คือเราอยากถามอะคะ ว่า เราเคยคบกับแฟนเรามาประมาณ 5 ปี แล้วเลิกกัน
แล้วเราก็พยายามลองมีคนอื่นดู แต่เจอที่แบบว่า มันไม่ใช่ จนมาคบ คน1 มาได้ 2 ปีกว่า ตอนแรกคิดว่าคนที่คบเขาจะทำให้เรามีความสุขได้
แต่มันกลับไม่ใช่อย่างที่คิด ใช่!!!ตรงที่เขาไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่มีคนอื่น แต่ด้วยนิสัยที่อาจเหมือนกัน หรือคิดต่างกันมากเกินไปไม่มีใครยอมใคร
คำพูดที่ทำให้เสียความรู้สึกไปแล้วมันไม่อาจกลับมาได้ จนเราขอเลิกกับเขา (ถามว่ารักมั้ยบอกเลยว่ายังรัก) แต่ด้วยไม่อยากหายไปจึงบอกเลิก เป็นแค่เพื่อนดีกว่ามันจะคงอยู่ได้นานกว่าการเป็นแฟนแน่ๆ แต่เขาก็เลือกที่จะกลับมาคุย ลองใหม่ถ้ามันไม่ดีจริงๆ เขาจะไม่เสียใจเลย เราจึงลองคุยอีกครั้ง แต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมอีกแล้วเพราะกลัว กลัวเสียใจอีกครั้ง (เพราะตอนบอกเลิกอะ เลิกเองเจ็บเอง ร้องไห้แย่T_T)
แต่ในขณะเดียวกัน เราไม่เคยลืมแฟนเก่าของเราเลย เพราะว่า
เขาเป็นคนที่เราแอบชอบมาตั้งแต่สมัยม.1 จนได้ครบกัน ถึงมหาลัยปี 2 ก็มีเหตุให้เราต้องเลิกกัน
แต่ฉันก็พยายามตามหาเขามาตลอด ตามเขาทุกเฟรสที่เขามี แรกๆเขาก็บล็อคฉัน ฉันเลยไม่ไปแอดเขาอีก แค่ได้มองได้เห็นเขาอยู่ฉันก็มีความสุขแล้ว
เวลาที่เราเป็นทุกข์เขารับรู้ได้ แค่เห็นตัวหนังสือ เออ!!!ลืมบอกว่า!!! เขารับเราเป็นเพื่อนในเฟรสแล้ว เราจึงเริ่มคุยกับเขา แต่คุยแบบผิวเผินเหมือนเพื่อนไม่ได้เจอกันนาน แต่ความรู้สึกเราอะ มันมีความสุขมากนะ แค่ได้คุยกับเขาเพียงแค่แว๊บเดียว (เคยมีคนบอกเราว่าเขาจะกลับมาหาเราแต่ไม่ได้บอกว่ากับมาแบบไหน) แล้วเราก็คุยกันมากขึ้น จนประมาณว่าคุยถึงเรื่องเก่า เคลียปัญหาที่เคยค้างคาใจกันมานาน จนตอนนี้เราคุยกันเหมือนเพื่อนที่ดีต่อกันแล้ว มีอยู่วัน1 เราอะอยากคยกับเขาแต่เราไม่กล้าที่จะโทรไป เขาบอกว่า "รับสายนะ" เราตกใจมาก โทรมาพูดเพียง ฮัลโหลว่าไง เรานี้ฟินนนนนน ยิ้มแก้มปริเลย แล้วก็วางไป เราดีใจจนน้ำตาไหล แล้วเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ แต่นานๆคุยกันทีนะ แล้วก็มีเหตุการณ์1 แม่เราทะเลาะกับแฟนเขา(ไม่ใช่พ่อเรา) เราก็เครียดทำอะไรไม่ได้ เราโทรหาคนที่เราคบอยู่แต่เขากลับไม่รับสายเรา เราก็ยิ่งรู้สึกแย่มาก พอกลับมาบ้านเราเห็นแฟนเก่าออนอยู่เลยทักไปธรรมดา เขาก็ถามมาเลยว่าไม่สบายใจอะไร (มันทำให้รู้สึกว่าเห็นเพียงตัวหนังสือเขาก็รับรู้ถึงความรู้สึกเราได้) เราเลยบอกว่าเครียดเรื่อที่บ้าน