สวัสดีคะ 😁
พอดีหัดเขียนกระทู้ครั้งแรกนะคะ😊😊
เรื่องก็มีอยู่ว่า คือมีแฟนอยู่คนหนึ่งเป็นคนที่อารมณ์ร้อนมากไม่พอใจอะไรก็ชอบแบบทำร้ายร่างกาย คือแค่เป็นแฟนกันก็เริ่มทำร้ายเราต้องแต่เดือนแรก
เหตุการณ์มีอยู่ว่า คือไปหาแฟนแล้วแฟนชวนไปเที่ยว แต่เราไม่ไปเลยไห้เขาไปส่งที่บ้าน แต่เขาไม่พอใจอย่าหนักจึงบีบคอเราจนคอเราเขียว และแตะเข้ามาที่หัวเราอย่าแรงจนเราล้มลง แล้วเพื่อนๆก็เขามาห้ามนะคะ หลังจากวันนั้นทำก็ทำรุนแรงขึ้นเรื่อยๆเริ่มมีการทะเลาะกันเพราะเรื่องเล็กน้อยๆมากขึ้น เขาระดมทำร้ายเราทุกอย่างทั้งเอาหมวกกันน็อคฟาดเขาอย่างแรงที่หัวเรา ทั้งกระแทกเราจนจะตกรถ แล้วก็ถ่มน้ำลายใส่หน้าเรา
มีอยู่วันหนึ่งเราไปทานข้าวด้วยกันที่ร้านแห่งหนึ่ง ในห้างสรรพสินค้า เราไม่ค่อยหิวเลยทานไปนิดเดียว จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น อยู่ๆเขาแบบอารมณ์เสียมาก นั้งด่าๆแล้วก็จิกหัวเราจนทุกคนหันมามอง เราน้ำตาคอและทำอะไรไม่ถูกไม่คิดว่าจะกล้าทำต่อหน้าคนมากมาย เราเลยตัดสินใจเดินออกมาเขาเดินตามมาแล้วพอกับเหวี่ยงกระเป๋าใส่หน้าเราอย่างแรงและต่อยเราไป1ที จากนั้นพอถึงรถเขาก็บีบคอแล้วขับรถออกไปอย่างแรงขับผ่านถนนที่เปลี่ยวๆเขาก็กระชากเราลงมาและระดมตีเข่าใส่เราจนเราร้องไห้หนักมากจุกท้องล้มทั้งยืน จากนั้นพอมีคนเดินเข้ามา เขาก็กระชากเราขึ้นรถแล้วขับไป ด้วยความที่เรากลัวตายสุดๆเลยแกล้งพูดดี จนเขาไปส่งเราถึงบ้าน พอถึงบ้านเราก็บอกเลิกเขา เขาแบบไม่ยอมร้องไห้มาที่บ้านแล้วขู่ว่าจะฆ่าตัวตายด้วยความที่เรารักเขาหรือไม่รู้ว่ากำลังหลงอยู่เลยไห้โอกาสหลายๆครั้งจนครั้งสุดท้าย เขาทำกับเรารุนแรงมาก จะเอาไม้หน้า3ฟาดหน้าเรา เราได้แต่ร้องขอชีวิตและยกมือไหว้และนั้นเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆเราคิดในใจจะไม่มีวันให้โอกาสเขาอีก ตอนนี้เราได้เข้าสู้รั้วมหาวิทยาลัย ได้พักอยู่หอมหาวิทยาลัย เลยตัดสินใจบอกเลิก เชื่อไหมเหตุการณ์ต่อมาคือเขาตามมาถึงมหาวิทยาลัยตามมาจะพบเราให้ได้ ซึ่งทุกคนก็คงเข้าใจนะว่ามหาวิทยาลัยใหญ่ขนาดไหน เพื่อนเขาทุกคนระดมโทรมาหาเราแล้วบอกไห้ไปดูเขา เราตัดสินใจไม่ออกไป ไม่รับรู้อะไรทั้งสินจะตัดให้ขาด เพื่อนเขาเล่าให้ฟังว่าตอนที่เขามาหาในมหาวิทยาลัยเขามีเงินติดตัวมาแค่50ไม่มีค่ารถกะมาเอาที่เรา เราไม่ออกไปหาเขาทำไมเราใจร้ายจัง! เราถึงกับพูดไม่ออก!!! ไม่รู้ว่าจะรู้สึกผิดดีหรือป่าว จนตอนนี้เราเลิกกับเขามาได้ 8 เดือนชีวิตดีขึ้นมาก จนตอนนี้มาทราบข่าวว่าเขารถคว่ำกระดูกมือหัก แล้วต่อมาอาทิตย์ที่แล้วเราไปเดินสยาม ไปเจอพี่สาวเขาเราตกใจมากเขาเข้ามาทักเราด้วยความดีใจแล้วบอกว่าสบายดีไหมดูดีขึ้นด้วยความที่สนิทกับพี่สาวเขาเราถึงขั้นน้ำตาคอแล้วบอกกับเจาว่าเราขอโทด พี่สาวเขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นพร้อมกับน้ำตาคอบอกดีแล้วหนูทำถูกแล้ว .......ชีวิตของคนเรามันไม่แน่นอนจริงๆความรักทำไห้เราหลงและทุ่มเททุกๆอย่างจนลืมรักตัวเอง
แวะมาเล่าสู่กันฟังนะคะ 🙆
