วันเสาร์ที่ 28  มีนาคม 58

วันนี้ได้ข่าวว่าโซราจะมาถ่าย CF Sprite  ที่ BTS สาทร ซึ่งเราตั้งใจแน่วแน่ จะแก้ไขในสิ่งผิด เจ้ย ไม่ใช่ล่ะ
เราตั้งใจเอาไว้ว่าจะไปดูโซราให้ได้ เพราะน้องไม่ได้มีโอกาสจะมาไทยบ่อยๆ  
ว่าแล้วก็เตรียมตัว กล้องพร้อม  แบตพร้อม !!!!
ตั้งใจเอาไว้มาก ๆ  ชั้นต้องไปถึงแต่เช้า.... สาธุ พระเจ้าช่วยกล้วยทอด ชั้นต้องตื่นเช้า

10.00 น. ของวันเสาร์ที่ 28 มีนาคม  เจี๊ยก ชั้นตื่นสายเหรอ... อันเดรรรร   !!!!!!!!!!
เริ่มหาข้อมูลได้ข่าวว่า น้องกำลังถ่ายช่วงเช้า อยู่ อืม.... ชั้นยังมีหวังสินะ
11.00 น. ทำธุระต่าง ๆ นานา เสร็จเรียบร้อย ออกเดินทางไปหาโซรากัน
ขับรถเปิดเพลง คือชิลมาก ๆ  ออกมาจากปากซอยได้ 10 นาที รถติดอภิมหาบรรลัยกัน วันเครื่องจักรยึดครองโลก
ตัดสินใจขับรถไปอีกทาง... พระเจ้าจอร์จมันยอดมาก รถติดหนึบยิ่งกว่าหมากฝรั่งติดอยู่บนหัวโอจินฮี
(ใครไม่เคยดู EmergencyManAndWoman ให้ข้ามมุกนี้ไปซะ โอเค้)

ขับรถมาตามทางเรื่อย ๆ รถติดมาก ใจนี่กังวลมากเลยว่าจะได้เจอน้องไหม อยากจะเห็นน้องชัด ๆ อีกสักครั้ง
13.00 น. มาถึง BTS สาทร  เห็นวัยรุ่นกลุ่มใหญ่ยืนอยู่ตรงทางเชื่อมรถไฟฟ้าและ MRT  
ใจก็คิด คิดเอาไว้ว่าใช่ ต้องใช่แน่ ๆเสียงกรี๊ดดดดด ดังขึ้นเป็นระยะ ใจเราคิดต้องเจอน้องแน่แล้ว
เดินไปดูเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งกำลังวิ่งพร้อมกลุ่มนายแบบและนางแบบฝรั่ง
คือหุ่นน้องเค้าแซบมาก เด็กวัยรุ่นกรี๊ดดดดังมาก   แต่ปัญหาคือ... เราไม่รู้จักเด็กคนเน้!!!!!
ให้นึกสภาพป้าร้านขายก๋วยเตี๋ยว ได้เจอกับไอดอลเกาหลี
อย่าง ใครดีล่ะ.... BigBang ไรงี้ แต่ป้าไม่รู้จัก ป้าเลยกรี๊ดไม่เป็น
ป้ายืนมองน้อง (หรือจะเรียกหลานดี) หุ่นเซียะนานมาก
ถึงป้าจะไม่รู้จักหลาน แต่ป้าก็รู้ว่าหลานหุ่นเซี๊ยะมาก ป้าถึงกับปลื้มใจจิต ถินขาว  
ฟินไปกับกล้ามหลานชาย เอ้ยไม่ใช่ล่ะ  

ขอบคุณ จข.ภาพนะคะ ภาพนี้เป็นภาพประกอบ จขทก.ไม่ได้ถ่ายเอง
ถ้าใครสักคนจะเปิดเพลงประกอบให้ภาพนี้
จขกท.คงนึกถึงเพลง "รูปหล่อกล้ามใหญ่ใครสักคนที่จะมีจิตใจกับฉัน...(เกิดทันกันไหมคะ)"

ระหว่างนั้นได้โทรติดต่อกับน้อง ๆ ที่มาตามโซราด้วยกัน จึงได้รู้ว่า น้องพักกอง เดี๋ยวถ่ายต่อ  
พระเจ้าช่วยกล้วยปิ้งรอบสอง คือมันดีใจมากที่น้องยังไม่ได้ไป  เก็บรูปมาเล็กน้อยแต่พองาม
จึงมีรูปงามตามที่ได้เห็นนะคะ
วันนั้นกลับเร็ว ไม่ได้รอน้องจนเลิกกอง รู้สึกเสียใจเหมือนกัน
แต่ไม่เป็นไร ชีวิตยังมีพรุ่งนี้เสมอ (เค้าเชื่อพี่ตูนบอดี้สแลมนะจ๊ะ)








