ขอแทนตัวเขาว่า A และแทนตัวเราว่า B ละกันนะ เราอายุห่างกัน 3 ปี A 25 B 23
เราคบกันมา 3 ปี ตลอดระยะเวลา A ดูแล B ดีนะ เข้าใจเรา เอาใจถึงขั้นตามใจทุกอย่างที่เขาทำให้เราได้ เราว่าAนิสัยเหมือนผู้หญิงมากกว่าBนะ คือ ใส่ใจ รู้นิสัยทุกอย่างของB แต่Bไม่นะในบางเรื่องถ้าAไม่แสดงออกมาBก็จะไม่รู้ ถ้าBขออะไรส่วนมากAก็ทำให้ได้นะ เป็นเราซะมากกว่าที่ทำให้ B ไม่ได้ แต่เราก็เป็นห่วง Aนะ สุขภาพAไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่เขาชอบสูบบุหรี่เวลเครียดเราก็คอยห้าม
แต่เมื่อปีที่แล้วเราต้องห่างกันเพราะ B ย้ายที่เรียน แล้ว B ก็จับได้ว่า A คุยกับผู้หญิงคนอื่น ก็ทะเลาะนะจนเกือบจะเลิกนะ และอีกครั้งกับผู้หญิงอีกคน ครั้งนี้Bบอกเลิก เพราะเราเสียความรู้สึกมาก ต่อให้ห่างกันเราก็ไม่เคยคุยกะคนอื่น ไม่เคยนอกใจ A แต่ A ก็ขอโอกาสอีกเราก็ให้ จนถึงวันนี้ A ก็ยังดีกับเราเหมือนเดิม มันทำให้เรารู้สึกดีขึ้นนะแต่ก็ยังไม่เหมือนเดิมซะทีเดียว หลังจากเหตุการณ์นั้นมันทำให้เราเอาแต่ใจมากกว่าเดิม โทรหาAน้อยลงถึงไม่โทรเลย Aจะเป็นฝ่ายโทรมาหาทุกครั้ง Aจะมาหาเราทุกครั้งที่ว่างจากงาน(เราไม่ได้ไปหาเพราะติดเรียน กิจกรรม) และทุกครั้งที่Aมาหา เราก็จะอารมณ์เสียใส่ เหวี่ยงใส่A ในเรื่องจุกจิกที่Aทำแล้วเราขัดใจ จนบางทีAก็น้อยใจ ว่าทำมัยเราถึงหงุดหงิดใส่ A บ่อยจัง Bก็บอกAนะว่า B ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำมันถึงเป็นแบบนี้ แต่มันหงุดหงิดอะ Aก็ไม่ได้ว่าไรนะ แล้วมีครั้งนึง A พูดมาว่า Aก็อยากลองห่างกะ B ดูนะ ว่าเราทั้งคู่จะรู้สึกยังงัย ตอนนั้นคิดในใจเลยว่า Bน่าจะรู้สึกเฉยๆ เพราะรู้ว่ายังมีAอยู่ แต่ถ้าให้เลิกกันจริงๆBก็ยังไม่แน่ใจนะว่าจะเป็นยังงัย ตอนบอกเลิก A ครั้งนั้นก็ทำใจไม่ได้นะแต่เราเป็นพวกถ้าคบกันแล้วไม่อยากมานั่งจับผิด มาระแวงเรื่องพวกนี้มันน่าเบื่อก็เลยบอกไป Bเคยถามตัวเองหลายครั้งนะว่ารักAจริงๆมั้ย เพราะเหมือนเราจะไม่ค่อยใส่ใจอะไรในตัวAเลย เหมือนอย่างที่Aเคยบอกนั่นแหละ Aเป็นแฟนคนแรกของBเลยก็ว่าได้ แต่ถ้าใช้เหตุผลข้อมานี้มาอ้างมันก็คงไม่ใช่เพราะระยะเวลานานขนาดนี้ น่าจะรู้อะไรมากกว่านี้แล้ว เราสับสนนะเหมือนความรู้สึกกับการกระทำของเรามันขัดกันยังงัยก็ไม่รู้ แล้วเราก็อยากแน่ใจสักทีว่าเรารัก A จริงๆมั้ย ยิ่งเราวีน เหวี่ยงใส่Aแบบนี้ด้วย เราก็รู้นะว่า A เสียความรู้สึกเหมือนกันแต่ A ก็ยังรับนิสัยแบบนี้ของเราได้ ซึ่งถ้าเป็นเรา เราคงไม่ทนอะ เราถามAตลอดว่า A รักเรามั้ย Aก็บอกว่ารักตลอด Aไม่อยากเริ่มใหม่กับใครแล้ว เราถามAบ่อยมากเพราะกลัวว่าวันนึงAจะทนไม่ได้ เราก็พยายามแล้วนะแต่ก็ยังไม่ดีขึ้น ไม่รู้ทำมัยเหมือนกัน หรือเป็นเพราะว่าเราแค่ผูกพันธุ์กะAมากกว่าที่จะรัก
