ทำยังไงให้ความขี้เกียจหายไปจากตัวเราคะ

อยากได้แรงบันดาลใจ ในการเรียน การเปลี่ยนแปลงตัวเอง อยากกลับไปขยันเหมือนสมัยเรียนมัธยม เฮ้ออออออออออออ นี่เรามาถึงจุดๆนี้ได้ยังไงจุดที่เราขี้เกียจ จุดที่เราไม่มีเป้าหมายในการเรียน ใครเคยเป็นแบบเราบ้าง

เป็นพวกชอบนอนอยู่เฉยๆไม่มีแรงบันดาลใจในการทำอะไรเลยค่ะทำไงดีคะ

ตามหัวข้อเลยครับ คือผมเป็นคนขี้เกียจครับแต่ไม่มาก ติดเกมนิดหน่อยครับแค่บางช่วง ผมอยากเรียนวิศวะกับแพทย์ แต่พอผมถามแม่ แม่จะบอกว่าหัวผมไม่ไปหรอก ขี้เกียจขนาดนี้ ผมพยายามนะ แบบหานู่นนี่มาอ่านเพื่อละความ

ตามหัวข้อเลยค่ะ ตอนนี้หนูขึ้นม.2แล้ว เลยอยากจะเปลี่ยนตัวเองให้พ่อแม่ภูมิใจอีกสักครั้ง คือตอนประถมหนูก็เรียนได้ดีอยู่ แต่มาตกเพราะขึ้นมัธยมนี่แหละค่ะ ตอนเทอมเเรกได้ประมาณ3.5ก็ยังพอใช้ได้ค่ะ แต่เทอม2มา

เนื่องด้วยตัวเราเป็นพวกประเภทที่ต้องพึ่งแรงบันดาลใจในการใช้ชีวิต(มากๆ) คือเป็นพวกจิตป่วยอยู่แล้ว โรคซึมเศร้านั่นแหละ คือเราต้องหาแรงบันดาลใจเพื่อทำอะไรบางอย่างเพื่อที่จะไม่ยื้อยุดฉุดกระชากกับความรู้สึ

คือเรามีเพื่อนสนิดคนนึงแล้วเขาเป็นคนที่ขี้เกียจมากส่วนเราเป็นคนที่ขยันมากแล้ววันนี้ครูคนนึงก็มาพูดกับเราว่า"นี่เธอนี่ ขยันตั้งใจเรียน เพื่อนเธออ่ะเก่งกว่าเธอแต่ว่าเขาอ่ะขี้เกียจ แต่เธอเนี่ย ขยันเ

คือตอนนี้รู้สึกไม่ไหวกับน้ำหนักตัวเองแล้วค่ะ เราเคยกินยาค่ะแต่ก็ไม่ลดเราก็เลยออกกำลังกายช่วงปิดเทอมตอนแรกที่ทำก็ขยันมากค่ะ ออกกำลังกายวันละ 30 นาทีควบคุมอาหารเราทำ3วันลดลง1กิโลค่ะตอนแรกตกใจมาก แต่พอเป

ขี้เกียจเฝ้าโซเชียลน่ะ ไม่มีไอเดียตั้งกระทู้ด้วย เลยจบวันด้วยกระทู้นี้ งานทำเกม ตอนนี้มีแรงกาย แรงใจ แต่ขาดไอเดีย งานส่วนใหญ่อยู่ในฟีลด์วาดรูป พูดเหมือนขยัน แต่จริง ๆ ขี้เกียจมาาาาากกกกก นอนเฉย ๆ มา

เป็นขี้เกียจมาก คิดต่างๆนานา จะลงมือทำก็ละทุกที เห้อออออ ขอแรงบันดาลใจหน่อยค่ะ