เราแอบชอบผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ม.6ตอนนั้นเราอ้วนไม่สวย เขาหล่อมาก เราพยายามทำทุกอย่างออกกำลังกายเพื่อที่จะได้ใจเขา พอเราขึ้นปี1เขาก็กับมาแล้วเราก็ได้คุยกันอีกครั้งได้คบกัน เราก็ไม่รู้ว่าเขารักเราจิงๆรึว่าเพราะเราเปลี่ยนแปลงตัวเอง
เรากับแฟนเก่าเลิกรากันไปนานแล้วกว่า7-8เดือน จากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็ยังคิดถึงเขาอยู่เสมอ
รูปภาพของทุกอย่างเราก็ลบทิ้งออกหมด ไม่เหลืออะไรเลย ก็จะเหลือแต่รองเท้าที่เขาซื้อให้เป็นของขวัญ
ก่อนเราจะเลิกกัน มันรู้สึกเเปลกที่เขาทำตัวเปลี่ยนไป เขาไม่มีเวลาให้เรา 2-3เดือน ทั้งๆจากก่อนสองสามเดือนเราก็ไปหาเขาทุกๆสัปดาหรือวันศูกร์ถึงจะได้เจอกัน เขาทำงานออฟฟิศเป็นนักฟุตบอลด้วย เราเรยตัดสิ้นใจไปหาเขาที่ออฟฟิศกะว่าจะไปจับผิดว่าเขาคุยกับใครรึป่าว พอวันนั้นจะเข้านอนเราก็อยากจะเล่นโทสับเขาอยากรู้ที่มันบอกเราว่าไม่ว่างมันคุยกับใคร แต่มันดันตั้งรหัสผ่านเปลี่ยนรหัสโทสับ เราถามว่ารหัสอะไร มันบอกเราว่าจะรู้ไปทำไม เรื่องส่วนตัว เรานี่เงิบบเรยย เราก็อืม!!ไม่ได้ไร ก็นอนจนถึงเช้ามา เขาก็จะไปส่งเราขึ้นรถกับไปเรียน ปกติช่วงเช้าตอนจะไปส่งเราเรียนมันจะขอกอด ครั้งนี้เราขอกอดแล้วมันไม่กอดเรายืนอยู่เฉยๆแล้วใส่นาฬิกา ทุกอย่างมันดูแย่ไปหมด จากนั้นนั้น3-4วัน เราเรยตัดสิ้นใจบอกเลิกเอง ทั้งๆที่ยังไม่รู้ว่าเขามีใครอีกคนรึป่าว
มันก็ง้อเรานะ ง้อได้แค่1สัปดาห์ เขาก็เลิกง้อขอคืนดี เราก็ลบเขาออกเฟสลบไลน์ทุกอย่างอค บอกได้แค่โชคดี
จากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเรย น้ำหนักเราลงเยอะมากร้องไห้คิดถึงเขา2วันแรก หลังจากนั้นเราก็พยายามทำใจ เวลาผ่านสถานที่ที่ไปเราก็จะนึกถึงเขา
ปัจจุบันก็เป็นพี่ชายน้องสาวกัน วันเกิดเขาเราก็ไปอวยพรในแชทเฟส พอถึงวัยเกิดเราเขาก็มาอวยพร ใจมันยังวิวๆยังไงไม่รู้
เราก็ตั้งใจเรียนอยู่กับเพื่อนให้มาก ก็เริ่มที่จะลืมได้แต่ไม่เต็มร้อย มีคนเข้ามามากมายดีกว่าเขาหลายเท่าอนาคตเอ่ยนิสัยเอ่ยยทุกอย่าง
แต่ความรู้สึกเรามันก็ยังไม่ดีเท่าคนแรกเพราะเขาเป็นรักครั้งแรกของเรา แต่เราก็พยายามไม่คิด ถ้าเขาดีจิงเขาคงไม่ปล่อยให้เราอยู่คนเดียวง่ายๆแบบนี้ ทุกวันนี้เรารู้สึกเบื่อๆเซ้งๆ ความรู้สึกไม่อยากคุยกับใคร คุยได้แป๊บเดียวก็เบื่อ รึว่าเรายังไม่ลืมแฟนเก่า รึว่าเรายังไม่เจอคนที่ใช่ตอนนี้ก็ยังคงอยู่คนเดียวต่อไป
