว่าเยอะนะค่าสอบนี่นั่นอีก แม่ก็ อือๆ ส่วนพ่อ เงียบค่ะ บอกว่าให้เราเรียนนั่นนี่ แต่แกไม่พูดถึงค่าใช้จ่ายเลยนะคะ เวลาไปบ้านย่าก็เหมือนกันค่ะ ย่าแกก็ถามไมไม่ส่งลูกเมียบ้าง พ่อแกบอก แม่มันมี ค่ะแม่เราสวนกลับ แม่มันยังไม่ตายนิ 55 เราเองก็ไม่ได้เรียบร้อยนะคะ มีดื้อบ้างแหละค่ะ แต่จะไม่พูด เพราะเคยพูดไปก็เหมือนไม่มีอะไรดีขึ้น ก็เงียบเกบตัวแต่ในห้องค่ะ อยากได้ไรก็เก็บเงินบ้าง ขอแม่บ้างนิดหน่อยเพราะเกรงใจแกค่ะ และไม่เคยมีความคิดที่ว่าแม่รักพี่มากกว่าเราไม่นะคะ เราเฉยๆนะ ถึงยังไงแม่เราก็ส่งเราเรียน นานๆจะขอเงินแกสักทีค่ะ ส่วนพ่อเราเค้าก็มีสมาคมของเค้าแหละค่ะ ลูกเพื่อนแก เรียนม.6 เกรด 3 กว่าค่ะ แต่สอบ มอ.ไม่ติด การกีฬาก็ดีค่ะ แต่ก็ไม่ได้ แกก็บ่นกับแม่ว่าดูลูกเราสิ เรียนก็ไม่ถึงไหน แม่มันก็ไม่รู้จักสอน แม่เราได้แต่เงียบพูดไรละคะ แต่แม่เราตามใจเราค่ะ อยากเรียนไรแกส่ง แต่อย่าเกินภาค กลางแกไม่อยากให้ไปไกลๆ ทำไมคะทำไมพ่อแม่ต้องเอาเราไปเปรียบกับเด็กคนอื่น ตอนแรกประเด็นแบบนี้ได้ยินมาจากรุ่นพี่บ้างแต่ก็เฉยๆนะคะ ไม่ซีค่ะ ถามว่าพ่อแม่มีเปรียบมั้ยก็มีค่ะ แต่เราฟังก็ไม่นิคะไม่สะทกสะท้าน จนนับวันเริ่มมากขึ้น - - เห้ออออ ได้ยินทีไร เซ็งค่ะ คือแม่พูดแบบนั้นไม่เจ็บเท่าไหร่นะคะ แต่พ่อเราพูดเองเรารู้สึกเซ็งค่ะ อะไรเนี่ยส่งก็ไม่ช่วยส่งยังจะพูดแบบนี้กับเราอีก เด็กบางตรั้งมันก็ไม่ได้เหมือนกันหมดนะคะสภาพจิตใจความคิด บางครั้งเราเจอแบบนี้แทบไม่อยกจะเรียนต่อเลยค่ะ มนเฟลๆ เซ็งๆ นะคะ ช่วยทำให้หายคิดแบบนั้นกับพ่อเราทีเถอะ ค่ะ เจออยู่ทุกวัน มันเครียดนะคะ แต่พูดกับแม่ไปก็ก็พูดว่าปัญหา ผู้ใหญ่หน่า แต่เด็กมันเจอทุกวันมันก็เซ็งนะคะ