ตามหัวข้อเลยค่ะคือหนูแค่สงสัยในมุมของหนูอ่ะค่ะ
ขออนุญาตเข้าเรื่องเลยนะคะ คือหนูไปเป็นพนักงานชั่วคราวที่ห้างสรรพสินค้าบางแห่งค่ะ(ขออนุญาตไม่เอ่ยชื่อห้าง และชื่อหัวหน้านะคะ เผื่อหนูผิด ท่านจะได้ไม่เสียหายค่ะ)
เริ่มจากวันนี้หนูก็ไปทำงานตามปกติค่ะ แล้วก็มีหัวหน้า (มี 3 ระดับค่ะ)
มาเดินตรวจงาน ดูแลความเรียบร้อยค่ะ
ขอแทนบุคคลทั้งสามว่า
1.หญิงใหญ่ (เนื่องจากตำแหน่งสูงกว่าใคร ใน 3 ระดับนี้)
2.หญิงเล็ก (ตำแหน่งรองลงมาค่ะ)
3.ชายน้อย (ตำแหน่งรองจากหญิงเล็กลงมาค่ะ)
คุณหญิงใหญ่ และ คุณหญิงเล็กเดินมาตรวจตามเรียบร้อยด้วยกันค่ะ ตรวจมาเรื่อยๆ จนมาถึงจุดของหนูค่ะ
คุณหญิงใหญ่ท่านเห็นว่า จุดที่หนูอยู่มันมี กระบะโชว์สินค้าที่สภาพเก่าและ ไม่สวยงาม เลยได้พูดกับคุณหญิงเล็กว่า กระบะนี้เปลี่ยนนะ ฉันรับไม่ได้ ไม่สวยงามเลย เดี๋ยวลูกค้ามองไม่ดี อะไรประมาณนี้ค่ะ
แล้วก็เดินผ่านไป ตอนท่านพูดหนูก็รับทราบและรอคำสั่ง
พอคุณหญิงใหญ่ไปแล้ว คุณหญิงเล็กได้เดินม่สั่งใหญ่หนูเก็บสินค้าออกจาก กระบะนี้ เดี๋ยวจะเปลี่ยนกระบะนี้ซะ
หนูก็รับคำสั่งพร้อมด้วยรอยยิ้มว่า"ค่ะ" แล้วก็รีบจัดการย้ายสินค้าออกจากกระบะตามคำสั่ง
สินค้าที่โชว์หนูเก็บออกหมดแล้ว และ กำลังเก็บลังและของอื่นๆออกจากตู้ใต้กระบะ แต่เก็บออกได้บางส่วน
คุณหญิงเล็กก็ดึงกระบะออกไป โดยที่หนูยังเก็บของออกไม่หมด และ คุณชายน้อย ก็เข็นกระบะ ใหม่มาแทน หนูจึงรีบลุกขึ้นยืนเพื่อให้คุณชายน้อยไปเข็นกระบะใหม่เข้ามาแทนเพื่อหนูจะได้ไปเก็บของใต้กระบะเก่าออกให้หมด
แต่ระหว่างนั้น คุณหญิงเล็กได้บ่นขึ้นมาว่า ทำไมกระบะหนักจัง หนูเลยบอกว่า ด้านล่างยังมีลังอยู่ค่ะ ยังเอาออกไม่หมด
คุณหญิงเล็ก=แล้วทำไมไม่เก็บออก.(น้ำเสียงปกติค่ะ ไม่ได้คิดว่าท่านดุ)
หนู=(สตั้นไปสามวิ ก็หนูกำลังเก็บคุณก็ลากกระบะออกไป) หนูกำลังจะเก็บค่ะ.(ตองไปพร้อมรอยยิ้ม คิดว่าเป็นแค่คำถาม)
คุณหญิงเล็ก=ยังไม่มาเก็บอีก.(น้ำเสียงปกติค่ะ)
หนู=(รีบเดินมาเก็บ พร้อมกับอธิบายด้วยรอยยิ้ม)ก็หนูกำลังเก็บอยู่ พี่ก็ลากกระบะออกมา พี่ก็เห็น( สาบานว่ายังไม่ได้คิดว่าท่านดุเลย คิดว่าคุยกันธรรมดา)
จนกระทั่งคุณชายน้อยที่ลากกระบะมาให้ หันมาพูดกับหนูเสียงแข็งว่า
คุณชายน้อย= ยังจะไปเถียงอีกหรอ
นั่นแหละค่ะหนูถึงจะรู้ว่า นี่ไม่ใช่การสนทนาแบบปกติอย่างที่หนูเข้าใจ หลังจากที่นั้นหนูเลยเงียบ และพอคุณชายน้อยพูดแบบนั้น คุณหญิงเล็กก็ต่อว่าหนูว่าหนูเถียงไม่หยุดพร้อมกับยึดบัตรพนักงานหนูไป
แต่หนูก็ยังยิ้มรับ และยอมให้ยึดไปแต่โดยดี (เพราะยังโง่คิดว่าตัวเองไม่ผิดอยู่)
และตามว่าด้วยการเรียกไปต่อว่าในห้องต่อ หนูจึงนึกขึ้นได้ว่าไม่ควรพูดอะไร นอกจากยิ้มรับ และพูดคำว่า"ค่ะ"
ในห้องทำงานคุณหญิงเล็ก
คุณหญิงเล็ก=ไหนบอกมาสิทำไมถึงชอบเถียง
หนู=ป่าวค่ะ หนูแค่จะอธิบาย(พลาดแล้ว ตอนแรกกะจะเงียบแล้วยิ้มรับ)
คุณหญิงเล็ก=แต่เมื่อกี้เธอเถียงฉันไม่หยุดเลยนะ
หนู=(รู้แล้วว่าไม่ควรพูดเลยเงียบ และ ยิ้ม)
คุณหญิงเล็ก=เธอมาทำที่นี่ได้กี่วันแล้ว
หนู=ประมาณ 2-3 วันค่ะ
คุณหญิงเล็ก= 2-3 วัน!!!! แล้วไม่รู้หรอว่าฉันเป็นใคร
หนู=พอจะทราบค....(พูดไม่ทันจบ)
คุณหญิงเล็ก=แล้วทำไมถึงกล้าเถียงฉัน รู้มั้ยเธอทำแบบนี้จะทำให้ฉันดูแลคนอื่นไม่ได้ แล้ว ผู้ชายคนนั้นก็เป็น M.E. หรือ อะไรสักอย่างหนูฟังไม่ทันค่ะ
หนู=(ยกมือไหว้ และ กล่าวขอโทษท่านไป โดยที่ก็ยังงงๆ อยู่ว่า ความผิดหนูร้ายแรงมากเลยหรอ?)
คุณหญิงเล็ก=ฉันจะทำโทษเธอโดยการ ระงับการต่ออายุบัตรพนักงานของเธอสักระยะหนึ่งนะ
หนู=ยิ้มรับ และ ตอบว่า ค่ะ คำเดียว
จบการสนทนา แต่ก่อนออกมาจากห้องหนูก็ยกมือไหว้ขอโทษท่านไปอีกรอบ เพราะ รู้สึกว่า เราเด็กกว่า การยกมือไหว้ และขอโทษ ผู้ที่อาวุโสกว่า ไม่ได้เสียหายอะไร (ถึงแม้จะยัง งง อยู่ว่า ผิดขนาดนั้นเลยหรอ?)
ซึ่งมาทราบทีหลังว่าท่านอารมณ์เสียมาเพราะถูกผู้ใหญ่ว่ากล่าวมา เลยหาที่ลง ทุกคนที่ทำงานมาก่อนทราบนิสัยท่านดีว่าเป็นคนแบบนี้ คนอื่นๆ ถ้าเห็นท่านเดินมา จะเลือกที่จะเลือกเลี่ยงไม่เจอท่าน บางคนไปจัดของหรือ อะไรก็ได้ เพื่อที่จะไม่ต้องเผชิญหน้ากับท่าน แต่หนูเพิ่งมาเลยไม่ทราบ
หนูจึงอยากขอความเห็นจากทุกคนค่ะ ว่า กรณีนี้หนูผิดมากเลยหรอคะ ?
แล้วคนที่เป็นหัวหน้า ไม่จำเป็นต้องฟังเหตุผลอะไรเลยใช่ไหมคะ ถ้าท่านคิดว่าเราผิด เราก็ต้องผิด ห้ามอธิบายอะไรเลยใช่ไหมคะ?
ปล.ติหนูได้แต่อย่าด่าหนูเยอะนะคะ (ในกรณีถ้าหนูผิดจริงๆในสายตาทุกคนค่ะ) เพราะวันนี้โดนมาเยอะแล้วค่ะ
ปล.2 ถ้าพิมพ์ผิด พิมพ์ตก หรือ อ่านยากต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ หนูไม่ค่อยเก่งเรื่องพิมพ์ค่ะ
อีกอย่างไม่รู้จะแท็กห้องไหนขอแท็กห้องนี้ที่หนูเข้ามาอ่านประจำแล้วกันนะคะ ผิดพลาดประการใดบอกหนูได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ
คนเป็นหัวหน้า ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลก็ได้หรอคะ จะอารมณ์เสียมาจากไหนก็ลงที่ลูกน้องได้โดยไม่ต้องมีเหตุผล เพราะเค้าเป็นหัวหน
ขออนุญาตเข้าเรื่องเลยนะคะ คือหนูไปเป็นพนักงานชั่วคราวที่ห้างสรรพสินค้าบางแห่งค่ะ(ขออนุญาตไม่เอ่ยชื่อห้าง และชื่อหัวหน้านะคะ เผื่อหนูผิด ท่านจะได้ไม่เสียหายค่ะ)
เริ่มจากวันนี้หนูก็ไปทำงานตามปกติค่ะ แล้วก็มีหัวหน้า (มี 3 ระดับค่ะ)
มาเดินตรวจงาน ดูแลความเรียบร้อยค่ะ
ขอแทนบุคคลทั้งสามว่า
1.หญิงใหญ่ (เนื่องจากตำแหน่งสูงกว่าใคร ใน 3 ระดับนี้)
2.หญิงเล็ก (ตำแหน่งรองลงมาค่ะ)
3.ชายน้อย (ตำแหน่งรองจากหญิงเล็กลงมาค่ะ)
คุณหญิงใหญ่ และ คุณหญิงเล็กเดินมาตรวจตามเรียบร้อยด้วยกันค่ะ ตรวจมาเรื่อยๆ จนมาถึงจุดของหนูค่ะ
คุณหญิงใหญ่ท่านเห็นว่า จุดที่หนูอยู่มันมี กระบะโชว์สินค้าที่สภาพเก่าและ ไม่สวยงาม เลยได้พูดกับคุณหญิงเล็กว่า กระบะนี้เปลี่ยนนะ ฉันรับไม่ได้ ไม่สวยงามเลย เดี๋ยวลูกค้ามองไม่ดี อะไรประมาณนี้ค่ะ
แล้วก็เดินผ่านไป ตอนท่านพูดหนูก็รับทราบและรอคำสั่ง
พอคุณหญิงใหญ่ไปแล้ว คุณหญิงเล็กได้เดินม่สั่งใหญ่หนูเก็บสินค้าออกจาก กระบะนี้ เดี๋ยวจะเปลี่ยนกระบะนี้ซะ
หนูก็รับคำสั่งพร้อมด้วยรอยยิ้มว่า"ค่ะ" แล้วก็รีบจัดการย้ายสินค้าออกจากกระบะตามคำสั่ง
สินค้าที่โชว์หนูเก็บออกหมดแล้ว และ กำลังเก็บลังและของอื่นๆออกจากตู้ใต้กระบะ แต่เก็บออกได้บางส่วน
คุณหญิงเล็กก็ดึงกระบะออกไป โดยที่หนูยังเก็บของออกไม่หมด และ คุณชายน้อย ก็เข็นกระบะ ใหม่มาแทน หนูจึงรีบลุกขึ้นยืนเพื่อให้คุณชายน้อยไปเข็นกระบะใหม่เข้ามาแทนเพื่อหนูจะได้ไปเก็บของใต้กระบะเก่าออกให้หมด
แต่ระหว่างนั้น คุณหญิงเล็กได้บ่นขึ้นมาว่า ทำไมกระบะหนักจัง หนูเลยบอกว่า ด้านล่างยังมีลังอยู่ค่ะ ยังเอาออกไม่หมด
คุณหญิงเล็ก=แล้วทำไมไม่เก็บออก.(น้ำเสียงปกติค่ะ ไม่ได้คิดว่าท่านดุ)
หนู=(สตั้นไปสามวิ ก็หนูกำลังเก็บคุณก็ลากกระบะออกไป) หนูกำลังจะเก็บค่ะ.(ตองไปพร้อมรอยยิ้ม คิดว่าเป็นแค่คำถาม)
คุณหญิงเล็ก=ยังไม่มาเก็บอีก.(น้ำเสียงปกติค่ะ)
หนู=(รีบเดินมาเก็บ พร้อมกับอธิบายด้วยรอยยิ้ม)ก็หนูกำลังเก็บอยู่ พี่ก็ลากกระบะออกมา พี่ก็เห็น( สาบานว่ายังไม่ได้คิดว่าท่านดุเลย คิดว่าคุยกันธรรมดา)
