Paddington: คุณหมีหนีป่ามาป่วนเมือง
จากมุมมองของ
- คนไม่ได้ตั้งใจไปดู
- ไม่เคยอ่านหนังสือ
เมื่อไร / ที่ไหน / เท่าไร
- โรงภาพยนตร์ Paragon Cineplex รอบ 18.00 วันที่ 30/03/2015
- 180 บาท
หลังดูจบ
- ฟีลกู๊ดมาก
- ตลกดี
เป็นหนังที่ไม่ได้อยู่ในความคิดว่าจะไปดูค่ะ เพราะว่าไม่ได้เป็นแฟนหมีแพดดิงตัน แต่ชื่อพอผ่านตามาบ้าง
เพราะว่าคนรอบตัวเป็นแฟนหมีแพดดิงตัน แล้วก็ติดตามข่าวสารวงการหนังอยู่เรื่อยๆ
กอปรกับเราเพิ่งกลับมาจากไปเที่ยวหลายวัน ทำให้สภาพร่างกายยังไม่ฟื้นฟูดี ก็เลยไม่อยากเข้าไปดูหนังอะไรเลย
แต่สุดท้ายเพราะว่านัดเอาของฝากมาให้เพื่อน แล้วเพื่อนก็จะรีบไปดูต่อเลย ยังไม่ทันได้คุยอะไรกันมาก
อ่ะๆ ไปดูก็ได้ หนังก็ดูเป็นแนวนิดหน่อย เดือนนี้ก็วันหยุดเยอะ ใช้ๆ เงินไปเถอะ เดี๋ยวเหลือ ฮ่า
สรุปว่าก็เลยตีตั๋วดูแบบมึนๆ โดยไม่รู้อะไรเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้เลย นอกจากหมีพูดได้และนางจะไปลอนดอน
เปิดตัวหนังมาได้น่ารักและเดาแนวทางของเรื่องได้ทันทีว่ามาแนวไหน
CG สวยงาม ไม่ถึงขนาดสมจริง แต่ไม่ขัดตา
แม้ว่าจะจบเฟสแรกของหนังได้ช็อกเรานิดนึงก็ตาม เพราะไม่คิดว่าแพดดิงตันจะเข้าเมืองด้วยเหตุนี้ไง
ถึงแม้ว่าเหตุการณ์ต่างๆ ในเรื่องจะโคตรแฟนตาซี
ทั้งเหตุการณ์ระทึก (?) และเหตุการณ์ป่วนแบบบ้าไปแล้ว จะเหลือเชื่อสุดๆ
แต่ก็ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความวินาศสันตะโรที่แม้แต่เป็นหนังคนแสดง แต่เป็นคนประเภทเดียวกับแพดดิงตันก็เกิดขึ้นมาแล้วในหนังหลายเรื่อง
แล้วนี่หมีพูดได้จากป่าเปรูเข้ากรุงครั้งแรกในชีวิตด้วยความรู้เมื่อ 40 ปีก่อนนะ
ทำไมจะเกิดขึ้นไม่ได้ล่ะ?
และเหตุการณ์ผิดหวัง เสียใจ โก๊ะ เปิ่น มีความสุขที่แพดดิงตันได้เจอ
ก็สามารถนำมาเปรียบเทียบกับประเด็นต่างๆ ที่เกิดขึ้นจริงในสังคมสำหรับ 'คนต่างถิ่น' ที่ต้องเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ
โดยเฉพาะกับคนที่เตรียมพร้อมมาเจอกับสิ่งที่คิดว่าน่าจะเป็น แต่มันไม่เป็นอย่างที่คิดเลยแม้แต่นิดเดียว
วิธีการดำเนินเรื่องและการคลี่คลายประเด็น ค่อนข้างเป็นสูตรที่เดาได้ไม่ยาก และไม่แปลกใจอะไร
แต่สามารถทำฉากต่างๆ ได้ดีในระดับหนึ่งและมีอารมณ์ร่วมไปกับตัวละคร
ถ้าถามในฐานะคนที่ก็เรียกว่าอายุเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่ยังชอบเรื่องราวเด็กๆ แบบนี้อยู่ก็ถือว่า ทำได้ประทับใจนะ
และแอบคิดแทนเด็กๆ ว่า ถ้าอยู่ในวัยที่กำลังจะโตก็คงหลงรักหมีจากดาร์กเคสต์เปรูตัวนี้ไม่ได้
แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเด็กๆ สมัยนี้เขายังอินกับเรื่องแบบนี้อยู่หรือเปล่านะ
ที่สำคัญที่สุดคือ ปกติเราเป็นพวกชอบอ่านวรรณกรรมเยาวชน
โดยมากถ้าไปดูหนังที่สร้างจากหนังสือ ก็จะได้หนังสือใหม่เติมชั้นอยู่เรื่อยๆ แหล่ะ
แพดดิงตันเองก็เป็นหนึ่งในนั้น เหมือนจะเห็นแว้บๆ ว่าฉบับภาษาไทยมีตีพิมพ์ใหม่?
