แค่ที่ปรึกษา....

นี่อาจเป็นปัญหาเดิมๆที่ทุกท่านเคยอ่านผ่านตาหรือพบเจอมาแล้ว
แต่สำหรับผมมันเป็นสิ่งที่แปลกใหม่     เพราะผมค่อนข้างมั่นใจว่ามันคือ "รัก" ไม่ใช่  "ควาชอบ"
ผมรักเพื่อนคนหนึ่ง...เธอนิสัยดี  รอยยิ้มของเธอช่วยคลายความกังวลใจของผมได้
แต่เธอคนนั้นไม่รู้หรอกครับ   ว่าเธอได้เข้ามาเป็นกำลังใจสำคัญให้ผมเสียแล้ว
เธอทะเลาะและเลิกกับแฟนของเธอ...เธอโทรมาร้องไห้กับผม...ผมสงสารเธอ...ผมให้คำปรึกษาเธอ
และในที่สุด.....ผมหลงรักเธอ.....แต่เธอยังไม่ลืมเขาและเธอ......คิดกับผมแค่เพื่อน
ถึงแม้ไม่พูดออกมาผมก็พอจะรู้เพราะผมใส่ใจเธอตลอด   หลายๆครั้งตอนที่เธอไม่สบายใจหรือร้องไห้
ใจผมมักจะอยู่ไม่สุข   ผมห่วงเธอ   แต่บางทีการใส่ใจมากเกินไปก็เจ็บได้เหมือนกัน
หลายครั้งที่เธอร้องไห้กับผมและกลับไปคุยกับคนที่ทำให้เธอร้องไห้นั่นทำให้ผมถึงกับจุกเลยทีเดียว5555
ตอนนี้ผมควรจะสร้างกำแพงใจปิดกั้นความรู้สึกอันสุ่มเสี่ยงต่อการเสียเพื่อนนี้หรือควรจะเปิดเผยความรู้สึกนี้ไปตรงๆดี??
ผมก็ยังไม่แน่ใจ    แต่ผมก็พร้อมที่จะรักและดูแลเธอจนกว่าเธอคนนั้นจะหมดรักในตัวผมนะครับ
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านเรื่องไร้สาระนี้  ผมก็แค่อยากระบายให้ใครสักคนฟัง  ก็เท่านั้น....