พยายามทนไม่ใส่ใจเพราะเข้าใจว่างานที่บ้านเป็นงานช่างฝีมือ จะเทรนเด็กใหม่ขึ้นมาก็ไม่ใช่ง่ายๆ แต่บางทีมันนั่งเหน็บนั่งว่าให้ได้ยินตรงหน้าเลย วันก่อนหลุดความอดทนเลยตะโกนไปกลางวงที่มันนั่งด่านั่งว่าหัวเราะคิกคัก มีปัญหาอะไรกันไหม..ะ!!...พร้อมกับจ้องหน้าลูกน้องกลุ่มนั้น พวกเขาก็จ้องหน้าผมแล้วก็เงียบไปคงคิดว่าผมจะไม่กล้าว่าอะไร มาวันนี้เอาอีกเขียนกระดาษเหน็บบนชั้นวางของเพราะรู้ว่าเราต้องไปดูประจำ มองทำ...ยอะไร!! พอเล่าให้คนที่บ้านฟังเราเองโดนว่ากลับมาซะงั้น บอกเขาอุตส่าห์ทำงานเป็นมือเป็นเท้าให้เราไปใส่ใจทำไม...ห้ามไปดุด่าว่ากล่าวซะงั้น เจอแบบนี้ก็เครียดเหมือนกันเหนื่อย เบื่อเซ็งกับกิจการของที่บ้านมากๆ ใครเคยเจอแบบนี้บ้างครับ ผมไม่อยากอะไรกับคนงานหรอกนะแต่บางทีรู้สึกมันล้ำเส้นเกินไป...ใจนี่อยากระเบิดอารมณ์แล้วเดินไปบ่องหัวสักที ตัวเองเป็นคนใจร้อนมากๆอยู่แล้วนี่ต้องข่มใจตัวเองสุดๆเลยครับ ทำงานธุรกิจที่บ้านไม่มีความสุขเอาเลยครับ