แต่ก่อนเราก็เป็นคนมีเพื่อนฝูงปกติน่ะ เฮฮาปาร์ตี้ แต่นิสัยเราจะเป็นคนพูดน้อยขี้อายน่ะและรักครอบครัวมากๆเพราะตอนเด็กๆเราไม่ค่อยได้อยู่กับพ่อแม่เลยเป็นคนที่ถวิลหาความรักมากๆ แต่ถ้าเราได้อยู่กลุ่มกับเพื่อนๆที่สนิทเราก็จะตลกๆไม่ขี้อายเท่าไร แต่เรื่องราวมันก็เปลี่ยนไป เมื่อเรามีแฟนและมีครอบครัวของตัวเอง เริ่มจากเราเรียนจบเราก็ยังติดต่อเพื่อนๆปกติ จน 2 ปีให้หลังเราเริ่มคบกับแฟน (คนปัจจุบันนี่แหละค่ะ) แฟนเราคนนี้สังคมจะต่างกับสังคมของเราคือพูดง่ายๆเขาไฮโซกว่าเรานิดนึง (ประมาณสังคมในเมืองกับชนบท 555 เพื่อให้เห็นภาพ) ดังนั้นจึงเข้ากับกลุ่มเพื่อนเราไม่ค่อยได้ เวลาจะสังสรรค์ปาร์ตี้กันเราพาแฟนไปด้วย บรรยากาศก็ออกจะอึดอัด หลังๆเราเลยไม่ค่อยได้ไปไหนกับเพื่อนๆ เพราะเราไม่อยากอึดอัด แต่การที่เราไม่ค่อยได้ไปหาเพื่อน เลยกลายเป็นว่าเรากับเพื่อนก็คบกันแบบไม่สนิทใจเหมือนเดิม เวลาเพื่อนมีสังสรรค์เป็นกลุ่มก็ไม่ชวนเราเหมือนเดิม และบางครั้งที่เรามีโอกาสได้ไป บรรยากาศก็ไม่เหมือนเดิม มันดูเหินห่างไม่สนุกสนานไม่สนิทเหมือนเดิม บางครั้งเราก็แอบน้อยใจ ว่าทำไมชีวิตเราต้องเป็นแบบนี้ เราไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้เพื่อน ชีวิตนี้ไม่เคยยืมตังค์เพื่อนเลยสักครั้ง มีแต่เพื่อนที่เคยยืมเรา หนำซ้ำคนที่เคยยืมเงินเรายังชอบพูดจาค่อนแคะเราให้เสียความรู้สึกเวลาไปไหนด้วยกัน แต่เราก็ไม่เคยโวยวายเพราะเราไม่มีเพื่อน ยิ่งโวยวายก็จะยิ่งไม่มีใครคบ ทั้งนี้ที่เราวิเคราะห์ถึงสาเหตุที่เราไม่ค่อยมีเพื่อนคบ อาจเพราะ
1. เราไม่ค่อยได้ไปหาเพื่อน เพื่อนเลยคิดว่าเราติดแฟนมากกว่าเพื่อน แต่จริงๆแล้วเราก็รักทั้งเพื่อนและแฟน เราไม่อยากมีปัญหาครอบครัวและไม่อยากให้เพื่อนๆอึดอัดเวลาแฟนเราไปด้วย
2.เราไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้เพื่อน ไม่เคยเอาปัญหาของเราไปปรึกษาเพื่อน เพราะเราเป็นคนเงียบๆชอบเก็บปัญหาไว้แก้ไขคนเดียว ไม่ค่อยพึ่งพาเพื่อนๆเพราะเกรงใจ ดังนั้นเราจึงไม่มีเรื่องราวคุยกับเพื่อนๆจนมันเลยกลายเป็นความเหินห่าง
สรุปแล้ว ทุกวันนี้เราพยายามทำใจให้ชินกับการอยู่แบบไม่มีเพื่อนสนิท ขนาดเฟสบุ้คก็ยังทักบ้างไม่ทักบ้างเพราะมันไม่สนิทใจเหมือนเดิม ส่วนเรื่องการโทรคุยกันทางโทรศัพท์ยิ่งไม่มีเลย เราก็พยายามปลงๆ ถึงแม้บางครั้งจะแอบเหงาและว้าเหว่ และเฝ้าแต่ถามตัวเองว่าทำไมเราโดดเดี่ยว และคิดว่าที่มันเป็นแบบนี้ก็คงเป็นเพราะตัวเราเองทั้งหมด เราเลยอยากจะรู้ว่ามีคนเป็นแบบเราไหมแล้วเขาแก้ปัญหาอย่างไร ช่วยหน่อยน่ะค่ะ ขอบคุณค่ะ
คนไม่มีเพื่อนสนิทแปลกไหมน่ะ???
1. เราไม่ค่อยได้ไปหาเพื่อน เพื่อนเลยคิดว่าเราติดแฟนมากกว่าเพื่อน แต่จริงๆแล้วเราก็รักทั้งเพื่อนและแฟน เราไม่อยากมีปัญหาครอบครัวและไม่อยากให้เพื่อนๆอึดอัดเวลาแฟนเราไปด้วย
2.เราไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้เพื่อน ไม่เคยเอาปัญหาของเราไปปรึกษาเพื่อน เพราะเราเป็นคนเงียบๆชอบเก็บปัญหาไว้แก้ไขคนเดียว ไม่ค่อยพึ่งพาเพื่อนๆเพราะเกรงใจ ดังนั้นเราจึงไม่มีเรื่องราวคุยกับเพื่อนๆจนมันเลยกลายเป็นความเหินห่าง
สรุปแล้ว ทุกวันนี้เราพยายามทำใจให้ชินกับการอยู่แบบไม่มีเพื่อนสนิท ขนาดเฟสบุ้คก็ยังทักบ้างไม่ทักบ้างเพราะมันไม่สนิทใจเหมือนเดิม ส่วนเรื่องการโทรคุยกันทางโทรศัพท์ยิ่งไม่มีเลย เราก็พยายามปลงๆ ถึงแม้บางครั้งจะแอบเหงาและว้าเหว่ และเฝ้าแต่ถามตัวเองว่าทำไมเราโดดเดี่ยว และคิดว่าที่มันเป็นแบบนี้ก็คงเป็นเพราะตัวเราเองทั้งหมด เราเลยอยากจะรู้ว่ามีคนเป็นแบบเราไหมแล้วเขาแก้ปัญหาอย่างไร ช่วยหน่อยน่ะค่ะ ขอบคุณค่ะ