คือ วันนี้พาคุณตาไปหาหมออายุ 84 ปีที่โรงพยาบาลประจำจังหวัด ตามปกติซึ่งมาเป็นประจำทุกเดือน โดยมาถึงโรงพยาบาลแต่เช้ามืดเพื่อมารอคิวซึ่งหากมาช้าก็อาจต้องรอนานถึงตอนบ่าย ก็ได้คิวที่20กว่าเหมือนปกติทุกเดือน ก็รอหมอมาประมาณ 8 โมงกว่าก็ดูปกติดีทุกอย่าง คุณตาผมก็รอต่อคิวมาเรื่อยๆแต่วันนี้คุณตาผมตั้งใจจะเอายาที่ได้รับจากโรงพยาบาลศิริราชเนื่องจากตาผมไปรักษาโรคหัวใจที่นั่นซึ่งมันซ้ำกับทางโรงพยาบาลแห่งนี้จ่ายให้แล้วมันเหลือเป็นจำนวนมากคุณตาด้วยความหวังดีจึงเอามาเพื่อจะบอกคุณหมอว่ายาแบบนี้มีแล้วจึงให้แม่ผมไปแจ้งกับพยาบาลและพอถึงคิวคุณหมอกลับบอกพยาบาลว่าให้คุณตาผมไปต่อคิวสุดท้ายเป็นการลงโทษ อ่าวแม่ผมกับตาก็งงแต่ก็ไม่ได้ต่อว่าอะไรก็อดทนรอ พอมาถึงคิวรอบสองพยาบาลหน้าห้องเรียกแม่ผมให้ไปต่อคิวให้ตาที่หน้าห้องแต่คุณหมอกลับสั่งว่าให้พยาบาลจัดคิวใหม่ให้ตาผมไปอยู่สุดท้ายอีกแม่ผมกับตาก็จำต้องรอต่อไปสุดท้ายแก่ก็ให้เข้าไปพบหมอเหมือนเป็นเรื่องปกติ ตาผมเป็นข้าราชการบำนาญจึงมีสิทธิ์เบิกข้ารักษาพยาบาลได้ทั้งหมดอยู่แล้วแต่แกเสียดายเงินที่รัฐบาลต้องมาออกให้แกทิ้งๆขว้างๆแทนที่จะเอาไปช่วยคนอื่นแต่กลับถูกคุณหมอลงโทษให้รอจนจะเที่ยงถึงได้กลับบ้านมาพัก ผมเองและแม่รู้สึกเสียความรู้สึกมากที่เจอแบบนี้บ้านเราเป็นครอบครัวข้าราชการถึงฐานะไม่รวยมากแต่ก็พอมีพอกินไม่เคยทุจริต ผมเองจะไม่ว่าเลยหากมาทำแบบนี้กับผมหรือแม่แต่นี่ทำกับคุณตาอายุ 84 ปี ที่ป้ายก็เขียนเต็มโรงพยาบาลคนอายุเกิน 70 ปีไม่ต้องรอคิวนี่ตาผม 84 ปีและเป็นโรคหัวใจ เบาหวาน ด้วยกลับต้องมารองรับอารมณ์คุณหรือหากเป็นกับพ่อแม่หรือคนในครอบครัวคุณบ้างหล่ะจะรู้สึกอย่างไรและหากวันนี้ตาผมเป็นอะไรไปแล้วคุณจะรับผิดชอบอย่างไร และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่คุณทำกับคนไข้ คุณเคยทำแบบนี้มาแล้วกับคนอื่น คุณเป็นหมอคุณทำงานช่วยผู้อื่นมันเป็นที่ของคุณ (จังหวัดที่มีสัญญาลักษณ์ทีมฟุตบอลเป็นช้างอะ)
คุณเคยเจอบริการจากทางโรงพยาบาลแบบนี้ไหม