คิดยังไงกับการกระทำ ของเขาคนนี้
พอดีหัดเขียนกระทู้ครั้งแรกนะคะ😊😊
เรื่องก็มีอยู่ว่า คือมีแฟนอยู่คนหนึ่งเป็นคนที่อารมณ์ร้อนมากไม่พอใจอะไรก็ชอบแบบทำร้ายร่างกาย คือแค่เป็นแฟนกันก็เริ่มทำร้ายเราต้องแต่เดือนแรก
เหตุการณ์มีอยู่ว่า คือไปหาแฟนแล้วแฟนชวนไปเที่ยว แต่เราไม่ไปเลยไห้เขาไปส่งที่บ้าน แต่เขาไม่พอใจอย่าหนักจึงบีบคอเราจนคอเราเขียว และแตะเข้ามาที่หัวเราอย่าแรงจนเราล้มลง แล้วเพื่อนๆก็เขามาห้ามนะคะ หลังจากวันนั้นทำก็ทำรุนแรงขึ้นเรื่อยๆเริ่มมีการทะเลาะกันเพราะเรื่องเล็กน้อยๆมากขึ้น เขาระดมทำร้ายเราทุกอย่างทั้งเอาหมวกกันน็อคฟาดเขาอย่างแรงที่หัวเรา ทั้งกระแทกเราจนจะตกรถ แล้วก็ถ่มน้ำลายใส่หน้าเรา
มีอยู่วันหนึ่งเราไปทานข้าวด้วยกันที่ร้านแห่งหนึ่ง ในห้างสรรพสินค้า เราไม่ค่อยหิวเลยทานไปนิดเดียว จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น อยู่ๆเขาแบบอารมณ์เสียมาก นั้งด่าๆแล้วก็จิกหัวเราจนทุกคนหันมามอง เราน้ำตาคอและทำอะไรไม่ถูกไม่คิดว่าจะกล้าทำต่อหน้าคนมากมาย เราเลยตัดสินใจเดินออกมาเขาเดินตามมาแล้วพอกับเหวี่ยงกระเป๋าใส่หน้าเราอย่างแรงและต่อยเราไป1ที จากนั้นพอถึงรถเขาก็บีบคอแล้วขับรถออกไปอย่างแรงขับผ่านถนนที่เปลี่ยวๆเขาก็กระชากเราลงมาและระดมตีเข่าใส่เราจนเราร้องไห้หนักมากจุกท้องล้มทั้งยืน จากนั้นพอมีคนเดินเข้ามา เขาก็กระชากเราขึ้นรถแล้วขับไป ด้วยความที่เรากลัวตายสุดๆเลยแกล้งพูดดี จนเขาไปส่งเราถึงบ้าน พอถึงบ้านเราก็บอกเลิกเขา เขาแบบไม่ยอมร้องไห้มาที่บ้านแล้วขู่ว่าจะฆ่าตัวตายด้วยความที่เรารักเขาหรือไม่รู้ว่ากำลังหลงอยู่เลยไห้โอกาสหลายๆครั้งจนครั้งสุดท้าย เขาทำกับเรารุนแรงมาก จะเอาไม้หน้า3ฟาดหน้าเรา เราได้แต่ร้องขอชีวิตและยกมือไหว้และนั้นเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆเราคิดในใจจะไม่มีวันให้โอกาสเขาอีก ตอนนี้เราได้เข้าสู้รั้วมหาวิทยาลัย ได้พักอยู่หอมหาวิทยาลัย เลยตัดสินใจบอกเลิก เชื่อไหมเหตุการณ์ต่อมาคือเขาตามมาถึงมหาวิทยาลัยตามมาจะพบเราให้ได้ ซึ่งทุกคนก็คงเข้าใจนะว่ามหาวิทยาลัยใหญ่ขนาดไหน เพื่อนเขาทุกคนระดมโทรมาหาเราแล้วบอกไห้ไปดูเขา เราตัดสินใจไม่ออกไป ไม่รับรู้อะไรทั้งสินจะตัดให้ขาด เพื่อนเขาเล่าให้ฟังว่าตอนที่เขามาหาในมหาวิทยาลัยเขามีเงินติดตัวมาแค่50ไม่มีค่ารถกะมาเอาที่เรา เราไม่ออกไปหาเขาทำไมเราใจร้ายจัง! เราถึงกับพูดไม่ออก!!! ไม่รู้ว่าจะรู้สึกผิดดีหรือป่าว จนตอนนี้เราเลิกกับเขามาได้ 8 เดือนชีวิตดีขึ้นมาก จนตอนนี้มาทราบข่าวว่าเขารถคว่ำกระดูกมือหัก แล้วต่อมาอาทิตย์ที่แล้วเราไปเดินสยาม ไปเจอพี่สาวเขาเราตกใจมากเขาเข้ามาทักเราด้วยความดีใจแล้วบอกว่าสบายดีไหมดูดีขึ้นด้วยความที่สนิทกับพี่สาวเขาเราถึงขั้นน้ำตาคอแล้วบอกกับเจาว่าเราขอโทด พี่สาวเขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นพร้อมกับน้ำตาคอบอกดีแล้วหนูทำถูกแล้ว .......ชีวิตของคนเรามันไม่แน่นอนจริงๆความรักทำไห้เราหลงและทุ่มเททุกๆอย่างจนลืมรักตัวเอง
แวะมาเล่าสู่กันฟังนะคะ 🙆