ส่วนตัวเคยเป็นอยู่ครั้งนึงครับ หลังจากหยุดไปเที่ยวยาวแล้วกลับมาทำงาน
คือด้วยความเคยชินกับที่เราต้องทำงานแบบไม่ขาดมือ พอหยุดไปนานๆอารมณ์มันเหมือนว่า "มือมันร้อน" ครับ
และไม่ผิดหวังครับ ทางบริษัทจัดคอมโบเซ็ตต้อนรับการกลับมาแบบ "ลืมไปเลย ว่าเคยได้หยุด"
ประมานว่าผมลาหยุดไป 3ปีได้ แต่ชั่วโมงนั้นแบบ เห็นงานนี่ไฟในตัวมันลุกเลยครับ
มันคล่อง มันพริ้ว มันลงตัว เพื่อนร่วมงานถึงกับอุทานว่า "ระ ระ ระ เร็วๆ!!"
อารมณ์แบบเคลียร์งานสุดท้ายเสร็จ ลุกพรวดขึ้นยืน ทำท่าฉีกเสื้อ พร้อมตะโกนว่า "เอางานมาอีกสิโว้ยยยยยย"
หลังจากวันนั้นถึงวันนี้ ก็ผ่านมาเนิ่นนานมากแล้วครับ
อารมณ์แบบนั้นก็มอดสนิทไปจากชีวิตผมอย่างหมดจดแล้ว
แต่คำพูดที่ว่า "เอางานมาอีกสิโว้ยยยย" ยังตราตรึงในความทรงจำ เพื่อนร่วมงาน และ หัวหน้า อยู่เลยครับ
ทุกวันนี้เวลาที่ทำงานเสร็จสักชิ้น แทบจะยืนกู่ก้องบนดาดฟ้า พร้อมเปิดเพลง "วี อาร์ เดอะ แชมเปี้ยนนนน"
แต่หัวหน้าก็จะเดินเข้ามาพร้อมประโยคอมตะ "อะ ผมรู้ว่าคุณไม่ชอบว่าง ช่วยดูตัวนี้ให้ผมหน่อย"
ฟ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เคยมีช่วงท็อปฟอร์ม อารมณ์แบบ "เอางานมาอีกสิโว้ยยยย เอามาอีกกก" กันมั้ย?
คือด้วยความเคยชินกับที่เราต้องทำงานแบบไม่ขาดมือ พอหยุดไปนานๆอารมณ์มันเหมือนว่า "มือมันร้อน" ครับ
และไม่ผิดหวังครับ ทางบริษัทจัดคอมโบเซ็ตต้อนรับการกลับมาแบบ "ลืมไปเลย ว่าเคยได้หยุด"
ประมานว่าผมลาหยุดไป 3ปีได้ แต่ชั่วโมงนั้นแบบ เห็นงานนี่ไฟในตัวมันลุกเลยครับ
มันคล่อง มันพริ้ว มันลงตัว เพื่อนร่วมงานถึงกับอุทานว่า "ระ ระ ระ เร็วๆ!!"
อารมณ์แบบเคลียร์งานสุดท้ายเสร็จ ลุกพรวดขึ้นยืน ทำท่าฉีกเสื้อ พร้อมตะโกนว่า "เอางานมาอีกสิโว้ยยยยยย"
หลังจากวันนั้นถึงวันนี้ ก็ผ่านมาเนิ่นนานมากแล้วครับ
อารมณ์แบบนั้นก็มอดสนิทไปจากชีวิตผมอย่างหมดจดแล้ว
แต่คำพูดที่ว่า "เอางานมาอีกสิโว้ยยยย" ยังตราตรึงในความทรงจำ เพื่อนร่วมงาน และ หัวหน้า อยู่เลยครับ
ทุกวันนี้เวลาที่ทำงานเสร็จสักชิ้น แทบจะยืนกู่ก้องบนดาดฟ้า พร้อมเปิดเพลง "วี อาร์ เดอะ แชมเปี้ยนนนน"
แต่หัวหน้าก็จะเดินเข้ามาพร้อมประโยคอมตะ "อะ ผมรู้ว่าคุณไม่ชอบว่าง ช่วยดูตัวนี้ให้ผมหน่อย"
ฟ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก