สวัสดีค่ะ วันนี้เราแค่จะมาเล่าเรื่องที่เราคิดว่าเราตัดสินใจผิดพลาดครั้งนึงในชีวิตค่ะ
มันก็คงไม่พ้นเรื่องความรัก เราเป็นเด็กคนนึงที่มีความรักทั่วไป
ขอออกตัวก่อนนะค่ะว่าเราไม่ใช่คนสวยหรือน่ารักอะไร
เรื่องมีอยู่ว่าเรามีผช.คนนึงค่ะ อยู่ๆเขาก็ทักไลน์เรามา คือเรามีไลน์กันนานแล้วไม่รู้ว่าไปมีไลน์กันได้ไง
เขาก็เป็นผช.ทั่วๆไปนี่แหละค่ะ เข้ามาดูเหมือนจะจีบแต่เราก็ไม่มั่นใจเพราะเขาเองก็ดูเอาแต่กวนๆ ไม่ได้หยอดอะไรมากมาย
เขาบอกว่าเขารู้จักเรามานานเคยบังเอิญเจอกันหลายครั้งแค่เราไม่รู้จักกันเลยไม่ได้ทักทายอะไร
เราเองตอนนั้นก็เฮิทเรื่องแฟนเก่า(เลิกมานานแต่เฮิทไม่เลิก)ก็คุยไม่ดีกับผช.ทุกคนที่เข้ามาจีบแหละค่ะ ตามประสาแบบจะไม่รักใครแล้วประมาณนั้น
ตอบเขาแบบ เออ อืม อือ เท่านี้แล้วบังเอิญอีกที่รร.เราสองคนใกล้กันและเขาก็เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันกับเพื่อนในห้องเรา
เราก็ไม่ได้คิดอะไร แล้วเขาก็หายไปสักพัก และก็กลับมาใหม่ครั้งนี้เพื่อนมาบอกแล้วคะว่าเขาชอบเรา เราก็จะเลิกคุยแต่เขาก็ยังทักมาเรื่อยๆ
เราก็คุยแบบนิ่งๆตอบแบบเสียไม่ได้ พอช่วงหลังเรารู้สึกนะค่ะว่าเขาน่ารักดีเป็นคนแรกที่เราไม่มองหน้าตาไม่มองฐานะไม่มองการรียนอาจจะด้วยเพราะเราไม่เคยได้ศึกษาอะไรในตัวเขาเลย เขาไม่เคยนัดเจอเรานะ เขาบอกว่าถ้าคนมันจะใช่มันก็ต้องใช่แล้วเราก็คงเจอกันเองแต่ไม่นานเราก็บังเอิญเจอกันแตแค่โบกมือแล้วผาานเลยไป เรารู้สึกว่าเขาสนใจเรามากกว่าที้สนใจตัวเองซะอีก เราไม่เคยบอกเขานะค่ะว่าเราจะไปสอบอะไรวันไหนยังไงแต่เขากลบรู้ทุกอย่าไลน์มาบอกเวลาเราด้วยซ้ำเพราะเราไม่รู้ เราตื่นทาอ่านหนังสือตอนตี3เขาก็ตื่นมาเป็นเพื่อนและบางวันก็ไลน์มาปลุก้รา คอยให้กำลังใจส่เอกสารผ่าน้พื่อนที่ต้องใช้สอบมาให้ เขาขอเบอร์เรา เราก็ให้เบอร์พ่อไป และพ่อก็ดุแหละค่ะ แต่สุดท้ายเราเลยสงสารโทไปหาเขาเอง 555555 แต่เราก็ยังเย็นชาอละใจร้ายกับเขาเหมือนเดิมไล่เขาแล้วไล่เขาอีก ก็มีบาครั้งที่เขาไปแต่สุดท้ายกลับมา จนวันนึงค่ะ เราก็ไล่ไปอีกแล้วเขาก็ไป..โดยไม่กลับมา ตอนนั้นยังไม่รู้ตัวหรอกค่ะ แกล้งงอนเขาคิายังไงเขาก็ควมาง้อแน่ๆ แต่แล้วก็ไม่มีค่ะเลยปรึกษาเพื่อน เพื่อนบอกว่าเขาไม่ไหวอล้ว เขาบอกเขาเหนื่อยมามากพอแล้ว เท่านั้นแหละค่ะไม่รู้น้ำตามาจากไหน ความรู้สึกทั้งหมดมันชัดเจน เลยตัดสินใจไปง้อเขา ผญ.คนนึงที่ไม่เคยง้อใครกลับต้องง้อผช.ที่เขา้อเรามาตลอด แตุ่ดท้ายเขาก็ไม่กลับมา
ที่ลงพันทิปแค่ิยากระบาย และอยากให้คนที่มาอ่านนะค่ะ รีบๆรู้ใจตัวเองจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจผช.ที่พอดีในชีวิต
ตอนนี้เราจบม.6แล้ว เราสองคนต่างคนต่างแยกย้าย วิถีชีวืตของเราดูไม่น่าจะโคจรมาได้อีก เพราะเรียนพยาบาลอละอยู่หอ ส่วนเขาก็คงวิศวะและมหาลัยอยู่ไกล แต่ตอนนี้ยังหวังนัค่ะ เผื่อว่าสักวันเราสองคนจัมาบังเอิญเจอกันอีกในวันที่ใช่ และถูกที่ถูกเวลาตามที่เขาเคยบอก..
