จบปริญญาตรีแล้วออกมาขายของ น่าอายมากเลยหรอคะ?

ผมมีพ่อแม่เป็นแม่ค้าในตลาดครับ ผมโตมากับชีวิตแบบนั้นเลย แล้วผมไม่ชอบมันเลย มันดูหยาบ ดูกระด้าง ทะเลาะกัน (อันนี้คือตลาดสดเลยนะ)

ผมจึงหนีชีวิตแบบนี้ ถีบตัวเองตั้งแต่มหาลัยจนปัจจุบันเป็นหัวหน้าแผนกตั้งแต่อายุ27

แต่ผมก็พบว่า เงินเดือนที่เพื่อนๆมองว่า"เยอะ"
กลับดูน้อยลงไปทันที ถ้าเทียบกับพ่อแม่ผมที่ขายของในตลาด

หน้าเทศกาล ร้านของพ่อแม่ขายได้กำไรวันนึงมากกว่าผมทำงานทั้งอาทิตย์

มันจึงทำให้ผมอยากขายของในตลาดบ้าง เพราะเงินมันดี ได้จับเงินเร็ว ไม่ต้องเจอแรงกดดันจากการทำงานกับ"คน"

แต่ แม่ผมบอกว่า การขายของในตลาดนั้น ไม่มีอะไรการันตีได้เลยว่าสิ้นเดือนเราจะได้เท่าไหร่? เราจะหาของมาขายได้ไหม? แล้วถ้าวันดีคืนดี เหตุการบ้านเมืองเปลี่ยนไปจนขายไม่ได้ เราจะทำอย่างไร? คนเห็นเราขายดีเค้าก็ขายบ้าง เราจะทำอย่างไรกับการโดนแชร์ลูกค้า?

มาถึงวันนี้ผมมองว่า การที่ผมทำงานบริษัท และมีแม่เป็นแม่ค้า เป็นเรื่องดี

เพราะผมสามารถต่อยอดการทำงานได้ทั้งสองอย่าง โดนการ"คิดระบบ" กับ "ลงทุน" ขายของตามตลาด จ้างลูกจ้าง ให้%ยอดขาย ก็มีรายได้สองทางแล้ว