เมื่อวานนี้เชื่อว่าหลายๆคนในนี้(รวมทั้งผม)คงได้มีอาการหัวใจจะวาย+ความเครียดเล่นงานอย่างหนักเหมือนกัน555+ เลยอยากมาแชร์ประสบการณ์ครับ
ขอเล่าก่อนเลยครับว่าตอนแรกผมได้ยื่นเรื่องขอผ่อนผันไว้นะ เพราะผมยังเรียนมหาลัยปี3อยู่เลย น้ำหนักก็112 สูง165 bmi=41 ที่บ้านกับเพื่อนๆก็ถามผมเหมือนกันว่าจะผ่อนผันทำไม หุ่นอย่างผมเนี้ยไม่น่าโดนหรอก แต่ผมก็คอยตามอ่านในเน็ตเหมือนกันว่ามันมีเคสที่อ้วนแต่ก็ไม่รอดอยู่ด้วยนี่สิ ก็เลยแบบ"เออ ผ่อนๆไปเรียนจบค่อยเกณฑ์ดีกว่า เพื่อความชัวร์"
กลับบ้านมาเลยวันที่ 1 มาแบบกูผ่อนผันแน่นอน100% จนตอนเย็นๆป้าข้างบ้านก็มานั่งเมาท์กับหม่อมแม่ของกระผมประมาณว่าได้ยินข่าวลือหนาหูจากคนวงในว่าปีนี้คนสมัครทหารเต็มแล้ว ไม่ต้องไปสมัครหรอก มันไม่โดนแน่ๆ
ยอมรับว่าผมไม่ค่อยจะเชื่อข่าวลือนั้น แต่ก็เกิดความลังเลนะ คือบางคนอาจมีอาการเหมือนผมคือ ใจนึงก็อยากผ่อนผันไปก่อน(อาจเพราะกลัวหรือมีเหตุผล) แต่อีกใจก็คิดนะว่าอ้วนๆแบบเราก็อยากลองเสี่ยงตรวจเลือกไปเลยให้มันจบในปีเดียว คืนนั้นก็นอนคิดทั้งคืนไม่ได้นอน ว่าจะผ่อนผันหรือสละสิทธ์ผ่อนผันดี
ตอนเช้าออกจากบ้านหกโมง ไปถึงเค้าก็เรียกไปรวมแถวแยกเป็นตำบล จังหวัดผมคนเยอะนะประมาณ500คนได้ เค้าก็จ้บฉลากก่อนเลยว่าตำบลไหนจะได้ขานเรียกชื่อลำดับอะไร ตำบลผมได้เป็นลำดับ7 สอดส่องก่อนเลย อืม พวกอ้วนนี่มีราวๆ1ใน5เลยแฮะ หูก็ได้ยินหลายคนคุยว่ามาเพื่อสมัครทหารเหมือนกัน และในที่สุดผมก็ตัดสินใจได้ล่ะ สรุปแล้วผมจะ...ขอสละสิทธ์ผ่อนผัน
ล่ะ!
จับลำดับเสร็จ สัสดีก็ให้แยกคนที่ขอผ่อนผันกับคนที่เตรียมเรียกชื่อออกจากกันคนละโต๊ะ ผมก็เดินไปนั่งรวมกับคนที่ขอผ่อนผันไว้ เตรียมขอสละสิทธ์ผ่อนผัน...แต่ๆๆ! ตอนนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกคนก็ประกาศ "ใครที่จะขอสละสิทธ์ผ่อนผันต้องเตรียมวุฒิการศึกษาตัวจริงไม่ใช่ฉบับสำเนาไว้ด้วยนะครับ"
ผม
...
...
...
ดดดด! ไม่ได้เอามาาาา นอนกองอยู่ที่หอต่างจังหวัดดดด!
เพราะตอนแรกกะมาผ่อนผันเฉยๆเลยไม่ได้เตรียมมา อันนี้ขอเตือนหลายๆคนที่จะไปปีหน้า หอบมันไปด้วยนะครับ เผื่อเอาไว้กันเหนียววว ตัวจริงนะ!
