แค่ พี่ชาย

สวัสดีครับ ผมแค่อยากเล่าและกล่าวลาใครบางคนครับ
เริ่มเลยล่ะกัน....ในปี2553 ผมอายุ20ทำงานเป็นพนักงานร้านเกมส์ ผมได้รู้จักกับน้องคนหนึ่งครับ
เธอเซอร์มากกก เธอจะมาพร้องเกงเล เสื้อคอวีสีอิฐ เวลาหลังเลิกเรียนเธอจะมาใช้บริการเป็นประจำ
อ๋อ..เธออยู่ ม.6 ครับ ผมจะเห็นเธอมาคนเดียวเสมอ เธอชอบนั่งยกขาขึ้นบนโซฟาจนผมต้องค่อยเตือนอยู่บ่อยๆ
เธอชอบการถ่ายรูปครับ เธอชอบรูปโลโมมาก เข้าทางผมล่ะ เพราะผมก็ถ่ายรูปเหมือนกัน
จนวันหนึ่งวันที่ความกล้าถึงขีดสุด  ผมทำท่าเก็บขยะในร้าน แต่ก็เก็บจริงๆนั้นล่ะ แค่เก็บโต๊ะเธอเยอะหน่อย ฮ่าา..
เธอกำลังดูรูปโลโมอยู่ครับ.....บทสนทนาก็เริ่มขึ้น
ผม: นั้นรูปโลโมใช่มัยครับ (นึกถึงแล้วยังขำอยู่เลย)
เธอ:ใช่ค่ะ(ใบหน้าไรอารมณ์ สายตามองหน้าจอต่อไป)
ผม: ชอบถ่ายรูปหรอ รูปโลโมมันต้องใช้กล้องเฉพาะของมันน่ะ(แสดงความรู้เต็มที่)
เธอ:ค่ะ กำลังหาซื้อกล้องถูกๆอยู่ค่ะ(เริ่มหันมาประมานว่าใครว่ะ)
ผม: พี่มีกล้องโลโมไม่ได้ใช้อยู่ ไม่รู้เสียมัย อยากลองเล่นดูมัย(มีจริงๆน่ะแต่ของเพื่อน)
เธอ: (หันมาด้วยสายตาเป็นประกาย) ยืมได้หรอค่ะ!!
      นั้นล่ะที่ทำให้ผมรู้จักเธอ

ปล.เดียวมาต่อครับ
ปลล.ขอใช้พื้นที่ใน แท็ค ปัญหาความรัก เพราะเธอชอบเสพดราม่าชาวบ้านเค้า แท็ค นิยาย เพราะเธอเพ้อฝันชอบอ่านนิยาย
ปลลล.ผมเชื่อในเรื่องบังเอิญครับ ถ้าเธอบังเอิญมาอ่าน พี่มีเรื่องจะบอก