เราคิดมากไปป่าว ?

คือผม อยุ่ ม.ปลาย ผมมีแฟน แล้วก้เลิกเพราะเขามีคนใหม่ แล้วพอผมไปปรึกษาเพื่อน
ผมพูดในสิ่งที่อยากพูดหมด เยอะมากๆครับ ทักเฟสไปคุยกันนะ
ผมเสียใจมาก ผมเลยระบายกับเพื่อนไปหมด แต่เพื่อนกลับตอบมาว่า...ใจเย้น นอนก่อนนะ
คือผมได้ยินคำนี้ จากที่ผมร้องไห้ผมยิ้มมาเลยครับ สมเพชตัวเองมาก เพื่อนคนนี้ก้สนิทกันนะครับ
เห้ออ...ทั้งๆที่เพื่อนมีเรื่องทุกข์ใจไรผมรับฟังเขาตลอด ให้คำแนะนำเขาตลอด
แต่เขาทำแบบนี้กับผม อึ้งเลยครับ แล้วพออีกวัน ผมก้ลองไปปรึกษากับเพื่อนสนิทอีกคนนึงดู
แต่เพื่อนคนนี้กับอ่านแล้วไม่ตอบ มันเจ้บมากๆเลยครับ ผมผิดหรอครับ
ผมรบกวนเขามากเลยหรอครับ ตอนนั้นผมเสียใจมากๆต้องการคนให้คำปรึกษาผม
แล้วผมก้ลองไปปรึกษากับเพื่อนอีกคนนึงที่พึ่งรู้จัก ผมก้อธิบายให้เขาฟังหมด
แต่เพื่อนคนนี้กับให้คำปรึกษาผมดีมากๆ จนผมกับหาข้อแตกต่างได้เลยครับ
รัหว่างคนที่สนิทกับพึ่งรู้จัก -**- ผมอยากรู้ว่าผมคิดมากไปหรือป่าวครับ
เพื่อนยิ่งสนิทมากจะเป้นแบบนี้หรอครับ บางครั้งผมมีเรื่องทุกข์ใจผมยังต้องเก้บไว้คนเดียวครับ
เพื่อนทำแบบนี้มันเจ้บยิ่งกว่าโดนแฟนบอกเลิกอีกนะครับผมว่า เรื่องบางเรื่องก้ไม่อยากเก้บไว้คนเดียว
แต่ก้ไม่รู้จะพูดให้ใครฟัง เห้อออออ เหนื่อยมากๆครับ
บอกใครก้ไม่ได้ไม่มีใครฟัง มันเหนื่อยนะครับ บางครั้งเราก้แค่ต้องการเพื่อนที่ให้คำปรีกษาเรา
อยุ่ข้างๆเราในวันที่เราไม่โอเค แต่เพื่อนผมกลับทำแบบนี้ ผมคิดมากไปหรือป่าวครับ