เค้าว่ากันว่าคนเราเวลาที่รู้สึกว่าหมดไฟ เราจะมีทางเลือกสองทาง ไม่ฆ่าตัวตายก็ออกเดินทาง ก่อนอื่นต้องเกริ่นก่อนว่า เราอกหักจ้ะ โดนแฟนที่คบกันมา 3 ปี บอกเลิก วันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2558 คือความรู้สึกมันแย่มากอ่ะ เป็นธรรมดาที่คนเราจะรู้สึกสูญเสีย เหมือนทฤษฎี Grieve and loss ที่เคยเรียนสมัยเป็นนักศึกษา ที่มันจะมี 4 ระยะ ปฏิเสธ โกรธ ต่อรอง ยอมรับ อะไรประมาณนี้ ตอนนี้อยู่ในช่วงยอมรับได้แล้ว แต่มันก็สามารถกลับมาอยู่ในช่วง โกรธ ต่อรอง ได้อีก
ช่างมันเถอะเนอะ!!!
เหตุผลในการออกเดินทางครั้งนี้ จริงๆแล้วมันเกิดจากการอ่านกระทู้ในเว็บพันทิป ความฝันในการออกเดินทางนี้มันจุดประกายตั้งแต่สมัยมัธยมแล้วอ่ะแหละแต่ว่าตอนนั้นยังไม่มีเงินไง ทีนี้พอเรียนจบปุ๊ปมีเงินเก็บก็ทำให้เรามีโอกาสได้ไปจริงๆจังๆเสียที แล้วก็เกิดประกายไฟลุกโชนว่า ฉันนี่ล่ะจะไปเที่ยวคนเดียวให้ได้ (ประกอบกับโดนทิ้งไง 5555)
ก่อนอื่นไปทำพาสปอร์ตก่อนเลยค่ะ ที่ โลตัสปิ่นเกล้า ทำเดือน มกราคม เดินทาง สิ้นเดือน กุมภาพันธ์ พอบอกใครๆว่าจะไปคนเดียวก็โดนทุกคน อ้าปาก ร้องฮ้า!! ใส่ ว่ามันอันตรายบ้างล่ะ เป็นผู้หญิงจะไปคนเดียวได้ยังไง มีเงินเก็บเยอะแล้วหรอคิดจะไปเที่ยวน่ะ บลาๆๆๆๆ 55555 แต่เราก็คิดนะ ว่าจะให้เก็บเงินได้เยอะๆแล้วก็แก่ ไปเที่ยวก็ไม่หนุกแล้วสิเนอะ
เริ่มต้นที่การจองตั๋วรถไฟ ต้องบอกไว้ก่อนเลยนะคะว่า ต้องจองแต่เนิ่นๆจะได้ไม่เป็นแบบเรา เราจะเดินทาง 26 กุมภาพันธ์ เราไปจอง 25 กุมภาพันธ์ ปรากฏว่า ตั๋วรถไฟ ขบวนที่ 35 กรุงเทพ-บัตเตอร์เวิร์ธ เต็มจ้ะ ซึ่งขบวนนี้มีวันละ 1 รอบเท่านั้นนะคะ ออกเดินทาง 14.45 ถึง 12.55 น. เดินทางกันข้ามวันเลยทีเดียว
พนักงานขายตั๋วก็แนะนำว่าให้ซื้อ ตั๋วไปถึงแค่หาดใหญ่ไหมครับ จะถึง หาดใหญ่ประมาณ 6 โมงเช้า แล้วก็ เสี่ยงดูว่า จะมีคนคืนตั๋วหรือเปล่า ถ้ามีคนคืนตั๋วก็ เพิ่มเงินไป จะได้ไปถึงบัตเตอร์เวิร์ธ แต่ถ้าไม่มีก็ลง มาหารถบัสต่อไป หรือต่อรถไฟ จากหาดใหญ่ไป ซึ่งรถไฟจากหาดใหญ่ไปบัตเตอร์เวิร์ธจะออกประมาณ 4 โมงเย็นค่ะ แล้วเราต้องเสียเวลาที่หาดใหญ่ ตั้ง 9 ชั่วโมง
วันหยุดไม่ได้หาได้ง่ายๆนะเฟ้ย !!
