ก่อนอื่นครับ บอกก่อนเลยว่า อันนี้เรื่องจริงล้วนๆและตอนนี้ผมกำลังจะคุยกับเธอหลังจากตั้งกระทู้นี้ครับ
เริ่มที่สมัยม.ต้น ผมอ่ะ ตัวเล็กๆแห้งๆใส่แว่น เป็นหัวหน้าห้องด้วยครับครบสูตรเด็กเรียนเป๊ะ และเธอคนนี้ก็เป็นเด็กที่ค่อนข้างเรียนในห้อง เธอขาวๆหน้าแบบญี่ปุ่นๆ จีนๆ สมัยนั้น(ดูแก่เนอะ...)ด้วยความที่เป็นเด็กเรียน แล้วก็ไม่ประสีประสาเรื่องรักๆนัก โดนพ่อแม่บังคับให้เรียนอ่ะครับ...(นอกเรื่องๆ) คือเราก็ชอบเขาตั้งแต่ม.2 คือเขาน่ารัก และเราก็แกล้งเขาตลอด คือเราปากไวอ่ะครับ แซวเขาตลอด เรียกเขาว่า "ผีจีน" เราเลยออกแนวเหมือนคู่กัดอ่ะครับ(เอ๋...พรอตเรื่องแมร่งการ์ตูนญี่ปุ่นเลยนี่หว่า แต่เชื่อว่าหลายคนเป็นแบบนี้)
แต่คือพอจะจบม.3 เขาบอกว่าจะไปเรียนต่อพานิชย์..แต่ผมอ่ะหรอ พ่อแม่บังคับให้ต่อสายสามัญครับ เข้าวิทย์-คณิตเลยจร้าาา แล้วหลายคนคงบอกว่า แล้วทำไมไม่บอกชอบเขาไปเลยจะได้เป็นแฟนกัน ... เข้าใจป่ะว่าตอนนั้นผมโคตรติ๋มอ่ะ เด็กเรียนมากกกกกและอีกอย่างดูเหมือนเธอจะชอบเพื่อนผมอีกคนอยู่ เราเลยไม่กล้าที่จะบอก ก็เลยห่างกันไป
พอมาม.5 ผมก็ได้เจอเธออีกที่ห้าง (บางคนอาจคิดว่า...แล้วเมิงไม่เคยติดต่อเขาเลยไงเพื่อนม.ต้นกันน่ะน่าจะคุยกันบาง) ตอนนั้นคือเราไม่มีช่องทางติดต่อมากมายไง มีแค่เบอร์บ้าน เราก็ไม่กล้า...ย้ำน่ะ ผมเคยเป็นเด็กติ๋มมมม
แล้วครั้งนั้น เจอเขาที่ห้าง เราก็คุยๆๆกันพอสมควรเพราะผมไปกับเพื่อนๆเลยคุยนานไม่ได้ แต่เธอกำลังกลับบ้าน ช่วงนั้นฮิตมอเตอร์ไซค์กัน ก็เลยขับรถไปส่งเธอที่บ้านพร้อมกับเพื่อนๆครับ เลยรู้บ้านเธอ
แต่แล้วพอส่งเธอที่บ้านเสร็จ เพื่อนผมคนนึงก็พูดขึ้นมาว่า มันชอบเธอคนนี้ อยากรู้จัก ผมก็นิ่งครับ เข้าใจอารมณ์ เด็กแว่นที่จะโดนเพื่อนแย่งของไปป่ะ...อารมณ์นั้นเลย หลังจากนั้นผมก็เลยนิ่งๆไว้ และไม่ได้เจอเธออีกเลย (ส่วนไอ้เพื่อนที่บอกว่าชอบน่ะหรอ...พอจบม.ปลายมันก็มีลูกเลยครับ)
พอรู้ว่าเพื่อนผมไม่ได้ติดต่อกับเธอ ผมก็แอบขับรถไปดูๆมองๆเธอที่บ้านตลอด แต่ก็ไม่เจอสักที แล้วจังหวะที่ผมต้องสอบ o-net เลยเลิกคิดเรื่องนี้ไป แล้วก็เข้ามหาวิทยาลัยที่ต้องอยู่หอ เลยไม่มีโอกาส แต่อยู่หอได้แปปเดียวผมก็ซิ่วมาเรียนแถวบ้านแทน เพราะช่วงนี้เริ่มเป็นตัวของตัวเองแล้ว คือโดนที่บ้านบังคับให้เรียนสถาปัตย์ทั้งๆที่ไม่ชอบ พอเราซิ่วมาเรียนนิเทศ ก็เริ่มมั่นใจมากขึ้น ทำอะไรมากขึ้น แล้วผมก็กลับไปดูเธอแถวบ้าน ครั้งนี้มั่นใจแล้วครับ ไปถามเลย สรุปเธอย้ายบ้านไปแล้ว....แง่ว!!!