ตกลงเรารู้สึกอย่างไรกับเขากันแน่
เราคบกันมา 3 ปี ตลอดระยะเวลา A ดูแล B ดีนะ เข้าใจเรา เอาใจถึงขั้นตามใจทุกอย่างที่เขาทำให้เราได้ เราว่าAนิสัยเหมือนผู้หญิงมากกว่าBนะ คือ ใส่ใจ รู้นิสัยทุกอย่างของB แต่Bไม่นะในบางเรื่องถ้าAไม่แสดงออกมาBก็จะไม่รู้ ถ้าBขออะไรส่วนมากAก็ทำให้ได้นะ เป็นเราซะมากกว่าที่ทำให้ B ไม่ได้ แต่เราก็เป็นห่วง Aนะ สุขภาพAไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่เขาชอบสูบบุหรี่เวลเครียดเราก็คอยห้าม
แต่เมื่อปีที่แล้วเราต้องห่างกันเพราะ B ย้ายที่เรียน แล้ว B ก็จับได้ว่า A คุยกับผู้หญิงคนอื่น ก็ทะเลาะนะจนเกือบจะเลิกนะ และอีกครั้งกับผู้หญิงอีกคน ครั้งนี้Bบอกเลิก เพราะเราเสียความรู้สึกมาก ต่อให้ห่างกันเราก็ไม่เคยคุยกะคนอื่น ไม่เคยนอกใจ A แต่ A ก็ขอโอกาสอีกเราก็ให้ จนถึงวันนี้ A ก็ยังดีกับเราเหมือนเดิม มันทำให้เรารู้สึกดีขึ้นนะแต่ก็ยังไม่เหมือนเดิมซะทีเดียว หลังจากเหตุการณ์นั้นมันทำให้เราเอาแต่ใจมากกว่าเดิม โทรหาAน้อยลงถึงไม่โทรเลย Aจะเป็นฝ่ายโทรมาหาทุกครั้ง Aจะมาหาเราทุกครั้งที่ว่างจากงาน(เราไม่ได้ไปหาเพราะติดเรียน กิจกรรม) และทุกครั้งที่Aมาหา เราก็จะอารมณ์เสียใส่ เหวี่ยงใส่A ในเรื่องจุกจิกที่Aทำแล้วเราขัดใจ จนบางทีAก็น้อยใจ ว่าทำมัยเราถึงหงุดหงิดใส่ A บ่อยจัง Bก็บอกAนะว่า B ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำมันถึงเป็นแบบนี้ แต่มันหงุดหงิดอะ Aก็ไม่ได้ว่าไรนะ แล้วมีครั้งนึง A พูดมาว่า Aก็อยากลองห่างกะ B ดูนะ ว่าเราทั้งคู่จะรู้สึกยังงัย ตอนนั้นคิดในใจเลยว่า Bน่าจะรู้สึกเฉยๆ เพราะรู้ว่ายังมีAอยู่ แต่ถ้าให้เลิกกันจริงๆBก็ยังไม่แน่ใจนะว่าจะเป็นยังงัย ตอนบอกเลิก A ครั้งนั้นก็ทำใจไม่ได้นะแต่เราเป็นพวกถ้าคบกันแล้วไม่อยากมานั่งจับผิด มาระแวงเรื่องพวกนี้มันน่าเบื่อก็เลยบอกไป Bเคยถามตัวเองหลายครั้งนะว่ารักAจริงๆมั้ย เพราะเหมือนเราจะไม่ค่อยใส่ใจอะไรในตัวAเลย เหมือนอย่างที่Aเคยบอกนั่นแหละ Aเป็นแฟนคนแรกของBเลยก็ว่าได้ แต่ถ้าใช้เหตุผลข้อมานี้มาอ้างมันก็คงไม่ใช่เพราะระยะเวลานานขนาดนี้ น่าจะรู้อะไรมากกว่านี้แล้ว เราสับสนนะเหมือนความรู้สึกกับการกระทำของเรามันขัดกันยังงัยก็ไม่รู้ แล้วเราก็อยากแน่ใจสักทีว่าเรารัก A จริงๆมั้ย ยิ่งเราวีน เหวี่ยงใส่Aแบบนี้ด้วย เราก็รู้นะว่า A เสียความรู้สึกเหมือนกันแต่ A ก็ยังรับนิสัยแบบนี้ของเราได้ ซึ่งถ้าเป็นเรา เราคงไม่ทนอะ เราถามAตลอดว่า A รักเรามั้ย Aก็บอกว่ารักตลอด Aไม่อยากเริ่มใหม่กับใครแล้ว เราถามAบ่อยมากเพราะกลัวว่าวันนึงAจะทนไม่ได้ เราก็พยายามแล้วนะแต่ก็ยังไม่ดีขึ้น ไม่รู้ทำมัยเหมือนกัน หรือเป็นเพราะว่าเราแค่ผูกพันธุ์กะAมากกว่าที่จะรัก