เอาเถอะๆลองเสี่ยงดู ก็เลยซื้อตั๋วไปหาดใหญ่ค่ะ
ปล.ขนาดพนักงานขายตั๋วยังตกใจอ่ะ ว่าทำไมถึงไปคนเดียว 5555
26 กุมภาพันธ์ 2558
มาถึง สถานีรถไฟหัวลำโพงเวลา 13.00 น. เพื่อมาลุ้นว่ามีคนคืนตั๋วรึเปล่า ปรากฏว่าเรายังโชคดีอยู่ เย้ๆๆๆ มีคนคืนตั๋วค่ะ เลยได้ตั๋ว กรุงเทพฯ-บัตเตอร์เวิร์ธ ราคา 1,210 บาทค่า
เวลาประมาณ 14.45 น. รถไฟก็เริ่มล้อหมุนใจเต้นตุ๊มต่อม ใครจะนั่งตรงข้ามเรานะ เนื้อคู่รึเปล่า 5555 สักพักพนักงานรถไฟมาตรวจตั๋วบอกว่า น้อง คนที่นั่งตรงข้ามน้องอ่ะชื่อ สุนิสานะ น่าจะเป็น ผู้หญิง ใจแป๊วเลย 55555
ปล. คนที่นั่งตรงข้ามเป็นมนุษย์ป้า จ้ะ พูดมาก น่ารำคาญสุดๆ ฮ่วยยยย!!!!
พอรถไฟมาถึงราชบุรี ก็ มีก๋วยเตี๋ยวมาขายค่ะ กล่องละ 10 บาท เราก็ซื้อ 1 กล่อง ป้าตรงข้าม บอกไม่มีเงินไทยเลยหนู ป้ายืมก่อนนะ 20 บาท
บนรถไฟค่ะ
แอร์เย็นจนหนาว แต่พอปูเตียงแล้วก็นอนสบายมากเลย ไม่มีรูปตอนที่เตียงปูแล้วให้ดูนะ พนักงานเค้าจะมาปูเตียงประมาณ ทุ่มนึง ค่ะ
27 กุมภาพันธ์ 2558
ถึงหาดใหญ่ประมาณ 6 โมงเช้า หรือ 7 โมงจำไม่ได้แฮะ แต่ว่าหิวข้าวอ่ะ ก็เลยใช้บริการอาหารรถไฟ มีหลายเมนูนะคะ แต่เราเลือกกินข้าวต้มหมู สนน ราคา 110 บาท
เวลาประมาณ 10.30 น. ก็เดินทางมาถึงด่านปะดังเบซาร์ ที่ๆต้องไปทำเรื่องผ่านแดน ก็ใช้พาสปอร์ตกับใบผ่านแดนที่พนักงานรถไฟเค้าจะเอามาให้เขียน มีให้แลกเงินบนรถไฟด้วยนะคะ เราก็ แลกไป 6000 บาท ได้มา 606 RM (ริงกิตมาเลเซีย)
ที่จริงแลกที่ Superrich ก่อนไปก็ดีนะ แต่เราไม่ได้วางแผนเลยต้องแลกๆไป
พอผ่านแดนมาได้ โทรศัพท์ก็ไม่มีสัญญาณทันทีเลย
หิวๆละ กินมาม่ารถไฟซะหน่อย 40 บาทจ้า
มาถึงบัตเตอร์เวิร์ธตรงเวลาเป๊ะ 12.55 น. ตามเวลาไทย อยู่ที่นี่ต้องปรับเวลาเพิ่ม 1 ชม. นะคะ แล้วก็เดินไปขึ้นเรือเฟอร์รี่ข้ามไปเกาะปีนังก่อนเลยค่ะ
ค่าเรือคนละ 1.2 RM (ประมาณ 12 บาทไทย) จ่ายแค่ขาไปนะคะ ขากลับไม่ต้องจ่าย
หิวน้ำมาก ซื้อโค้กกระป๋องนึงละกัน 1.8 RM ค่ะ
จะถึงเกาะปีนังแล้ว
พอมาถึงเกาะปีนังแล้วก็ต้องหาซื้อซิมโทรศัพท์ก่อนเลยค่ะ ไว้โทรหาแม่หาพ่อ และ อัพรูปลงเฟสบุ๊คบ้าง