29 มีนาคม 2558
วันนี้น้องจะกลับแล้ว  
แต่... เราไม่รู้ไฟล์ทกลับนะคะ เดาล้วน ๆ ว่ามันควรจะเป็นเวลาไหน
เดากันว่าน้องต้องกลับตอนกลางคืน  เราเลยกะว่าจะออกจากบ้านประมาณ ทุ่มหรือสองทุ่ม
19.30 น. เสียงน้อง ๆ โทรมาตามที่บ้านว่าพี่ออกมาหรือยัง....
แต่... เรายังทำธุระส่วนตัวไม่เสร็จเลยบอกน้องไปว่าเดี๋ยวสักพักพี่ถึงจะออก
ถ้าไม่ทันน้องก็ไม่เป็นไร แต่น้อง ๆ บอกว่า โซรายังไม่มา
(เรางี้ดีใจมากมาก ๆ ลุ้นมากอยากเจอน้องอีกสักครั้ง)

20.00 น. เราขับรถกำลังจะออกจากบ้าน...
แต่ พระเจ้าช่วยกล้วยทอดเป็นครั้งที่สาม รถเราออกจากบ้านไม่ได้ เพราะรถข้างบ้านจอดชิดบ้านเรามาก
นึกสภาพ คนขับรถแทร๊กเตอร์ไปในซอยเล็ก ๆ เล็กมาก ๆ ขนาดมอเตอร์ไซค์สองคันสวนกันยังลำบาก  
เพราะชั้นมีรถคันใหญ่ใช่ไหม ชั้นถึงออกจากบ้านไม่ได้

เราใช้เวลาขยับรถ 15 นาที
(เอี้ยวตัวกะวงเลี้ยวรถ จนตะคริวกินเอว ...ใครเคยเป็นก็จะทราบว่ามันเจ็บแปลบขึ้นมาทันที..ขนาดไหน)
เราใช้เวลาขับรถจากบ้านนนทบุรี ถึงสนามบินสุวรรณภูมิ ไป 50 นาที สรุปไปถึงคือ สามทุ่ม !!!!
ยกมือไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์เลย   ว่าขอให้เจอน้อง เพียงๆๆๆๆ !!!!  

ไปถึงจุดนัดหมาย เจอน้อง ๆ ที่มารอโซราพร้อม ๆ กัน อยู่สี่ห้าคน  และมีเด็กประมาณมัธยมอยู่เยอะมาก  
คงมาส่งน้องไอดอลเกาหลีอีกคนที่ถ่ายโฆษณากับน้อง
(ซึ่งจขกท.ทราบชื่อภายหลังว่าน้องคือ babi  วง ikon
ป้าต้องกราบขออภัย babi และเหล่าสาวกของหลาน
ที่ป้าไม่รู้จักหลานนะจ๊ะ พ่อฟันหน้าอันงดงาม !!!  หลายเอ๋ย!!!!)

สักพักเห็นรถตู้สีขาวเข้ามาจอด น้อง ๆ ที่มาด้วยจำได้แล้วว่าเป็นรถของโซรานั่นเอง
แต่เหล่าบรรดาน้อง ๆ ที่มาตาม babi  เขาก็คิดว่าคนในรถคือ babi (มั้งนะ)  
พอน้องลงจากรถ สาวก babi ทั้งหลายกรูเข้าไปถ่ายรูปน้อง คือคนเยอะมาก
เหมือนรวงผึ้ง ที่มีผึ้งตอมอยู่เต็มไปหมด ป้าอยากจะบอกหลาน ๆ ว่า  น้องเอ้ย นั่นโซรา ไม่ใช่น้ำผึ้ง  

โซรามีท่าทางตกใจ ใส่หมวกสีขาว แว่นดำ และเดินรีบมาก  โชคดีที่น้อง ๆ ในคลับโซราที่มาด้วยกัน
เข้าไปบอก ทีมของโซราว่าต้องเดินไปทางไหน  จนในที่สุดโซราก็สามารถฝ่ากระแสผึ้งน้อยไปได้
พวกเราเหล่าบรรดาแฟนคลับโซราไปยืนที่จุดเช็คอินอีกฝั่งนึง เห็นหมวกขาว ๆ ปลิวไสว อยู่ฝั่งตรงข้าม