ผช.ที่พอดี (ระบาย)
มันก็คงไม่พ้นเรื่องความรัก เราเป็นเด็กคนนึงที่มีความรักทั่วไป
ขอออกตัวก่อนนะค่ะว่าเราไม่ใช่คนสวยหรือน่ารักอะไร
เรื่องมีอยู่ว่าเรามีผช.คนนึงค่ะ อยู่ๆเขาก็ทักไลน์เรามา คือเรามีไลน์กันนานแล้วไม่รู้ว่าไปมีไลน์กันได้ไง
เขาก็เป็นผช.ทั่วๆไปนี่แหละค่ะ เข้ามาดูเหมือนจะจีบแต่เราก็ไม่มั่นใจเพราะเขาเองก็ดูเอาแต่กวนๆ ไม่ได้หยอดอะไรมากมาย
เขาบอกว่าเขารู้จักเรามานานเคยบังเอิญเจอกันหลายครั้งแค่เราไม่รู้จักกันเลยไม่ได้ทักทายอะไร
เราเองตอนนั้นก็เฮิทเรื่องแฟนเก่า(เลิกมานานแต่เฮิทไม่เลิก)ก็คุยไม่ดีกับผช.ทุกคนที่เข้ามาจีบแหละค่ะ ตามประสาแบบจะไม่รักใครแล้วประมาณนั้น
ตอบเขาแบบ เออ อืม อือ เท่านี้แล้วบังเอิญอีกที่รร.เราสองคนใกล้กันและเขาก็เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันกับเพื่อนในห้องเรา
เราก็ไม่ได้คิดอะไร แล้วเขาก็หายไปสักพัก และก็กลับมาใหม่ครั้งนี้เพื่อนมาบอกแล้วคะว่าเขาชอบเรา เราก็จะเลิกคุยแต่เขาก็ยังทักมาเรื่อยๆ
เราก็คุยแบบนิ่งๆตอบแบบเสียไม่ได้ พอช่วงหลังเรารู้สึกนะค่ะว่าเขาน่ารักดีเป็นคนแรกที่เราไม่มองหน้าตาไม่มองฐานะไม่มองการรียนอาจจะด้วยเพราะเราไม่เคยได้ศึกษาอะไรในตัวเขาเลย เขาไม่เคยนัดเจอเรานะ เขาบอกว่าถ้าคนมันจะใช่มันก็ต้องใช่แล้วเราก็คงเจอกันเองแต่ไม่นานเราก็บังเอิญเจอกันแตแค่โบกมือแล้วผาานเลยไป เรารู้สึกว่าเขาสนใจเรามากกว่าที้สนใจตัวเองซะอีก เราไม่เคยบอกเขานะค่ะว่าเราจะไปสอบอะไรวันไหนยังไงแต่เขากลบรู้ทุกอย่าไลน์มาบอกเวลาเราด้วยซ้ำเพราะเราไม่รู้ เราตื่นทาอ่านหนังสือตอนตี3เขาก็ตื่นมาเป็นเพื่อนและบางวันก็ไลน์มาปลุก้รา คอยให้กำลังใจส่เอกสารผ่าน้พื่อนที่ต้องใช้สอบมาให้ เขาขอเบอร์เรา เราก็ให้เบอร์พ่อไป และพ่อก็ดุแหละค่ะ แต่สุดท้ายเราเลยสงสารโทไปหาเขาเอง 555555 แต่เราก็ยังเย็นชาอละใจร้ายกับเขาเหมือนเดิมไล่เขาแล้วไล่เขาอีก ก็มีบาครั้งที่เขาไปแต่สุดท้ายกลับมา จนวันนึงค่ะ เราก็ไล่ไปอีกแล้วเขาก็ไป..โดยไม่กลับมา ตอนนั้นยังไม่รู้ตัวหรอกค่ะ แกล้งงอนเขาคิายังไงเขาก็ควมาง้อแน่ๆ แต่แล้วก็ไม่มีค่ะเลยปรึกษาเพื่อน เพื่อนบอกว่าเขาไม่ไหวอล้ว เขาบอกเขาเหนื่อยมามากพอแล้ว เท่านั้นแหละค่ะไม่รู้น้ำตามาจากไหน ความรู้สึกทั้งหมดมันชัดเจน เลยตัดสินใจไปง้อเขา ผญ.คนนึงที่ไม่เคยง้อใครกลับต้องง้อผช.ที่เขา้อเรามาตลอด แตุ่ดท้ายเขาก็ไม่กลับมา
ที่ลงพันทิปแค่ิยากระบาย และอยากให้คนที่มาอ่านนะค่ะ รีบๆรู้ใจตัวเองจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจผช.ที่พอดีในชีวิต
ตอนนี้เราจบม.6แล้ว เราสองคนต่างคนต่างแยกย้าย วิถีชีวืตของเราดูไม่น่าจะโคจรมาได้อีก เพราะเรียนพยาบาลอละอยู่หอ ส่วนเขาก็คงวิศวะและมหาลัยอยู่ไกล แต่ตอนนี้ยังหวังนัค่ะ เผื่อว่าสักวันเราสองคนจัมาบังเอิญเจอกันอีกในวันที่ใช่ และถูกที่ถูกเวลาตามที่เขาเคยบอก..