ราคา 10 RM (ค่าเน็ต 5 RM โทร 5 RM ) รวม 20 RM ค่ะ
ทีนี้ด้วยความที่เป็นคนไม่มีบัตรเครดิต พยายามจองที่พักกับทาง agoda แล้ว แต่ไม่ได้เลยต้องมาหาเอาดาบหน้าค่ะ
ด้วยความโชคดีเป็นอย่างยิ่ง มีชายหนุ่มชาวสิงคโปร์ คนหนึ่งมาซื้อซิมร้านเดียวกะเรา ระหว่างรอแม่ค้าเลยได้คุยกัน ถามเค้าว่าเค้าจองโรงแรมไว้หรือยัง จองที่ไหนอะไรยังไง คือ เราอ่ะไม่ได้จองโรงแรมไว้ ขอเดินไปด้วยได้ไหม เค้าก็ โอเคๆ เลยเดินไปกับเค้าค่ะ (อายุ 19 เอง เที่ยวคนเดียวเก่งมาก)
ปีนังร้อนมาก!!
เดินมาเรื่อยๆ ก็เจอ ที่นี่ค่ะ ที่เพื่อนชาวสิงคโปร์ได้จองไว้ Stewart Houze เป็น หอพักรวมพอดีไม่ได้ถ่ายรูปไว้ แต่ก็โอเคเลยค่ะ คืนละ 400 บาท ค่ามัดจำกุญแจอีก 100 บาท
แล้วก็ล้างหน้าล้างตาแปปนึง ก่อนออกเดินเที่ยวค่ะ ตอนนี้เริ่มเย็นแล้ว
มีจักรยาน กับ มอเตอร์ไซค์ให้เช่าด้วยนะคะ แต่เราไม่มีใบขับขี่ 5555
เดินๆ ๆ ๆ!!!
ที่ปีนัง มีวอลอาร์ต สวยๆเยอะแยะเลยแต่ เราเดินไม่ถูกมั้ง เจออยู่อันเดียว
เดินไปเรื่อยๆค่ะ
เปิดหนังสือท่องเที่ยวแปปนึง ก็สะดุด กับ Chocolate museum ว่าแต่มันไปยังไงนะ พอดีเห็นชายหนุ่มใส่สูทเดินผ่านเลยเข้าไปถามทางเค้า
เค้าใจดีขับรถไปส่งถึงที่เลยค่ะ
แต่ช็อกโกแลต แอบแพงนะ 555 เลยซื้อช็อกโกแลตที่เป็นตัวอักษร มาตัวเดียว 4 RM ค่ะ ซื้อโกโก้ดื่มอีกแก้วนึง 6 RM (บ้านเรา 20 บาทอร่อยกว่านะ)
ไปวัด เก็กล็อคซี ต่อเลยดีกว่า ถามทางคนแถวนั้นค่ะ ต้องขึ้นรถเมล์สาย 203 ราคา 2 RM แอบไกลเหมือนกันนะ
มาถึงแล้ววววว วัดเก็กล๊อคซี
เดินๆๆขึ้นไปค่ะ
อันนี้เป็นริบบิ้นสำหรับ ขอพร จะแบ่งเป็นเรื่องๆที่เราขอ แต่เรื่องความรักดันหมดเกลี้ยงเลยง่ะ เราเลยเอาเรื่องการงานแทน
เสร็จแล้วมาแขวนบนนี้ค่ะ
วัดสวยมากๆ
มีเรื่องเมาท์ นิดหน่อย บอกไว้เลยนะ ใครที่จิตใจยังไม่สเตเบิล ไม่ควรจะมาเที่ยวคนเดียว เพราะเราเหงามาก
เห็นเค้าเดินกันมาเป็นคู่ มีคนถ่ายรูปให้ เราเริ่มน้ำตาไหล แล้วเราก็ร้องไห้
ลุงขายอาหารเต่าก็เดินมาพ่นภาษาจีนใส่
เราก็ฟังไม่รู้เรื่อง เค้าเลยยื่นผักบุ้งใส่มือ บอกประมาณว่าให้เอาไปให้เต่ากิน สรุป เราได้ ผักบุ้งให้เต่าฟรีซะงั้น
