เมื่อวาน นัดกับเพื่อนว่าจะไปถ่ายรูป ข้างนอกอ่ะนะฮะ
ระหว่างขับรถไปก็เห็นเมฆครึ้ม ..ก็ยิ้มในใจ ..ดีนะไม่ได้ล้างรถมา
ขับไปสักระยะนึง โอ้โหว ..ฝนตกตกแบบ มองไม่เห็นทาง (นึกในใจ..วันนี้คงไม่ได้ถ่ายรูปละ)
บางคันเปิดไฟฉุกเฉิน ขับรถก็ต้องระวังข้างทาง
เพราะมีผู้ใช้มอเตอร์ไซด์หลบฝนตามใต้สะพาน
ถนนบางช่วงนี่แทบช๊อค!!
นี่เราต้องเอารถคันจิ๋วฝ่าไปรึนี่ เพราะน้ำท่วมสูงมาก
ต้องเล็งดีๆ ขับกระดึ๊บไต่ขอบริมถนน ง๊อกแง๊กแล้วก็ไปถึงจุดหมายปลายทางคือบ้านเพื่อน
(แต่ที่เล่ามายังไม่ใช่ประเด็น
)
หลังจอดรถหน้าบ้านเพื่อน
...ที่ครอบครัวบ้านเพื่อนของประแป้งอ่ะนะ ..ประกอบธุรกิจบ้านเช่าคนจนๆ
เป็นห้องเล็กๆ สำหรับผู้มีรายได้น้อย ตรงนี้ประแป้งก็ประทับใจนะ จริงๆถ้า
เพื่อนประแป้งจะทำห้องดีๆ ให้คนชั้นกลางอยู่ก็ได้นะ วิวสวยอยู่ บรรยากาศดี
(*ขอสงวนไม่บอกโลเกชั่นนะฮะ) ..คนที่มาเช่าก็มีพ่อค้าลูกชิ้น โตเกียว ก๊วยเตี๊ยวรถถีบ
คนขับแท๊กซี่ ตุ๊กๆ
...คนชั้นรากหญ้าทั้งนั้นแหละฮะ ..ถ้าเราจะนึกถึงว่าจะหาห้องพักในเมืองหลวงสักที่
ราคาถูก แค่คิดก็ลำบากละฮะ ... การที่มีคนทำห้องเช่าราคาถูก ก็ถือว่าเป็นความโชคดีของชาวรากหญ้า
ที่เข้ามากินใน กทม. เมืองหลวงของประเทศที่พัฒนาเศรษฐกิจแบบรวมศูนย์ ..กระจุกไว้ที่เดียว
(แต่นั่นก็ยังไม่ใช่ประเด็น ..
)
หลังจากจอดรถ หน้าบ้านเพื่อนที่เป้นลานกว้าง ประแป้งมีร่มอันกระจิ๋วเดียว..
ไอ้เราก็ไม่อยากจะเปียก ..ว่าจะให้เพื่อนเอาร่มคันใหญ่มารับที่รถสักหน่อย
เลยโทรเข้าไปมันก็ไม่รับ ...กำ ทำอะไรอยุ่เนี่ย?? เลยตัดสินใจสตาร์ทรถแล้วกระดึ๊บๆ
ไปจอดให้เข้าใกล้ ที่ที่มีหลังคาพอที่เราจะวิ่งฝ่าไปกับร่มอันจิ๋วของเราได้
มิชชั่นคอมพลีท//แต่ฝนก้ยังคงตกหนักอยู่
พอเดินผ่านหัวมุมเท่านั้นแหละ ..โอ้โห ว่าแล้วทำไมไม่รับสาย
เพื่อนประแป้ง ยืนตากฝน..แบกท่อสูบน้ำ โกยขยะโกยขี้โคลนดำๆในท่อ
ในขณะที่น้ำท่วม กำลังจะปริ่มๆพร้อมที่จะทะลักเข้าไปในบ้าน คนเช่า
ก็จะเข้าไปช่วยหยิบจับส่งอะไรบ้างแต่ เพื่อนบอกว่าไม่ต้องเดี๋ยวเลอะ
ก็เลยได้แต่ยืนกางร่มหลบอยู่ใต้หลังคาบ้านเช่า มองดูเพื่อนทำนู้นทำนี่
เพื่อนประแป้งยืนดูสังเกตระดับน้ำ กับไอ้เครื่องที่สูบน้ำที่เอาใส่ไปท่ออ่ะนะ ไม่รู้เรียกว่าอะไร
มันเอาจุ่มไปในท่อ แล้วต่อท่อสูบน้ำออกไปทางหลังบ้าน
..มันก็เดินตรวจถามตรวจดูแต่ละห้อง ถามลูกบ้านว่า
น้ำท่วมไหม น้ำซึมเข้าไปรึเปล่า ??...