เขาก็บอกว่าเรื่องอะไร เราก็เล่าให้เขาฟัง เขาบอกว่ากะปแล้วว่าต้องเรื่องนี้ มันยิ่งทำให้รู้สึกว่า เขานี่แหละที่เราไม่เคยลืม แต่เราไม่สามารถที่จะกลับไปหาเขาได้เพราะเขาก็มีคนใหม่แล้ว ต่างคนต่างมี ก็เป็นได้แค่เพื่อนที่ช่วยเหลือกัน ยังมีอีกหลายเหตุการณ์ที่ยังไม่ได้เล่า แต่แค่เขาอะจะบอกทุกครั้ง "โทรเฟรสมาซิ" แค่คำพูดแค่นี้อะ ถึงเขาจะไม่ใช่แฟนเราก็เถอะมันมีความสุขมากๆ รู้ว่าเราเครียดเราเหงา ก็อยู่คุยเป็นเพื่อนเสมอ คนที่เราคบหนะ เขาไม่มีโมเม้นแบบนี้เลย ไม่เคยคิดจะคุยกัน ใจเราอะอยู่ที่แฟนเก่าซะส่วนใหญ่ คนที่เราคบอยู่ปัจจุบัน ก็เหมือนไม่ได้คบกัน เพราะไม่มีสถานะ กับแฟนเก่า เราก็ไม่เคยคิดจะไปแย่งเขากลับมา ขอแค่ได้คุยแบบนี้ เป็นเพื่อนเราก็มีความสุขแล้ว และที่สำคัญมันไม่พร้อมเปิดใจรับคนใหม่ ตอนนี้เราก็รอเขาอยู่นะ เผื่อมีหวังบ้าง จนได้มาเจอกับน้องชายของแฟนเก่าซึ่งสนิทกันมาก เขาก็ได้มาคุยกันเราก็เลยเลาให้เขาฟัง เขาเลยเตือนสติ บอกว่า "เอ็งจะกลับไปคบอะกูก็ไม่ว่าหรอกนะ แต่คิดดีแล้วหรอ แกจะรอคนที่เขามีแฟนอยู่แล้ว ซึ่งไม่รู้ว่ามันจะกลับมามั้ย" คำพูดของน้องทำให้เราคิดได้ว่า มันก็จริงนะ แต่ในใจเราไม่สามารถลืมเขาได้จริงๆ เราเลยห้ามใจตัวเอง พยายามคิดแค่เพื่อนๆ แค่เพื่อนเท่านั้น แต่ทุกครั้ง ที่เราเครียดเขาก็จะ โทรคุยเฟรสกับเราจนเราสบายใจทุกครั้ง เพียงแค่ได้ยินเสียงไม่ต้องมีคำพูดมากมาย มันก็รู้สึกดีขึ้นมามาก จนเราคิดว่า เราก็โสดแบบนี้แหละ ถึงไม่มีใครก็ยังมีเขาคุยเป็นเพื่อน และสิ่งที่เขาพูดอยู่ครั้ง1 บอกว่า "หากแกมาเร็วกว่านี้เราก็คงกลับไปคบกับแกแล้ว ถ้าเรายังไม่ได้มีอะไรกับน้องเขาเราคงเลิกกับน้องไปหาแก" "เพราะเราก็ยังเป็นห่วงแก ยังรู้สึกดีด้วยแต่มันคงทำไม่ได้ เพราะต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ได้ทำไปแล้ว" เราได้ยินแบบนี้ เราเลยบอกไปว่าฉันก้พยายามตามแกมาตลอดแต่แกบล็อคฉัน เขาบอกว่า "ที่บล็อคหนะเพราะกลัวว่าจะยังทำใจไม่ได้ " ได้ยินคำนี้แล้วก็เศ้รานะ แต่ตอนนี้อะ คิดว่า เป็นแบบนี้หละดีแล้ว คุยกันแบบเพื่อนช่วยเพื่อน แบบสมัยเด็กๆ แต่ในใจก็ยังคงมีคำถามว่า ฉันควรจะรอเธอ หรือว่า ควรเป็นเพื่อนที่ดี (ทั้งๆที่ใจก็รู้ว่ามันคงเป้นไม่ได้) ไม่เคยรักใครมากแบบนี้จริงๆ มันยังมีเรื่องราวน่ารักๆ อีกเยอะ แต่เพียงว่า ตอนนี้อะเราโสด และเราไม่ได้ไปแย่งของของใคร แค่ขอคุยกับคนที่รู้สึกดี เราควรรอเขากลับมา หรือพยายามทำใจให้เป็นเพื่อนที่ดีอย่างนี้ตลอดไปดี
