ใจจริงก็ไม่ได้อยากจะยุ่งเรื่องของครอบครัวใคร แต่มันก็เหลืออด ชะนีก็อี๋คันซ่ะขนาด ไม่สนว่าตัวผู้มันจะมีลูกมีเมียแล้ว เคยด่าไปแล้วนางก็ไม่ได้แค่โลกสักเท่าไหร่ ก็ไม่ได้แปลกใจเลยเพราะบ้านนางไม่มีวัฒนธรรม ไม่มีศาสนา อย่างที่เป็นข่าวในบ้านเราก็มีเยอะ แต่ไม่น่าเชื่อว่านางจะออกลายตอนจบ ไหนๆก็ไหนๆแล้วขอเล่าวีรกรรมนางหน่อย มาถึงบ้านเราครั้งแรกเรียบร้อยอย่างกับผ้าพับไว้ แต่พอไม่ถึงสองเดือนนางก็เริ่มจะเก็บอาการไว้ไม่ค่อยอยู่ นางปลื้มกระทาชายนายน้อยคนหนึ่งซึ่งเป็นลูกศิษย์นางเอง เที่ยวป้อผู้ชายตามสันดานหรือสัญชาตญาณอันนี้ก็ไม่รู้ แต่เด็กน้อยคนนั้นไม่เล่นด้วยไง นางก็เลยแห้ว- ยังไม่หยุด หลังจากเหยื่อวัยละอ่อนหลุดจากปากไป นางก็เบนเข็มมาที่เหยื่อวัยล่ะอ่อนอีกคน ดีกรีหลานแม่ค้าส้มตำ ขาวหน้าตาดี แม่เสือสาวน้ำลายหกติ่งๆ หลังเลิกเรียนทุกวันนางต้องไปซื้อส้มตำ ลาบหมู ชวนข้าพเจ้ากับเพื่อนอีกสองสามคนไปกินกันเกือบทุกวัน แอบคิดในใจนางก็ร้ายไม่ใช่ย่อย จนตัวเราเกิดความรู้สึกรังเกียจแต่ความเป็นเพื่อนมันค้ำคออยู่ ก็เลยได้แต่บอกเด็กน้อยว่า แม่เสือสาวจ้องจะตะครุบเหยื่ออยู่น่ะระวัง ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือเปล่าน่ะ เพราะอีกสองสามเดือนต่อมาหลังจากที่ได้ส่งสารไป ฝ่ายเด็กน้อยถึงกลับย้ายบ้านกันเลยทีเดียว แต่เรื่องยังไม่จบน่ะครับ ความคันมันไม่เข้าใครออกใคร นางเสือสาวก็เริ่มออกหาเหยื่อต่อ หลังจากผิดหวังกับเนื้ออ่อนๆที่คิดว่าเคี้ยวง่าย แต่มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด นางก็เริ่มมามองคนที่อายุไรเรี่ยกัน โดยเหยื่อคนต่อมาคือครูหนุ่มหน้าตาดีที่สุดในโรงเรียน เพิ่งจะมาทำงานที่เดียวกับนาง แต่คราวนี้นางมีประสบการณ์ ก็เริ่มที่จะรู้จักอ่อยเหยื่อ แต่เดชะบุญครูผู้ชายเค้าไม่ได้สนใจเรื่องพันนี้ ครูหนุ่มจบใหม่ไฟแรง แก่คิดแต่เรื่องสอนนักเรียนเท่านั้นไม่ได้สนใจนาง งานนี้ก็เลยแห้วอีก ขณะนี้แม่เสือสาวหิวเต็มที่พอดีนางได้มีโอกาสรู้จักกับตำรวจนายหนึ่งได้ไม่ได้ถึงขั้นสนิทชิดเชื้อมาก ตำรวจวางตัวดีมาก จนนางทำอะไรไม่ได้ นางก็ได้แต่แอบชอบฝ่ายเดียว แล้วก็มาบ่นให้พวกเราฟังว่านางคันมากอยู่เป็นเดือน แต่แล้วนางก็เจอเหยื่อรายใหม่ ซึ่งรายนี้จริงๆแล้วก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกล เป็นคนที่อยู่นอกสายตานางมาโดยตลอด เพราะอะไร ชายหนุ่มคนนี้มีเมียและลูกแล้ว แต่ตอนแรกๆเมียเค้าอยู่กับผัวเค้าด้วยไงนางก็เลยไม่สนใจ แต่...มีแต่น่ะครับ พอดีคุณเมียที่แสนน่ารักและก็เป็นเพื่อนกับผมด้วย เค้าได้งานซึ่งจะต้องทำให้คู่ผัวตัวเมียต้องแยกทางกันไปทำงานกันคนละจังหวัด จึงทำให้ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ก็เลยเข้าทางนางเสือสาว ที่หลังจากผิดหวังไม่ได้โซ้ยหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ ไม่มีตัวเลือกแล้วไง หันมากินคนใกล้ตัว แรกเริ่มเดิมที่ไอ้เราก็ไม่ได้สักเกตุสักเท่าไหร่ เพราะคิดว่านางคงจะไม่เอาผู้ชายคนนี้ แต่เริ่มมีพฤติกรรมแปลกๆระหว่างสองคนนี้ให้ได้เห็นอยู่บ่อย ตามสัญชาตญาณของผม มีหรือจะปล่อยให้ค้างคาใจก็เลยเริ่มจับตาดูทุกฝีก้าวเลยก็ว่าได้ จนเริ่มมั่นใจกว่า 80% ว่านางเสือสาวจะ-ผู้ชายคนนี้แน่ๆ และก็ดูว่าผู้ชายนั้นก็เล่นด้วย สันดารผู้ชายก็รู้อยู่ว่าไกลหูไกลตาเมียเมื่อไหร่มันต้องออกนอกลู่นอกทางอยู่แล้ว แต่ด้วยผมไม่มีหลักฐานที่จะผูกมัดไง จะจับโจรมันต้องมีหลักฐานใช่ป่ะ แต่เหมือนฟ้าเป็นใจ วันนั้นคือนางอยากให้เช็คโทรศัพท์นางให้หน่อย ได้จังหวะก็เลยแอบเปิด line ของนางอ่าน โอ้วแม่เจ้าหลักฐานชั้นพรีเมียม นั่งอ่านทุกบรรทัดเลย และก็แอบถ่ายรูปไว้หน่อยเก็บไว้เป็นหลักฐาน หลังจากได้หลักฐานมาแล้วก็ปล่อยให้เวลาผ่านไปสักอาทิตย์ หลักฐานมันร้อนต้องรอให้เย็นก่อนเพราะถ้าคุยตอนนั้นเลยมันจะทำให้ผมดูไม่ดีไป

