"ขออีกเฮือกเถอะ"
เป็นคำที่ผมอุทานยามเช้าหลังฟินกับแมตซ์อุ่นเครื่องระหว่างไทยกับแคเมอรูนเมื่อวานนี้ ที่ได้เห็นนักเตะเราเล่นกับทีมระดับโลกได้อย่างสนุก ทำให้เขาหอบกินไปพักใหญ่ มันรู้สึกตื่นเต้นราวกับว่า "นี่ฝันอยู่ใช่ไหมเนี่ย"
อย่างไรก็ดี คงต้องแขวนความฟินไว้ก่อน เพราะทีมชาติเรายังมี "แมตซ์หนัก" อีกหนึ่งแมตซ์ ซึ่งเป็นบทพิสูจน์แข้งช้างศึกชุดเล็ก ที่ผมคิดว่า "
นี่ละ ของจริง" ในระดับเอเซีย
2 นัด 8 ประตู สำหรับเกาหลีเหนือ บ่งบอกความสูงของมาตรฐานทีมได้อย่างดี การันตีความดิบในการไล่ล่าตาข่ายฝั่งตรงข้าม ไม่ว่าจะเป็นการวางแทคติคของ รา พอง กี เฮดโค้ชชาวเกาหลีเหนือ, การขับเคลื่อนเกมส์แดนกลางของ คิม จู ซอง และ จู จอง โซล, การคุมแดนหลังของกัปตันทีมเกาหลีเหนือ อย่าง จาง กุ๊ก โซ และการล่าตาข่าย ของ โฮ มยอง โซล กับ โจ กวาง ที่ไม่ว่าใครจะลงก็น่ากลัวทั้งคู่ และผู้รักษาประตู อัน แต ซอง ที่เอเชี่ยนเกมส์ครั้งที่แล้ว ลงเล่น 6 นัด เสียไปแค่ 2 ประตู เท่านั้น
ทั้งหมดที่กล่าวไว้ข้างต้น คือ อาวุธที่เกาหลีเหนือ จะใช้จู่โจมเราในวันนี้ ถามผมว่า "หนักใจไหม?" แน่นอนครับ ไม่ว่าจะเป็นแฟนบอลท่านใด แม้จะบอกว่า "ไม่กลัวหรอก" แต่ลึก ๆ แล้วผมเชื่อว่าเราก็ยังหวั่น ๆ ที่จะต้องเจอกับทีมแข็งแกร่งทีมนี้ อย่างไรก็ตาม อย่างที่ผมได้แจ้งในตอนต้น การที่จะพิสูจน์ความสามารถของทีมว่าจะยกระดับพ้นโซนอาเซียนได้หรือไม่ นี่คือบทพิสูจน์ที่สำคัญ ที่จะแสดงให้เห็นว่า "เรากำลังเดินมาถูกที่ถูกทางไหม?"
แฟนฟุตบอลไทยอย่างผม ขอฝากความหวังเล็ก ๆ ที่จะได้เห็นทีมชาติไทย ไปโบกธงไตรรงค์ในเวทีระดับเอเซีย เพื่อเป็นบรรไดขั้นแรกที่จะก้าวไปสู่ระดับโลก (ผมไม่ได้พูดเกินจริง เพราะทีมระดับ Top ของเอเซีย ต้องเคยผ่านจุดที่เราผ่านมาเหมือนกัน)
ผมจะฝากความหวังกับผู้รักษาประตูอย่าง สมพร ยศ ได้ไหม?
ผมจะฝากความฝันกับยอดแนวรับชุดเล็ก อย่าง พีระพัฒน์ โน๊ตชัยยา, สุวรรณภัทร กิ่งแก้ว, นฤบดินทร์ วีรวัฒโนดม, อดิศร พรหมรักษ์ได้หรือเปล่า?
ผมจะได้เห็นการทำลายเกมส์ในระดับ Top ของชาติ อย่าง ธนบูรณ์ เกษารัตน์ อีกไหม?
ผมจะได้เห็นศักยภาพแนวรุก อย่าง ชนาธิป สรงกระสินธ์, กษิเดช เวทยาวงศ์, เชาว์วัฒน์ วีรชาติ ได้หรือไม่?