ฉันจะรอ....หรือเป็นแค่เพื่อนที่ดี
แล้วเราก็พยายามลองมีคนอื่นดู แต่เจอที่แบบว่า มันไม่ใช่ จนมาคบ คน1 มาได้ 2 ปีกว่า ตอนแรกคิดว่าคนที่คบเขาจะทำให้เรามีความสุขได้
แต่มันกลับไม่ใช่อย่างที่คิด ใช่!!!ตรงที่เขาไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่มีคนอื่น แต่ด้วยนิสัยที่อาจเหมือนกัน หรือคิดต่างกันมากเกินไปไม่มีใครยอมใคร
คำพูดที่ทำให้เสียความรู้สึกไปแล้วมันไม่อาจกลับมาได้ จนเราขอเลิกกับเขา (ถามว่ารักมั้ยบอกเลยว่ายังรัก) แต่ด้วยไม่อยากหายไปจึงบอกเลิก เป็นแค่เพื่อนดีกว่ามันจะคงอยู่ได้นานกว่าการเป็นแฟนแน่ๆ แต่เขาก็เลือกที่จะกลับมาคุย ลองใหม่ถ้ามันไม่ดีจริงๆ เขาจะไม่เสียใจเลย เราจึงลองคุยอีกครั้ง แต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมอีกแล้วเพราะกลัว กลัวเสียใจอีกครั้ง (เพราะตอนบอกเลิกอะ เลิกเองเจ็บเอง ร้องไห้แย่T_T)
แต่ในขณะเดียวกัน เราไม่เคยลืมแฟนเก่าของเราเลย เพราะว่า
เขาเป็นคนที่เราแอบชอบมาตั้งแต่สมัยม.1 จนได้ครบกัน ถึงมหาลัยปี 2 ก็มีเหตุให้เราต้องเลิกกัน
แต่ฉันก็พยายามตามหาเขามาตลอด ตามเขาทุกเฟรสที่เขามี แรกๆเขาก็บล็อคฉัน ฉันเลยไม่ไปแอดเขาอีก แค่ได้มองได้เห็นเขาอยู่ฉันก็มีความสุขแล้ว
เวลาที่เราเป็นทุกข์เขารับรู้ได้ แค่เห็นตัวหนังสือ เออ!!!ลืมบอกว่า!!! เขารับเราเป็นเพื่อนในเฟรสแล้ว เราจึงเริ่มคุยกับเขา แต่คุยแบบผิวเผินเหมือนเพื่อนไม่ได้เจอกันนาน แต่ความรู้สึกเราอะ มันมีความสุขมากนะ แค่ได้คุยกับเขาเพียงแค่แว๊บเดียว (เคยมีคนบอกเราว่าเขาจะกลับมาหาเราแต่ไม่ได้บอกว่ากับมาแบบไหน) แล้วเราก็คุยกันมากขึ้น จนประมาณว่าคุยถึงเรื่องเก่า เคลียปัญหาที่เคยค้างคาใจกันมานาน จนตอนนี้เราคุยกันเหมือนเพื่อนที่ดีต่อกันแล้ว มีอยู่วัน1 เราอะอยากคยกับเขาแต่เราไม่กล้าที่จะโทรไป เขาบอกว่า "รับสายนะ" เราตกใจมาก โทรมาพูดเพียง ฮัลโหลว่าไง เรานี้ฟินนนนนน ยิ้มแก้มปริเลย แล้วก็วางไป เราดีใจจนน้ำตาไหล แล้วเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ แต่นานๆคุยกันทีนะ แล้วก็มีเหตุการณ์1 แม่เราทะเลาะกับแฟนเขา(ไม่ใช่พ่อเรา) เราก็เครียดทำอะไรไม่ได้ เราโทรหาคนที่เราคบอยู่แต่เขากลับไม่รับสายเรา เราก็ยิ่งรู้สึกแย่มาก พอกลับมาบ้านเราเห็นแฟนเก่าออนอยู่เลยทักไปธรรมดา เขาก็ถามมาเลยว่าไม่สบายใจอะไร (มันทำให้รู้สึกว่าเห็นเพียงตัวหนังสือเขาก็รับรู้ถึงความรู้สึกเราได้) เราเลยบอกว่าเครียดเรื่อที่บ้าน