เรื่องของเค้า ทนเก็บอาการอยู่อาทิตย์ พอได้เวลาไม่พูดพร่ำทำเพลง กระหน่ำยิงเลยครับ ประโยคที่พูดในวันนั้น ใช้คำว่าอีแทนนางเสือสาว ทีคือผู้ชายน่ะ "อีกูไม่ได้โง่น่ะ และก็ไม่ได้ตาบอดด้วย เรื่องระหว่างกับที กูดูรู้ว่าพวกทำอะไรกัน หยุดพฤติกรรมต่ำๆเสียน่ะ กูขอร้อง เมียไอ้ทีก็เพื่อนสนิทกู ก็เพื่อนกู กูอยูตรงกลางมันอึดอัด นิสัยกูก็น่าจะรู้ว่ากูไม่ชอบอะไรที่มันผิดๆ และก็จะ ปะ ฉะ ดะ ทันที แต่เรื่องของสองคนกูก็ไม่ได้อยากจะเข้ามายุ่งเกี่ยว (แต่

เรื่องของเค้าไปแล้ว พูดให้ตัวเองดูดีไว้ก่อน) ต่อเลยน่ะ หยุดเถอะ(อี

) นางเสือสาวก็บอกว่าจะหยุด ขอย้ำว่านางบอกว่าจะหยุด แต่...มีแต่อีกแล้ว นางไม่หยุดนะจ๊ะ กลับกลายเป็นว่านางกึ่งๆแกรนโอเพ่นเลยจร้า คือไม่ต้องหลบกินแอบกิน เพราะนางถือว่ามีคนรู้แล้ว นางไม่แคร์สื่อ อีกอย่างนางก็จะกลับประเทศนางแล้ว นางคงคิดว่าชั่งมัน ส่วนเราก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แค่เตือนนางเสือสาว ส่วนเพื่อนที่เป็นเมียของผู้ชาย คือไม่อยากให้เพื่อนเสียใจ และครอบครัวต้องแตก สงสารเด็กน้อย ก็ได้แต่รอเวลาให้อีกระหลี่กลับประเทศมันไป แล้วเรื่องทุกอย่างก็จะกลับมาเป็นปกติ เล่ามาตั้งเยอะเชียว ได้ระบายออกมาแล้วค่อยยังชั่ว ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันน่ะครับ ก็ระวังคนข้างๆคุณด้วย หมั่นดูแลใส่ใจคนข้างๆ อย่าได้ให้ความเชื่อใจไว้ใจ เพราะถ้าไม่ใส่ใจตอนนี้จะไม่เหลือใครให้เราใส่ใจอีกต่อไป
ไม่ใช่หน้าที่