จนกระทั่งคุณชายน้อยที่ลากกระบะมาให้ หันมาพูดกับหนูเสียงแข็งว่า
คุณชายน้อย= ยังจะไปเถียงอีกหรอ
นั่นแหละค่ะหนูถึงจะรู้ว่า นี่ไม่ใช่การสนทนาแบบปกติอย่างที่หนูเข้าใจ หลังจากที่นั้นหนูเลยเงียบ และพอคุณชายน้อยพูดแบบนั้น คุณหญิงเล็กก็ต่อว่าหนูว่าหนูเถียงไม่หยุดพร้อมกับยึดบัตรพนักงานหนูไป
แต่หนูก็ยังยิ้มรับ และยอมให้ยึดไปแต่โดยดี (เพราะยังโง่คิดว่าตัวเองไม่ผิดอยู่)
และตามว่าด้วยการเรียกไปต่อว่าในห้องต่อ หนูจึงนึกขึ้นได้ว่าไม่ควรพูดอะไร นอกจากยิ้มรับ และพูดคำว่า"ค่ะ"
ในห้องทำงานคุณหญิงเล็ก
คุณหญิงเล็ก=ไหนบอกมาสิทำไมถึงชอบเถียง
หนู=ป่าวค่ะ หนูแค่จะอธิบาย(พลาดแล้ว ตอนแรกกะจะเงียบแล้วยิ้มรับ)
คุณหญิงเล็ก=แต่เมื่อกี้เธอเถียงฉันไม่หยุดเลยนะ
หนู=(รู้แล้วว่าไม่ควรพูดเลยเงียบ และ ยิ้ม)
คุณหญิงเล็ก=เธอมาทำที่นี่ได้กี่วันแล้ว
หนู=ประมาณ 2-3 วันค่ะ
คุณหญิงเล็ก= 2-3 วัน!!!! แล้วไม่รู้หรอว่าฉันเป็นใคร
หนู=พอจะทราบค....(พูดไม่ทันจบ)
คุณหญิงเล็ก=แล้วทำไมถึงกล้าเถียงฉัน รู้มั้ยเธอทำแบบนี้จะทำให้ฉันดูแลคนอื่นไม่ได้ แล้ว ผู้ชายคนนั้นก็เป็น M.E. หรือ อะไรสักอย่างหนูฟังไม่ทันค่ะ
หนู=(ยกมือไหว้ และ กล่าวขอโทษท่านไป โดยที่ก็ยังงงๆ อยู่ว่า ความผิดหนูร้ายแรงมากเลยหรอ?)
คุณหญิงเล็ก=ฉันจะทำโทษเธอโดยการ ระงับการต่ออายุบัตรพนักงานของเธอสักระยะหนึ่งนะ
หนู=ยิ้มรับ และ ตอบว่า ค่ะ คำเดียว
จบการสนทนา แต่ก่อนออกมาจากห้องหนูก็ยกมือไหว้ขอโทษท่านไปอีกรอบ เพราะ รู้สึกว่า เราเด็กกว่า การยกมือไหว้ และขอโทษ ผู้ที่อาวุโสกว่า ไม่ได้เสียหายอะไร (ถึงแม้จะยัง งง อยู่ว่า ผิดขนาดนั้นเลยหรอ?)
ซึ่งมาทราบทีหลังว่าท่านอารมณ์เสียมาเพราะถูกผู้ใหญ่ว่ากล่าวมา เลยหาที่ลง ทุกคนที่ทำงานมาก่อนทราบนิสัยท่านดีว่าเป็นคนแบบนี้ คนอื่นๆ ถ้าเห็นท่านเดินมา จะเลือกที่จะเลือกเลี่ยงไม่เจอท่าน บางคนไปจัดของหรือ อะไรก็ได้ เพื่อที่จะไม่ต้องเผชิญหน้ากับท่าน แต่หนูเพิ่งมาเลยไม่ทราบ
หนูจึงอยากขอความเห็นจากทุกคนค่ะ ว่า กรณีนี้หนูผิดมากเลยหรอคะ ?
แล้วคนที่เป็นหัวหน้า ไม่จำเป็นต้องฟังเหตุผลอะไรเลยใช่ไหมคะ ถ้าท่านคิดว่าเราผิด เราก็ต้องผิด ห้ามอธิบายอะไรเลยใช่ไหมคะ?
ปล.ติหนูได้แต่อย่าด่าหนูเยอะนะคะ (ในกรณีถ้าหนูผิดจริงๆในสายตาทุกคนค่ะ) เพราะวันนี้โดนมาเยอะแล้วค่ะ
ปล.2 ถ้าพิมพ์ผิด พิมพ์ตก หรือ อ่านยากต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ หนูไม่ค่อยเก่งเรื่องพิมพ์ค่ะ
อีกอย่างไม่รู้จะแท็กห้องไหนขอแท็กห้องนี้ที่หนูเข้ามาอ่านประจำแล้วกันนะคะ ผิดพลาดประการใดบอกหนูได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