ผมจะได้เห็นการคืนฟอร์มในแมตซ์สำคัญของกัปตันทีม ช้างศึกชุดเล็ก อย่าง ปกรณ์ เปรมภักดิ์ ไหม?
ผมจะได้เห็นความกระหายในการล่าประตู จาก จตุรงค์ พิมพ์คูน ด้วยหรือไม่?
ผมจะได้เห็นตัวพลิกเกมส์ อย่าง เจนรบ สำเภาดี, ธนาสิทธิ์ สิทธิผลา, ภิญโญ อินพินิจ อีกสักครั้งไหม?
หัวค่ำนี้รู้กันครับ ผมยังเชื่อลึก ๆ ว่า อย่างน้อย ๆ เราจะเบียดเสมอได้ และกอดคอเกาหลีเหนือ u23 ไปเล่นรอบ 16 ทีม ที่กาต้าร์ในปีหน้าได้ และขออวยพรให้น้อง ๆ ทุกคน ทำมันให้ดีที่สุด ทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างที่ได้ทำมา ใส่ไปให้หมด แฟนบอลชาวไทยทุกคน (ผมคิดว่างั้นนะ) พร้อมยืนอยู่ข้าง ๆ คุณเสมอ พร้อมจะโห่ร้อง แหกปาก ตะโกนเชียร์พวกคุณ ตราบเท่าที่คุณยังโลดแล่นอยู่บนผืนหญ้า และเสียงนกหวีดหมดเวลายังไม่เริ่มขึ้น
แสดงให้โลกนี้เห็นครับ แสดงให้เห็นว่า "
พวกคุณมันก็มีดีพอที่จะก้าวไปสู่ระดับเอเซียเหมือนกัน" .. เอาความฝันพวกผมไปด้วย พาพวกผมไปในที่ที่ผมไม่เคยไปด้วย พวกผมจะคอยสนับสนุนคุณอยู่ข้างหลังเอง
ขอบคุณครับ
ป.ล. เอ๊ะ ทำไมหลัง ๆ มันออกแนวระบาย 5555+
คุยก่อนเกมส์ ไทย U23 vs เกาหลีเหนือ U23 ศึก AFC U23 Championship 2016 รอบแบ่งกลุ่มนัดสุดท้าย
เป็นคำที่ผมอุทานยามเช้าหลังฟินกับแมตซ์อุ่นเครื่องระหว่างไทยกับแคเมอรูนเมื่อวานนี้ ที่ได้เห็นนักเตะเราเล่นกับทีมระดับโลกได้อย่างสนุก ทำให้เขาหอบกินไปพักใหญ่ มันรู้สึกตื่นเต้นราวกับว่า "นี่ฝันอยู่ใช่ไหมเนี่ย"
อย่างไรก็ดี คงต้องแขวนความฟินไว้ก่อน เพราะทีมชาติเรายังมี "แมตซ์หนัก" อีกหนึ่งแมตซ์ ซึ่งเป็นบทพิสูจน์แข้งช้างศึกชุดเล็ก ที่ผมคิดว่า "นี่ละ ของจริง" ในระดับเอเซีย
2 นัด 8 ประตู สำหรับเกาหลีเหนือ บ่งบอกความสูงของมาตรฐานทีมได้อย่างดี การันตีความดิบในการไล่ล่าตาข่ายฝั่งตรงข้าม ไม่ว่าจะเป็นการวางแทคติคของ รา พอง กี เฮดโค้ชชาวเกาหลีเหนือ, การขับเคลื่อนเกมส์แดนกลางของ คิม จู ซอง และ จู จอง โซล, การคุมแดนหลังของกัปตันทีมเกาหลีเหนือ อย่าง จาง กุ๊ก โซ และการล่าตาข่าย ของ โฮ มยอง โซล กับ โจ กวาง ที่ไม่ว่าใครจะลงก็น่ากลัวทั้งคู่ และผู้รักษาประตู อัน แต ซอง ที่เอเชี่ยนเกมส์ครั้งที่แล้ว ลงเล่น 6 นัด เสียไปแค่ 2 ประตู เท่านั้น
ทั้งหมดที่กล่าวไว้ข้างต้น คือ อาวุธที่เกาหลีเหนือ จะใช้จู่โจมเราในวันนี้ ถามผมว่า "หนักใจไหม?" แน่นอนครับ ไม่ว่าจะเป็นแฟนบอลท่านใด แม้จะบอกว่า "ไม่กลัวหรอก" แต่ลึก ๆ แล้วผมเชื่อว่าเราก็ยังหวั่น ๆ ที่จะต้องเจอกับทีมแข็งแกร่งทีมนี้ อย่างไรก็ตาม อย่างที่ผมได้แจ้งในตอนต้น การที่จะพิสูจน์ความสามารถของทีมว่าจะยกระดับพ้นโซนอาเซียนได้หรือไม่ นี่คือบทพิสูจน์ที่สำคัญ ที่จะแสดงให้เห็นว่า "เรากำลังเดินมาถูกที่ถูกทางไหม?"
