การบอกลา กับน้ำตาครั้งสุดท้าย

กระทู้คำถาม
เรื่องมีอยู่ว่า  เราเป็นเพื่อนกันมา3ปีตั้งแต่ม.1-ม.3 เราเริ่มชอบเขาตั้งแต่ม.2เพราะคนในห้องล้อจนทำให้ฉันเริ่มชอบเราจริงๆ คนที่ฉันชอบ เขาเป้นผู้ชาย ฉันก้ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงชอบเขาา ทั้งๆที่เขาก็เรียนหนังสือไม่เก่งหน้าตาก็ปานกลาง แต่แันรักเขามาก แคร์เขาว่าตลอด 2ปี มันเป็นความรักที่ทรมานมาก เราแคร์เขาทุกอย่าง ช่วยเหลือเขาทุกอย่าง คอยเป็นห่วงทุ่มเทตลอด กุแคร์มากกว่าพ่อกูอีกนะ กุไม่เคยฟังพ่อกูเท่าเลยนะ กูทำเพื่อทุกอย่างแต่กลับทำลายทุกอย่าง แต่กลับมาทำลายความรู้สึกกู แต่ที่ทำมาเหมือนกูเป็นคนที่ไร้ค่าในสายตาอะ สำคัญแค่บางเวลาอะ กูเป็นคนกูก็เหนื่อยเป็นนะ
มันคงผิดที่กูไม่ใช่ผู้หญิงนะเลยไม่สน ไม่เคยที่จะแคร์กู ความรักมันจำกัดเพศด้วยหรอว่ะ กูผิดเองที่ยิ้มไปรักคนทีาไม่มีหัวใจ  เรารู้นะว่าความรักมันไม่มีใครหมู่เกย์ เราพยายามทำทุกกสิ่งทุกอย่าง เพื่อเธอ เคยซื้อของให้ เราคิดที่จะตัดใจจากเขาแต่พยายามลืมทุกอย่างแต่มันกลับจำทุกอย่าง  และแล้ววันเวลาก็พรากความรักเราไป จนถึงวันรับใบจบ วันนี้มันเหมือนเป็นสิ่งบ่งบอกว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีก เขาเข้ามาจับมือ แล้วบอกว่าลาก่อนนะอั้ม มันเป็นวันที่มีความสุขมากพร้อมความเจ็บปวด และคงเป็นครั้งแรกแล้วครั้งสุดท้ายที่เราเราจะได้เจอกัน เพราะเขาต้องไปเรียนต่างจังหวัด แต่เราคิดมาตลอดคิดมากกว่าเพื่อนด้วยซ้ำ แต่เขาก็ไม่เคยคิดอะไกับฉัน มันเป้นการแอบรักที่ทรมานมาก เราทุ่มเทให้เขาทั้งชีวิต แต่เขาไม่เคยให้คุณค่าในสายตาเขาเลย  เราเจ็บมาตลอด เราอยากปรึกษาว่าเราควรตัดดใจยังไงดี เพราะพยายามตัดใจมาตลอดแต่เราทำไม่ได้ ช่วยแนะนำหน่อยครับอมยิ้ม20อมยิ้ม20อมยิ้ม20อมยิ้ม20
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่