และแล้วก็หายกันไป สิริร่วมแล้วหลังจากผมเรียนจบมา 4 ปี...ปต่ถ้ารวมเวลาที่จากสมัยม.ต้นแล้วก็ 14 ปี...จนมาวันนึง มีเพื่อนในรุ่นทำfacebookของรุ่นขึ้นมา ผมก็มีติดต่อกับเพื่อนเก่าตอนม.ต้นบ้างอยู่แล้ว และก็เจอเพื่อนในห้องที่กลุ่มfacebookนี้...ก็เลยคิดว่าตั้งกลุ่มไลน์และfacebookกันในกลุ่มเพื่อนในห้อง...สรุปครับ เพื่อนๆก็ลากๆชวนๆกันเข้ามา จนตอนนี้จะครบห้องแล้ว ซึ่งเธอก็อยู่ในกลุ่มนี้ครับ ผมก็หาวิธีติดต่อ...หาเรื่องคุย เรื่องงาน เรื่องหน้าตาที่เปลี่ยนไ เพราะส่วนใหญ่เพื่อนๆไม่ค่อยมีใครจำเราได้ เปลี่ยนไปเยอะ จนมีอยู่ช่วงนึงเธอโพสรูปคู่ครับ....(โลกแมร่งแทบแตกครับ...แอบเงิบ)
ระหว่างนั้นผมก็ห่างๆบ้าง แต่พอรู้สึกว่าเธอน่าจะเลิกกับคนที่เธอโพสรูปด้วยแล้ว ก็เลยกลับเข้ามารุกหนักเลยครับทีนี่
(เข้าใจหน่อยน่ะว่าคนมันแอบชอบมานานแล้ว...เราไม่ได้ดูเป็นตัวโกงใช่ป่ะ)
คือพอเราเริ่มรุกหนักก็แบบนัดเจอกัน กินข้าว ดูหนัง คุยไลน์ทุกวัน(ปกติไม่ค่อยชอบคุยไลน์ถ้าไม่ใช่เรื่องงาน) แล้วก็ทำอย่างนี้มา 2-3 เดือนแล้วครับ
แต่มาเมื่อวานครับ อยู่ๆเธอก็ไลน์มาบอกว่าจะมาหาแถวที่ทำงานผม จากแยกลาดพร้าวมาบางกะปิ(ปกติผมไปหาเธอตลอด) เราก็มาเจอกัน กินข้าวกัน แล้วผมก็ถ่ายรูปกัน ผมก็บอกเธอว่าแท๊กรูปน่ะ ตอนแรกเธอบอกได้ผมก็โพสสักแปปเธอก็บอกเฮ้ย ไม่ต้องแท๊ก แต่เราก็โพสไปแล้วไง หลังจากนั้นเพื่อนๆก็มาถล่ม รูปคู่นี้ใน facebook ผมเลยครับ บอกว่าคบกันแล้วหรอ นู้นนี่นั่น เธอก็มาบอกว่า ไปกันใหญ่แล้ว และพอผมกลับมาถึงบ้านก็ไลน์ไปหาเธอ เธอก็บอกขอบใจน่ะวันนี้ที่ไปส่งแล้วก็เงียบๆดูเธอเครียดๆ เราก็ไม่ค่อยอยากเซ้าซี้อะไร
พอกินข้าวเสร็จ เราก็ขับรถไปส่งที่หอพักเธอ แล้วกลับมาบ้าน เธอก็บอกว่าช่วงนี้เซ็งๆ เราก็ถามว่า "เป็นอะไร ซีเรียสเรื่องรูปที่ลงหรอ"
เธอบอกว่า "ไม่มีอะไร อย่าคิดมาก วันนี้แค่เซ็งๆ)
ผมก็เลยถามกลับไปว่า "เป็นอะไร เล่ามาได้"