ก็ว่าจะซื้อมาอ่านอยู่นะ แต่กลัวเสียน้ำตากับฉากเปิด แล้วก็ตอนที่แพดดิงตันสะเทือนใจหลังทำบ้านไฟไหม้จริงๆ
มันไม่ใช่อะไรที่แปลก แต่เราไม่ชอบดราม่าครอบครัว หรือดราม่าโดดเดี่ยว หรือโดนทิ้งเท่าไร มันเจ็บปวดเกิน 55
เอาเป็นว่าหนังน่ารักดี แม้จะเป็นไปตามสเตปหนังครอบครัว แต่ก็ทำออกมาได้น่าร๊ากกกก น่าดูเลยค่ะ
ถ้าจะไปดู
- เหมาะกับการจะพาเด็กๆ ที่กำลังจะโต แต่ยังไม่เข้าวัยรุ่น
- เหมาะกับผู้ใหญ่หัวใจเด็กน้อย
- เหมาะกับการไปดูคลายเครียด ต้องการความรู้สึกดีๆ หลังดูจบ
สรุป
- 7.5/10
- น่ารัก ตลก ฟีลกู๊ด มีดราม่าพอกรุบกริบ แต่เดาได้ ไม่แปลกใจอะไร
- อะไรก็เกิดขึ้นได้ ตั้งแต่หมีพูดได้แล้ว
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาจนถึงตรงนี้ค่ะ
[CR] [Review] Paddington: คุณหมีหนีป่ามาป่วนเมือง ... อะไรก็เกิดขึ้นได้ถ้ามีหมี
Paddington: คุณหมีหนีป่ามาป่วนเมือง
จากมุมมองของ
- คนไม่ได้ตั้งใจไปดู
- ไม่เคยอ่านหนังสือ
เมื่อไร / ที่ไหน / เท่าไร
- โรงภาพยนตร์ Paragon Cineplex รอบ 18.00 วันที่ 30/03/2015
- 180 บาท
หลังดูจบ
- ฟีลกู๊ดมาก
- ตลกดี
เป็นหนังที่ไม่ได้อยู่ในความคิดว่าจะไปดูค่ะ เพราะว่าไม่ได้เป็นแฟนหมีแพดดิงตัน แต่ชื่อพอผ่านตามาบ้าง
เพราะว่าคนรอบตัวเป็นแฟนหมีแพดดิงตัน แล้วก็ติดตามข่าวสารวงการหนังอยู่เรื่อยๆ
กอปรกับเราเพิ่งกลับมาจากไปเที่ยวหลายวัน ทำให้สภาพร่างกายยังไม่ฟื้นฟูดี ก็เลยไม่อยากเข้าไปดูหนังอะไรเลย
แต่สุดท้ายเพราะว่านัดเอาของฝากมาให้เพื่อน แล้วเพื่อนก็จะรีบไปดูต่อเลย ยังไม่ทันได้คุยอะไรกันมาก
อ่ะๆ ไปดูก็ได้ หนังก็ดูเป็นแนวนิดหน่อย เดือนนี้ก็วันหยุดเยอะ ใช้ๆ เงินไปเถอะ เดี๋ยวเหลือ ฮ่า
สรุปว่าก็เลยตีตั๋วดูแบบมึนๆ โดยไม่รู้อะไรเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้เลย นอกจากหมีพูดได้และนางจะไปลอนดอน
เปิดตัวหนังมาได้น่ารักและเดาแนวทางของเรื่องได้ทันทีว่ามาแนวไหน
CG สวยงาม ไม่ถึงขนาดสมจริง แต่ไม่ขัดตา
แม้ว่าจะจบเฟสแรกของหนังได้ช็อกเรานิดนึงก็ตาม เพราะไม่คิดว่าแพดดิงตันจะเข้าเมืองด้วยเหตุนี้ไง
ถึงแม้ว่าเหตุการณ์ต่างๆ ในเรื่องจะโคตรแฟนตาซี
ทั้งเหตุการณ์ระทึก (?) และเหตุการณ์ป่วนแบบบ้าไปแล้ว จะเหลือเชื่อสุดๆ
แต่ก็ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความวินาศสันตะโรที่แม้แต่เป็นหนังคนแสดง แต่เป็นคนประเภทเดียวกับแพดดิงตันก็เกิดขึ้นมาแล้วในหนังหลายเรื่อง
แล้วนี่หมีพูดได้จากป่าเปรูเข้ากรุงครั้งแรกในชีวิตด้วยความรู้เมื่อ 40 ปีก่อนนะ
ทำไมจะเกิดขึ้นไม่ได้ล่ะ?
