ไม่เข้าใจ ทำไมมักจะโดนคนอื่นเกลียด

ทั้งๆที่เราก็ดีกับเค้า เราเรียนช้า ทำให้ต้องดร็อปไปเรียนกับรุ่นน้องปีนึง แล้วมีงานปฎิบัติอย่างนึงที่อ.ให้เราทำ ซึ่งเทคนิกนี้เค้าเรียนกันตอนเราดร็อป เราก็ไปขอให้รุ่นน้องคนนึงที่เราคิดว่าน่าจะพึ่งพาได้ให้ช่วยสอนเราทำงานนี้หน่อย ปรากฎเธอหน้างอเลย จนอ.ต้องไปบอกให้เพื่อนสนิทของรุ่นน้องคนนี้สอนเรา(จำใจช่วย) เรารู้นะว่ามันเป็นการรบกวนมากจริงๆ เพราะงานจะทำส่งอาจารย์ก็ไม่ทัน แต่พูดกันดีๆก็ได้ ไม่เห็นต้องตีหน้างอใส่กันเลย เหมือนเธอมองเราเป็นตัวถ่วงยังไงยังงั้น วันอาทิตย์ เธอเข้ามาที่ช็อปเอาของไปให้เพื่อนเธอที่กำลังสอนเราทำงานอยู่ ตัวเพื่อนเองก็คงเหนื่อย เลยไปอ้อนเธอ"แก ช่วยกุสอนพี่เค้าหน่อยดิ" เธอตอบ "เมิงก็สอนไปดิ กรูจะกลับไปทำงาน" แล้วเธอก็เดินออกไปเฉยเลย...  คือได้ยินแล้วเราทำได้แค่ยืนอึ้ง ... .... เฮ้ย มันพูดแบบ ไม่เกรงใจรุ่นพี่เลย คิดแล้วก็ได้แต่เสียใจ

ทั้งๆที่ตอนแรกก็ยังดูเหมือนจะคุยกันดีๆอยู่ คือถ้าเป็นเรา มีคนมาขอให้ช่วยนี่เราจะช่วยเค้าโดยไม่ข้อแม้เลย ถึงแม้จะทำให้งานเราเสร็จรึไม่ก็เถอะ แต่นี่เวลาตัวเองเดือดร้อน พึ่งใครไม่ได้เลย ขนาดรุ่นน้องยังไม่เกรงใจ