เธอบอกกลับมาว่า "แค่รู้สึกว่าชีวิตมนุษย์เกิดมาช่างไร้ค่า เอาเปรียบพวกสัตว์ที่ไม่เคยทำร้ายมนุษย์เลย แล้วก็เรื่องการใช้ชีวิตคู่ ผู้ชายชอบเจ้าชู้อะไรแบบนี้ กลัวการมีชีวิตคู่"
เราเลยแบบ...เอาแล้วไง คือเขายังคบกับแฟนอยู่ป่าวว่ะ แล้วที่ผ่านมาคือ..ยังไงอ่ะ
และผมก็บอกไปว่า "อย่าคิดมากคนดีๆมีตั้งเยอะ"
เธอบอก "มันไม่มีอะดิ ที่คิดว่าดีแล้วแต่ก็กลับทำร้ายเราได้"
ผมเลยนิ่งๆไปครับ
และวันนี้เราก็คุยกันตามปกติ แต่เข้าใจผมป่ะ ว่าผมก็กังวลไง คือผมไม่เคยคิดที่จะแย่งใคร หรือเป็นมือที่สาม เลยอยากให้มันชัดเจน ตอนนี้เลยว่าจะถามเธอไปแล้วครับ ว่าสรุปแล้วเธอมีใครอยู่หรือเปล่า แล้วรู้ไหมว่าที่เราทำมันคืออะไร เด๋วมารอลุ้นกันน่ะครับ
(ตอนนี้โคตรตื่นเต้นอ่ะ...ขออภัยน่ะครับ ถ้ามันมีคำว่าเราบ้าง ผมบ้าง คือไม่ค่อยคุ้นชิน 555)
แอบชอบเพื่อนคนนึงมา 14 ปีแต่เราห่างหายกันมานาน พอกลับมาเจอกันก็คุยกัน...วันนี้จะบอกความรู้สึกเธอ...ผล???
เริ่มที่สมัยม.ต้น ผมอ่ะ ตัวเล็กๆแห้งๆใส่แว่น เป็นหัวหน้าห้องด้วยครับครบสูตรเด็กเรียนเป๊ะ และเธอคนนี้ก็เป็นเด็กที่ค่อนข้างเรียนในห้อง เธอขาวๆหน้าแบบญี่ปุ่นๆ จีนๆ สมัยนั้น(ดูแก่เนอะ...)ด้วยความที่เป็นเด็กเรียน แล้วก็ไม่ประสีประสาเรื่องรักๆนัก โดนพ่อแม่บังคับให้เรียนอ่ะครับ...(นอกเรื่องๆ) คือเราก็ชอบเขาตั้งแต่ม.2 คือเขาน่ารัก และเราก็แกล้งเขาตลอด คือเราปากไวอ่ะครับ แซวเขาตลอด เรียกเขาว่า "ผีจีน" เราเลยออกแนวเหมือนคู่กัดอ่ะครับ(เอ๋...พรอตเรื่องแมร่งการ์ตูนญี่ปุ่นเลยนี่หว่า แต่เชื่อว่าหลายคนเป็นแบบนี้)
แต่คือพอจะจบม.3 เขาบอกว่าจะไปเรียนต่อพานิชย์..แต่ผมอ่ะหรอ พ่อแม่บังคับให้ต่อสายสามัญครับ เข้าวิทย์-คณิตเลยจร้าาา แล้วหลายคนคงบอกว่า แล้วทำไมไม่บอกชอบเขาไปเลยจะได้เป็นแฟนกัน ... เข้าใจป่ะว่าตอนนั้นผมโคตรติ๋มอ่ะ เด็กเรียนมากกกกกและอีกอย่างดูเหมือนเธอจะชอบเพื่อนผมอีกคนอยู่ เราเลยไม่กล้าที่จะบอก ก็เลยห่างกันไป
พอมาม.5 ผมก็ได้เจอเธออีกที่ห้าง (บางคนอาจคิดว่า...แล้วเมิงไม่เคยติดต่อเขาเลยไงเพื่อนม.ต้นกันน่ะน่าจะคุยกันบาง) ตอนนั้นคือเราไม่มีช่องทางติดต่อมากมายไง มีแค่เบอร์บ้าน เราก็ไม่กล้า...ย้ำน่ะ ผมเคยเป็นเด็กติ๋มมมม