ฟ้าเริ่มมืดแล้ว เราก็ว่าเราควรจะกลับโรงแรมได้แล้วค่ะ เดินออกมาขึ้นรถ 203 คันเดิมกลับ เริ่มเอะใจ...เอ๊ะ ตูต้องลงตรงไหนฟะ จนคนเค้าลงกันหมดทั้งรถ เราเลยลงตาม แล้วก็เดินย่าน little india เดินไปทั่วเลยค่ะ มือถือแบตหมด ไอแพดแบตเกลี้ยง GPS ไม่มี...คิดในใจ ซวยแล้ว
เลยไปถามทางเค้าค่ะ เค้าเห็นเราทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เลยขี่มอเตอร์ไซด์มาส่งเราถึงหน้าเกสต์เฮาส์
(ที่จริงก็กลัวเค้าจะพาไปที่อื่นนะ แต่กลัวอยู่คนเดียวมีดๆมากกว่า)
มาถึงที่พัก คุณสิงคโปร์ นั่งรออยู่หน้าเกสต์เฮาส์...ถามเราว่าไปไหนมา ว่าแล้วว่าเธอต้องหลงทาง เดินตามหาอยู่ บลาๆๆๆๆๆๆ
ตามหาเราทำไมน้า.... แฮ่ๆๆๆๆ ขอโทษขอโพยเค้าไป
หมดไป 1 คืนค่ะ นอนหลับเป็นตายเลยทีเดียว....
28 กุมภาพันธ์ 2558
คุยกะหนุ่มสิงเมื่อคืนว่าจะนั่งรถไฟไป กัวลาลัมเปอร์ เค้าก็บอกว่าเค้าก็จะไปเหมือนกัน มีตั๋วแล้วจองไว้เรียบร้อย เธอล่ะมีรึยัง...ไอ้เราก็หัวเราะหน้าแห้งๆ บอกว่า ยัง เค้าก็บอกว่าเค้าขึ้นรถไฟรอบ 8.00 น. จะออกไปพร้อมกันไหม เราก็โอเคๆ ไป
ตื่นมา รับประทานอาหารเช้าของโรงแรม ค่ะ เป็นขนมปัง ชา กาแฟ กินได้นิดเดียว เราถนัดโจ๊ก หรือข้าวมากกว่า พอจะเช็คเอาท์ เจ้าของโรงแรมไม่อยู่ (สงสัยยังไม่ตื่น) แต่เราต้องเอาเงินมัดจำคืนไง 10 RM แต่ถ้ารอ ก็จะไม่ทันรถไฟ ตัดสินใจทิ้งเงิน 10 RM ไปก่อนเลย แล้วเดินทางต่อ
พระอาทิตย์ยามเช้า @ ปีนังค่ะ ถ่ายตอนอยู่บนเรือเฟอร์รี่
มาถึงฝั่งบัตเตอร์เวิร์ธ ก็ไปซื้อตั๋วไปลง Sentral KL ค่าตั๋ว 34 RM ได้ที่นั่งติดกับ หนุ่มสิงเจ้าเก่า 5555
เดินทาง 8 โมงเช้า ถึง KL 14.45 นานเหมือนกันนะ
เริ่มหิวววววววววว รถไฟที่นี่ คล้ายๆบ้านเรานะคะ มีของมาขายตลอด
ซื้อข้าวคนละกล่อง ของเรา กล่องขวานะคะ เป็นข้าวผัด ที่นี่ ข้าวผัดจืด
เราเลยถามหา พริกน้ำปลา เค้า งง เราก็...เออ ไม่ใช่บ้านเรานี่หว่า 5555 กินไม่หมด อ่ะ 4.5 RM ค่ะ
เดี๋ยวมีต่อนะคะ
[CR] Alone Trip ทริปอกหักพักใจ เกาะรถไฟไป @แหลมมลายู (ภาค 1)
ช่างมันเถอะเนอะ!!!
