“ ลู ก เ ต ะ มุ ม ” กับความสูญเปล่าของทีมชาติไทย ในยุค “ซิโก้”

สำหรับแฟนฟุตบอลไทยที่ติดตามไทยพรีเมียร์ลีกในปีนี้ จะคุ้นเคยกับประตูที่ได้จาก”ลูกเตะมุม” ที่มีอย่างต่อเนื่อง
คุ้นจนชินว่า.....  เมื่อใดที่มีลูกเตะมุม เมื่อนั้นโอกาสได้ประตูจะมีสูงมากตามไปด้วย

แต่พอหันมาดูทีมชาติเล่นแล้ว......

แม้โดยส่วนตัวจะชื่นชมและศรัทธาคุณซิโก้มานาน ทั้งในนามนักเตะ หรือโค้ชก็ตาม
แต่สิ่งที่คาใจมาตั้งแต่เอเชี่ยนเกมส์ และซูซูกิคัพ คือ “ลูกเตะมุม” ที่ไร้ผล

เป็นความสูญเปล่า เป็นสิ่งที่ทำไปอย่างนั้น เพราะกติกาเขากำหนดไว้ให้ทำ

จากซูซูกิคัพ จนมาถึงนัดเจอกับทีมชาติฟิลิปปินส์เมื่อวานนี้ ทุกอย่างยังเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
เราได้ลูกลูกเตะมุมนับครั้งไม่ถ้วน แต่สิ่งที่ได้คือ "ได้เตะ แต่ไม่ได้ลุ้น"

ยอมรับกันโดยทั่วกันว่า ทีมเวิร์คเราดีขึ้นมาเรื่อยๆ  ผลการแข่งขันก็เป็นที่น่าพอใจ
แต่"ลูกเตะมุม" ก็ยังเป็นปัญหาเรื้อรัง ที่ดูเมื่อไหร่ ก็ยังเห็นแต่ภาพเก่าๆ
ไม่ได้มีอะไรพัฒนาขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย

แปลกใจอยู่ว่า ทำไมในลีกถึงทำกันได้ดี แต่ในทีมชาติถึงไปไม่เป็นกันเลย

ช่วยกันฝึกปรึอเรืองลูกเซ็ตพีซหน่อย  อย่าปล่อยให้เป็นสิ่งสูญเปล่า
อย่างสักแต่ว่าทำให้จบๆ  เพราะถ้าเจอทีมใหญ่ๆ โอกาสไม่มีให้เราบ่อยๆ หรอกนะ

ไม่ต้องให้เก่งมาก ไม่ต้องให้ถึงระดับไหนครับ  ทำให้ได้เหมือนในไทยลีก  ถือว่าสุดยอดแล้ว

เป็นกำลังใจให้โค้ช และนักเตะทุกคนนะครับ