คือผมกะผู้หญิงคนนี้เราเรียนที่เดียวกัน เค้าเกิดปิ๋งผม ผมเรยคุยกันมาเรื่อยๆ จนเปนแฟนกัน ระหว่างนั้นผมก้อไปรับไปส่งเค้าที่บ้านเรื่อยๆ
จนมาวันนึงผมไปส่งเค้าที่บ้าน แร้วพ่อเค้ารุ้ เค้าจึงคุยกะผม ก้อตกลงกันว่า ให้ผมไปส่งได้แต่ต้องส่งที่บ้าน ไม่ต้องแอบมาส่ง ผมก้อโอเคร
จากนั้นผมก้อไปส่งเค้าที่บ้านแทบทุกวันที่ไปเรียน ระหว่างนั้นเราก้อมีอะไรกันเรื่อยๆมา ระหว่างนั้นทางบ้านเค้าก้อพุดใฟ้ผมไปขอลูกเค้าสักทีผมก้อบอกว่าไม่พร้อมจึงตกลงกันว่ารอเรียนจบจะแต่งงานกัน
ผมขอสมมุติชื่อน่ะครับ ผุหญิงนี่ชื่อ วัน ก้อแร้วกัน
ต่อน่ะครับ ทุกครั้งเทอพยายามจะออกมายุกะผมตลอดโกหกแม่นุ่นนี่สารพัดเพื่อให้ได้มายุกะผม ตอนนั้นผมเพื่อนเยอะ
วันเกิดใครต่อใคร วันก้ออยากไปด้วยอยากยุด้วย เราคบกันผ่านไปประมานปีกว่า ขอสรุปดรื่องน่ะครับมันยาว ระหว่สงปีกว่านี้เราก้อระหองระแหง ทะเลาะกะนบ้าง
เลิกกันบ้างแต่ก้อกลับมาคืนดีกันทุกครั้ง ผมทำทุกอย่างให้เทอสารพัด เค้าร้องยุกะผมแร้วแม่ให้กลับบ้านตอนตีสองตีสามผมก้อไปส่งบ้าน
ทั้งๆที่ผมให้กลับแต่หัวค่ำ ทางบ้านเค้าก้อเปลี่ยวเพราะเรายุ ตจว.เค้าตกต้องซัมเมอร์ ผมก้อเอาเงินที่ผมขายของผ่านเนตให้ทั้งหมดยอมที่จะต้องเลิกทำในวิ่งที่รัก
พอคบกันมาปีกว่า
!!!!!!! เมนส์เทอไม่มา ช่วงนั้นเราสองคนเครียดมาก ผมเหลืออีกปีเดียวก้อจะจบ วันเค้าก้อเหลืออีกปีเดียวก้อจะจบเรามืดแปดด้านช่วงนั้น
เราก้อเรยตั้งสติล่ะซื้อที่ตรวจครรมาตรวจ บร๊ะเจ้า!!!!!!
สองขีดจริงด้วย ผมกะลังจะมีลูก ผมคิดอะไรต่างๆมากมายช่วงนั้นจากคนที่โตมาแบบแทบไม่ต้องทำอะไรเรย
ผมคิดถึงน่าลูกอะไรต่ออะไรมากมายเสริจกุเกิ้ล หา รพ.ไว้ฝากท้อง เตรียมเกบเงินอะไรต่างๆมากมาย ถึงขนาดหาเพลงที่เอาไว้ให้เดกในครรฟัง
ไคลแมกซ์มาถึงล่ะครับ !!!!
วันทะเลาะกะผมจะเอาไงดี เค้าตัดสินใจบอกพ่อกะแม่ !!! ตอนแรกพ่อกะแม่เค้าให้ไปเอาออก ผมด่ายับไม่สนใจพุญงพุใหญ่ แต่ไม่ได้ด่าเค้าตรงๆน่ะครับ ผมคุยกะวันแต่พุดดังๆให้เค้าได้ยิน ทางบ้านวันจึงโทรมาคุยกะบ้านผมว่าจะเอาไงม แม่ผมจึงนัดคุย อีกอาทิตย์นึงต่อมา ช่วงนั้นฐานะที่บ้านค่อนข้างแย่ครับ แม่ผมจึงเครียดมาก แต่เค้าก้อยอมเพื่อหลาน พอคุยกันเสดวันรุ่งขึ้น ผมไป วิทยาลัย แต่ไม่เจอวัน ผมจึงพยายามติดต่อแต่ติดต่อไม่ได้ ผมจึงโปทรหาที่บ้านเค้า ว่าทำไมติดต่อไม่ได้ ดค้าบอกผมว่า ววันทะเลาะกะพ่อจึงไปส่งยุกะญาติที่ พัทยา ผมกะแม่ก้อเอ่ะใจคิดว่าเค้าคงจะไปเอาออก แม่เค้าโกหกผมทุกวิถีทาง ไม่ให้รุว่าวันยุไหน จากนั้นก้อหใายไปอาทิตย์กว่าๆจากนั้นถึงวันนัดคุยกัน แม่ผมเค้าไม่ให้ผมไป เค้าบอจะไปคุยเอง พอคุยจบแม่ผมมาเล่าให้ผมฟังว่า
พอไปถึง เค้าพาญาติโกโหติกา จากไฟนมากันนักไม่รุ แม่บอกเกือบ 30คนได้ คือตอนที่นัดกันก้อบอกว่าคุยกันเอง ก่อน //ช่างมันเรื่องนี้ เค้าก้อคุยกันว่าจะเอายังไงแม่ผมเค้าจั้งสินสอดไว้ในใจ 30000-50000 เค้าอยากให้เปนการสมามากกว่างานแต่ง แต่ฝั่งนุ่นพุดขึ้นมาว่าขอสินสอด แสนนึง ทองบาทนึงล่ะจะจัดงานแต่งผู้ใหย่ที่เค้าไปคุยให้ผมก้อบอกตกลง คือบ้านผมเค้าไปกัน 4คน พ่อแม่ ล่ะก้อผู้ใหย่ที่จะไปเจรจาให้ พอเค้าบอกตกลง ถามว่าเดกยังยุไหม ฝั่งวันเค้าก้อบอกยังยุ ก้อตกลงโอเครกัน เค้าบอกฤกษ์งานแต่งมาพร้อม แสดงว่าเค้าคงคิดอย่างงี้แต่แรก ว่างแผนกันมาดิบดี พอคุยเสดแม่ผม ยืมเงินมา5หมื่นไว้สำหรับขันหมากและทอง ส่วนเงินแสนนึง ผู้ใหย่มี่มาคุยเค้าก้อเตรรียมให้ เค้าเปนญาติผม เค้าออกให้แม่ผมก่อนล่ะเด่วค่อยว่ากัน จากนั้นวันถ่ายเวดดิ้ง เค้าบอกแม่ผมว่าไปอัลตราซราวมาเดกมีโอกาสพิกาสทางสมอง ผมมารถที่หลังว่าโกหกเค้าจะไปเอาออกแต่แม่ผมเค้าก้อห้าม เค้าก้อพุดนุ่นนี่แม่ผมเรยบอกว่าตามใจเพราะไม่คืดว่สจะเอาออก จากนั้นงานแต่งก้อใกล้มาถึง
ถ้าคุนโดนแบบนี้จะทำไง เสียลูกบวกเงินหลักแสนฟรีๆ
จนมาวันนึงผมไปส่งเค้าที่บ้าน แร้วพ่อเค้ารุ้ เค้าจึงคุยกะผม ก้อตกลงกันว่า ให้ผมไปส่งได้แต่ต้องส่งที่บ้าน ไม่ต้องแอบมาส่ง ผมก้อโอเคร
จากนั้นผมก้อไปส่งเค้าที่บ้านแทบทุกวันที่ไปเรียน ระหว่างนั้นเราก้อมีอะไรกันเรื่อยๆมา ระหว่างนั้นทางบ้านเค้าก้อพุดใฟ้ผมไปขอลูกเค้าสักทีผมก้อบอกว่าไม่พร้อมจึงตกลงกันว่ารอเรียนจบจะแต่งงานกัน
ผมขอสมมุติชื่อน่ะครับ ผุหญิงนี่ชื่อ วัน ก้อแร้วกัน
ต่อน่ะครับ ทุกครั้งเทอพยายามจะออกมายุกะผมตลอดโกหกแม่นุ่นนี่สารพัดเพื่อให้ได้มายุกะผม ตอนนั้นผมเพื่อนเยอะ
วันเกิดใครต่อใคร วันก้ออยากไปด้วยอยากยุด้วย เราคบกันผ่านไปประมานปีกว่า ขอสรุปดรื่องน่ะครับมันยาว ระหว่สงปีกว่านี้เราก้อระหองระแหง ทะเลาะกะนบ้าง
เลิกกันบ้างแต่ก้อกลับมาคืนดีกันทุกครั้ง ผมทำทุกอย่างให้เทอสารพัด เค้าร้องยุกะผมแร้วแม่ให้กลับบ้านตอนตีสองตีสามผมก้อไปส่งบ้าน
ทั้งๆที่ผมให้กลับแต่หัวค่ำ ทางบ้านเค้าก้อเปลี่ยวเพราะเรายุ ตจว.เค้าตกต้องซัมเมอร์ ผมก้อเอาเงินที่ผมขายของผ่านเนตให้ทั้งหมดยอมที่จะต้องเลิกทำในวิ่งที่รัก
พอคบกันมาปีกว่า
เราก้อเรยตั้งสติล่ะซื้อที่ตรวจครรมาตรวจ บร๊ะเจ้า!!!!!!
ผมคิดถึงน่าลูกอะไรต่ออะไรมากมายเสริจกุเกิ้ล หา รพ.ไว้ฝากท้อง เตรียมเกบเงินอะไรต่างๆมากมาย ถึงขนาดหาเพลงที่เอาไว้ให้เดกในครรฟัง
ไคลแมกซ์มาถึงล่ะครับ !!!!
วันทะเลาะกะผมจะเอาไงดี เค้าตัดสินใจบอกพ่อกะแม่ !!! ตอนแรกพ่อกะแม่เค้าให้ไปเอาออก ผมด่ายับไม่สนใจพุญงพุใหญ่ แต่ไม่ได้ด่าเค้าตรงๆน่ะครับ ผมคุยกะวันแต่พุดดังๆให้เค้าได้ยิน ทางบ้านวันจึงโทรมาคุยกะบ้านผมว่าจะเอาไงม แม่ผมจึงนัดคุย อีกอาทิตย์นึงต่อมา ช่วงนั้นฐานะที่บ้านค่อนข้างแย่ครับ แม่ผมจึงเครียดมาก แต่เค้าก้อยอมเพื่อหลาน พอคุยกันเสดวันรุ่งขึ้น ผมไป วิทยาลัย แต่ไม่เจอวัน ผมจึงพยายามติดต่อแต่ติดต่อไม่ได้ ผมจึงโปทรหาที่บ้านเค้า ว่าทำไมติดต่อไม่ได้ ดค้าบอกผมว่า ววันทะเลาะกะพ่อจึงไปส่งยุกะญาติที่ พัทยา ผมกะแม่ก้อเอ่ะใจคิดว่าเค้าคงจะไปเอาออก แม่เค้าโกหกผมทุกวิถีทาง ไม่ให้รุว่าวันยุไหน จากนั้นก้อหใายไปอาทิตย์กว่าๆจากนั้นถึงวันนัดคุยกัน แม่ผมเค้าไม่ให้ผมไป เค้าบอจะไปคุยเอง พอคุยจบแม่ผมมาเล่าให้ผมฟังว่า
พอไปถึง เค้าพาญาติโกโหติกา จากไฟนมากันนักไม่รุ แม่บอกเกือบ 30คนได้ คือตอนที่นัดกันก้อบอกว่าคุยกันเอง ก่อน //ช่างมันเรื่องนี้ เค้าก้อคุยกันว่าจะเอายังไงแม่ผมเค้าจั้งสินสอดไว้ในใจ 30000-50000 เค้าอยากให้เปนการสมามากกว่างานแต่ง แต่ฝั่งนุ่นพุดขึ้นมาว่าขอสินสอด แสนนึง ทองบาทนึงล่ะจะจัดงานแต่งผู้ใหย่ที่เค้าไปคุยให้ผมก้อบอกตกลง คือบ้านผมเค้าไปกัน 4คน พ่อแม่ ล่ะก้อผู้ใหย่ที่จะไปเจรจาให้ พอเค้าบอกตกลง ถามว่าเดกยังยุไหม ฝั่งวันเค้าก้อบอกยังยุ ก้อตกลงโอเครกัน เค้าบอกฤกษ์งานแต่งมาพร้อม แสดงว่าเค้าคงคิดอย่างงี้แต่แรก ว่างแผนกันมาดิบดี พอคุยเสดแม่ผม ยืมเงินมา5หมื่นไว้สำหรับขันหมากและทอง ส่วนเงินแสนนึง ผู้ใหย่มี่มาคุยเค้าก้อเตรรียมให้ เค้าเปนญาติผม เค้าออกให้แม่ผมก่อนล่ะเด่วค่อยว่ากัน จากนั้นวันถ่ายเวดดิ้ง เค้าบอกแม่ผมว่าไปอัลตราซราวมาเดกมีโอกาสพิกาสทางสมอง ผมมารถที่หลังว่าโกหกเค้าจะไปเอาออกแต่แม่ผมเค้าก้อห้าม เค้าก้อพุดนุ่นนี่แม่ผมเรยบอกว่าตามใจเพราะไม่คืดว่สจะเอาออก จากนั้นงานแต่งก้อใกล้มาถึง