เหตุผลในการออกเดินทางครั้งนี้ จริงๆแล้วมันเกิดจากการอ่านกระทู้ในเว็บพันทิป ความฝันในการออกเดินทางนี้มันจุดประกายตั้งแต่สมัยมัธยมแล้วอ่ะแหละแต่ว่าตอนนั้นยังไม่มีเงินไง ทีนี้พอเรียนจบปุ๊ปมีเงินเก็บก็ทำให้เรามีโอกาสได้ไปจริงๆจังๆเสียที แล้วก็เกิดประกายไฟลุกโชนว่า ฉันนี่ล่ะจะไปเที่ยวคนเดียวให้ได้ (ประกอบกับโดนทิ้งไง 5555)
ก่อนอื่นไปทำพาสปอร์ตก่อนเลยค่ะ ที่ โลตัสปิ่นเกล้า ทำเดือน มกราคม เดินทาง สิ้นเดือน กุมภาพันธ์ พอบอกใครๆว่าจะไปคนเดียวก็โดนทุกคน อ้าปาก ร้องฮ้า!! ใส่ ว่ามันอันตรายบ้างล่ะ เป็นผู้หญิงจะไปคนเดียวได้ยังไง มีเงินเก็บเยอะแล้วหรอคิดจะไปเที่ยวน่ะ บลาๆๆๆๆ 55555 แต่เราก็คิดนะ ว่าจะให้เก็บเงินได้เยอะๆแล้วก็แก่ ไปเที่ยวก็ไม่หนุกแล้วสิเนอะ
เริ่มต้นที่การจองตั๋วรถไฟ ต้องบอกไว้ก่อนเลยนะคะว่า ต้องจองแต่เนิ่นๆจะได้ไม่เป็นแบบเรา เราจะเดินทาง 26 กุมภาพันธ์ เราไปจอง 25 กุมภาพันธ์ ปรากฏว่า ตั๋วรถไฟ ขบวนที่ 35 กรุงเทพ-บัตเตอร์เวิร์ธ เต็มจ้ะ ซึ่งขบวนนี้มีวันละ 1 รอบเท่านั้นนะคะ ออกเดินทาง 14.45 ถึง 12.55 น. เดินทางกันข้ามวันเลยทีเดียว
พนักงานขายตั๋วก็แนะนำว่าให้ซื้อ ตั๋วไปถึงแค่หาดใหญ่ไหมครับ จะถึง หาดใหญ่ประมาณ 6 โมงเช้า แล้วก็ เสี่ยงดูว่า จะมีคนคืนตั๋วหรือเปล่า ถ้ามีคนคืนตั๋วก็ เพิ่มเงินไป จะได้ไปถึงบัตเตอร์เวิร์ธ แต่ถ้าไม่มีก็ลง มาหารถบัสต่อไป หรือต่อรถไฟ จากหาดใหญ่ไป ซึ่งรถไฟจากหาดใหญ่ไปบัตเตอร์เวิร์ธจะออกประมาณ 4 โมงเย็นค่ะ แล้วเราต้องเสียเวลาที่หาดใหญ่ ตั้ง 9 ชั่วโมง
วันหยุดไม่ได้หาได้ง่ายๆนะเฟ้ย !!