ผมนี่นั่งเครียดเลยอุตสาห์จะขอสละสิทธ์แต่ไม่ได้เอาวุฒิมา นั่งคิดจะทำไงดีว้าา มันจะเอาวุฒิไปทำอะไรฟ่ะ นึกว่าเอามาเฉพาะคนที่จะสมัครทหารซ่ะอีก...จนในที่สุดเค้าก็เรียกชื่อผม ออกไปเค้าก็ถามว่าจะสละสิทธ์มั้ย ผมก็บอกปัญหาไปอ่ะนะว่าอยากสละแต่ดันลืมวุฒิพอมีทางแก้มั้ย สัสดีเค้าก็นิ่งๆไปสักพัก แล้วก็บอกเคสของเราอ้ะ สละสิทธ์ได้ แต่ถ้าไปตรวจเลือกแล้วโดนขึ้นมาจะโดน2ปีเลยนะ จะเอารึเปล่า? ผมก็เครียดนะ แต่ก็ไม่เปลี่ยนใจล่ะขอสละสิทธ์ไป แกก็ให้ไปกรอกแบบฟอร์มแล้วนั่งคอยเรียกชื่อ
ช่วงนี้แหล่ะใช้เวลารอนานมากกกกก เพราะเค้าจะเรียกชื่อคนที่สละสิทธ์ผ่อนผันทีหลังสุดเลย นั่งนาน พอนั่งนานๆมาก จิตก็ฟุ้งซ่านล่ะ เฮ้ยถ้าเกิดโดนจะทำไงดีว่ะ สองปีเลยนะ เรียนก็ยังไม่จบเลย นั่งจมปรักคิดอยู่แค่นี้ล่ะ พอใกล้ถึงเวลาตรวจเลือกร่างกายของพวกเราก็มีพวกทหารเข้ามาคุยด้วยกับพวกเรา ถามทำไมสละสิทธ์กัน หลายคนก็บอกเพราะอยากสมัครทหาร แล้วอยู่ดีๆแกก็ชี้นิ้วมาทางผมนะ บอกหุ่นแบบผมเนี้ยก้ำกึ่งว่ะ แต่ทหารเรือชอบหุ่นแบบนี้ เอิ่มมม ขอบคุณที่ทำให้ตูเครียดหนักกว่าเดิม!!!
ในที่สุดก็ถึงคราวพวกผมได้เข้าตรวจเลือก นั่งรอจาก11โมงยันจะบ่ายสอง เข้าไปตรวจร่างกาย หมอผู้ชายนะครับ(แอบเสียดายเพราะผมหวังเจอหมอหญิงมากกว่าเพราะน่าจะดูใจดีกว่า55) ถึงคิวผมตรวจ ใจนี่เต้นรัว เหงื่อแตกพลั่กเลย หมอยืนดูผมนิดนึง ให้ผมแยกไปชั่งน้ำหนัก วัดส่วนสูงมาบอกแก แล้วแกก็นั่งคิดbmiของผมไป (อันนี้บอกไว้ว่าเวลาตรวจร่างกายเค้าก็ให้ลุกยืนเป็นแถวหน้ากระดานประมาณครั้งล่ะ10คนแล้วตรวจพร้อมๆกันนะ ใครมีโรคอะไรก็ยกมือบอก+ใบรับรองแพทย์)และแล้ววินาทีตัดสินชีวิต หมอเงยหน้าขึ้นมา!..."จัดเข้าประเภท4ครับ"
เยสสสสสสสสสสสสสส!
โอ๊ยยยย วินาทีนั้นนะแบบโครตดีใจอ้ะครับ มันแบบโล่งเลยยย>w<
หมอก็ให้กรอกข้อมูลอ้ะนะ หายดีใจผมก็ถามคำถามนึงไปเพราะคาใจมานานว่าเกณฑ์เรื่องน้ำหนักนี่มันยังไง เห็นบางคนดัชนีมวลกายมากกว่า35ก็โดนบ้าง หมอบอกในส่วนนี้ถ้าเป็นคนที่ไม่มีโรค จะดูความสมส่วนของร่างกายด้วยครับ น้ำหนักเกินจริงแต่ถ้าดูสูงและร่างกายไม่ได้เทอะทะมากจริงๆ ก็มีโอกาศโดนครับ สรุปคือมันก็ขึ้นอยู่กับดุลพินิจของแพทย์ผู้ตรวจด้วยล่ะครับ แล้วก็ให้ไปนั่งรอเอาใบอะไรสักอย่างยาวๆใบนึงแล้วก็กลับบ้านได้เลย
อ่อ! ไอ้ข่าวลือคนสมัครเต็มแล้ว ไม่โดนกันเนี้ยน่าจะข่าวลวงครับเพราะ มีจับใบดำใบแดงอีก เอา20หรือ30คนได้มั้ง สรุปวันนั้นโครตยาวนานมากสำหรับผม แต่ก็โล่งใจล่ะ
ปล.อันนี้ผมอยากรู้ ผมถูกจัดอยู่ในประเภท4แล้ว คือปีหน้าหรือปีต่อๆไปต้องมาทำอะไรอีกมั้ยครับที่เกี่ยวกับทหาร?