แล้ว "น้ำที่ค้างท่อรอการระบายของท่านผู้ว่า" ..ก็ค่อยๆลดลงไปอย่างรวดเร็ว
จากบริเวณหน้าห้องเช่า อ่ะนะฮะ ..
จริงๆถ้าเพื่อนของประแป้งไม่เอาใจใส่ ..จะปล่อยให้ลูกบ้านมาวิดน้ำออกจากห้องเอาเอง
ก็ได้นะ ..ใครจะว่าได้ ..น้ำค้างท่อ น้ำท่วม น้ำรอการระบาย มันสุดวิสัย
มนุษย์เอาชนะธรรมชาติได้ที่ไหน ..ว่าป่ะ
แต่คุณค่าของคนและช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกันนี่แหละฮะ
ที่สำคัญต่อการมีชีวิตอยู่และสู้ต่อไป ...
หากวันนี้ คุณได้ทำให้เห็นว่าลงมือทำสุดความสามารถแล้ว
ไม่ใช่สร้างภาพ ...เสียงบ่นด่า ก็ไม่สามารถทำอะไรเราได้หรอก จริงมะ...
กลับกันถ้าคุณไม่ทำอะไรเลย
คุณก็ต้องเอาเวลามานั่งแก้ตัว..
ว่าไอ้นั่นมันไม่ดี ไอ้นี่มันพัง ..ตรงนั้นไม่ได้รับผิดชอบ
หรือย้อนด่าว่า ไอ้คนที่ด่าเป้นพวกคู่แข่งการเมือง บลาๆ
ก็ไม่มีอะไรฮะ ..
มาเล่าสู่กันฟัง...ถึงความประทับใจในการเอาใส่ใจ
ลูกบ้านของเพื่อนประแป้ง
แค่นั้นแหละฮะ
มาเล่าความประทับใจ เหตุฝนตกน้ำท่วม..เมื่อวานฮะ ((กระทู้คุยกันเล่นๆ))
ระหว่างขับรถไปก็เห็นเมฆครึ้ม ..ก็ยิ้มในใจ ..ดีนะไม่ได้ล้างรถมา
ขับไปสักระยะนึง โอ้โหว ..ฝนตกตกแบบ มองไม่เห็นทาง (นึกในใจ..วันนี้คงไม่ได้ถ่ายรูปละ)
บางคันเปิดไฟฉุกเฉิน ขับรถก็ต้องระวังข้างทาง
เพราะมีผู้ใช้มอเตอร์ไซด์หลบฝนตามใต้สะพาน
ถนนบางช่วงนี่แทบช๊อค!!
นี่เราต้องเอารถคันจิ๋วฝ่าไปรึนี่ เพราะน้ำท่วมสูงมาก
ต้องเล็งดีๆ ขับกระดึ๊บไต่ขอบริมถนน ง๊อกแง๊กแล้วก็ไปถึงจุดหมายปลายทางคือบ้านเพื่อน
(แต่ที่เล่ามายังไม่ใช่ประเด็น
หลังจอดรถหน้าบ้านเพื่อน
...ที่ครอบครัวบ้านเพื่อนของประแป้งอ่ะนะ ..ประกอบธุรกิจบ้านเช่าคนจนๆ
เป็นห้องเล็กๆ สำหรับผู้มีรายได้น้อย ตรงนี้ประแป้งก็ประทับใจนะ จริงๆถ้า
เพื่อนประแป้งจะทำห้องดีๆ ให้คนชั้นกลางอยู่ก็ได้นะ วิวสวยอยู่ บรรยากาศดี
(*ขอสงวนไม่บอกโลเกชั่นนะฮะ) ..คนที่มาเช่าก็มีพ่อค้าลูกชิ้น โตเกียว ก๊วยเตี๊ยวรถถีบ
คนขับแท๊กซี่ ตุ๊กๆ
...คนชั้นรากหญ้าทั้งนั้นแหละฮะ ..ถ้าเราจะนึกถึงว่าจะหาห้องพักในเมืองหลวงสักที่
ราคาถูก แค่คิดก็ลำบากละฮะ ... การที่มีคนทำห้องเช่าราคาถูก ก็ถือว่าเป็นความโชคดีของชาวรากหญ้า
ที่เข้ามากินใน กทม. เมืองหลวงของประเทศที่พัฒนาเศรษฐกิจแบบรวมศูนย์ ..กระจุกไว้ที่เดียว
(แต่นั่นก็ยังไม่ใช่ประเด็น ..