แล้วครั้งนั้น เจอเขาที่ห้าง เราก็คุยๆๆกันพอสมควรเพราะผมไปกับเพื่อนๆเลยคุยนานไม่ได้ แต่เธอกำลังกลับบ้าน ช่วงนั้นฮิตมอเตอร์ไซค์กัน ก็เลยขับรถไปส่งเธอที่บ้านพร้อมกับเพื่อนๆครับ เลยรู้บ้านเธอ
แต่แล้วพอส่งเธอที่บ้านเสร็จ เพื่อนผมคนนึงก็พูดขึ้นมาว่า มันชอบเธอคนนี้ อยากรู้จัก ผมก็นิ่งครับ เข้าใจอารมณ์ เด็กแว่นที่จะโดนเพื่อนแย่งของไปป่ะ...อารมณ์นั้นเลย หลังจากนั้นผมก็เลยนิ่งๆไว้ และไม่ได้เจอเธออีกเลย (ส่วนไอ้เพื่อนที่บอกว่าชอบน่ะหรอ...พอจบม.ปลายมันก็มีลูกเลยครับ)
พอรู้ว่าเพื่อนผมไม่ได้ติดต่อกับเธอ ผมก็แอบขับรถไปดูๆมองๆเธอที่บ้านตลอด แต่ก็ไม่เจอสักที แล้วจังหวะที่ผมต้องสอบ o-net เลยเลิกคิดเรื่องนี้ไป แล้วก็เข้ามหาวิทยาลัยที่ต้องอยู่หอ เลยไม่มีโอกาส แต่อยู่หอได้แปปเดียวผมก็ซิ่วมาเรียนแถวบ้านแทน เพราะช่วงนี้เริ่มเป็นตัวของตัวเองแล้ว คือโดนที่บ้านบังคับให้เรียนสถาปัตย์ทั้งๆที่ไม่ชอบ พอเราซิ่วมาเรียนนิเทศ ก็เริ่มมั่นใจมากขึ้น ทำอะไรมากขึ้น แล้วผมก็กลับไปดูเธอแถวบ้าน ครั้งนี้มั่นใจแล้วครับ ไปถามเลย สรุปเธอย้ายบ้านไปแล้ว....แง่ว!!!
และแล้วก็หายกันไป สิริร่วมแล้วหลังจากผมเรียนจบมา 4 ปี...ปต่ถ้ารวมเวลาที่จากสมัยม.ต้นแล้วก็ 14 ปี...จนมาวันนึง มีเพื่อนในรุ่นทำfacebookของรุ่นขึ้นมา ผมก็มีติดต่อกับเพื่อนเก่าตอนม.ต้นบ้างอยู่แล้ว และก็เจอเพื่อนในห้องที่กลุ่มfacebookนี้...ก็เลยคิดว่าตั้งกลุ่มไลน์และfacebookกันในกลุ่มเพื่อนในห้อง...สรุปครับ เพื่อนๆก็ลากๆชวนๆกันเข้ามา จนตอนนี้จะครบห้องแล้ว ซึ่งเธอก็อยู่ในกลุ่มนี้ครับ ผมก็หาวิธีติดต่อ...หาเรื่องคุย เรื่องงาน เรื่องหน้าตาที่เปลี่ยนไ เพราะส่วนใหญ่เพื่อนๆไม่ค่อยมีใครจำเราได้ เปลี่ยนไปเยอะ จนมีอยู่ช่วงนึงเธอโพสรูปคู่ครับ....(โลกแมร่งแทบแตกครับ...แอบเงิบ)
ระหว่างนั้นผมก็ห่างๆบ้าง แต่พอรู้สึกว่าเธอน่าจะเลิกกับคนที่เธอโพสรูปด้วยแล้ว ก็เลยกลับเข้ามารุกหนักเลยครับทีนี่
