ก็จะขอเล่าเรื่องราวความรักของผมครั้งนี้ก็แล้วกันนะครับ
คือผมก็เป็นเด็กต่างจังหวัดคนนึงที่ไม่ได้หน้าตาดีอะไรมากมาย เรียนก็ไม่เก่ง กีฬาก็งั้นๆครับ
ปกติแล้วเรื่องผู้หญิงเนี่ย ผมจะไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่ แล้วก็จะไม่ค่อยได้คิดเรื่องความรงความรักอะไรด้วย โดยเฉพาะกับผู้หญิงที่สวยและน่ารักเนี่ยจะไม่ค่อยเข้าไปยุ่งเลยครับ เว้นก็แต่เป็นเพื่อนกันครับ หรือไม่ก็บังเอิญจริงๆ
ผู้หญิงคนที่ผมชอบเนี่ยเธอเป็นคนน่ารักครับ เรียนเก่ง อัธยาสัยดี แบบว่าเฟรนลี่มากๆ แล้วก็มีคนมาจีบเยอะ ต้องบอกก่อนเลยว่าตอนแรกที่เราเจอกันเนี่ยตอนนั้นผมยังไม่ได้คิดอะไรกับเธอเลยครับ ตอนนั้นผมอยู่ม.4ครับ ผมอยู่คนละห้องกับเธอครับ(สมมติว่าเธอชื่อแพมแล้วกันนะครับ) แล้วห้องผมมันก็มีทัศนศึกษาครับ แล้วมันเหลือที่ว่างในรถ อาจารย์ผมก็แบบแกอยากให้นักเรียนไปกันเยอะๆก็เลยไปชวนๆห้องอื่นดู
แล้วแพมเค้าก็อยากมาอะนะ ตอนนั้นเพื่อนผมมันก็มีเฮกันใหญ่เลย ก็แบบว่าเซเลบโรงเรียนมาทัศนศึกษาด้วยเงี้ย ผมก็มองว่าแพมเขาก็น่ารักดีนะครับ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะว่าเพื่อนผมเข้าไปจีบกันเยอะ เราก็แบบกลัวอ่า เกิดมาก็ไม่เคยมองว่าผู้หญิงน่ารักมาก่อนก็ไม่กล้าเข้าไปคุย ก็ปล่อยๆเพื่อนมันจีบไป และแล้วการทัศนศึกษาก็จบไปโดยที่ผมไม่ได้เข้าไปคุยอะไรกับเธอเลย น่าเศร้ามาก =_=
หลังจากนั้นผมก็ใช้ชีวิตวัยรุ่นไปตามประสาครับ จนกระทั่งม.5 ผมบังเอิญได้ไปเจอกับแพมอีกครั้งครับตอนไปเรียนพิเศษ แบบว่าเรียนอ.อุ๊อะนะ ผมก็แบบแอบดีใจที่ได้เรียนรอบเดียวกัน
พอมาวันนึงครับอยู่ๆแพมก็มาขอนั่งข้างๆผมซะอย่างงั้นอะ ผมนี่ดีใจโคตรๆ ตอนนั้นก็เข้าใจว่าที่นั่งผมมันใกล้จอเธอคงมองไม่ค่อยเห็นเลยมาขอนั่งด้วย ก็มีคุยกันบ้างแต่ก็ไม่มากเพราะเธอดูตั้งใจเรียนมากเราก็ไม่ค่อยกล้าชวนคุย บวกกับอิป้าที่ดูแลเด็กปากจัดมาก คุยกันก็กลัวโดนแกด่า
พอปิดคอร์สแล้วแพมก็ทักเฟสผมมาครับ ทักมาขอโทษผม ตอนแรกผมก็งงว่าจะมาขอโทษผมเรื่องอะไรอะ เธอก็บอกว่า "ขอโทษนะไอซ์(สมมติว่าเป็นชื่อผมละกัน) เรียนพิเศษรอบเช้าเค้าไม่เคยอาบนำ้เลยมันตื่นไม่ทันอะ" ที่มานั่งข้างผมเนี่ยเพราะเพื่อนที่นั่งด้วยทนไม่ไหวละ =_= เหอๆ
