ช่วงนี้หลายคนที่ทำงานบริษัทมหาชน คงจะยุ่งๆกันแน่เลย
ผมก็เป็นหนึ่งในนั้น ที่ต้องเตรียมตัวเพื่อที่จะจัดงานประชุมผู้ถัวหุ้น ประจำปี พ.ศ. 2558
คืนก่อนประชุม ตัวผมนั้นตื่นเต้นมากกกกก
กลัวตื่นไปแย่งของกิน เอ้ย ไปแจกของกินให้ผู้ถือหุ้นไม่ทัน
พอนาฟิกาปลุกดังปุบ ผมก็รีบกระโจนจากเตียง วิ่งผ่านนํ้า และแฮททริกขึ้นรถเมล์ไปอย่างทันท่วงที
แต่ยังไม่ทันหย่อนตูดนั่ง แม้งก็แว๊นออกตัวแล้ว ผมนี่ร้อง #ง่อววววววหนักมาก เกือบไม่ได้ไปแจกของกินผู้ถัวหุ้นล่ะ
สงสัยคนขับแม้งจะได้เป็นตัวเอกในเรื่อง Fast 8 แหง่มๆ ทำเอาผมไม่ต้องไปดูแม้งล่ะ Fast 7 เพราะนั่งรถเมล์ไทยสนุกกว่า
พอถึงโรงแรม ผมนี่ตกกะใจเลย อาซิม อาม่า อาแป๊ะ อะปาเช่ มาจากไหนเยอะแยะเนี่ย
#ผมร้อง
หนักมาก แต่ไม่วันทยาหัตถ์นะ เพราะที่นี่ไม่ใช่ค่ายทหาร คือแบบว่า นาฟิกาของผมยังไม่ทันเคารพธงชาติเลย
มากันไวมากๆ บางคนนอนอ้าปากหวอเลย คือ ชาติไทยเจริญแน่ๆ ถ้าคนในชาติขยันขันแข็ง มาแต่เช้าขนาดนี้
ผมนี่อายเลย เดินห่อตัวหลบรัศมีของผู้ถัวหุ้น คนแล้วคนเล่า เพื่อเข้าไปในพื้นที่เจ้าพนักงาน ก่อนจะเตรียมตัวออกมารับแขก
ซักพักก็เปิดให้ลงทะเบียนตอน 8.30 น. คนก็เลยเริ่มเยอะหนาตาขึ้นทันที พอลงทะเบียนกันเสร็จ
คนก็มารับอาหารกันอย่างชื่นบาน บางคนชูสองนิ้วใส่ผม โด่ๆๆๆ จะถ่ายรูปก็ไม่บอก ผมนี่ก็ยืนยิ้มใส่สิครับ
ส่วนป้าเขาก็พยายามจะใช้ภาษาใบ้อีกครั้ง เลขที่ออก 2 ตู๊ดดด ดีไม่โชว์สามนิ้ว ไม่งั้นป้าได้รับสิทธิ
ทานอาหารฟรีที่ตึกทำเนียบขาวแน่นอน พร้อมปรับทัศนคติฟรี แบบไม่เสียตัง มิต้องนั่งลุ้นเหมือนหวย
(ฮ่วยขอบ่นหน่อย ไมออก 70 ว่ะ กูอุตส่าห์เคาะขวาซื้อ 60 อายุพระเทพฯ ลุ้นจนเยี่ยวเหนียว มโนไปถึงสวรรค์ชั้นเจ็ด สุดท้ายนั่งกินมาม่า)
ต่อๆ แม้งทีนี้หลังจากคุณป้า ขอสองแบบน้องพับไม่ได้ ชีก็ส่วยหน้าเหมือนพัดลม เดินจากไปเหมือนเพลงน้องพับเลย มีสบถ #งก ตามมาเล็กน้อย
ส่วนคนอื่นๆก็มีบ่นๆบ้างเล็กน้อยว่า ทำไมไม่มีแจกของชำร่วย หรือ อาหารไม่อร่อย หรือ ไม่มีบุฟเฟต์เหมือนปีก่อนหรอ ส่วนผมก็อยาก #ร้องไห้หนักมาก