หลังจากจอดรถ หน้าบ้านเพื่อนที่เป้นลานกว้าง ประแป้งมีร่มอันกระจิ๋วเดียว..
ไอ้เราก็ไม่อยากจะเปียก ..ว่าจะให้เพื่อนเอาร่มคันใหญ่มารับที่รถสักหน่อย
เลยโทรเข้าไปมันก็ไม่รับ ...กำ ทำอะไรอยุ่เนี่ย?? เลยตัดสินใจสตาร์ทรถแล้วกระดึ๊บๆ
ไปจอดให้เข้าใกล้ ที่ที่มีหลังคาพอที่เราจะวิ่งฝ่าไปกับร่มอันจิ๋วของเราได้
มิชชั่นคอมพลีท//แต่ฝนก้ยังคงตกหนักอยู่
พอเดินผ่านหัวมุมเท่านั้นแหละ ..โอ้โห ว่าแล้วทำไมไม่รับสาย
เพื่อนประแป้ง ยืนตากฝน..แบกท่อสูบน้ำ โกยขยะโกยขี้โคลนดำๆในท่อ
ในขณะที่น้ำท่วม กำลังจะปริ่มๆพร้อมที่จะทะลักเข้าไปในบ้าน คนเช่า
ก็จะเข้าไปช่วยหยิบจับส่งอะไรบ้างแต่ เพื่อนบอกว่าไม่ต้องเดี๋ยวเลอะ
ก็เลยได้แต่ยืนกางร่มหลบอยู่ใต้หลังคาบ้านเช่า มองดูเพื่อนทำนู้นทำนี่
เพื่อนประแป้งยืนดูสังเกตระดับน้ำ กับไอ้เครื่องที่สูบน้ำที่เอาใส่ไปท่ออ่ะนะ ไม่รู้เรียกว่าอะไร
มันเอาจุ่มไปในท่อ แล้วต่อท่อสูบน้ำออกไปทางหลังบ้าน
..มันก็เดินตรวจถามตรวจดูแต่ละห้อง ถามลูกบ้านว่า
น้ำท่วมไหม น้ำซึมเข้าไปรึเปล่า ??...
แล้ว "น้ำที่ค้างท่อรอการระบายของท่านผู้ว่า" ..ก็ค่อยๆลดลงไปอย่างรวดเร็ว
จากบริเวณหน้าห้องเช่า อ่ะนะฮะ ..
จริงๆถ้าเพื่อนของประแป้งไม่เอาใจใส่ ..จะปล่อยให้ลูกบ้านมาวิดน้ำออกจากห้องเอาเอง
ก็ได้นะ ..ใครจะว่าได้ ..น้ำค้างท่อ น้ำท่วม น้ำรอการระบาย มันสุดวิสัย
มนุษย์เอาชนะธรรมชาติได้ที่ไหน ..ว่าป่ะ
แต่คุณค่าของคนและช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกันนี่แหละฮะ
ที่สำคัญต่อการมีชีวิตอยู่และสู้ต่อไป ...
หากวันนี้ คุณได้ทำให้เห็นว่าลงมือทำสุดความสามารถแล้ว
ไม่ใช่สร้างภาพ ...เสียงบ่นด่า ก็ไม่สามารถทำอะไรเราได้หรอก จริงมะ...
กลับกันถ้าคุณไม่ทำอะไรเลย
คุณก็ต้องเอาเวลามานั่งแก้ตัว..
ว่าไอ้นั่นมันไม่ดี ไอ้นี่มันพัง ..ตรงนั้นไม่ได้รับผิดชอบ
หรือย้อนด่าว่า ไอ้คนที่ด่าเป้นพวกคู่แข่งการเมือง บลาๆ
ก็ไม่มีอะไรฮะ ..
มาเล่าสู่กันฟัง...ถึงความประทับใจในการเอาใส่ใจ
ลูกบ้านของเพื่อนประแป้ง
แค่นั้นแหละฮะ