ประเด็นคือ จขกทเป็นนักเรียนศิลปะที่ต้องเข้าไปทำงานในคณะเวลากลางคืนเกือบทุกวัน
ซึ่งกว่าจะทำงานเสร็จในแต่ละครั้งเนี่ย ก็กินเวลาไปถึงตี3ตี4
ครั้นจะนอนที่คณะเลยมันก็ไม่สบายตัวเพราะที่คณะนี่เรื่อง(ผี)เยอะพอตัวด้วยประวัติอันเก่าแก่
ในระยะทางที่เดินกลับหอ จะต้องผ่านวิศวะก่อน ก่อนจะกระโดดรั้วไปถนนเส้นหลัก
ซึ่งตอนที่เดินอยู่ในถาปัตย์แดนสนธยาน่าพิศวงเหมือนไซเลนฮิลล์อันมืดมิดก็ยังเป็นปกติอยู่
เดินแหงนมองมะม่วงบ้าง ดูบึงบัวบ้าง ดูลูกตีนเป็ดบ้างก็ไม่มีอะไร
แต่ทันใด ที่เหยียบเข้าเขตวิศวะที่เปิดไฟตามตึกและมีไฟทาง(ที่ถาปัตย์ไม่เคยมี)อันสว่างไสวนั้น
เกิดเสียงเห่าอันดังลั่นกัมปนาทราวฟ้าผ่าฟาดมากลางใจพร้อมกับเสียงฝีเท้าดังกึกก้องราวม้าศึกนั้น
จขกทก็เกิดหวั่นใจว่าคราวนี้ไม่รอดแน่ก็เลยชักกระบี่อิงฟ้าขนาด4ฟุตกว่าๆ(ฟุตเหล็กที่เขาเอาไว้ฟันหัวกันให้เลือดอาบเล่น)พร้อมแกว่งขู่หมาจำนวน10กว่าตัว
จนในที่สุด จขกท ก็ได้ถึงประตูรั้วก็เลยรีบปีนออก รอดชีวิตไปได้1วัน
เช้าวันต่อมาไปกินข้าววิศวะ หมาตัวเดิมๆมันกลับทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
ยังมากระดิกหางส่ายก้นขอขนมจีบกินอยู่เลย
แต่พอตกกลางคืนมันก็ไล่อยู่เหมือนเดิม
จนล่าสุดอาทิตย์ที่แล้ว จขกท ตัดสินใจกลับหอไปอีกประตูนึง
ซึ่งต้องผ่านดงเห็ดยักและตึกม่วงเหลืองด้วยในใจคิดว่า
อย่างน้อยเจอผีรุ่นพี่คณะยังดีกว่าเจอหมา(วันนั้นเอาฟุตเหล็กที่ยาว4ฟุตกว่าไว้ที่คณะ)โดยมีแค่ม้วนกระดาษบรู๊ฟอันบอบบางเป็นอาวุธ
ขณะเดินผ่านดงเห็ดกับศาลที่ย้ายมาจากห้องน้ำในใจก็ตุ๊บๆต่อมๆ แต่ก็ผ่านไปได้
แต่พอผ่านมาปุ๊บก็ได้ยินเสียงเห่าพร้อมกันหมา3ตัววิ่งมาพร้อมกระดิกหาง
ในใจเราก็คิดว่าโอ่ย หมากะดิกหางนั้นไม่กัดกะเลยเรียกพร้อมดีดนิ้วมานี่มา
สักพักตัวสีดำมันก็เริ่มตะกาย เริ่มใช้ฟันขบมือ พอเรายกมือมันก็กัดที่แข้ง
ดีที่เราชักขาออกมาก่อนก็เลยเกิดรอยถากๆมีเลือดซึมนิดๆ
ไอ้เราก็เลยเอาม้วนกะดาษขู่จนลุงยามตื่นหมามันก็เลยวิ่งไปหายาม
เราก็เลยเดินตามยามไปจนถึงประตู
แค่อยากทราบว่า
ถ้าเกิดเหตุการณ์ที่รุนแรงกว่านี้ใครจะเป็นคนรับผิดชอบ
แล้วมหาลัยหรือสถาบันจะมีมาตรการอะไรไหมในเรื่องหมาจรจัดมาอยู่ในมหาลัย
ยอมรับนะว่าตอนกลางวันหมามันน่ารักทำตัวขี้อ้อนก็จริง
เราเอาอาหารไปให้มันก็มี
แต่พอกลางคืนนี่มันจำกันไม่ได่ขนาดนี้เลยหรอ
ไอ้เจ็บตัวไม่เท่าไร เจ็บใจมากกว่า
