ขอระบายและขอความคิดเห็นหน่อยค่ะ

ฉันคบกับแฟนมาจะ5ปีแล้ว เรารักกันมากแฟนตามใจทุกอย่าง ไม่เคยมีเรื่องนอกใจเลย ไม่วอกแวกตรงไปตรงมา ช่วยเหลือยามเราลำบากตลอด เราอยุ่คนละภาคคนละจังหวัด แต่เรามาเจอกันอยุ่ด้วยกัน ตลอดเวลามีความสุขมากเลย ไปไหนมาไหนใครๆชอบทักว่า พี่น้องกันหรือเปล่าหน้าคล้ายกัน ฉันดีใจมากคงคิดว่าเนื้อคุ่กันแน่ๆเลย วันหนึ่งทุกอย่างก้เปลี่ยน การงานเปลี่ยนต้องห่างไกลกัน แต่วันหุยดก้กลับไปเจอกันได้ แต่ด้วยที่คบกันนานฉัน งี่เง่า นิสัยเสียมาตลอด ฉันเอาแต่ใจเวลาเค้าทำงานช้านโทไปถ้าไม่รับก็โทจิก เวลามีเรื่องเครียดฉันก้จะไปหาเรื่องเค้าพอเค้าโกรธไม่อยากคุยกับฉันฉันก้ไปโวยวายหาเรื่อง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนเค้าสะสมแล้วเกิดความเบื่อหน่ายและรำคาญ ล่าสุดทะเลาะกันเรื่องเดิมๆที่ช้านขุดมาหาเรื่อง ช้านลืมเข้าใจความรู้สึดเค้า่ว่าเค้าทำงาน เหนื่อย แต่ช้านเอาแต่ใจเกินไป จนทะเลาะกันรุนแรงแล้วเค้าก้ตัดสินใจ ขอเลิกโดยถาวร (เค้าขอเลิกมา2ครั้งแล้ว แต่เพราะฉันไปง้อไปขอโอกาสเค้าเลยให้โอกาสมาตลอด)แต่ครั้งนี้ดุเหมือนจะหมดหวังจิงๆเค้าเย็นชามากเหมือนคนรู้จักคุยกัน หน้านิ่งๆเย็นชา ช้านขอร้องเค้าแค่ไหน เค้าก็บอกว่าไม่มีวีนเปลี่ยนใจเค้าได้อีก จะยื้อไปทำไม คนที่เจ็บคือฉันไม่ใช่เค้า เพราะใจเค้าตอนนี้มันตายด้านหมดแล้ว ช้านเสียใจมาก ตอนนั้นได้สติแต่มันก้สายไป แต่ช้านก็พยายามส่งข้อความไปหาทุกวัน ขอโอกาสทุกวัน จนเค้าตอบกลับมาว่า "อยุ่เงียบๆสัก3เดือนแล้วเราค่อยมาคุยกัน" ฉันก้ดีใจนะแต่ใจก้สงสัยว่าเค้าพูดเพราะอยากให้เราดีใจและเข็มแข้งหรือ หรือพุดลอยไปเพื่อให้ต่างคนต่างทำใจ หรือว่าเวลา3เดือน อาจจะคืนดีหรือยังไง ฉันเครียดมากเลย ใจหนึ่งก็มีหวัง ใจหนึ่งก็กลัว ขอคสามคิดเห้นหน่อยนะค่ะ ว่าโอกาสที่เราจะคืนดีกันมีอีกไหม