เราเป็นคนนึงที่ช่วงเวลาว่างๆ ก็จะเปิดเข้ามาอ่านกระทู้นู่นนี่ของพันทิปนะ ไม่คิดว่าวันนี้จะมานั่งตั้งกระทู้ของตัวเองเพื่อถามความเห็นจากเพื่อนๆ แต่ ณ เวลานี้เราสับสนมากเลยล่ะ มันเป็นปัญหาที่เกี่ยวข้องกับอนาคตของเราเอง เพื่อนๆ บางคนอาจคิดว่าไม่น่ามาถามเล้ย ซึ่งเราก็เป็นคนที่ตัดสินใจทุกอย่างในชีวิตเองมาตลอด เพียงแต่ปัญหานี้เราคิดไม่ตกเลยล่ะ เข้าเรื่องเลยดีกว่า...
เราเป็นวิศวกรหญิงคนนึง ตั้งแต่จบมาก็มีประสบการณ์ทำงานมาได้สามปีกว่าๆ แระ แต่เราทำงานสองที่แล้วล่ะ ที่แรกทำมาสองปีกว่า เราดูแลเครื่องจักรในไลน์การผลิต ซึ่งเป็นงานที่ท้าทายและสนุกมากทีเดียว จนทุกวันนี้เราตื่นขึ้นมาแล้วยังคิดว่าเรายังเป็นพนักงานในบริษัทนั้นอยู่เลย แต่ตอนนั้นเราก็มีเหตุผลที่เราก็ตัดสินใจแล้วว่าจะออกมาเพื่ออนาคตของเราเอง เราต้องการจะเรียนต่อปริญญาโทในวันเสาร์-อาทิตย์ ซึ่งการทำงานของที่นี่ไม่เอื้อให้เราต้องเรียนต่อ เราทำงานจันทร์-เสาร์ ทำงานเป็นกะ เช้าสองอาทิตย์ ดึกอีกสองอาทิตย์วนไปเรื่อย ส่วนตัวเนื้องานเองเราคิดว่าเราไม่มีปัญหาอะไร สวัสดิการบริษัทค่อนข้างดี แต่ขึ้นเงินเดือนปีละ 600 อืมมมมม อันนี้ก็มีส่วนนิดนึง อีกอย่างเราค่อนข้างอิ่มตัวกับเครื่องจักรที่เรารับผิดชอบอยู่ เป็นงานหน้าเดียวที่แก้ปัญหาตรงหน้างานแล้วก็จบ อยากจะ improve อะไรก็เสนอไปแล้วทีม support จะลงมาทำให้ เครื่องจักรที่ดูแลก็เครื่องเดียวเพียงแต่ทุกไลน์จะมีเครื่องนี้ เราก็จะวิ่งไปดูทุกไลน์ประมาณ 20 กว่าไลน์ผลิต แล้วงาน maintenance ดูจะไม่เกิดสำหรับผู้หญิงซะเท่าไหร่ (อันนี้ความรู้สึกส่วนตัวนะ) ตอนแรกที่เข้ามาทำงานตรงนี้ เราก็คิดเหมือนสาวๆ วิศวะหลายๆ คนล่ะว่า อะไรที่ผู้ชายทำได้ เราก็ต้องทำได้ แต่ถึงแม้เราจะทำได้มันก็สู้ผู้ชายไม่ได้อยู่ดี (โลกความจริงดูจะขัดแย้งกว่าอุดมคติเยอะ) แต่เพื่อนๆ บางคนอาจจะแย้งตรงนี้ก็ไม่ว่ากันนะ อันนี้ที่เราเจอมาเองเท่านั้นล่ะ