มีสุนัขจรจัดในมหาลัย ทำยังไงให้อยู่รอดปลอดภัยจากเขี้ยวคมๆ
ซึ่งกว่าจะทำงานเสร็จในแต่ละครั้งเนี่ย ก็กินเวลาไปถึงตี3ตี4
ครั้นจะนอนที่คณะเลยมันก็ไม่สบายตัวเพราะที่คณะนี่เรื่อง(ผี)เยอะพอตัวด้วยประวัติอันเก่าแก่
ในระยะทางที่เดินกลับหอ จะต้องผ่านวิศวะก่อน ก่อนจะกระโดดรั้วไปถนนเส้นหลัก
ซึ่งตอนที่เดินอยู่ในถาปัตย์แดนสนธยาน่าพิศวงเหมือนไซเลนฮิลล์อันมืดมิดก็ยังเป็นปกติอยู่
เดินแหงนมองมะม่วงบ้าง ดูบึงบัวบ้าง ดูลูกตีนเป็ดบ้างก็ไม่มีอะไร
แต่ทันใด ที่เหยียบเข้าเขตวิศวะที่เปิดไฟตามตึกและมีไฟทาง(ที่ถาปัตย์ไม่เคยมี)อันสว่างไสวนั้น
เกิดเสียงเห่าอันดังลั่นกัมปนาทราวฟ้าผ่าฟาดมากลางใจพร้อมกับเสียงฝีเท้าดังกึกก้องราวม้าศึกนั้น
จขกทก็เกิดหวั่นใจว่าคราวนี้ไม่รอดแน่ก็เลยชักกระบี่อิงฟ้าขนาด4ฟุตกว่าๆ(ฟุตเหล็กที่เขาเอาไว้ฟันหัวกันให้เลือดอาบเล่น)พร้อมแกว่งขู่หมาจำนวน10กว่าตัว
จนในที่สุด จขกท ก็ได้ถึงประตูรั้วก็เลยรีบปีนออก รอดชีวิตไปได้1วัน
เช้าวันต่อมาไปกินข้าววิศวะ หมาตัวเดิมๆมันกลับทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
ยังมากระดิกหางส่ายก้นขอขนมจีบกินอยู่เลย
แต่พอตกกลางคืนมันก็ไล่อยู่เหมือนเดิม
จนล่าสุดอาทิตย์ที่แล้ว จขกท ตัดสินใจกลับหอไปอีกประตูนึง
ซึ่งต้องผ่านดงเห็ดยักและตึกม่วงเหลืองด้วยในใจคิดว่า
อย่างน้อยเจอผีรุ่นพี่คณะยังดีกว่าเจอหมา(วันนั้นเอาฟุตเหล็กที่ยาว4ฟุตกว่าไว้ที่คณะ)โดยมีแค่ม้วนกระดาษบรู๊ฟอันบอบบางเป็นอาวุธ
ขณะเดินผ่านดงเห็ดกับศาลที่ย้ายมาจากห้องน้ำในใจก็ตุ๊บๆต่อมๆ แต่ก็ผ่านไปได้
แต่พอผ่านมาปุ๊บก็ได้ยินเสียงเห่าพร้อมกันหมา3ตัววิ่งมาพร้อมกระดิกหาง
ในใจเราก็คิดว่าโอ่ย หมากะดิกหางนั้นไม่กัดกะเลยเรียกพร้อมดีดนิ้วมานี่มา
สักพักตัวสีดำมันก็เริ่มตะกาย เริ่มใช้ฟันขบมือ พอเรายกมือมันก็กัดที่แข้ง
ดีที่เราชักขาออกมาก่อนก็เลยเกิดรอยถากๆมีเลือดซึมนิดๆ
ไอ้เราก็เลยเอาม้วนกะดาษขู่จนลุงยามตื่นหมามันก็เลยวิ่งไปหายาม
เราก็เลยเดินตามยามไปจนถึงประตู
แค่อยากทราบว่า
ถ้าเกิดเหตุการณ์ที่รุนแรงกว่านี้ใครจะเป็นคนรับผิดชอบ
แล้วมหาลัยหรือสถาบันจะมีมาตรการอะไรไหมในเรื่องหมาจรจัดมาอยู่ในมหาลัย
ยอมรับนะว่าตอนกลางวันหมามันน่ารักทำตัวขี้อ้อนก็จริง
เราเอาอาหารไปให้มันก็มี
แต่พอกลางคืนนี่มันจำกันไม่ได่ขนาดนี้เลยหรอ
ไอ้เจ็บตัวไม่เท่าไร เจ็บใจมากกว่า