เข้าใจโมเมนต์พวกคุณๆเลย เพราะก่อนหน้านี้ไปประชุมผู้ถัวหุ้น Intuch มา (จริงๆไม่ได้ตั้งใจไป แต่เผอิญดอยอยู่ เลยลงมารับของประสบภัยหนาว)
แม้งแจกของชำร่วยว่ะ เริศมาก แถมตีลังกา 360 องศา แล้วจิ้มเติม Line ซื้ออีเพชรอย่างไว 55+ ซื้อหนูหิ่นเดอะอนิเมชั่น มานีกับมานะความทรงจำวัยเดะ
แบบแทบไม่ทันกันเลยทีเดียว เป็นของชำร่วยที่ดีที่สุดในสามโลกเลย คือ บัตรเอไอเอส 200 บาท แบบว่าเบื่อร่มเแล้ว คือ บ้านตูมีร่มแบงค์ เยอะแล้ว
กลางไปก็ท่วมขาอยู่ดี เพราะอุโมงค์ยักษ์ของกทม.สุดยอดมาก ส่วนทางผู้ว่าก็ออกมาเตือนประชาชน ไม่อยากเสี่ยงให้ไปอยู่บนดอยสิ คือไม่ต้องบอก
กูก็อยุ่บนดอยแล้ว หรือว่าผู้ว่าจะติดดอย BTS อยู่ หรือว่าจะ VGI ดี แม้งทิ้งยิ่งกว่าเหนียวไก่ห้าไม้ร้อยอีก คุณคิดว่าคนทิ้ง หรือ ...คาบเงินเม่าไปแดรก
ตูเลยต้องไปที่ประชุมผู้ถัวหุ้น เพื่อขอกำไรคืน ซักเล็กน้อยก็ยังดี แต่ถ้าเอาถึงผ้าไปโกยกล่องอาหาร ก็โหดไป หรือเอาขวดนํ้าไปกรอกนํ้าเขาหน้าตาเฉย
พอใกล้สิบโมง ของกินก็เริ่มจะหมดแล้ว เพราะบางคนเนียนมาขออีกรอบก็มี ใครจะไปจำหน้าได้ เพราะเราไม่ได้ใช้ระบบคูปอง
และผมเชื่อว่า คุณป้าขอสองต้องเนียนได้ไปอีกรอบแล้วแน่นอน ถึงได้มีคนมาโวยวายว่า ที่เรามาสาย และไม่ได้ของกิน มันคืออะไร เธอรักฉันจริงรึป่าว
โปรดอย่าบอกกันด้วยคำๆนี้ ... นี่แปลเป็นเพลงเพื่ออรรถรส และเกิดความ soft กลมกล่อม เพราะของจริง ด่าซะเสียไฟลั่ม สะเทือนถึงบรรพบุรุษโครมันยองเลยทีเดียว แต่ที่เด็ดๆคือ ด่าแบบผู้ดีว่า ผมมาขอทานใช่ไหม ถึงไม่เตรียมมาน้อยเหมือนไม่เต็มใจ ผมเดินทางมาไกล และหิวมาก ซึ่งหลังจากดราม่าเสร็จ ก็เดินเข้าห้องประชุมไปอย่างไม่พอใจ ซึ่งเวลาขณะนั้นก็ 11.30 น. แล้ว ต้องขอโทษด้วยจริงๆ
เอ่อลืมเล่าไป ตอนประชุมที่ Intuch ผมแอบเห็นเจ๊คนนึง เดินเวียนเทียนไปเอาหนังสือรายงานประจำปีกลับบ้านตั้ง 6 เล่ม
ผมอยากถามเจ๊แกจริง เอาไปห่อ...หรอไง หรือ จะเอาไปชั่งกิโลขาย ดูชาวบ้านชาวช่องเค้าสิ ยัดใส่มือยังด่าเลย 55+ แบบว่าแปลกใจเลยมาพูดให้ฟัง
กลับมาที่การประชุม เนื่องจากจัดช่วงหุ้นตกระเนระนาด อย่างกะสึนามิถล่ม นิวเคลียร์เกาหลีเหนือลง ปู่SET ท้องเสียหนักมาก
ไมค์ที่ตั้งตระง่านอยู่กลางงานจึงขายดี ซึ่งคำถามก็สร้างสรรค์มาก ผมเข้าใจดี เพราะตอนไปประชุมผู้ถัวหุ้นที่อื่น ก็อยากถาม
แต่เผอิญมีคนถามให้แบบทุกหุ้นที่ไปมาล่ะ งานนี้เลยลุ้นว่าจะมีคนถามไหม ซึ่งก็ไม่ผิดหวังจริงๆ
คำถาม : ทำไมถึงไม่มีของชำร่วย ผมเดินทางมาไกล อย่างน้อยควรจะมี
คำตอบ : เนื่องจากเราอยากส่งเสริมนโยบายของทาง ตลท. จึงงดแจกของชำร่วยครับ
คำถาม : คุณอย่ามาอ้าง เขาแค่แนะนำเฉยๆ บลจ.ไม่จำเป็นต้องทำตามก็ได้ และผมก็ไม่เข้าใจผบ. ตลท.อย่างคุณเกศรา ต้องปรับทัศนคติด่วน และก็ต้องปรับทัศนคติคุณด้วย คุณมาประชุมได้เบี้ยประชุม ถูกต้องไหม ส่วนผมได้อะไร หึหึ ได้คำตอบ ซ่งติงแบบนี้ไง อุ้ยขออภัยลืมไปว่าออกไมค์ ถ้าใครเห็นด้วยว่าอยากให้แจกของชำร่วย จงปรบมือ (จากนั้นทั้งฮอลก็ตบมือดังลั่นเลย) ส่วนกรรมการก็ตอบกลับมาว่า คุณกำลังพาออกนอกเรื่อง คำตอบผมก็บอกไปแล้ว เชิญคนต่อไปครับ
แต่คนต่อไปก็ดันถามว่า
คำถาม : ทำไมไม่มีบุฟเฟต์เหมือนเมื่อก่อน ดูสิบางคนมาสายเพราะรถติด หรือมีธุระ แต่อยากเข้าร่วมประชุม ก็ต้องนั่งทนหิว คุณกรรมการจะแก้ไขอย่างไรครับ
คำตอบ : ที่เลือกแจกอาหารกล่อง เพื่อส่งเสริมนโยบายของ ตลท. ฯลฯ
ซึ่งผู้เข้าร่วมประชุมก็ไม่พอใจ อยากให้มีของชำร่วยเหมือนเดิม ก็เลยดราม่ากันยาวเลย
พอจบประชุม นํ้าเปล่าเหลือเยอะมาก ส่วนกาแฟหมดแล้ว ทางโรงแรมก็เลยเอานํ้าผลไม้ใส่ถึงแบกมาให้
ผู้ถือหุ้นก็เลยรู้สึกดีใจ เพราะพูดออกไมค์ จนคอแห้งแล้ว บางคนนั่งโม้กับเพื่อน เสมือนมางานรวมญาติ ก็เริ่มคอแห้งเช่นกัน
ทุกคนมารุมหลังงาน อย่างกะ รุมดร.นิเวศน์ ใช้เวลาไม่นานมาก นํ้าผลไม้ก็หมด ผู้ถือหุ้นก็ปิ๊งไอเดีย ให้พนักงานช่วยเอียงถัง
แล้วผู้ถัวหุ้นก็ตักเอาๆ ซึ่งถ้าใครได้คนหลังๆก็โชคดีจ้า เหมือนกินสไปซ์ใส่เกลือ หุหุ
ก็จบกันไปสำหรับการประชุมผู้ถัวหุ้นของบริษัทผม
หวังว่าทุกท่านที่รับชม จะไม่อ่าน 7 บรรทัด แล้วหลับซะก่อน
ไงก็อ่านจบ อย่าลืมมาเล่าประสบการณ์ความมันส์ เกรียน ฮา ในงานประชุมผู้ถัวหุ้นให้ฟังกันบ้างนะคร้าบบบ
