ดิฉันเป็นเจ้าหน้าที่รัฐแก่งหนึ่งมีหน้าที่สืบเสาะและพินิจคดีตามคำสั่งศาล ดิฉันไม่เชิญผู้เสียหายรายหนึ่งมาให้ถ้อยคำ ผู้เสียหายรายนี้ก็เหวี่ยงวีน บ่นว่าทำไมต้องมาไม่ใช่คนทำผิดสักหน่อย เบื่อที่ต้องพูดซ้ำๆเดิมหลายรอบ ตำรวจก็เรียกไปถามแล้ว นี่จะถามอะไรกันอีก ดิฉันก็อธิบายถึงเหตุที่เชิญมาแต่อาจจะไม่ละเอียดเพราะเพิ่งย้ายมาทำงานนี้ พอถามถึงอาชีพ เค้าก็บอกว่าทำธุรกิจส่วนตัวและเป็นผู้พิพากษาด้วย ดิฉันงงแปบนึกขึ้นได้เลยถามว่าผู้พิพากษาสมทบใช่ไหม เค้าตอบว่าใช่ พอสอบถามพฤติการณ์คดีไปเรื่อยจนจบ ตลอดเวลาเค้ามีอารมณ์หงุดหงิดตลอด  บ่นว่าทำไมต้องเจาะลึกขนาดนี้ ถามเยอะจัง เค้าเป็นผู้พิพากษาสมทบ ตอนที่ทำมาไม่เห็นต้องมีถามแบบลึกขนาดนี้เลย เสียเวลา  พอดิฉันถามเสร็จก็ให้หัวหน้าตรวจดูก่อน แล้วหัวหน้าก็มาอธิบายเพิ่มเติมในส่วนที่ดิฉันยังอธิบายไม่ครบ หน.บอกดิฉันเพิ่งย้ายงานมาได้2-3วัน เค้าถึงกับทำหน้าแบบเซ็งๆ พอดิฉันให้เค้าลงลายมือชื่อที่ให้ถ้อยคำไว้ ก็ว่าดิฉันว่านี่ลายมือคุณหรอ อ่านไม่ออกเลย น่าจะไปหัดคัดลายมือใหม่นะ  ซึ่งดิฉันจะใช้เขียนไม่ได้พิมพ์ ตอนนั้นอยาดจะร้องไห้เหลือเกิน แล้วตรงช่วงไหนที่บันทึกการให้ถ้อยคำ ถ้ามีการแก้ ปกติจะต้องให้ผู้ให้ถ้อยคำเซ็นชื่อกำกับอยู่แล้ว ทีนี้ดิฉันให้เค้าเซ็น เค้าต่อว่าดิฉันว่า นี่คุณเขียนผิดเองทำไมต้องให้ชั้นเซ็นชื่อด้วย พอเบิกเบี้ยเลี้ยงพยานให้ซึ่งทางกรมจะมีเบี้ยเลี้ยงพยานให้ทุกรายๆละ100บาท เค้าก็ถามว่าชั้นต้องจ่ายเงินให้คุณหรอ ดิฉันก็อธิบายไป เค้าบอกว่าโหร้อยนึง เงินเยอะเนอะ แล้วทำหน้าแบบดูแล้วกวนประสาทมาก  ก่อนกลับก็พูดทิ้งท้ายว่าหัดอธิบายเก่งๆให้เหมือนหัวหน้านะ ดิฉันก็น้อมรับไว้ แต่สีหน้าเค้าแบบยิ้มมุมปาก มันดูแล้วจี๊ดไปในใจ ตอนนั้นนึกว่าเนี่ยหรอที่ได้รับการคัดเลือกให้เป็นผู้พิพากษาสมทบ ที่เคยคิดไว้คือคนที่มีจิตใจดี  อารมณ์เย็น เข้าใจผู้อื่น เข้าใจกระบวนการยุติธรรม    หรือว่าที่ดิฉันเข้าใจมันผิด ใครทราบช่วยอธิบายหน่อยนะคะ