เล่าประสบการณ์+ถามเรื่องหลังเกณฑ์ทหาร
ขอเล่าก่อนเลยครับว่าตอนแรกผมได้ยื่นเรื่องขอผ่อนผันไว้นะ เพราะผมยังเรียนมหาลัยปี3อยู่เลย น้ำหนักก็112 สูง165 bmi=41 ที่บ้านกับเพื่อนๆก็ถามผมเหมือนกันว่าจะผ่อนผันทำไม หุ่นอย่างผมเนี้ยไม่น่าโดนหรอก แต่ผมก็คอยตามอ่านในเน็ตเหมือนกันว่ามันมีเคสที่อ้วนแต่ก็ไม่รอดอยู่ด้วยนี่สิ ก็เลยแบบ"เออ ผ่อนๆไปเรียนจบค่อยเกณฑ์ดีกว่า เพื่อความชัวร์"
กลับบ้านมาเลยวันที่ 1 มาแบบกูผ่อนผันแน่นอน100% จนตอนเย็นๆป้าข้างบ้านก็มานั่งเมาท์กับหม่อมแม่ของกระผมประมาณว่าได้ยินข่าวลือหนาหูจากคนวงในว่าปีนี้คนสมัครทหารเต็มแล้ว ไม่ต้องไปสมัครหรอก มันไม่โดนแน่ๆ
ยอมรับว่าผมไม่ค่อยจะเชื่อข่าวลือนั้น แต่ก็เกิดความลังเลนะ คือบางคนอาจมีอาการเหมือนผมคือ ใจนึงก็อยากผ่อนผันไปก่อน(อาจเพราะกลัวหรือมีเหตุผล) แต่อีกใจก็คิดนะว่าอ้วนๆแบบเราก็อยากลองเสี่ยงตรวจเลือกไปเลยให้มันจบในปีเดียว คืนนั้นก็นอนคิดทั้งคืนไม่ได้นอน ว่าจะผ่อนผันหรือสละสิทธ์ผ่อนผันดี
ตอนเช้าออกจากบ้านหกโมง ไปถึงเค้าก็เรียกไปรวมแถวแยกเป็นตำบล จังหวัดผมคนเยอะนะประมาณ500คนได้ เค้าก็จ้บฉลากก่อนเลยว่าตำบลไหนจะได้ขานเรียกชื่อลำดับอะไร ตำบลผมได้เป็นลำดับ7 สอดส่องก่อนเลย อืม พวกอ้วนนี่มีราวๆ1ใน5เลยแฮะ หูก็ได้ยินหลายคนคุยว่ามาเพื่อสมัครทหารเหมือนกัน และในที่สุดผมก็ตัดสินใจได้ล่ะ สรุปแล้วผมจะ...ขอสละสิทธ์ผ่อนผัน
จับลำดับเสร็จ สัสดีก็ให้แยกคนที่ขอผ่อนผันกับคนที่เตรียมเรียกชื่อออกจากกันคนละโต๊ะ ผมก็เดินไปนั่งรวมกับคนที่ขอผ่อนผันไว้ เตรียมขอสละสิทธ์ผ่อนผัน...แต่ๆๆ! ตอนนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกคนก็ประกาศ "ใครที่จะขอสละสิทธ์ผ่อนผันต้องเตรียมวุฒิการศึกษาตัวจริงไม่ใช่ฉบับสำเนาไว้ด้วยนะครับ"
ผม
...
...
...
เพราะตอนแรกกะมาผ่อนผันเฉยๆเลยไม่ได้เตรียมมา อันนี้ขอเตือนหลายๆคนที่จะไปปีหน้า หอบมันไปด้วยนะครับ เผื่อเอาไว้กันเหนียววว ตัวจริงนะ!
