คนที่เราอยากเริ่มใหม่ด้วย เคยจีบเราก่อนที่เราจะคบกับแฟน แต่เราไม่เลือกเขา ดันไปเลือกแฟนเก่าที่ตอนนั้นเกิดอยากจะกลับมา แต่สุดท้ายไปไม่รอด พยายามแล้วนะ แต่ยอมรับแล้ว ปลงแล้ว จากกันด้วยดี (ในมุมมองเรานะ ไม่รู้แฟนเก่าเราตอนนี้โอเคไหม ไม่เจอมาสักระยะแล้ว หายไปเลย)
คนที่เราอยากเริ่มใหม่ด้วย ตอนที่เราเลือกกลับมาคบกับแฟนเก่า จำได้ว่าเขา Hurt หายไปเลย คือเขาก็ไปเรียนต่อต่างประเทศแต่เรากลับไทยแล้ว เขาเป็นคนดีมาก ยังทักทาย ยังคุยกัน แต่ไม่ใช่ในเชิงชู้สาวนะคะ คือพี่ชายคนหนึ่งเลย ด้วยสายวิชาชีพ พอเขากลับมาไทย เขามีเหตุให้มาบ้านเราบ่อย พอดียายเราป่วยและเขาเป็นหมอ -_-" ก็ตามประสาคนรู้จัก เขาก็มา ตอนเราคบกับแฟน เขาก็มา แต่ไม่ได้มาเจอเรานะ คือก็ไปหายายเรา (อีกบ้านนึงไม่ได้เจอกัน) เราก็เพิ่งมารู้ตอนเลิกกับแฟนนี่แหละว่า...เขาไปเยี่ยมยายเราบ่อยๆ จนได้ใจ ตายายและญาติคนอื่นๆ...ยายเราบอกว่า ถ้าเขาไม่ยึดติดกับเราจะเชียร์ลูกพี่ลูกน้องคนอื่นให้เขาด้วย เพราะคนมีน้ำใจแบบนี้หายาก...
ตอนนี้รู้สึก...แพ้ความดี จริงๆก็รู้สึกดีดีด้วยมาตั้งนานแล้ว แต่ตอนนั้นทำไมไม่เลือกเขาก็ไม่รู้ ทั้งๆที่เขาดีมาก (ตอนนั้นอยู่ต่างประเทศ เรียนคนละเมือง แต่เป็นคนไทยที่สนิทกัน) อยากจะเริ่มใหม่ แต่ละอาย เราตะขิดตะขวงใจ ส่วนเขาพอรู้ว่าเราเลิกกับแฟน ก็เฉยๆแต่เข้าหาเรามากขึ้น คือไปหายายก็แวะมาหา ตอนเรามีแฟนเขาไม่มาเลย ตอนนี้เขากลับมาอยู่ไทยตลอด เสาร์อาทิตย์มีชวนไปกินขนมบ้าง ซื้อของบ้าง วันก่อนชวนไปกินข้าวกับที่บ้านเขา...
พ่อแม่เรารู้จนทนไม่ได้แล้ว วันก่อนพูดออกมาเลยว่า เราจะเอายังไงกับพี่เขา อย่าไปให้ความหวัง พ่อแม่เราบอกว่าเขาดีมาก (ดีเกินไปสำหรับเรา) คือพ่อแม่เราชอบเขามาก บอกว่าเขามีน้ำใจ ขนาดเราไม่สนใจเขา ไม่เลือกเขา เขายังมาช่วยดูแลยายเลย คือ...เราอยากบอกว่าไม่ได้ให้ความหวัง ก็อยากเริ่มใหม่ แต่มันติดตรงที่เราละอายใจเรื่องในอดีตไง จะหวานก็หวานไม่ค่อยออก แล้วเราก็เอาแต่ใจ (โหมดคุณหนูแหละ) เขาก็งานยุ่ง เราก็งานยุ่ง (นี่ก็รอ deploy ระบบ ไม่ได้นอน T.T)
อีกอย่าง เรายังกลัวๆกล้าๆ 555 ยอมรับล่ะว่าเรารักแฟนเก่ามาก (แต่คงไม่กลับไปคบอีกรอบแล้ว รอบที่แล้วก็ครั้งที่สองล่ะ) เราเลยกลัว...ผิดหวัง พอคุยกับเขา เขาดูแบบผู้ใหญ่มาก พี่เข้าใจ เอาที่เราสบายใจเลย (พอพูดแบบนี้มา ยิ่งไปกันใหญ่) คนๆนี้ทำให้เรารู้สึก เคารพ + เกรงใจ + ไม่กล้าหือใดๆ โดยอัติโนมัติ...ซึ่งแบบเกร็งๆ บอกไม่ถูก...