ปล.ขนาดพนักงานขายตั๋วยังตกใจอ่ะ ว่าทำไมถึงไปคนเดียว 5555
26 กุมภาพันธ์ 2558
มาถึง สถานีรถไฟหัวลำโพงเวลา 13.00 น. เพื่อมาลุ้นว่ามีคนคืนตั๋วรึเปล่า ปรากฏว่าเรายังโชคดีอยู่ เย้ๆๆๆ มีคนคืนตั๋วค่ะ เลยได้ตั๋ว กรุงเทพฯ-บัตเตอร์เวิร์ธ ราคา 1,210 บาทค่า
เวลาประมาณ 14.45 น. รถไฟก็เริ่มล้อหมุนใจเต้นตุ๊มต่อม ใครจะนั่งตรงข้ามเรานะ เนื้อคู่รึเปล่า 5555 สักพักพนักงานรถไฟมาตรวจตั๋วบอกว่า น้อง คนที่นั่งตรงข้ามน้องอ่ะชื่อ สุนิสานะ น่าจะเป็น ผู้หญิง ใจแป๊วเลย 55555
ปล. คนที่นั่งตรงข้ามเป็นมนุษย์ป้า จ้ะ พูดมาก น่ารำคาญสุดๆ ฮ่วยยยย!!!!
พอรถไฟมาถึงราชบุรี ก็ มีก๋วยเตี๋ยวมาขายค่ะ กล่องละ 10 บาท เราก็ซื้อ 1 กล่อง ป้าตรงข้าม บอกไม่มีเงินไทยเลยหนู ป้ายืมก่อนนะ 20 บาท
บนรถไฟค่ะ
แอร์เย็นจนหนาว แต่พอปูเตียงแล้วก็นอนสบายมากเลย ไม่มีรูปตอนที่เตียงปูแล้วให้ดูนะ พนักงานเค้าจะมาปูเตียงประมาณ ทุ่มนึง ค่ะ
27 กุมภาพันธ์ 2558
ถึงหาดใหญ่ประมาณ 6 โมงเช้า หรือ 7 โมงจำไม่ได้แฮะ แต่ว่าหิวข้าวอ่ะ ก็เลยใช้บริการอาหารรถไฟ มีหลายเมนูนะคะ แต่เราเลือกกินข้าวต้มหมู สนน ราคา 110 บาท
เวลาประมาณ 10.30 น. ก็เดินทางมาถึงด่านปะดังเบซาร์ ที่ๆต้องไปทำเรื่องผ่านแดน ก็ใช้พาสปอร์ตกับใบผ่านแดนที่พนักงานรถไฟเค้าจะเอามาให้เขียน มีให้แลกเงินบนรถไฟด้วยนะคะ เราก็ แลกไป 6000 บาท ได้มา 606 RM (ริงกิตมาเลเซีย)
ที่จริงแลกที่ Superrich ก่อนไปก็ดีนะ แต่เราไม่ได้วางแผนเลยต้องแลกๆไป
พอผ่านแดนมาได้ โทรศัพท์ก็ไม่มีสัญญาณทันทีเลย
หิวๆละ กินมาม่ารถไฟซะหน่อย 40 บาทจ้า
มาถึงบัตเตอร์เวิร์ธตรงเวลาเป๊ะ 12.55 น. ตามเวลาไทย อยู่ที่นี่ต้องปรับเวลาเพิ่ม 1 ชม. นะคะ แล้วก็เดินไปขึ้นเรือเฟอร์รี่ข้ามไปเกาะปีนังก่อนเลยค่ะ
ค่าเรือคนละ 1.2 RM (ประมาณ 12 บาทไทย) จ่ายแค่ขาไปนะคะ ขากลับไม่ต้องจ่าย
หิวน้ำมาก ซื้อโค้กกระป๋องนึงละกัน 1.8 RM ค่ะ
จะถึงเกาะปีนังแล้ว
พอมาถึงเกาะปีนังแล้วก็ต้องหาซื้อซิมโทรศัพท์ก่อนเลยค่ะ ไว้โทรหาแม่หาพ่อ และ อัพรูปลงเฟสบุ๊คบ้าง
ราคา 10 RM (ค่าเน็ต 5 RM โทร 5 RM ) รวม 20 RM ค่ะ
ทีนี้ด้วยความที่เป็นคนไม่มีบัตรเครดิต พยายามจองที่พักกับทาง agoda แล้ว แต่ไม่ได้เลยต้องมาหาเอาดาบหน้าค่ะ
ด้วยความโชคดีเป็นอย่างยิ่ง มีชายหนุ่มชาวสิงคโปร์ คนหนึ่งมาซื้อซิมร้านเดียวกะเรา ระหว่างรอแม่ค้าเลยได้คุยกัน ถามเค้าว่าเค้าจองโรงแรมไว้หรือยัง จองที่ไหนอะไรยังไง คือ เราอ่ะไม่ได้จองโรงแรมไว้ ขอเดินไปด้วยได้ไหม เค้าก็ โอเคๆ เลยเดินไปกับเค้าค่ะ (อายุ 19 เอง เที่ยวคนเดียวเก่งมาก)
ปีนังร้อนมาก!!
