ขอเล่ารายละเอียดก่อนนะคะ เราเป็นแม่บ้านค่ะ ไม่ได้ทำงาน ดูลูกเล็กๆอยู่บ้าน ส่วนสามีทำงานประจำ เงินเดือนไม่มาก เราอาศัยความประหยัด เลยทำให้อยู่ได้ โดยที่ไม่มีหนี้ไม่มีสินให้ยุ่งย่ามใจ เรื่องมันเกิดก็คือ แม่สามีเป็นคนติดการพนันมาก เล่นทุกวัน เล่นจนเป็นหนี้เป็นสิน ตอนนี้ถึงกับต้องกู้เงินดอกเบี้ยร้อยล่ะ 20 เพื่อมาเล่น เรากับสามีไม่สบายใจมาก แต่ก็ปล่อยผ่าน เพราะไม่อยากจะพูดให้เกิดปัญหา(เคยถ้วงติงเรื่องนี้แต่ก็โดนด่ากลับมาว่าเป็นลูกไม่มีสิทธิพูด ไม่ว่าแม่จะเป็นยังไง)

จนผ่านมาเรื่อยๆเหตุการณ์มันดูจะเลวร้ายลง เพราะคนทวงหนี้ขี้รถวนเวียน วันล่ะ 3-4 คน แม่สามีเริ่มมายืมเงินมากขึ้นๆ ยืมแทบจะวันเว้นวัน ทั้งๆที่ตัวเองก็ขายของมีรายได้มากกว่าสามีด้วยซ้ำ หนักๆเข้าถึงกับไม่มีเงินมาซื้อของขาย ทั้งๆที่เงินเข้าทุกวัน แอบมาหยิบเงินเราไปโดยไม่บอกก็มี สามีทนไม่ได้จึงถามว่า ขายของไม่มีกำไรเลยเหรอ เงินหายไปไหนหมด ไหนบอกว่าขายดีๆ แม่สามีโกรธมาก หาว่าก้าวก่ายชีวิตเค้า เอาเงินมาโยนใส่หน้า พูดทวงบุญคุณสามี ทวงแม้กระทั้งของเล่นที่ซื้อให้ตอนวันเกิด แช่งสามีให้ไม่เจริญ แล้วเข้ามาตบตีสามี โดยที่สามีพูดแค่ว่า ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย แค่ถามดีๆ

เรามองเหตุการณ์ตรงหน้าแล้วรู้สึก ใจหายแว๊บ ทุกๆครั้งที่ทะเลาะกัน แม่สามีจะเริ่มก่อน พูดด้วยดีๆก็ด่า ก็ว่า และสาปแช่งอยู่ทุกครั้ง เคยได้ยินว่าคำสาปแช่งของพ่อแม่จะเป็นไปตามปาก จริงไหมคะ แล้วถ้าในกรณีนี้ที่ลูกไม่ได้มีเจตนาร้ายต่อแม่ล่ะ

ปล.อย่าหาว่าเงินเล็กๆน้อยๆแม่เลี้ยงมาตั้งเท่าไหร่เลยนะคะ เราคนหาเช้ากินค่ำ เงินเดือนไม่เยอะให้ได้แค่ตามอัตภาพ จะให้มาตามใช้หนี้ใช้สิน เรากับลูกคงกินแกลบแทนข้าวเพื่อให้แม่สามีนำเงินไปเล่นพนัน ให้เท่าไหร่ไม่เคยพอ แอบกดเงินค่าคลอดในบัญชีเราไปจนเกลี้ยงบัญชียังเคย