เอาล่ะ...เราลองเบี่ยงมาทำงานด้านโพรเสสในบริษัทที่สอง อยากลองทำงานภาพกว้างทั้งไลน์ผลิต และวิเคราะห์ปัญหาในกระนวนการ สองเดือนแรกก็สนุกอยู่ล่ะ เป็นช่วงของการเรียนรู้และเริ่มต้นทำงาน แต่ culture ของโพรเสสที่นี่ไม่ลงไปดูหน้างานเอง มีอะไรก็โทรบอก supervisor คือเราก็งงมาก แม้แต่งานมีปัญหาก็ไม่ลงไปดูหน้างานเองหรือนี่ เราไม่สนใจตรงจุดนี้เพราะเราจะชอบลงไปดูหน้างาน จนพี่ๆ เริ่มต่อว่าละ ว่าลงไปทำไม คือที่นี่องค์กรค่อนข้างใหญ่ ทุกคนมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบเป็นส่วนๆ อยู่แล้ว แต่เราก็มองว่าจริงๆ มันเป็นหน้าที่ของโพรเสสนะ (ก็ไม่รู้สินะ) เอาล่ะไม่ลงก็ไม่ลง นั่ง analyze data มันไป คือปวดหมองมาก ณ จุดๆนี้ ซึ่งเพื่อนๆ บางคนอาจจะชอบนะ แต่เราคนนึงล่ะที่ไม่ชอบเลย คือนั่งทำดาต้ามันไม่ได้ทำกันทั้งวันอ่า พอเสร็จก็นั่งว่าง บางวันเราทำรีพอร์ตเสร็จก่อนเที่ยง ช่วงบ่ายว่างจนห้าโมงเย็น มันยิ่งทำให้เราเครียดมาก ซึ่งทีมงานเราเองก็โลกส่วนตัวกันนะ นั่งกันคนละมุมเงียบๆ ดูหนังกันบ้างล่ะ แชตกันบ้างล่ะ เล่นเฟส เปิดยูทูป อ่านพันทิปกันไป อิอิ มันยิ่งทำให้เราเซ็ง และไม่ชอบงานโพรเสส ซึ่งเราก็ไม่รู้นะว่าที่อื่นเป็นแบบนี้รึป่าว งาน build ก็น้อยมาก จนบางครั้งแอบคิดว่า order ไม่ได้เยอะมากทำไมต้องจ้างเอนจิเนียร์มาเยอะขนาดนี้ เฮ้อออออ ทนไปๆ เก็บอาการมาหนึ่งปีเต็ม จนตอนนี้บริษัทมีการ re-organize ล่ะ และทีมงานที่นู๋อยู่ตอนนี้ถูกยุบ ด้วยบริษัทเป็นองค์กรใหญ่ ทีมโพรเสสมีเยอะมาก โพรเสส NPI, โพรเสส improve, โพรเสส build ตาม order, โพรเสส build แล้ว stock ไว้ บลาๆๆๆๆ คือเยอะจัด ทีมยุบปั้บก็กระจายกันเลยงานนี้ บางส่วนโดยย้ายแพล้นกันเลย ซึ่งเราก็เป็นหนึ่งในนั้น เย่ๆ ได้เวลาเปลี่ยนใหม่ซะที ก็รอมาให้ครบปีนี่ล่ะ เหตุผลก็นะ...ไม่อยากไปอยู่ไกลค่ะ อิอิ แอบเนียน
ตอนนั้นลางานเป็นว่าเล่นจนพี่ๆ เริ่มดูออกล่ะว่าไปสัมภาษณ์งานแน่ๆ แล้วเราก็ไปสัมภาษณ์มา 5 บริษัท ตอนนี้มี 4 บริษัทเรียกให้เข้าไปทำงาน ซึ่งเราก็ตอบเค้าไปแบบสุภาพว่าขอให้คำตอบอาทิตย์หน้านะคะ เค้าก็โอเค เรื่องของเรื่องคือแม้ว่าเราจะสมัครงานไปในตำแหน่งอื่นที่ไม่ใช่งานโพรเสส แต่ก็โดนสัมภาษณ์กับทีมโพรเสสพ่วงมาด้วยทุกครั้ง ส่วนไอที่เราอยากได้จริงๆ กลับถูกปฏิเสธเพราะเห็นว่าไม่มีประสบการณ์ตรง ปัญหาเริ่มมาล่ะ...
ตอนนี้เราสนใจงาน procurement engineer ซึ่งก็ยอมรับว่าไม่เคยทำงานด้านนี้มาก่อน ได้แต่หาข้อมูลทั่วๆ ไปว่าลักษณะงานเป็นยังไง ถามเพื่อนๆ ที่เคยทำก็บอกว่าสนุกดี จะวุ่นวายกับคนเยอะหน่อย เพราะต้องดิวงานกับ supplier และ project engineer เหมือนเราเป็นคนกลาง ต้องหาพาร์ทที่ดีและคุ้มที่สุดให้กับบริษัท ถ้าถามว่าเรามีเป้าหมายในชีวิตยังไง รู้ตัวเองมั้ยว่าตัวเองมีข้อดีข้อเสียไร เรามองตัวเราเองแล้ว เราไม่ชอบงานที่ต้องทำรีพอร์ตแล้วไปพรีเซ้นอะไรแบบนั้น ปัญหาของเราคือภาษาที่ไม่แข็งแรง การทำรีพอร์ตแต่ละครั้งเสียเวลาไปกับภาษาอังกฤษที่ต้องใช้นี่ล่ะ แต่ถ้าให้พูดก็พอเอาตัวรอดได้ แต่ก็ยังไม่ถือว่าเก่ง เรายังคงชอบงานที่ทำด้านเครื่องจักร แต่เป้าหมายของเราไม่ใช่งานในโรงงาน เพราะงั้นตอนนี้เราคิดว่าอายุเรายังน้อย เรายังเบี่ยงสายได้ เราจึงไม่อยากกลับไปทำในสายงานด้านนั้นแล้ว ตัวเราเองเราสนด้านการเงินและตอนนี้ที่เรียน ป.โท ก็ด้านนี้โดยตรง เป้าหมายคืองานธนาคารที่สามารถจะกลับไปทำในต่างจังหวัดได้ (เราเป็นคนต่างจังหวัด) ซึ่งถ้ายังทำในสายโรงงานต่อไปมันก็ยากจริงๆ ที่จะได้กลับบ้าน แต่ระหว่างที่เรียนและเก็บเงินอยู่ตอนนี้มันก็ต้องทำงานไปด้วย ซึ่ง 1 ใน 4 บริษัทนั้นก็มีงาน procurement นะ แต่สวัสดิการไม่มีอะไรเลยนอกจากเงินเดือน ซึ่งไอที่เราคิดไม่ตกก็เพราะไอสามที่ที่เหลือสวัสดิการดีหมดเลย แต่เป็นงานโพรเสส เลือกไม่ถูกจริงๆ จะกลับไปทำงานโพรเสสอีกทีก็ไม่รู้ว่าจะเหมือนที่เก่ารึป่าว คือเราไม่อยากจะเปลี่ยนงานบ่อย แล้วสี่บริษัทที่กล่าวมาก็อยู่กันคนละทิศเลยทีเดียว ปราจีน ชลบุรี ปทุม อยุธยา ซึ่งถ้าจะให้ลองเข้าไปทำดูก่อนมันก็คงไม่ไหวอ่านะ ตอนนี้รู้สึกกลายเป็นคนเลื่อนลอยมากเลยอ่า T____T
สุดท้ายนี้อย่าด่ากันนะ เราจิตตกมาเป็นอาทิตย์แล้ว เพราะสุดท้ายเราก็ต้องเลือกเอง แต่ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะเลือกอะไรถ้าอยู่ในสถานการณ์แบบเราตอนนี้...
เปลี่ยนงานใหม่ มีหลายบริษัทเรียกเข้ามา เลือกไม่ถูกค่ะ เพื่อนๆ คิดว่าไง
เราเป็นวิศวกรหญิงคนนึง ตั้งแต่จบมาก็มีประสบการณ์ทำงานมาได้สามปีกว่าๆ แระ แต่เราทำงานสองที่แล้วล่ะ ที่แรกทำมาสองปีกว่า เราดูแลเครื่องจักรในไลน์การผลิต ซึ่งเป็นงานที่ท้าทายและสนุกมากทีเดียว จนทุกวันนี้เราตื่นขึ้นมาแล้วยังคิดว่าเรายังเป็นพนักงานในบริษัทนั้นอยู่เลย แต่ตอนนั้นเราก็มีเหตุผลที่เราก็ตัดสินใจแล้วว่าจะออกมาเพื่ออนาคตของเราเอง เราต้องการจะเรียนต่อปริญญาโทในวันเสาร์-อาทิตย์ ซึ่งการทำงานของที่นี่ไม่เอื้อให้เราต้องเรียนต่อ เราทำงานจันทร์-เสาร์ ทำงานเป็นกะ เช้าสองอาทิตย์ ดึกอีกสองอาทิตย์วนไปเรื่อย ส่วนตัวเนื้องานเองเราคิดว่าเราไม่มีปัญหาอะไร สวัสดิการบริษัทค่อนข้างดี แต่ขึ้นเงินเดือนปีละ 600 อืมมมมม อันนี้ก็มีส่วนนิดนึง อีกอย่างเราค่อนข้างอิ่มตัวกับเครื่องจักรที่เรารับผิดชอบอยู่ เป็นงานหน้าเดียวที่แก้ปัญหาตรงหน้างานแล้วก็จบ อยากจะ improve