เคยไหม? พยายามเปิดใจยังงัยก็ไม่เคยลืมแฟนเก่า
เรากับแฟนเก่าเลิกรากันไปนานแล้วกว่า7-8เดือน จากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็ยังคิดถึงเขาอยู่เสมอ
รูปภาพของทุกอย่างเราก็ลบทิ้งออกหมด ไม่เหลืออะไรเลย ก็จะเหลือแต่รองเท้าที่เขาซื้อให้เป็นของขวัญ
ก่อนเราจะเลิกกัน มันรู้สึกเเปลกที่เขาทำตัวเปลี่ยนไป เขาไม่มีเวลาให้เรา 2-3เดือน ทั้งๆจากก่อนสองสามเดือนเราก็ไปหาเขาทุกๆสัปดาหรือวันศูกร์ถึงจะได้เจอกัน เขาทำงานออฟฟิศเป็นนักฟุตบอลด้วย เราเรยตัดสิ้นใจไปหาเขาที่ออฟฟิศกะว่าจะไปจับผิดว่าเขาคุยกับใครรึป่าว พอวันนั้นจะเข้านอนเราก็อยากจะเล่นโทสับเขาอยากรู้ที่มันบอกเราว่าไม่ว่างมันคุยกับใคร แต่มันดันตั้งรหัสผ่านเปลี่ยนรหัสโทสับ เราถามว่ารหัสอะไร มันบอกเราว่าจะรู้ไปทำไม เรื่องส่วนตัว เรานี่เงิบบเรยย เราก็อืม!!ไม่ได้ไร ก็นอนจนถึงเช้ามา เขาก็จะไปส่งเราขึ้นรถกับไปเรียน ปกติช่วงเช้าตอนจะไปส่งเราเรียนมันจะขอกอด ครั้งนี้เราขอกอดแล้วมันไม่กอดเรายืนอยู่เฉยๆแล้วใส่นาฬิกา ทุกอย่างมันดูแย่ไปหมด จากนั้นนั้น3-4วัน เราเรยตัดสิ้นใจบอกเลิกเอง ทั้งๆที่ยังไม่รู้ว่าเขามีใครอีกคนรึป่าว
มันก็ง้อเรานะ ง้อได้แค่1สัปดาห์ เขาก็เลิกง้อขอคืนดี เราก็ลบเขาออกเฟสลบไลน์ทุกอย่างอค บอกได้แค่โชคดี
จากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเรย น้ำหนักเราลงเยอะมากร้องไห้คิดถึงเขา2วันแรก หลังจากนั้นเราก็พยายามทำใจ เวลาผ่านสถานที่ที่ไปเราก็จะนึกถึงเขา
ปัจจุบันก็เป็นพี่ชายน้องสาวกัน วันเกิดเขาเราก็ไปอวยพรในแชทเฟส พอถึงวัยเกิดเราเขาก็มาอวยพร ใจมันยังวิวๆยังไงไม่รู้
เราก็ตั้งใจเรียนอยู่กับเพื่อนให้มาก ก็เริ่มที่จะลืมได้แต่ไม่เต็มร้อย มีคนเข้ามามากมายดีกว่าเขาหลายเท่าอนาคตเอ่ยนิสัยเอ่ยยทุกอย่าง
แต่ความรู้สึกเรามันก็ยังไม่ดีเท่าคนแรกเพราะเขาเป็นรักครั้งแรกของเรา แต่เราก็พยายามไม่คิด ถ้าเขาดีจิงเขาคงไม่ปล่อยให้เราอยู่คนเดียวง่ายๆแบบนี้ ทุกวันนี้เรารู้สึกเบื่อๆเซ้งๆ ความรู้สึกไม่อยากคุยกับใคร คุยได้แป๊บเดียวก็เบื่อ รึว่าเรายังไม่ลืมแฟนเก่า รึว่าเรายังไม่เจอคนที่ใช่ตอนนี้ก็ยังคงอยู่คนเดียวต่อไป