เราควรเปิดใจ ลองๆคบดูไหมคะ? คือเขาไม่ได้เร่ง (ปากเขาบอกแบบนั้น) แต่พอวาเลนไทน์ที่ผ่านมาชวนไปกินข้าวกับแม่เขา เราแบบ...จะปฏิเสธ ก็ไม่อยากให้เสียน้ำใจ แต่เรายังไม่อยากไป เพราะเรากับเขาก็ยังไม่ใช่แฟน ไปก็เหมือนเปิดตัวกับบ้านเขา มันก็ไม่ดี...สถานะตอนนี้เลยคลุมเคลือ แต่เขาก็เป็นคนในลำดับต้นๆที่เราโทรหา ถ้าไม่นับพ่อแม่กับพี่ชาย...ก็เขานี่แหละ
เฮ้อออออ เอาไงดีคะ? ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ
เลิกกับแฟนมาได้สักพัก อยากจะเริ่มใหม่กับคนใหม่ แต่รู้สึกแปลกๆ เคยมีความรู้สึกแบบนี้ไหม ทำไงดี
คนที่เราอยากเริ่มใหม่ด้วย ตอนที่เราเลือกกลับมาคบกับแฟนเก่า จำได้ว่าเขา Hurt หายไปเลย คือเขาก็ไปเรียนต่อต่างประเทศแต่เรากลับไทยแล้ว เขาเป็นคนดีมาก ยังทักทาย ยังคุยกัน แต่ไม่ใช่ในเชิงชู้สาวนะคะ คือพี่ชายคนหนึ่งเลย ด้วยสายวิชาชีพ พอเขากลับมาไทย เขามีเหตุให้มาบ้านเราบ่อย พอดียายเราป่วยและเขาเป็นหมอ -_-" ก็ตามประสาคนรู้จัก เขาก็มา ตอนเราคบกับแฟน เขาก็มา แต่ไม่ได้มาเจอเรานะ คือก็ไปหายายเรา (อีกบ้านนึงไม่ได้เจอกัน) เราก็เพิ่งมารู้ตอนเลิกกับแฟนนี่แหละว่า...เขาไปเยี่ยมยายเราบ่อยๆ จนได้ใจ ตายายและญาติคนอื่นๆ...ยายเราบอกว่า ถ้าเขาไม่ยึดติดกับเราจะเชียร์ลูกพี่ลูกน้องคนอื่นให้เขาด้วย เพราะคนมีน้ำใจแบบนี้หายาก...
ตอนนี้รู้สึก...แพ้ความดี จริงๆก็รู้สึกดีดีด้วยมาตั้งนานแล้ว แต่ตอนนั้นทำไมไม่เลือกเขาก็ไม่รู้ ทั้งๆที่เขาดีมาก (ตอนนั้นอยู่ต่างประเทศ เรียนคนละเมือง แต่เป็นคนไทยที่สนิทกัน) อยากจะเริ่มใหม่ แต่ละอาย เราตะขิดตะขวงใจ ส่วนเขาพอรู้ว่าเราเลิกกับแฟน ก็เฉยๆแต่เข้าหาเรามากขึ้น คือไปหายายก็แวะมาหา ตอนเรามีแฟนเขาไม่มาเลย ตอนนี้เขากลับมาอยู่ไทยตลอด เสาร์อาทิตย์มีชวนไปกินขนมบ้าง ซื้อของบ้าง วันก่อนชวนไปกินข้าวกับที่บ้านเขา...
พ่อแม่เรารู้จนทนไม่ได้แล้ว วันก่อนพูดออกมาเลยว่า เราจะเอายังไงกับพี่เขา อย่าไปให้ความหวัง พ่อแม่เราบอกว่าเขาดีมาก (ดีเกินไปสำหรับเรา) คือพ่อแม่เราชอบเขามาก บอกว่าเขามีน้ำใจ ขนาดเราไม่สนใจเขา ไม่เลือกเขา เขายังมาช่วยดูแลยายเลย คือ...เราอยากบอกว่าไม่ได้ให้ความหวัง ก็อยากเริ่มใหม่ แต่มันติดตรงที่เราละอายใจเรื่องในอดีตไง จะหวานก็หวานไม่ค่อยออก แล้วเราก็เอาแต่ใจ (โหมดคุณหนูแหละ) เขาก็งานยุ่ง เราก็งานยุ่ง (นี่ก็รอ deploy ระบบ ไม่ได้นอน T.T)
อีกอย่าง เรายังกลัวๆกล้าๆ 555 ยอมรับล่ะว่าเรารักแฟนเก่ามาก (แต่คงไม่กลับไปคบอีกรอบแล้ว รอบที่แล้วก็ครั้งที่สองล่ะ) เราเลยกลัว...ผิดหวัง พอคุยกับเขา เขาดูแบบผู้ใหญ่มาก พี่เข้าใจ เอาที่เราสบายใจเลย (พอพูดแบบนี้มา ยิ่งไปกันใหญ่) คนๆนี้ทำให้เรารู้สึก เคารพ + เกรงใจ + ไม่กล้าหือใดๆ โดยอัติโนมัติ...ซึ่งแบบเกร็งๆ บอกไม่ถูก...
เราควรเปิดใจ ลองๆคบดูไหมคะ? คือเขาไม่ได้เร่ง (ปากเขาบอกแบบนั้น) แต่พอวาเลนไทน์ที่ผ่านมาชวนไปกินข้าวกับแม่เขา เราแบบ...จะปฏิเสธ ก็ไม่อยากให้เสียน้ำใจ แต่เรายังไม่อยากไป เพราะเรากับเขาก็ยังไม่ใช่แฟน ไปก็เหมือนเปิดตัวกับบ้านเขา มันก็ไม่ดี...สถานะตอนนี้เลยคลุมเคลือ แต่เขาก็เป็นคนในลำดับต้นๆที่เราโทรหา ถ้าไม่นับพ่อแม่กับพี่ชาย...ก็เขานี่แหละ
เฮ้อออออ เอาไงดีคะ? ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