โดนทิ้งโดยอ้างว่ามีคนใหม่แล้ว

คือเราคบกับแฟนคนหนึ่งค่ะ คือเราก็รักกันดีคุยกันดี ไปไหนด้วยกันค่อนข้างบ่อยๆค่ะ คือเราเป็นคนที่ชอบนอนดึกตื่นบ่ายแต่แฟนเราเป็นคนชอบนอนเร็วตื่นเช้า เราเป็นแบบนี้บ่อยค่ะ ยิ่งช่วงปิดเทอมยิ่งเป็นนิสัยประจำ ตอนแรกๆก็รู้สึกดีอยู่น่ะค่ะ ที่ตื่นมาแล้วมีแฟนคอยบอกว่า ตื่นได้แล้ว นอนดึกอีกแล้วน่ะ นอนดึกอย่างนี้ตอนเช้าเราจะคุยกับใคร ตอนแรกๆแฟนเราก็ดีค่ะ แต่ที่เราเลิกกันมันคงจะเป็นนิสัยที่ไม่เหมือนกันจริงๆ พอคบได้2เดือนกว่าๆ 2เดือนแรกๆก็ดีค่ะรักกันเหมือนเดิม แต่พอนานๆไป คือเราเป็นคนงอลอะไรที่มันไร้สาระมากค่ะยอมรับ แต่มันก็เป็นนิสัยของเราตั้งแต่แรกแล้วน่ะค่ะ แต่ก็เข้าใจค่ะที่ไม่มีใครทนนิสัยเราได้ พอคบกันไปเรื่อยๆแฟนเราก็เริ่มเหมือนตีตัวออกห่างค่ะ คุยกันน้อยลง ตอนแรกก็เข้าใจน่ะค่ะ ก็คิดว่าเราไม่ว่างคุยจริงๆเพราะแฟนเราต้องสอบนายตำรวจค่ะ เราก็เลยคิดว่าเขาคงไม่มีเวลาจริงๆที่ไม่ได้คุยกับเรา เราไม่ได้เจอกันหลังวันครบรอบประมาณ10กว่าวันค่ะ มันเหมือนห่างๆกัน แลัแฟนเราก็คัยกับเราน้อยลงน้อยลงมากๆถึงมากทีสุดวันเดียวแค่3ประโยค จากปกติคุยกันทั้งวัน ล้ะก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆค่ะ ล้ะสุดท้ายแฟนเราก็ขอเลิกเราค่ะ คือตอนแรกเราก็ตกใจค่ะ แต่เราก็คิดไว้อยู่แล้วแหล่ะค่ะว่าเรื่องมันต้องจบลงแบบนี้แต่ตอนเลิกกันเรานี่อ้อนวอนค่ะคือไม่ได้อยากเลิกเลย แฟนเราก็บอกเราว่า ขอโทดน่ะ เรามีคนใหม่แล้ว ไม่ต้องทักมาอีกน่ะ เราก็พิมไปเยอะเลยค่ะบอกว่าขอโทดได้ไหมเราผิดอะไร แฟนเราก็ตัดบทเลยค่ะ ตอนแรกจะไม่บล็อคแล้วน่ะ พูดมากเดี๋ยวก็บล็อคหรอก คือตอนนั้นเราแบบทรุดเลยค่ะคนที่เราเคยรักคนที่เค้ารักกันมันพูดกันแบบนี้หรอ คือแฟนเรามันคงจะหมดรักเราแล้วจริงๆถึงพูดคำพวกนี้ออกมาได้จริงๆ คือเราก็ได้แต่นั่งร้องไห้เลยค่ะ ทำไมต้องทิ้งเราไปด้วย ตอนแรกเราก็เข้าใจว่าเขาคงไปมีคนใหม่จริงๆ แต่จริงๆแล้วที่แฟนเราบอกว่ามีคนอื่นแล้วมันคือข้ออ้างทั้งนั้นเลยค่ะ คือเราถามเพื่อนเราที่เป็นเพื่อนกับแฟนเราอบกให้ช่วยหน่อยคุยให้หน่อย มันก็คุยให้ล้ะมันก็บอกเราว่า แฟนเราบอกว่าเราไม่ใช่มันเลยเลิก คือเราก็เข้าใจน่ะว่านิสัยของเรามันไม่เหมือนกันจริงๆ คือเรามันเป็นนิสัยชอบงี่เง้ามากค่ะไม่เคยเข้าใจอะไร แต่เราว่ามันก็ไม่แปลกที่เค้าจะทิ้งเราไป แต่เรารักเค้ามากเราอยากให้เค้ากลับมา แต่เค้าเหมือนกับคบกับเราเพื่อนคั่นเวลาเพื่อแก้เหงาเลยค่ะ ตอนคบกันก็ดีค่ะดูมีความสุขทั้งสองฝ่ายแต่พอเลิกกันไปมันเหมือนกับว่า ที่เราเลิกกันไปความทรงจำทั้งหมดมันหลงเหลือไว้ที่เราคนเดียวแต่เค้าคนนั้นกลับไม่จำอะไรเลย เค้าใช้เวลากับสิ่งที่อยู่กับปัจจุยัน แต่เรายังใช้เวลากับอดีตที่เหลืออยู่ เราก็ไม่เข้าใจน่ะว่าตอนที่รักเราก็รักกัน แต่ทำไมตอนที่เลิกกันถึงเป็นเราที่ยังรักอยู่ เอาตรงๆเลยน่ะค่ะ เราเป็นคนที่รักใครคบใครไม่เคยเผื่อใจค่ะ ทุกครั้งเลยค่ะตอนเลิกกันเราจะเป็นคนเสียใจมากกกว่าตลอดอยู่แล้ว เรายังเพ้อถึงแฟนเก่าที่เดินจากไปแล้ว แต่แฟนเก่าเรากลับไม่สนใจเราเลย เราไม่อยากเลิกเลยค่ะ เราทักไปให้กำลังใจเพราะแฟนเราจะสอบตำรวจ โดยการที่เราทักไปว่า คิดถึงน่ะพี่ชาย พน.ตั้งใจสอบน่ะค่ะ แต่เรากลับได้คำตอบที่ ว่า เออๆ. เรานี่ทรุดไปเลยค่ะ เวลาเราคิดถึงเราจะนั่งดูรูปที่คู่กันค่ะ นั่งอ่านข้อความเก่า เวลาที่ผ่านที่ๆเคยไปด้วยกันเรานี่น้ำตาถึงกับหลั่งออกมาเลยค่ะ เราก็ได้แค่คิดถึง จะทักไปคุยก็ไม่มีสิท ก็ได้แต่ส่องเฟสเค้าทุกวันว่าวันนี้เค้าทำอะไรที่ไหนบ้าง เวลาที่เราคิดถึงแฟนเห่าเรามากไเราจะให้เพื่อนเราที่รุ้จักกับแฟนเก่าเราให้มันทักไปคุยค่ะว่าทำอะไรอยู่เป็นไงบ้าง เราก็ได้แต่คิดถึงค่ะเราอยากให้เค้ากลับมาหาเรากลับมารักเราเหมือนเดิมแต่เหมือนแฟนเก่าเราเค้าไม่ได้มีความรุ้สึกเหมือนเราเลยค่ะที่ๆผ่านมาเหมือนเราคิดไปเองคนเดียว คือเค้าไม่ได้รักเรามาตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหม คือตอนนี้พูดได้คำเดียวเลยค่ะว่าคิดถึงมันนนมากกกๆ อยากให้มันกลับมามากเลยค่ะ คือเรารักมันมาก แต่เราไม่รุ้ว่ามันยังรักเราอยู่ไหม เราควรทำยังไงดีค่ะ เราควรไปขอมันคืนดี ดีไหม? หรือว่า เราควรทำใจ เราควรทำยังไงบ้างค่ะ อยากได้คำปรึกษามากเลยค่ะ คือเอาตรงๆเลยน่ะค่ะ คือเราทำไใจไม่ได้ค่ะ ไม่อยากคบใครอีก เรายังไม่ลืมมัน อยู่กับเพื่อนก็แล้วกลับมาาก็มานั่งคิดถึงมันเหมือนเดิม เราควรทำยังไงดีค่ะ.