จากนั้นมาผมก็ได้คุยได้สนิทกับแพมมากขึ้นครับ เราก็ช่วยๆกันเรียน
พอเมื่อต้นปีที่ผ่านมาผมก็ตัดสินใจขอแพมเป็นแฟนครับ แล้วเธอก็ตกลงเป็นแฟนกับผม ตอนนั้นแบบดีใจมากอะ ทุกอย่างดูโอเคไปหมดเลย
แต่แล้ว 2 วันต่อมาหลังจากที่เราเพิ่งคบกันแพมกลับบอกเลิกผมครับ ผมช็อกกกกกมาก แพมบอกว่าเธอไม่อยากมีแฟน แล้วเธอยังบอกผมอีกว่าจะไม่มีทางมีแฟนเด็ดขาดไม่ว่าเธอจะมีคนที่ชอบมากขนาดไหนก็ตาม ผมก็โอเคตกลงกลับมาเป็นเพื่อนกัน เราก็ตัดสินใจว่าเราจะช่วยกันเรียนต่อไป
แพมเธออยากเป็นหมอครับแต่ว่าปีนี้เธอสอบไม่ติด แต่-ผมมันดันสอบติดซะอย่างงั้นอะ O_o
ผมก็คุยๆกับแพมไว้ว่าเราจะรอซิ่วด้วยกันปีหน้าดีมั้ยก็ตกลงกันว่าเราจะเข้าเภสัชจุฬากันไปก่อน
พอวันนึงผมก็ไปอ่านหนังสือที่หอแพมครับก็ไปติวๆกัน แบบว่าอีก5วันมันก็จะสอบgat patแล้วอะนะเพื่อใช้ยื่นเภสัช อยู่ๆแพมก็ถามผมว่าถ้าแพมมีแฟนไอซ์จะทำยังไง (ผม)ก็ไม่รู้เหมือนกัน แล้วแพมเธอก็บอกผมว่าเธอมีแฟนแล้วครับ เป็นรุ่นพี่ที่เคยคบกันตอนม.2กลับมาขอคบกับเธอครับ แล้วแพมก็เอารูปที่พึ่งถ่ายคู่กันมาให้ผมดู
ตอนนั้นผมแบบสับสนมากเลยอะ หนังสือนี่อ่านต่อไม่ได้แล้ว ผมพยายามถามแพมว่าทำไม แต่แพมก็ไม่ตอบแล้วก็บอกให้ผมเงียบครับ บอกว่าผมทำเธอเสียสมาธิ ซักพักนึงแพมก็มองนาฬิกาครับ แล้วมันก็3ทุ่มกว่าแล้ว แพมก็ถามผมว่าไอซ์จะกลับเมื่อไหร่ ผมก็งงครับ ทั้งๆที่ปกติผมจะกลับ6ทุ่ม ผมก็เลยตัดสินใจเดินออกมา
พอผมกลับมาถึงบ้านผมก็โทรหาแพมครับ แพมก็หงุดหงิดใส่ผมใหญ่เลย บอกว่าเธออ่านหนังสือคนเดียว ผมจะเดินออกไปทำไม แล้วก็บอกว่าไอซ์ไม่ต้องมาหาเค้าอีกแล้วนะ แล้วเธอก็แบล็กลิสเบอผม บล็อกไลน์ บล็อกอินสตาแกรม ผมติดต่อแพมไม่ได้อีกเลยครับ
สำหรับผมแล้วแพมเป็นผู้หญิงคนนีงที่ผมอยากจะดูแลเธอครับ เหมือนกับว่าเธอเป็นส่วนหนึ่งของตัวผม ผมไม่เคยรู้สึกชอบเธอเพราะว่าเธอสวย หรือเธอน่ารัก แต่ผมชอบเธอเพราะว่าผมมีความสุขเวลาที่ได้อยู่ใกล้ๆเธอครับ ช่วงเวลาที่ได้ใช้ร่วมกันมันทำให้ผมเข้าใจได้
ทุกวันนี้ผมกลายเป็นคนผิดหวังกับความรัก แถมยังกลายเป็นคนไม่มีอนาคตไม่มีที่เรียนไปซะแล้ว รู้สึกสงสารตัวเอง สงสารแม่ TT แต่ผมก็จะสู้ต่อไปครับ สำหรับปีนี้มันคงเป็นปิดเทอมที่เหงา และยาวนานที่สุดในชีวิตของผม