ขอบคุณที่รับชมครับ จุบุจุบุ
ช่วงนี้ถึงเทศกาลประชุมผู้ถือหุ้นล่ะ !! มาเล่าความเกรียน มันส์ ฮา ของเหล่าผู้ถือหุ้นในที่ประชุมกันครับ
ผมก็เป็นหนึ่งในนั้น ที่ต้องเตรียมตัวเพื่อที่จะจัดงานประชุมผู้ถัวหุ้น ประจำปี พ.ศ. 2558
คืนก่อนประชุม ตัวผมนั้นตื่นเต้นมากกกกก
กลัวตื่นไปแย่งของกิน เอ้ย ไปแจกของกินให้ผู้ถือหุ้นไม่ทัน
พอนาฟิกาปลุกดังปุบ ผมก็รีบกระโจนจากเตียง วิ่งผ่านนํ้า และแฮททริกขึ้นรถเมล์ไปอย่างทันท่วงที
แต่ยังไม่ทันหย่อนตูดนั่ง แม้งก็แว๊นออกตัวแล้ว ผมนี่ร้อง #ง่อววววววหนักมาก เกือบไม่ได้ไปแจกของกินผู้ถัวหุ้นล่ะ
สงสัยคนขับแม้งจะได้เป็นตัวเอกในเรื่อง Fast 8 แหง่มๆ ทำเอาผมไม่ต้องไปดูแม้งล่ะ Fast 7 เพราะนั่งรถเมล์ไทยสนุกกว่า
พอถึงโรงแรม ผมนี่ตกกะใจเลย อาซิม อาม่า อาแป๊ะ อะปาเช่ มาจากไหนเยอะแยะเนี่ย
#ผมร้อง
มากันไวมากๆ บางคนนอนอ้าปากหวอเลย คือ ชาติไทยเจริญแน่ๆ ถ้าคนในชาติขยันขันแข็ง มาแต่เช้าขนาดนี้
ผมนี่อายเลย เดินห่อตัวหลบรัศมีของผู้ถัวหุ้น คนแล้วคนเล่า เพื่อเข้าไปในพื้นที่เจ้าพนักงาน ก่อนจะเตรียมตัวออกมารับแขก
ซักพักก็เปิดให้ลงทะเบียนตอน 8.30 น. คนก็เลยเริ่มเยอะหนาตาขึ้นทันที พอลงทะเบียนกันเสร็จ
คนก็มารับอาหารกันอย่างชื่นบาน บางคนชูสองนิ้วใส่ผม โด่ๆๆๆ จะถ่ายรูปก็ไม่บอก ผมนี่ก็ยืนยิ้มใส่สิครับ
ส่วนป้าเขาก็พยายามจะใช้ภาษาใบ้อีกครั้ง เลขที่ออก 2 ตู๊ดดด ดีไม่โชว์สามนิ้ว ไม่งั้นป้าได้รับสิทธิ
ทานอาหารฟรีที่ตึกทำเนียบขาวแน่นอน พร้อมปรับทัศนคติฟรี แบบไม่เสียตัง มิต้องนั่งลุ้นเหมือนหวย
(ฮ่วยขอบ่นหน่อย ไมออก 70 ว่ะ กูอุตส่าห์เคาะขวาซื้อ 60 อายุพระเทพฯ ลุ้นจนเยี่ยวเหนียว มโนไปถึงสวรรค์ชั้นเจ็ด สุดท้ายนั่งกินมาม่า)
ต่อๆ แม้งทีนี้หลังจากคุณป้า ขอสองแบบน้องพับไม่ได้ ชีก็ส่วยหน้าเหมือนพัดลม เดินจากไปเหมือนเพลงน้องพับเลย มีสบถ #งก ตามมาเล็กน้อย
ส่วนคนอื่นๆก็มีบ่นๆบ้างเล็กน้อยว่า ทำไมไม่มีแจกของชำร่วย หรือ อาหารไม่อร่อย หรือ ไม่มีบุฟเฟต์เหมือนปีก่อนหรอ ส่วนผมก็อยาก #ร้องไห้หนักมาก