แฟนฟุตบอลไทยอย่างผม ขอฝากความหวังเล็ก ๆ ที่จะได้เห็นทีมชาติไทย ไปโบกธงไตรรงค์ในเวทีระดับเอเซีย เพื่อเป็นบรรไดขั้นแรกที่จะก้าวไปสู่ระดับโลก (ผมไม่ได้พูดเกินจริง เพราะทีมระดับ Top ของเอเซีย ต้องเคยผ่านจุดที่เราผ่านมาเหมือนกัน)
ผมจะฝากความหวังกับผู้รักษาประตูอย่าง สมพร ยศ ได้ไหม?
ผมจะฝากความฝันกับยอดแนวรับชุดเล็ก อย่าง พีระพัฒน์ โน๊ตชัยยา, สุวรรณภัทร กิ่งแก้ว, นฤบดินทร์ วีรวัฒโนดม, อดิศร พรหมรักษ์ได้หรือเปล่า?
ผมจะได้เห็นการทำลายเกมส์ในระดับ Top ของชาติ อย่าง ธนบูรณ์ เกษารัตน์ อีกไหม?
ผมจะได้เห็นศักยภาพแนวรุก อย่าง ชนาธิป สรงกระสินธ์, กษิเดช เวทยาวงศ์, เชาว์วัฒน์ วีรชาติ ได้หรือไม่?
ผมจะได้เห็นการคืนฟอร์มในแมตซ์สำคัญของกัปตันทีม ช้างศึกชุดเล็ก อย่าง ปกรณ์ เปรมภักดิ์ ไหม?
ผมจะได้เห็นความกระหายในการล่าประตู จาก จตุรงค์ พิมพ์คูน ด้วยหรือไม่?
ผมจะได้เห็นตัวพลิกเกมส์ อย่าง เจนรบ สำเภาดี, ธนาสิทธิ์ สิทธิผลา, ภิญโญ อินพินิจ อีกสักครั้งไหม?
หัวค่ำนี้รู้กันครับ ผมยังเชื่อลึก ๆ ว่า อย่างน้อย ๆ เราจะเบียดเสมอได้ และกอดคอเกาหลีเหนือ u23 ไปเล่นรอบ 16 ทีม ที่กาต้าร์ในปีหน้าได้ และขออวยพรให้น้อง ๆ ทุกคน ทำมันให้ดีที่สุด ทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างที่ได้ทำมา ใส่ไปให้หมด แฟนบอลชาวไทยทุกคน (ผมคิดว่างั้นนะ) พร้อมยืนอยู่ข้าง ๆ คุณเสมอ พร้อมจะโห่ร้อง แหกปาก ตะโกนเชียร์พวกคุณ ตราบเท่าที่คุณยังโลดแล่นอยู่บนผืนหญ้า และเสียงนกหวีดหมดเวลายังไม่เริ่มขึ้น
แสดงให้โลกนี้เห็นครับ แสดงให้เห็นว่า "พวกคุณมันก็มีดีพอที่จะก้าวไปสู่ระดับเอเซียเหมือนกัน" .. เอาความฝันพวกผมไปด้วย พาพวกผมไปในที่ที่ผมไม่เคยไปด้วย พวกผมจะคอยสนับสนุนคุณอยู่ข้างหลังเอง
ขอบคุณครับ
ป.ล. เอ๊ะ ทำไมหลัง ๆ มันออกแนวระบาย 5555+