ในขณะนั้นเอง เสียงอึกกะทึก ครึกโครมก็ดังขั้น จขกท. นึกว่า แผ่นดินถล่มที่สุวรรณภูมิ
เสียงเด็กกรี๊ด ดังมาก ๆ จนเจ้าหน้าที่สนามบินเกือบเอาถังดับเพลิงออกมา (555 เค้าล้อเล่น)
Babi พ่อฟันเป็นเอกลักษณ์มาแล้ว  และแล้ว เหล่าสาวก babi จึงวิ่งออกไปเหมือนได้เจอรวงผึ้งอันใหม่
เหล่าบรรดาแฟนคลับโซราจึงได้หายใจได้ทั่วท้อง
ระหว่างนั้นเอง เราค่อย ๆ เดินตัวลีบ ๆ เข้าไปหาน้องกัน ไปกันพวกเรา เย้
ระหว่างที่เดินไปหาโซรา ในขณะนั้นแต่ละก้าวมันช่างยาวนาน
(ให้นึกภาพเพลงเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้ และนึกถึงเหล่าแฟนคลับโซรา ก้าวเดินไปอย่างช้า ๆ เพื่อไปหาน้อง)
(เพลงประกอบมา.... หลองปั้น หลองเหล่า  หม่านเหลยโทวโท้ว  กงโสยเหว่งปั๊ดเย่า  .....)

ตอนแรกน้องยังใส่หมวกใส่แว่นดำเพื่ออำพรางตัวอยู่ คราวหน้าถ้าพี่รู้ว่าน้องจะอำพรางขนาดนี้
พี่จะไปขอชุดทหารพร้อมลายพรางมาให้น้องนะจ๊ะ
พอเห็นแฟนคลับ น้องก็ถอดแว่นถอดหมวก แปลงร่างเป็นนางฟ้าทันที
ตอนที่ได้เจอกับน้องนั้น น้อง nice มาก ๆ friendly สุด ๆ  น้องยิ้มและทักทายแฟนคลับทุกคน
(น้องไม่ต้องทักพี่บ่อยนะ พี่คิดภาษาอังกฤษไม่ทัน พี่เขินน้อง)

มีน้อง ๆ แฟนคลับเข้าไปคุยกับน้อง ประมาณ 10 – 15 นาทีเห็นจะได้  
แฟน ๆ   ขอลายเซ็นน้อง ก่อนน้องจะไป แฟน ๆ ขอจับมือน้องทุกคน  รวมถึง จขกท.ด้วย
บระเจ้าช่วยกล้วยทอดครั้งที่ 4  มือน้องนุ่มมาก พี่อยากจะบอกว่าพี่ไม่อยากปล่อยมือ
ความรู้สึกตอนนั้นมันเหมือน จขกท.จะลอยได้ ฟินมาก  มองหน้าน้อง จับมือน้อง  น้องจับมือแฟนคลับครบทุกคน
แล้วน้องก็ลาไป จขกท.คิดภาษอังกฤษอะไรไม่ออกเลย  
จึงได้กล่าวเพียงสั้น ๆ ว่า  save  flight   เป็นคำเดียวที่คิดออกในขณะนั้น

น้องเดินไปแล้ว แต่ความรู้สึก จขกท. ยังรู้สึกถึงมืออันนุ่มนิ่มของน้อง  
หน้าตาอันน่ารักน่าเอ็นดู และรูปร่างสุดแสน Perfect ของน้อง  
ประสบการณ์เจอน้องครั้งแรกครั้งนี้มันฟินมาก  รู้สึกดีจริงๆ  น้องกลับไปแล้ว
แต่พี่กลับรู้สึกเหมือนกับว่าหลงรักน้องมากขึ้นทุกวัน และทุก ๆ วัน

อยากเห็นรูป Fashion Airport น้องป่าว จขกท. ตั้งใจถ่ายเป็นอย่างยิ่ง เห็นแล้ว
แท่น ทะละแลน แท่น แทน แท้น แท๊นนนนน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้








ปล. สุดท้ายและท้ายสุด หนูมีปัญหาอยากจะปรึกษาพี่อ้อยกะพี่ฉอดว่า รูปหนูไปอยู่ในหนังสือพิมพ์ฮ่องกงได้อย่างไร อันเดร