เข้าใจโมเมนต์พวกคุณๆเลย เพราะก่อนหน้านี้ไปประชุมผู้ถัวหุ้น Intuch มา (จริงๆไม่ได้ตั้งใจไป แต่เผอิญดอยอยู่ เลยลงมารับของประสบภัยหนาว)
แม้งแจกของชำร่วยว่ะ เริศมาก แถมตีลังกา 360 องศา แล้วจิ้มเติม Line ซื้ออีเพชรอย่างไว 55+ ซื้อหนูหิ่นเดอะอนิเมชั่น มานีกับมานะความทรงจำวัยเดะ
แบบแทบไม่ทันกันเลยทีเดียว เป็นของชำร่วยที่ดีที่สุดในสามโลกเลย คือ บัตรเอไอเอส 200 บาท แบบว่าเบื่อร่มเแล้ว คือ บ้านตูมีร่มแบงค์ เยอะแล้ว
กลางไปก็ท่วมขาอยู่ดี เพราะอุโมงค์ยักษ์ของกทม.สุดยอดมาก ส่วนทางผู้ว่าก็ออกมาเตือนประชาชน ไม่อยากเสี่ยงให้ไปอยู่บนดอยสิ คือไม่ต้องบอก
กูก็อยุ่บนดอยแล้ว หรือว่าผู้ว่าจะติดดอย BTS อยู่ หรือว่าจะ VGI ดี แม้งทิ้งยิ่งกว่าเหนียวไก่ห้าไม้ร้อยอีก คุณคิดว่าคนทิ้ง หรือ ...คาบเงินเม่าไปแดรก
ตูเลยต้องไปที่ประชุมผู้ถัวหุ้น เพื่อขอกำไรคืน ซักเล็กน้อยก็ยังดี แต่ถ้าเอาถึงผ้าไปโกยกล่องอาหาร ก็โหดไป หรือเอาขวดนํ้าไปกรอกนํ้าเขาหน้าตาเฉย
พอใกล้สิบโมง ของกินก็เริ่มจะหมดแล้ว เพราะบางคนเนียนมาขออีกรอบก็มี ใครจะไปจำหน้าได้ เพราะเราไม่ได้ใช้ระบบคูปอง
และผมเชื่อว่า คุณป้าขอสองต้องเนียนได้ไปอีกรอบแล้วแน่นอน ถึงได้มีคนมาโวยวายว่า ที่เรามาสาย และไม่ได้ของกิน มันคืออะไร เธอรักฉันจริงรึป่าว
โปรดอย่าบอกกันด้วยคำๆนี้ ... นี่แปลเป็นเพลงเพื่ออรรถรส และเกิดความ soft กลมกล่อม เพราะของจริง ด่าซะเสียไฟลั่ม สะเทือนถึงบรรพบุรุษโครมันยองเลยทีเดียว แต่ที่เด็ดๆคือ ด่าแบบผู้ดีว่า ผมมาขอทานใช่ไหม ถึงไม่เตรียมมาน้อยเหมือนไม่เต็มใจ ผมเดินทางมาไกล และหิวมาก ซึ่งหลังจากดราม่าเสร็จ ก็เดินเข้าห้องประชุมไปอย่างไม่พอใจ ซึ่งเวลาขณะนั้นก็ 11.30 น. แล้ว ต้องขอโทษด้วยจริงๆ
เอ่อลืมเล่าไป ตอนประชุมที่ Intuch ผมแอบเห็นเจ๊คนนึง เดินเวียนเทียนไปเอาหนังสือรายงานประจำปีกลับบ้านตั้ง 6 เล่ม
ผมอยากถามเจ๊แกจริง เอาไปห่อ...หรอไง หรือ จะเอาไปชั่งกิโลขาย ดูชาวบ้านชาวช่องเค้าสิ ยัดใส่มือยังด่าเลย 55+ แบบว่าแปลกใจเลยมาพูดให้ฟัง
กลับมาที่การประชุม เนื่องจากจัดช่วงหุ้นตกระเนระนาด อย่างกะสึนามิถล่ม นิวเคลียร์เกาหลีเหนือลง ปู่SET ท้องเสียหนักมาก