ผมนี่นั่งเครียดเลยอุตสาห์จะขอสละสิทธ์แต่ไม่ได้เอาวุฒิมา นั่งคิดจะทำไงดีว้าา มันจะเอาวุฒิไปทำอะไรฟ่ะ นึกว่าเอามาเฉพาะคนที่จะสมัครทหารซ่ะอีก...จนในที่สุดเค้าก็เรียกชื่อผม ออกไปเค้าก็ถามว่าจะสละสิทธ์มั้ย ผมก็บอกปัญหาไปอ่ะนะว่าอยากสละแต่ดันลืมวุฒิพอมีทางแก้มั้ย สัสดีเค้าก็นิ่งๆไปสักพัก แล้วก็บอกเคสของเราอ้ะ สละสิทธ์ได้ แต่ถ้าไปตรวจเลือกแล้วโดนขึ้นมาจะโดน2ปีเลยนะ จะเอารึเปล่า? ผมก็เครียดนะ แต่ก็ไม่เปลี่ยนใจล่ะขอสละสิทธ์ไป แกก็ให้ไปกรอกแบบฟอร์มแล้วนั่งคอยเรียกชื่อ
ช่วงนี้แหล่ะใช้เวลารอนานมากกกกก เพราะเค้าจะเรียกชื่อคนที่สละสิทธ์ผ่อนผันทีหลังสุดเลย นั่งนาน พอนั่งนานๆมาก จิตก็ฟุ้งซ่านล่ะ เฮ้ยถ้าเกิดโดนจะทำไงดีว่ะ สองปีเลยนะ เรียนก็ยังไม่จบเลย นั่งจมปรักคิดอยู่แค่นี้ล่ะ พอใกล้ถึงเวลาตรวจเลือกร่างกายของพวกเราก็มีพวกทหารเข้ามาคุยด้วยกับพวกเรา ถามทำไมสละสิทธ์กัน หลายคนก็บอกเพราะอยากสมัครทหาร แล้วอยู่ดีๆแกก็ชี้นิ้วมาทางผมนะ บอกหุ่นแบบผมเนี้ยก้ำกึ่งว่ะ แต่ทหารเรือชอบหุ่นแบบนี้ เอิ่มมม ขอบคุณที่ทำให้ตูเครียดหนักกว่าเดิม!!!
ในที่สุดก็ถึงคราวพวกผมได้เข้าตรวจเลือก นั่งรอจาก11โมงยันจะบ่ายสอง เข้าไปตรวจร่างกาย หมอผู้ชายนะครับ(แอบเสียดายเพราะผมหวังเจอหมอหญิงมากกว่าเพราะน่าจะดูใจดีกว่า55) ถึงคิวผมตรวจ ใจนี่เต้นรัว เหงื่อแตกพลั่กเลย หมอยืนดูผมนิดนึง ให้ผมแยกไปชั่งน้ำหนัก วัดส่วนสูงมาบอกแก แล้วแกก็นั่งคิดbmiของผมไป (อันนี้บอกไว้ว่าเวลาตรวจร่างกายเค้าก็ให้ลุกยืนเป็นแถวหน้ากระดานประมาณครั้งล่ะ10คนแล้วตรวจพร้อมๆกันนะ ใครมีโรคอะไรก็ยกมือบอก+ใบรับรองแพทย์)และแล้ววินาทีตัดสินชีวิต หมอเงยหน้าขึ้นมา!..."จัดเข้าประเภท4ครับ"
เยสสสสสสสสสสสสสส!
โอ๊ยยยย วินาทีนั้นนะแบบโครตดีใจอ้ะครับ มันแบบโล่งเลยยย>w<
หมอก็ให้กรอกข้อมูลอ้ะนะ หายดีใจผมก็ถามคำถามนึงไปเพราะคาใจมานานว่าเกณฑ์เรื่องน้ำหนักนี่มันยังไง เห็นบางคนดัชนีมวลกายมากกว่า35ก็โดนบ้าง หมอบอกในส่วนนี้ถ้าเป็นคนที่ไม่มีโรค จะดูความสมส่วนของร่างกายด้วยครับ น้ำหนักเกินจริงแต่ถ้าดูสูงและร่างกายไม่ได้เทอะทะมากจริงๆ ก็มีโอกาศโดนครับ สรุปคือมันก็ขึ้นอยู่กับดุลพินิจของแพทย์ผู้ตรวจด้วยล่ะครับ แล้วก็ให้ไปนั่งรอเอาใบอะไรสักอย่างยาวๆใบนึงแล้วก็กลับบ้านได้เลย
อ่อ! ไอ้ข่าวลือคนสมัครเต็มแล้ว ไม่โดนกันเนี้ยน่าจะข่าวลวงครับเพราะ มีจับใบดำใบแดงอีก เอา20หรือ30คนได้มั้ง สรุปวันนั้นโครตยาวนานมากสำหรับผม แต่ก็โล่งใจล่ะ
ปล.อันนี้ผมอยากรู้ ผมถูกจัดอยู่ในประเภท4แล้ว คือปีหน้าหรือปีต่อๆไปต้องมาทำอะไรอีกมั้ยครับที่เกี่ยวกับทหาร?