เดินมาเรื่อยๆ ก็เจอ ที่นี่ค่ะ ที่เพื่อนชาวสิงคโปร์ได้จองไว้ Stewart Houze เป็น หอพักรวมพอดีไม่ได้ถ่ายรูปไว้ แต่ก็โอเคเลยค่ะ คืนละ 400 บาท ค่ามัดจำกุญแจอีก 100 บาท
แล้วก็ล้างหน้าล้างตาแปปนึง ก่อนออกเดินเที่ยวค่ะ ตอนนี้เริ่มเย็นแล้ว
มีจักรยาน กับ มอเตอร์ไซค์ให้เช่าด้วยนะคะ แต่เราไม่มีใบขับขี่ 5555
เดินๆ ๆ ๆ!!!
ที่ปีนัง มีวอลอาร์ต สวยๆเยอะแยะเลยแต่ เราเดินไม่ถูกมั้ง เจออยู่อันเดียว
เดินไปเรื่อยๆค่ะ
เปิดหนังสือท่องเที่ยวแปปนึง ก็สะดุด กับ Chocolate museum ว่าแต่มันไปยังไงนะ พอดีเห็นชายหนุ่มใส่สูทเดินผ่านเลยเข้าไปถามทางเค้า
เค้าใจดีขับรถไปส่งถึงที่เลยค่ะ
แต่ช็อกโกแลต แอบแพงนะ 555 เลยซื้อช็อกโกแลตที่เป็นตัวอักษร มาตัวเดียว 4 RM ค่ะ ซื้อโกโก้ดื่มอีกแก้วนึง 6 RM (บ้านเรา 20 บาทอร่อยกว่านะ)
ไปวัด เก็กล็อคซี ต่อเลยดีกว่า ถามทางคนแถวนั้นค่ะ ต้องขึ้นรถเมล์สาย 203 ราคา 2 RM แอบไกลเหมือนกันนะ
มาถึงแล้ววววว วัดเก็กล๊อคซี
เดินๆๆขึ้นไปค่ะ
อันนี้เป็นริบบิ้นสำหรับ ขอพร จะแบ่งเป็นเรื่องๆที่เราขอ แต่เรื่องความรักดันหมดเกลี้ยงเลยง่ะ เราเลยเอาเรื่องการงานแทน
เสร็จแล้วมาแขวนบนนี้ค่ะ
วัดสวยมากๆ
มีเรื่องเมาท์ นิดหน่อย บอกไว้เลยนะ ใครที่จิตใจยังไม่สเตเบิล ไม่ควรจะมาเที่ยวคนเดียว เพราะเราเหงามาก
เห็นเค้าเดินกันมาเป็นคู่ มีคนถ่ายรูปให้ เราเริ่มน้ำตาไหล แล้วเราก็ร้องไห้
เราก็ฟังไม่รู้เรื่อง เค้าเลยยื่นผักบุ้งใส่มือ บอกประมาณว่าให้เอาไปให้เต่ากิน สรุป เราได้ ผักบุ้งให้เต่าฟรีซะงั้น
ฟ้าเริ่มมืดแล้ว เราก็ว่าเราควรจะกลับโรงแรมได้แล้วค่ะ เดินออกมาขึ้นรถ 203 คันเดิมกลับ เริ่มเอะใจ...เอ๊ะ ตูต้องลงตรงไหนฟะ จนคนเค้าลงกันหมดทั้งรถ เราเลยลงตาม แล้วก็เดินย่าน little india เดินไปทั่วเลยค่ะ มือถือแบตหมด ไอแพดแบตเกลี้ยง GPS ไม่มี...คิดในใจ ซวยแล้ว