ไมค์ที่ตั้งตระง่านอยู่กลางงานจึงขายดี ซึ่งคำถามก็สร้างสรรค์มาก ผมเข้าใจดี เพราะตอนไปประชุมผู้ถัวหุ้นที่อื่น ก็อยากถาม
แต่เผอิญมีคนถามให้แบบทุกหุ้นที่ไปมาล่ะ งานนี้เลยลุ้นว่าจะมีคนถามไหม ซึ่งก็ไม่ผิดหวังจริงๆ
คำถาม : ทำไมถึงไม่มีของชำร่วย ผมเดินทางมาไกล อย่างน้อยควรจะมี
คำตอบ : เนื่องจากเราอยากส่งเสริมนโยบายของทาง ตลท. จึงงดแจกของชำร่วยครับ
คำถาม : คุณอย่ามาอ้าง เขาแค่แนะนำเฉยๆ บลจ.ไม่จำเป็นต้องทำตามก็ได้ และผมก็ไม่เข้าใจผบ. ตลท.อย่างคุณเกศรา ต้องปรับทัศนคติด่วน และก็ต้องปรับทัศนคติคุณด้วย คุณมาประชุมได้เบี้ยประชุม ถูกต้องไหม ส่วนผมได้อะไร หึหึ ได้คำตอบ ซ่งติงแบบนี้ไง อุ้ยขออภัยลืมไปว่าออกไมค์ ถ้าใครเห็นด้วยว่าอยากให้แจกของชำร่วย จงปรบมือ (จากนั้นทั้งฮอลก็ตบมือดังลั่นเลย) ส่วนกรรมการก็ตอบกลับมาว่า คุณกำลังพาออกนอกเรื่อง คำตอบผมก็บอกไปแล้ว เชิญคนต่อไปครับ
แต่คนต่อไปก็ดันถามว่า
คำถาม : ทำไมไม่มีบุฟเฟต์เหมือนเมื่อก่อน ดูสิบางคนมาสายเพราะรถติด หรือมีธุระ แต่อยากเข้าร่วมประชุม ก็ต้องนั่งทนหิว คุณกรรมการจะแก้ไขอย่างไรครับ
คำตอบ : ที่เลือกแจกอาหารกล่อง เพื่อส่งเสริมนโยบายของ ตลท. ฯลฯ
ซึ่งผู้เข้าร่วมประชุมก็ไม่พอใจ อยากให้มีของชำร่วยเหมือนเดิม ก็เลยดราม่ากันยาวเลย
พอจบประชุม นํ้าเปล่าเหลือเยอะมาก ส่วนกาแฟหมดแล้ว ทางโรงแรมก็เลยเอานํ้าผลไม้ใส่ถึงแบกมาให้
ผู้ถือหุ้นก็เลยรู้สึกดีใจ เพราะพูดออกไมค์ จนคอแห้งแล้ว บางคนนั่งโม้กับเพื่อน เสมือนมางานรวมญาติ ก็เริ่มคอแห้งเช่นกัน
ทุกคนมารุมหลังงาน อย่างกะ รุมดร.นิเวศน์ ใช้เวลาไม่นานมาก นํ้าผลไม้ก็หมด ผู้ถือหุ้นก็ปิ๊งไอเดีย ให้พนักงานช่วยเอียงถัง
แล้วผู้ถัวหุ้นก็ตักเอาๆ ซึ่งถ้าใครได้คนหลังๆก็โชคดีจ้า เหมือนกินสไปซ์ใส่เกลือ หุหุ
ก็จบกันไปสำหรับการประชุมผู้ถัวหุ้นของบริษัทผม
หวังว่าทุกท่านที่รับชม จะไม่อ่าน 7 บรรทัด แล้วหลับซะก่อน
ไงก็อ่านจบ อย่าลืมมาเล่าประสบการณ์ความมันส์ เกรียน ฮา ในงานประชุมผู้ถัวหุ้นให้ฟังกันบ้างนะคร้าบบบ
ขอบคุณที่รับชมครับ จุบุจุบุ