และเหตุการณ์ผิดหวัง เสียใจ โก๊ะ เปิ่น มีความสุขที่แพดดิงตันได้เจอ
ก็สามารถนำมาเปรียบเทียบกับประเด็นต่างๆ ที่เกิดขึ้นจริงในสังคมสำหรับ 'คนต่างถิ่น' ที่ต้องเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ
โดยเฉพาะกับคนที่เตรียมพร้อมมาเจอกับสิ่งที่คิดว่าน่าจะเป็น แต่มันไม่เป็นอย่างที่คิดเลยแม้แต่นิดเดียว
วิธีการดำเนินเรื่องและการคลี่คลายประเด็น ค่อนข้างเป็นสูตรที่เดาได้ไม่ยาก และไม่แปลกใจอะไร
แต่สามารถทำฉากต่างๆ ได้ดีในระดับหนึ่งและมีอารมณ์ร่วมไปกับตัวละคร
ถ้าถามในฐานะคนที่ก็เรียกว่าอายุเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่ยังชอบเรื่องราวเด็กๆ แบบนี้อยู่ก็ถือว่า ทำได้ประทับใจนะ
และแอบคิดแทนเด็กๆ ว่า ถ้าอยู่ในวัยที่กำลังจะโตก็คงหลงรักหมีจากดาร์กเคสต์เปรูตัวนี้ไม่ได้
แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเด็กๆ สมัยนี้เขายังอินกับเรื่องแบบนี้อยู่หรือเปล่านะ
ที่สำคัญที่สุดคือ ปกติเราเป็นพวกชอบอ่านวรรณกรรมเยาวชน
โดยมากถ้าไปดูหนังที่สร้างจากหนังสือ ก็จะได้หนังสือใหม่เติมชั้นอยู่เรื่อยๆ แหล่ะ
แพดดิงตันเองก็เป็นหนึ่งในนั้น เหมือนจะเห็นแว้บๆ ว่าฉบับภาษาไทยมีตีพิมพ์ใหม่?
ก็ว่าจะซื้อมาอ่านอยู่นะ แต่กลัวเสียน้ำตากับฉากเปิด แล้วก็ตอนที่แพดดิงตันสะเทือนใจหลังทำบ้านไฟไหม้จริงๆ
มันไม่ใช่อะไรที่แปลก แต่เราไม่ชอบดราม่าครอบครัว หรือดราม่าโดดเดี่ยว หรือโดนทิ้งเท่าไร มันเจ็บปวดเกิน 55
เอาเป็นว่าหนังน่ารักดี แม้จะเป็นไปตามสเตปหนังครอบครัว แต่ก็ทำออกมาได้น่าร๊ากกกก น่าดูเลยค่ะ
ถ้าจะไปดู
- เหมาะกับการจะพาเด็กๆ ที่กำลังจะโต แต่ยังไม่เข้าวัยรุ่น
- เหมาะกับผู้ใหญ่หัวใจเด็กน้อย
- เหมาะกับการไปดูคลายเครียด ต้องการความรู้สึกดีๆ หลังดูจบ
สรุป
- 7.5/10
- น่ารัก ตลก ฟีลกู๊ด มีดราม่าพอกรุบกริบ แต่เดาได้ ไม่แปลกใจอะไร
- อะไรก็เกิดขึ้นได้ ตั้งแต่หมีพูดได้แล้ว
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาจนถึงตรงนี้ค่ะ