เขาก็บอกว่าเรื่องอะไร เราก็เล่าให้เขาฟัง เขาบอกว่ากะปแล้วว่าต้องเรื่องนี้ มันยิ่งทำให้รู้สึกว่า เขานี่แหละที่เราไม่เคยลืม แต่เราไม่สามารถที่จะกลับไปหาเขาได้เพราะเขาก็มีคนใหม่แล้ว ต่างคนต่างมี ก็เป็นได้แค่เพื่อนที่ช่วยเหลือกัน ยังมีอีกหลายเหตุการณ์ที่ยังไม่ได้เล่า แต่แค่เขาอะจะบอกทุกครั้ง "โทรเฟรสมาซิ" แค่คำพูดแค่นี้อะ ถึงเขาจะไม่ใช่แฟนเราก็เถอะมันมีความสุขมากๆ รู้ว่าเราเครียดเราเหงา ก็อยู่คุยเป็นเพื่อนเสมอ คนที่เราคบหนะ เขาไม่มีโมเม้นแบบนี้เลย ไม่เคยคิดจะคุยกัน ใจเราอะอยู่ที่แฟนเก่าซะส่วนใหญ่ คนที่เราคบอยู่ปัจจุบัน ก็เหมือนไม่ได้คบกัน เพราะไม่มีสถานะ กับแฟนเก่า เราก็ไม่เคยคิดจะไปแย่งเขากลับมา ขอแค่ได้คุยแบบนี้ เป็นเพื่อนเราก็มีความสุขแล้ว และที่สำคัญมันไม่พร้อมเปิดใจรับคนใหม่ ตอนนี้เราก็รอเขาอยู่นะ เผื่อมีหวังบ้าง จนได้มาเจอกับน้องชายของแฟนเก่าซึ่งสนิทกันมาก เขาก็ได้มาคุยกันเราก็เลยเลาให้เขาฟัง เขาเลยเตือนสติ บอกว่า "เอ็งจะกลับไปคบอะกูก็ไม่ว่าหรอกนะ แต่คิดดีแล้วหรอ แกจะรอคนที่เขามีแฟนอยู่แล้ว ซึ่งไม่รู้ว่ามันจะกลับมามั้ย" คำพูดของน้องทำให้เราคิดได้ว่า มันก็จริงนะ แต่ในใจเราไม่สามารถลืมเขาได้จริงๆ เราเลยห้ามใจตัวเอง พยายามคิดแค่เพื่อนๆ แค่เพื่อนเท่านั้น แต่ทุกครั้ง ที่เราเครียดเขาก็จะ โทรคุยเฟรสกับเราจนเราสบายใจทุกครั้ง เพียงแค่ได้ยินเสียงไม่ต้องมีคำพูดมากมาย มันก็รู้สึกดีขึ้นมามาก จนเราคิดว่า เราก็โสดแบบนี้แหละ ถึงไม่มีใครก็ยังมีเขาคุยเป็นเพื่อน และสิ่งที่เขาพูดอยู่ครั้ง1 บอกว่า "หากแกมาเร็วกว่านี้เราก็คงกลับไปคบกับแกแล้ว ถ้าเรายังไม่ได้มีอะไรกับน้องเขาเราคงเลิกกับน้องไปหาแก" "เพราะเราก็ยังเป็นห่วงแก ยังรู้สึกดีด้วยแต่มันคงทำไม่ได้ เพราะต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ได้ทำไปแล้ว" เราได้ยินแบบนี้ เราเลยบอกไปว่าฉันก้พยายามตามแกมาตลอดแต่แกบล็อคฉัน เขาบอกว่า "ที่บล็อคหนะเพราะกลัวว่าจะยังทำใจไม่ได้ " ได้ยินคำนี้แล้วก็เศ้รานะ แต่ตอนนี้อะ คิดว่า เป็นแบบนี้หละดีแล้ว คุยกันแบบเพื่อนช่วยเพื่อน แบบสมัยเด็กๆ แต่ในใจก็ยังคงมีคำถามว่า ฉันควรจะรอเธอ หรือว่า ควรเป็นเพื่อนที่ดี (ทั้งๆที่ใจก็รู้ว่ามันคงเป้นไม่ได้) ไม่เคยรักใครมากแบบนี้จริงๆ มันยังมีเรื่องราวน่ารักๆ อีกเยอะ แต่เพียงว่า ตอนนี้อะเราโสด และเราไม่ได้ไปแย่งของของใคร แค่ขอคุยกับคนที่รู้สึกดี เราควรรอเขากลับมา หรือพยายามทำใจให้เป็นเพื่อนที่ดีอย่างนี้ตลอดไปดี