เลยไปถามทางเค้าค่ะ เค้าเห็นเราทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เลยขี่มอเตอร์ไซด์มาส่งเราถึงหน้าเกสต์เฮาส์
(ที่จริงก็กลัวเค้าจะพาไปที่อื่นนะ แต่กลัวอยู่คนเดียวมีดๆมากกว่า)
มาถึงที่พัก คุณสิงคโปร์ นั่งรออยู่หน้าเกสต์เฮาส์...ถามเราว่าไปไหนมา ว่าแล้วว่าเธอต้องหลงทาง เดินตามหาอยู่ บลาๆๆๆๆๆๆ
ตามหาเราทำไมน้า.... แฮ่ๆๆๆๆ ขอโทษขอโพยเค้าไป
หมดไป 1 คืนค่ะ นอนหลับเป็นตายเลยทีเดียว....
28 กุมภาพันธ์ 2558
คุยกะหนุ่มสิงเมื่อคืนว่าจะนั่งรถไฟไป กัวลาลัมเปอร์ เค้าก็บอกว่าเค้าก็จะไปเหมือนกัน มีตั๋วแล้วจองไว้เรียบร้อย เธอล่ะมีรึยัง...ไอ้เราก็หัวเราะหน้าแห้งๆ บอกว่า ยัง เค้าก็บอกว่าเค้าขึ้นรถไฟรอบ 8.00 น. จะออกไปพร้อมกันไหม เราก็โอเคๆ ไป
ตื่นมา รับประทานอาหารเช้าของโรงแรม ค่ะ เป็นขนมปัง ชา กาแฟ กินได้นิดเดียว เราถนัดโจ๊ก หรือข้าวมากกว่า พอจะเช็คเอาท์ เจ้าของโรงแรมไม่อยู่ (สงสัยยังไม่ตื่น) แต่เราต้องเอาเงินมัดจำคืนไง 10 RM แต่ถ้ารอ ก็จะไม่ทันรถไฟ ตัดสินใจทิ้งเงิน 10 RM ไปก่อนเลย แล้วเดินทางต่อ
พระอาทิตย์ยามเช้า @ ปีนังค่ะ ถ่ายตอนอยู่บนเรือเฟอร์รี่
มาถึงฝั่งบัตเตอร์เวิร์ธ ก็ไปซื้อตั๋วไปลง Sentral KL ค่าตั๋ว 34 RM ได้ที่นั่งติดกับ หนุ่มสิงเจ้าเก่า 5555
เดินทาง 8 โมงเช้า ถึง KL 14.45 นานเหมือนกันนะ
เริ่มหิวววววววววว รถไฟที่นี่ คล้ายๆบ้านเรานะคะ มีของมาขายตลอด
ซื้อข้าวคนละกล่อง ของเรา กล่องขวานะคะ เป็นข้าวผัด ที่นี่ ข้าวผัดจืด
เราเลยถามหา พริกน้ำปลา เค้า งง เราก็...เออ ไม่ใช่บ้านเรานี่หว่า 5555 กินไม่หมด อ่ะ 4.5 RM ค่ะ
เดี๋ยวมีต่อนะคะ