เราไม่ใช่คนที่มีหน้าตาสะสวยอะไรหรอกค่ะ โดยส่วนตัวเป็นคนคางน้อย หน้าออกสั้นๆ แต่เวลาถ่ายรูป เรามักจะคิดเสมอว่า อยากเก็บภาพความสุขไว้ มากกว่าที่จะเก็บภาพที่สวย (แม้จะไม่เหมือนตัวจริง)

หลายครั้งที่ถ่ายรูปหมู่ แล้วจะอัพรูปลงเฟส แต่โดนเบรค "เฮ้ยย!! อย่าลงนะ รูปนี้หน้าสั้นมาก หน้าบาน หน้าไม่เป๊ะ ตาเล็กไป" คือ...

เยอะไปมั้ยเธอ.. ถ่ายรูปมา เอาลงเฟสเราก็จำแทบไม่ได้แล้ว ยังจะมาโกรธเราอีกเหรอ ที่เราจะเอารูปที่เหมือนตัวจริงลงอ่ะ ถ้าขี้เหร่กว่าตัวจริงเธอเราจะไม่เอาลงเลยนะ แต่นี่ รูปนี้เราจำเธอได้อ่ะ 555

เห็นเพื่อนเราหลายๆ คน จบมัธยมต้นใหม่ๆ หน้าตาหน้ารักใสๆ ดูธรรมชาติ เก็บไว้ดูก็น่ารักขำๆ ดี แต่ดันไปลบออกหมดซะงั้น นั้นมันตัวตนของเธอ ถ้าเธอไม่มีที่มา ก่อนเธอสวยแบบนี้ จะเรียกว่าสวยจริงๆ ได้ยังไงอ่ะ

แล้วพอมาดูรูปใน 2 ปีให้หลัง ไม่เข้าใจค่ะ กระแส จิกหน้ามาแรงมาก เพื่อนในเฟสเราแต่ละคน ไม่มีใครฟันบน-ฟันล่างติดกันเลยค่ะ ถ่ายรูปอ้าปาก เราสงสัยว่าเวลาเขากินข้าวกินกันยังไงคะ หรือเขาเป็นอย่างนั้นมาตั้งแต่เกิด?

เราคิดจะทำศัลยกรรมนะ ถ้าทำแล้วจะทำ before - after ให้ดูด้วยความดีใจเลยละ ไม่ใช่ทำแล้วบอกไม่ได้ทำ ใช้ครีมล้วนๆ! แหม่เธอ... ยุคนี้มีฤาษีกับไหวิเศษเหรอคะ ขอพรคนละกี่ข้อกันเอ่ย??

เราเชื่อว่าทุกอย่าง มันต้องมีความพอดีค่ะ จขกท.สนับสนุนการยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติ และเชื่อมั่นในตัวเองค่ะ มันจะน่าภูมิใจแค่ไหนกันเชียว กับคำพูดที่ว่า " อุ๊ยย.. ตัวจริงทำไมไม่เหมือนในรูปอ่ะ"

เลิกเถอะค่ะ การขาดความเชื่อมั่นในตัวเอง โรคกลัวหน้าสั้นคางสั้น หัวเราะ อ้าปาก ถ่ายรูปได้แต่พองาม พ่อแม่ให้มาสวยแบบเป็นตัวเองดีที่สุด ไม่ต้องไปจิก จิก จิก จิก จิก จนปากเปิด จนเห็นฟัน ขนาดนั้นก็ได้

สุดท้าย เราอยากจะบอกไว้เลยว่า เราไม่ใช่ผู้ชาย แต่เรากล้าพูดได้เต็มปากค่ะว่า ผู้ชายเขาชอบผู้หญิงที่มีความเชื่อมั่นในตัวเอง และภูมิใจที่เราเป็นเรา ไอหน้าไหนมันไล่ให้คุณไปทำศัลย์หรือ บอกให้คุณถ่ายรูปใหม่ เพราะหน้าคุณสั้น ตบมันสัก 3 ที ก่อนบอกเลิกมันนะคะ

โชคดีค่ะสาวๆ