อะไรก็เสนอไปแล้วทีม support จะลงมาทำให้ เครื่องจักรที่ดูแลก็เครื่องเดียวเพียงแต่ทุกไลน์จะมีเครื่องนี้ เราก็จะวิ่งไปดูทุกไลน์ประมาณ 20 กว่าไลน์ผลิต แล้วงาน maintenance ดูจะไม่เกิดสำหรับผู้หญิงซะเท่าไหร่ (อันนี้ความรู้สึกส่วนตัวนะ) ตอนแรกที่เข้ามาทำงานตรงนี้ เราก็คิดเหมือนสาวๆ วิศวะหลายๆ คนล่ะว่า อะไรที่ผู้ชายทำได้ เราก็ต้องทำได้ แต่ถึงแม้เราจะทำได้มันก็สู้ผู้ชายไม่ได้อยู่ดี (โลกความจริงดูจะขัดแย้งกว่าอุดมคติเยอะ) แต่เพื่อนๆ บางคนอาจจะแย้งตรงนี้ก็ไม่ว่ากันนะ อันนี้ที่เราเจอมาเองเท่านั้นล่ะ
เอาล่ะ...เราลองเบี่ยงมาทำงานด้านโพรเสสในบริษัทที่สอง อยากลองทำงานภาพกว้างทั้งไลน์ผลิต และวิเคราะห์ปัญหาในกระนวนการ สองเดือนแรกก็สนุกอยู่ล่ะ เป็นช่วงของการเรียนรู้และเริ่มต้นทำงาน แต่ culture ของโพรเสสที่นี่ไม่ลงไปดูหน้างานเอง มีอะไรก็โทรบอก supervisor คือเราก็งงมาก แม้แต่งานมีปัญหาก็ไม่ลงไปดูหน้างานเองหรือนี่ เราไม่สนใจตรงจุดนี้เพราะเราจะชอบลงไปดูหน้างาน จนพี่ๆ เริ่มต่อว่าละ ว่าลงไปทำไม คือที่นี่องค์กรค่อนข้างใหญ่ ทุกคนมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบเป็นส่วนๆ อยู่แล้ว แต่เราก็มองว่าจริงๆ มันเป็นหน้าที่ของโพรเสสนะ (ก็ไม่รู้สินะ) เอาล่ะไม่ลงก็ไม่ลง นั่ง analyze data มันไป คือปวดหมองมาก ณ จุดๆนี้ ซึ่งเพื่อนๆ บางคนอาจจะชอบนะ แต่เราคนนึงล่ะที่ไม่ชอบเลย คือนั่งทำดาต้ามันไม่ได้ทำกันทั้งวันอ่า พอเสร็จก็นั่งว่าง บางวันเราทำรีพอร์ตเสร็จก่อนเที่ยง ช่วงบ่ายว่างจนห้าโมงเย็น มันยิ่งทำให้เราเครียดมาก ซึ่งทีมงานเราเองก็โลกส่วนตัวกันนะ นั่งกันคนละมุมเงียบๆ ดูหนังกันบ้างล่ะ แชตกันบ้างล่ะ เล่นเฟส เปิดยูทูป อ่านพันทิปกันไป อิอิ มันยิ่งทำให้เราเซ็ง และไม่ชอบงานโพรเสส ซึ่งเราก็ไม่รู้นะว่าที่อื่นเป็นแบบนี้รึป่าว งาน build ก็น้อยมาก จนบางครั้งแอบคิดว่า order ไม่ได้เยอะมากทำไมต้องจ้างเอนจิเนียร์มาเยอะขนาดนี้ เฮ้อออออ ทนไปๆ เก็บอาการมาหนึ่งปีเต็ม จนตอนนี้บริษัทมีการ re-organize ล่ะ และทีมงานที่นู๋อยู่ตอนนี้ถูกยุบ ด้วยบริษัทเป็นองค์กรใหญ่ ทีมโพรเสสมีเยอะมาก โพรเสส NPI, โพรเสส improve, โพรเสส build ตาม order, โพรเสส build แล้ว stock ไว้ บลาๆๆๆๆ คือเยอะจัด ทีมยุบปั้บก็กระจายกันเลยงานนี้ บางส่วนโดยย้ายแพล้นกันเลย ซึ่งเราก็เป็นหนึ่งในนั้น เย่ๆ ได้เวลาเปลี่ยนใหม่ซะที ก็รอมาให้ครบปีนี่ล่ะ เหตุผลก็นะ...ไม่อยากไปอยู่ไกลค่ะ อิอิ แอบเนียน
ตอนนั้นลางานเป็นว่าเล่นจนพี่ๆ เริ่มดูออกล่ะว่าไปสัมภาษณ์งานแน่ๆ แล้วเราก็ไปสัมภาษณ์มา 5 บริษัท ตอนนี้มี 4 บริษัทเรียกให้เข้าไปทำงาน ซึ่งเราก็ตอบเค้าไปแบบสุภาพว่าขอให้คำตอบอาทิตย์หน้านะคะ เค้าก็โอเค เรื่องของเรื่องคือแม้ว่าเราจะสมัครงานไปในตำแหน่งอื่นที่ไม่ใช่งานโพรเสส แต่ก็โดนสัมภาษณ์กับทีมโพรเสสพ่วงมาด้วยทุกครั้ง ส่วนไอที่เราอยากได้จริงๆ กลับถูกปฏิเสธเพราะเห็นว่าไม่มีประสบการณ์ตรง ปัญหาเริ่มมาล่ะ...
