ผมไม่เข้าใจว่า ทำไมแฟนผมต้องเอาอดีตที่ผ่านมา ซึ่งมันเป็นเรื่องก่อนหน้าที่ผมจะคบกับเธอในตอนปัจจุบันนี้
เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับแฟน เราคบกันมาสักพักแล้ว รู้กันกันมาก็นานแล้ว เพราะเธอเป็นรุ่นน้องที่ วิทยาลัย เมื่อสมัยเรียน มัธยม
และวันหนึ่ง เราสองคน ก็มีโอกาสได้รักกัน ได้คบกันเป็นแฟน จนมาถึงตอนนี้ เราอยู่ห่างกันเพราะเธอต้องทำงานช่วงปิดเทอม เป็นงานกลางคืน ซึ่งผมก็ไม่อยากจะให้เธอทำหรอก แต่เพราะความจำเป็นที่ต้องทำ ผมเลยยอมให้เธอทำ ผมก็มีความระแวง เป็นห่วงเธอมากๆ  แต่แล้วสิ่งที่ผมคิดไว้ก็เกิดขึ้นจริงๆ คือ เมื่อเธอไปทำงานช่วงแรกๆก็ยังดีๆกันอยู่ โทรหาพูดคุยด้วยความคิดถึงกันและกันตลอด แต่มาช่วงนี้ ผมรับรู้ได้ว่า เธอเปลี่ยนไปมาก เปลี่ยนไปจนเห็นได้ชัด ไม่ค่อยจะได้คุยเหมือนเมื่อก่อน เมื่อก่อนตอนเวลาพักงานเธอก็ติดต่อกลับมาตลอดเพื่อพูดคุยกันด้วยความคิดถึง แต่ช่วงหลังๆมานี้เธอแสดงออกได้ชัด ว่า เธอรำคานผม ไม่มีเวลาแม้แต่จะอ่านแชทผม ทั้งๆที่เธอออนเฟตบุคอยู่ บางทีก้เป็นแบบว่า ถามคำ ตอบคำ และบ่อยมากที่เธอหงุดหงิดผม ต่อว่า ด่าถอ แต่ผมก็ยอมเธอนะ เพราะผมคิดเสมอว่า เธอคือคนที่ผมตั้งใจ จิงจัง ผมซื่อสัตย์ จิงใจ และเป็นคนที่ผมจะหยุดทุกๆอย่างเพื่อจะคบกับเธอไปนานๆ ผมแคร์เธอมาก   และล่าสุดเรื่องที่เกิดขึ้น มีอยู่ว่า ผมให้ พาสเวิดส์ เฟตบุคของผม ให้เธอ เพื่อเป็นการพิสูจน์ความจิงใจความบริสุทธ์ใจที่ผมให้เธอ แล้วเธอก็เข้าไปดูข้อความแชทของผมทั้งหมด แล้วเธอก็มาปฏิเสธผม บอกเลิกผม ไม่คุยกับผม ทั้งๆที่เรื่องในแชทนั้นมันเกิดขึ้นก่อนที่ผมกับเธอจะมาคบกัน เป็นเรื่องที่ผ่านมานานมาก 4-5 ปี ผมไม่เข้าใจว่าเพราะด้วยเหตุใด เธอจึงเอาเรื่องเก่ามาทะเลาะกัน หรือเพราะเธอมีใครอีกคนที่กำลังจีบกันอยู่ตอนทำงาน จึงเป็นสาเหตุที่เธอต้องการจะทะเลาะ เพื่อเป็นข้ออ้างในการบอกลา บอกเลิกกับผม
สิ่งที่ผมไม่เข้าใจมากๆ คือ คนเราก่อนจะคบกันมันก็มีประวัติกันทั้งนั้น เธอก็มี ผมก็มี แฟนเก่า ใครๆก็มี แต่เรื่องมันก็จบแล้ว ไม่ได้คุยไม่ได้ติดต่อกับแฟนเก่าแล้ว ทำไมเธอถึงยังเอาเรื่องนี้มาทะเลาะกันอีก คนเรารักกันจิง ก็ต้องคบกันอยู่ด้วยกันที่ปัจจุบัน อดีตก็คืออดีต ปัจจุบันนี่สิสำคัญ ทำไมต้องเอาอดีตมาตัดสินกันด้วย
ผมรู้ว่าเรื่องทั้งหมด คือ เธอต้องการที่จะเลิกกับผม แต่ไม่ยอมพูดมันออกมา พยายามทำให้เห็นว่าเรื่องของเราทั้งหมด ผมคือ คนผิด เป็นต้นเหตุทั้งหมด
ผมทำอะไรไม่ได้ เพราะเหตุผลเดียว คือ ผมรักเธอมาก แคร์เธอมาก