(เข้าใจหน่อยน่ะว่าคนมันแอบชอบมานานแล้ว...เราไม่ได้ดูเป็นตัวโกงใช่ป่ะ)
คือพอเราเริ่มรุกหนักก็แบบนัดเจอกัน กินข้าว ดูหนัง คุยไลน์ทุกวัน(ปกติไม่ค่อยชอบคุยไลน์ถ้าไม่ใช่เรื่องงาน) แล้วก็ทำอย่างนี้มา 2-3 เดือนแล้วครับ
แต่มาเมื่อวานครับ อยู่ๆเธอก็ไลน์มาบอกว่าจะมาหาแถวที่ทำงานผม จากแยกลาดพร้าวมาบางกะปิ(ปกติผมไปหาเธอตลอด) เราก็มาเจอกัน กินข้าวกัน แล้วผมก็ถ่ายรูปกัน ผมก็บอกเธอว่าแท๊กรูปน่ะ ตอนแรกเธอบอกได้ผมก็โพสสักแปปเธอก็บอกเฮ้ย ไม่ต้องแท๊ก แต่เราก็โพสไปแล้วไง หลังจากนั้นเพื่อนๆก็มาถล่ม รูปคู่นี้ใน facebook ผมเลยครับ บอกว่าคบกันแล้วหรอ นู้นนี่นั่น เธอก็มาบอกว่า ไปกันใหญ่แล้ว และพอผมกลับมาถึงบ้านก็ไลน์ไปหาเธอ เธอก็บอกขอบใจน่ะวันนี้ที่ไปส่งแล้วก็เงียบๆดูเธอเครียดๆ เราก็ไม่ค่อยอยากเซ้าซี้อะไร
พอกินข้าวเสร็จ เราก็ขับรถไปส่งที่หอพักเธอ แล้วกลับมาบ้าน เธอก็บอกว่าช่วงนี้เซ็งๆ เราก็ถามว่า "เป็นอะไร ซีเรียสเรื่องรูปที่ลงหรอ"
เธอบอกว่า "ไม่มีอะไร อย่าคิดมาก วันนี้แค่เซ็งๆ)
ผมก็เลยถามกลับไปว่า "เป็นอะไร เล่ามาได้"
เธอบอกกลับมาว่า "แค่รู้สึกว่าชีวิตมนุษย์เกิดมาช่างไร้ค่า เอาเปรียบพวกสัตว์ที่ไม่เคยทำร้ายมนุษย์เลย แล้วก็เรื่องการใช้ชีวิตคู่ ผู้ชายชอบเจ้าชู้อะไรแบบนี้ กลัวการมีชีวิตคู่"
เราเลยแบบ...เอาแล้วไง คือเขายังคบกับแฟนอยู่ป่าวว่ะ แล้วที่ผ่านมาคือ..ยังไงอ่ะ
และผมก็บอกไปว่า "อย่าคิดมากคนดีๆมีตั้งเยอะ"
เธอบอก "มันไม่มีอะดิ ที่คิดว่าดีแล้วแต่ก็กลับทำร้ายเราได้"
ผมเลยนิ่งๆไปครับ
และวันนี้เราก็คุยกันตามปกติ แต่เข้าใจผมป่ะ ว่าผมก็กังวลไง คือผมไม่เคยคิดที่จะแย่งใคร หรือเป็นมือที่สาม เลยอยากให้มันชัดเจน ตอนนี้เลยว่าจะถามเธอไปแล้วครับ ว่าสรุปแล้วเธอมีใครอยู่หรือเปล่า แล้วรู้ไหมว่าที่เราทำมันคืออะไร เด๋วมารอลุ้นกันน่ะครับ
(ตอนนี้โคตรตื่นเต้นอ่ะ...ขออภัยน่ะครับ ถ้ามันมีคำว่าเราบ้าง ผมบ้าง คือไม่ค่อยคุ้นชิน 555)