ตอนนี้เราสนใจงาน procurement engineer ซึ่งก็ยอมรับว่าไม่เคยทำงานด้านนี้มาก่อน ได้แต่หาข้อมูลทั่วๆ ไปว่าลักษณะงานเป็นยังไง ถามเพื่อนๆ ที่เคยทำก็บอกว่าสนุกดี จะวุ่นวายกับคนเยอะหน่อย เพราะต้องดิวงานกับ supplier และ project engineer เหมือนเราเป็นคนกลาง ต้องหาพาร์ทที่ดีและคุ้มที่สุดให้กับบริษัท ถ้าถามว่าเรามีเป้าหมายในชีวิตยังไง รู้ตัวเองมั้ยว่าตัวเองมีข้อดีข้อเสียไร เรามองตัวเราเองแล้ว เราไม่ชอบงานที่ต้องทำรีพอร์ตแล้วไปพรีเซ้นอะไรแบบนั้น ปัญหาของเราคือภาษาที่ไม่แข็งแรง การทำรีพอร์ตแต่ละครั้งเสียเวลาไปกับภาษาอังกฤษที่ต้องใช้นี่ล่ะ แต่ถ้าให้พูดก็พอเอาตัวรอดได้ แต่ก็ยังไม่ถือว่าเก่ง เรายังคงชอบงานที่ทำด้านเครื่องจักร แต่เป้าหมายของเราไม่ใช่งานในโรงงาน เพราะงั้นตอนนี้เราคิดว่าอายุเรายังน้อย เรายังเบี่ยงสายได้ เราจึงไม่อยากกลับไปทำในสายงานด้านนั้นแล้ว ตัวเราเองเราสนด้านการเงินและตอนนี้ที่เรียน ป.โท ก็ด้านนี้โดยตรง เป้าหมายคืองานธนาคารที่สามารถจะกลับไปทำในต่างจังหวัดได้ (เราเป็นคนต่างจังหวัด) ซึ่งถ้ายังทำในสายโรงงานต่อไปมันก็ยากจริงๆ ที่จะได้กลับบ้าน แต่ระหว่างที่เรียนและเก็บเงินอยู่ตอนนี้มันก็ต้องทำงานไปด้วย ซึ่ง 1 ใน 4 บริษัทนั้นก็มีงาน procurement นะ แต่สวัสดิการไม่มีอะไรเลยนอกจากเงินเดือน ซึ่งไอที่เราคิดไม่ตกก็เพราะไอสามที่ที่เหลือสวัสดิการดีหมดเลย แต่เป็นงานโพรเสส เลือกไม่ถูกจริงๆ จะกลับไปทำงานโพรเสสอีกทีก็ไม่รู้ว่าจะเหมือนที่เก่ารึป่าว คือเราไม่อยากจะเปลี่ยนงานบ่อย แล้วสี่บริษัทที่กล่าวมาก็อยู่กันคนละทิศเลยทีเดียว ปราจีน ชลบุรี ปทุม อยุธยา ซึ่งถ้าจะให้ลองเข้าไปทำดูก่อนมันก็คงไม่ไหวอ่านะ ตอนนี้รู้สึกกลายเป็นคนเลื่อนลอยมากเลยอ่า T____T
สุดท้ายนี้อย่าด่ากันนะ เราจิตตกมาเป็นอาทิตย์แล้ว เพราะสุดท้ายเราก็ต้องเลือกเอง แต่ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะเลือกอะไรถ้าอยู่ในสถานการณ์แบบเราตอนนี้...