เมื่อผมแอบชอบเซเล็บโรงเรียน
คือผมก็เป็นเด็กต่างจังหวัดคนนึงที่ไม่ได้หน้าตาดีอะไรมากมาย เรียนก็ไม่เก่ง กีฬาก็งั้นๆครับ
ปกติแล้วเรื่องผู้หญิงเนี่ย ผมจะไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่ แล้วก็จะไม่ค่อยได้คิดเรื่องความรงความรักอะไรด้วย โดยเฉพาะกับผู้หญิงที่สวยและน่ารักเนี่ยจะไม่ค่อยเข้าไปยุ่งเลยครับ เว้นก็แต่เป็นเพื่อนกันครับ หรือไม่ก็บังเอิญจริงๆ
ผู้หญิงคนที่ผมชอบเนี่ยเธอเป็นคนน่ารักครับ เรียนเก่ง อัธยาสัยดี แบบว่าเฟรนลี่มากๆ แล้วก็มีคนมาจีบเยอะ ต้องบอกก่อนเลยว่าตอนแรกที่เราเจอกันเนี่ยตอนนั้นผมยังไม่ได้คิดอะไรกับเธอเลยครับ ตอนนั้นผมอยู่ม.4ครับ ผมอยู่คนละห้องกับเธอครับ(สมมติว่าเธอชื่อแพมแล้วกันนะครับ) แล้วห้องผมมันก็มีทัศนศึกษาครับ แล้วมันเหลือที่ว่างในรถ อาจารย์ผมก็แบบแกอยากให้นักเรียนไปกันเยอะๆก็เลยไปชวนๆห้องอื่นดู
แล้วแพมเค้าก็อยากมาอะนะ ตอนนั้นเพื่อนผมมันก็มีเฮกันใหญ่เลย ก็แบบว่าเซเลบโรงเรียนมาทัศนศึกษาด้วยเงี้ย ผมก็มองว่าแพมเขาก็น่ารักดีนะครับ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะว่าเพื่อนผมเข้าไปจีบกันเยอะ เราก็แบบกลัวอ่า เกิดมาก็ไม่เคยมองว่าผู้หญิงน่ารักมาก่อนก็ไม่กล้าเข้าไปคุย ก็ปล่อยๆเพื่อนมันจีบไป และแล้วการทัศนศึกษาก็จบไปโดยที่ผมไม่ได้เข้าไปคุยอะไรกับเธอเลย น่าเศร้ามาก =_=
หลังจากนั้นผมก็ใช้ชีวิตวัยรุ่นไปตามประสาครับ จนกระทั่งม.5 ผมบังเอิญได้ไปเจอกับแพมอีกครั้งครับตอนไปเรียนพิเศษ แบบว่าเรียนอ.อุ๊อะนะ ผมก็แบบแอบดีใจที่ได้เรียนรอบเดียวกัน
พอมาวันนึงครับอยู่ๆแพมก็มาขอนั่งข้างๆผมซะอย่างงั้นอะ ผมนี่ดีใจโคตรๆ ตอนนั้นก็เข้าใจว่าที่นั่งผมมันใกล้จอเธอคงมองไม่ค่อยเห็นเลยมาขอนั่งด้วย ก็มีคุยกันบ้างแต่ก็ไม่มากเพราะเธอดูตั้งใจเรียนมากเราก็ไม่ค่อยกล้าชวนคุย บวกกับอิป้าที่ดูแลเด็กปากจัดมาก คุยกันก็กลัวโดนแกด่า
พอปิดคอร์สแล้วแพมก็ทักเฟสผมมาครับ ทักมาขอโทษผม ตอนแรกผมก็งงว่าจะมาขอโทษผมเรื่องอะไรอะ เธอก็บอกว่า "ขอโทษนะไอซ์(สมมติว่าเป็นชื่อผมละกัน) เรียนพิเศษรอบเช้าเค้าไม่เคยอาบนำ้เลยมันตื่นไม่ทันอะ" ที่มานั่งข้างผมเนี่ยเพราะเพื่อนที่นั่งด้วยทนไม่ไหวละ =_= เหอๆ
จากนั้นมาผมก็ได้คุยได้สนิทกับแพมมากขึ้นครับ เราก็ช่วยๆกันเรียน
พอเมื่อต้นปีที่ผ่านมาผมก็ตัดสินใจขอแพมเป็นแฟนครับ แล้วเธอก็ตกลงเป็นแฟนกับผม ตอนนั้นแบบดีใจมากอะ ทุกอย่างดูโอเคไปหมดเลย
แต่แล้ว 2 วันต่อมาหลังจากที่เราเพิ่งคบกันแพมกลับบอกเลิกผมครับ ผมช็อกกกกกมาก แพมบอกว่าเธอไม่อยากมีแฟน แล้วเธอยังบอกผมอีกว่าจะไม่มีทางมีแฟนเด็ดขาดไม่ว่าเธอจะมีคนที่ชอบมากขนาดไหนก็ตาม ผมก็โอเคตกลงกลับมาเป็นเพื่อนกัน เราก็ตัดสินใจว่าเราจะช่วยกันเรียนต่อไป
แพมเธออยากเป็นหมอครับแต่ว่าปีนี้เธอสอบไม่ติด แต่-ผมมันดันสอบติดซะอย่างงั้นอะ O_o
ผมก็คุยๆกับแพมไว้ว่าเราจะรอซิ่วด้วยกันปีหน้าดีมั้ยก็ตกลงกันว่าเราจะเข้าเภสัชจุฬากันไปก่อน
พอวันนึงผมก็ไปอ่านหนังสือที่หอแพมครับก็ไปติวๆกัน แบบว่าอีก5วันมันก็จะสอบgat patแล้วอะนะเพื่อใช้ยื่นเภสัช อยู่ๆแพมก็ถามผมว่าถ้าแพมมีแฟนไอซ์จะทำยังไง (ผม)ก็ไม่รู้เหมือนกัน แล้วแพมเธอก็บอกผมว่าเธอมีแฟนแล้วครับ เป็นรุ่นพี่ที่เคยคบกันตอนม.2กลับมาขอคบกับเธอครับ แล้วแพมก็เอารูปที่พึ่งถ่ายคู่กันมาให้ผมดู
ตอนนั้นผมแบบสับสนมากเลยอะ หนังสือนี่อ่านต่อไม่ได้แล้ว ผมพยายามถามแพมว่าทำไม แต่แพมก็ไม่ตอบแล้วก็บอกให้ผมเงียบครับ บอกว่าผมทำเธอเสียสมาธิ ซักพักนึงแพมก็มองนาฬิกาครับ แล้วมันก็3ทุ่มกว่าแล้ว แพมก็ถามผมว่าไอซ์จะกลับเมื่อไหร่ ผมก็งงครับ ทั้งๆที่ปกติผมจะกลับ6ทุ่ม ผมก็เลยตัดสินใจเดินออกมา
พอผมกลับมาถึงบ้านผมก็โทรหาแพมครับ แพมก็หงุดหงิดใส่ผมใหญ่เลย บอกว่าเธออ่านหนังสือคนเดียว ผมจะเดินออกไปทำไม แล้วก็บอกว่าไอซ์ไม่ต้องมาหาเค้าอีกแล้วนะ แล้วเธอก็แบล็กลิสเบอผม บล็อกไลน์ บล็อกอินสตาแกรม ผมติดต่อแพมไม่ได้อีกเลยครับ
สำหรับผมแล้วแพมเป็นผู้หญิงคนนีงที่ผมอยากจะดูแลเธอครับ เหมือนกับว่าเธอเป็นส่วนหนึ่งของตัวผม ผมไม่เคยรู้สึกชอบเธอเพราะว่าเธอสวย หรือเธอน่ารัก แต่ผมชอบเธอเพราะว่าผมมีความสุขเวลาที่ได้อยู่ใกล้ๆเธอครับ ช่วงเวลาที่ได้ใช้ร่วมกันมันทำให้ผมเข้าใจได้
ทุกวันนี้ผมกลายเป็นคนผิดหวังกับความรัก แถมยังกลายเป็นคนไม่มีอนาคตไม่มีที่เรียนไปซะแล้ว รู้สึกสงสารตัวเอง สงสารแม่ TT แต่ผมก็จะสู้ต่อไปครับ สำหรับปีนี้มันคงเป็นปิดเทอมที่เหงา และยาวนานที่สุดในชีวิตของผม