การไปดูรถแข่งครั้งนี้ถือว่าเป็นการเดินตามความฝันของผมอย่างหนึ่ง เพราะในสมัยเด็กๆ มีนักแข่งที่ผมชื่นชอบอยู่สามสี่คน คือ
๑. Kevin Schwantz เบอร์ ๓๔ เจ้าของลายข้างรถ lucky strike คนนี้เป็นนักแข่งที่ชอบมาก รถก็สวยขับก็ระห่ำ ยิ่งเวลาบู๊แข่งกับไมเคิล ดูฮาน ยิ่งสนุกสุดๆ
๒. ไอร์ตัน เซนน่า คนนี้จริงๆ ไม่ได้ดูแบบติดตามเท่าไหร่รู้แต่ว่าเป็นนักขับเอฟวันระดับตำนาน จำได้ถึงทุกวันนี้ก็เพราะในวันที่เกิดเหตุผมนั่งดูข่าวทางทีวี
๓. Colin mcrae คนนี้ทำให้ชอบซูบารุลายตองห้า คู่แข่งโดยตรงกับอีโวลูชัน ในสมัยๆ ก่อนบางสำนักพิมพ์ยังจับไปทเทียบกับเจ้าก็อตซิล่าก็มี
๔. michael schumacher ไส้กรอกบินจากแดนเยอรมัน คนนี้ก็ชอบมากขับได้สนุกมากๆ แม้ว่าจะเคยได้แชมป์กับเบเนตองแต่ผู้คนมักจะจำเขาได้ในชุดนักแข่งสีแดงกับม้าลำพองมากกว่า

ในสมัยเด็กๆ หลังจากดูรายการแข่งรถผมก็มีความคิดตามประสาเด็กคืออยากนักขับ WRC เพราะสาดโค้งได้อย่างเมามันส์ รองลงมาก็มอเตอร์ไซค์ทางเรียบ เพราะชอบท่าเวลาเข้าโค้งเข่าเลียดๆ ไปกับพื้นตื่นตาตื่นใจดี

และอีกอย่างนึงที่อยากจะทำคือ การไปดูแข่งรถในสนาม อยากไปฟังเสียงรถที่กระหึ่มๆ ....
ซึ่งพอโตขึ้นมาความคิดสมัยเด็กๆ ก็ค่อยๆ เลือนลาง จนคิดว่าตัวผมเองคงไม่มีโอกาสได้ไปดูรายการแข่งรถรายการใหญ่ๆ ในสนามแข่งแล้วล่ะ จนกระทั่งลุงเนสร้างสนามช้างอินเตอร์ฯ ขึ้นมาและพิเศษสุดๆๆ ที่สามารถจัดแข่งรถรายการระดับโลกได้ ว้าววววว .... ช่างเป็นอะไรที่ตื่นเต้นที่สุด ทีนี้พอรู้ดังนั้นเวลาไปดูฟุตบอลผมก็ชำเลืองไปทางสนามแข่งรถทุกครั้งไปตั้งใจไว้ว่าอยากไปเข้าไปชมให้ได้ซักครั้ง จนปีที่แล้วที่มีรายการ Super GT ครั้งนั้นก็อยากไปดูมากๆ แต่ติดตรงที่ไม่มีใครไปด้วย พอมาครั้งนี้กับรายการมอเตอร์ไซค์ระดับโลก ผมเลยไม่ยอมพลาดที่จะไปให้ได้ ....

การไปดูครั้งนี้ผมจองตั๋ว ๕๐๐ บาท กะดูสองวันคือ เสาร์กับอาทิตย์ โดยได้ลางานวันจันทร์เพิ่มอีกวันเพราะตั้งใจจะไปเชียร์บอลต่อตอนเย็นวันอาทิตย์



ในส่วนการของการจัดการแข่งขัน โดยรวมแล้วทำได้ค่อนข้างสมบูรณ์แบบครับ ทั้งในส่วนของ รถรับส่งก็มีให้ตลอดทั้งวันแม้ว่าอาจจะรอบ้างเพราะคนเยอะมาก เรื่องเจ้าหน้าที่สนาม จุดจอดรถต่างๆ ที่สามารถนำรถเข้าไปจอดในสนามได้เลย แต่ที่ผมมองว่าเป็นปัญหามากๆ ที่เจอทั้งสองวันเลยคือ

ห้องสุขาครับ

คนที่นั่งแสตนใหญ่กับแสตนมีหลังคายังพอห้องน้ำให้เข้า แต่คนที่นั่งแสตนใต้ป้ายนั้นไม่มีห้องน้ำให้เข้าเลย จะเข้าแสตนหลักก็ห้ามเข้า ห้องน้ำที่จัดเตรียมเอาไว้ที่เข้าได้คือหน้าสนามแข่งกับไปเข้าหลังแสตนที่มีหลังคา ซึ่งไกลมากกกกกก ถ้าใครท้องเสียผมรับประกันว่าไม่ทันแน่ๆ ส่วนผมก็นั่งกลั้นเอาไว้จนเย็นพอแข่งเสร็จตอนเย็นออกไปเข้าห้องน้ำหน้าสนามแข่งที่จัดเตรียมไว้หลังบูธ ปรากฏว่าน้ำหมดครับ สาวนี้นี่หน้างิ้วคิ้วขมวดบ่นกันอุบเลย

ปัญหาเรื่องห้องน้ำไม่เพียงพอ กับน้ำในห้องน้ำหมดนี้เจอทั้งสองวันที่ไปครับ อยากให้ลุงเนช่วยแก้ไขให้ด้วยนะครับ

ส่วนปัญหาเรื่องอาหารการกินก็ต้องทำใจครับ ใครที่จะไปชมในรายการต่อไป ผมแนะนำให้ห่อข้าวห่อหรือของกินเตรียมเอาเข้าไปเลยครับ สะดวกกว่าออกมาหาข้างนอกแน่ๆ ยกเว้นว่าท่านจะชอบข้าวมันไก่ ไก่ย่าง หอยจ้อ หรืออะไรทำนองนี้ ส่วนน้ำมีขายในงานครับใกล้กับแสตน แต่ก็มีหลายๆ ท่านที่นำกระติกน้ำแข็งเข้ามาด้วยเลย ซึ่งก็สะดวกดีครับ

เรื่องความร้อน อันนี้ต้องทำใจตั้งแต่แรกสำหรับกีฬากลางแจ้งครับ ยังไงก็หนีไม่พ้น ถ้าจะไปก็ควรเตรียมเสื้อแจ็คเก็ต ครีมกันแดด หมวกและร่ม เตรียมไปให้พร้อมดีกว่าครับ เพราะเห้นหลายๆ ท่านต้องออกไปหาซื้อหมวกมาใส่กันก็หลายคน

เรื่องจุดชมในสนาม อันนี้แล้วแต่ความชอบของแต่ละท่านครับ

- แสตนหลัก อันนั้นสูงที่สุดเห็นภาพได้กว้างในทุกๆ มุม สะดวกสบายในเรื่องห้องน้ำ มาพร้อมกับราคาที่แพงกว่า
- แสตนหลังคา เสียงจะก้องหูสะใจท่านที่ชอบเสียงเครื่องยนต์กระหึ่มๆ หรือท่านที่ชอบทางตรงๆ ยาวๆ ความเร็วระดับสามร้อย แสตนนี้มีหลังคากันแดด มีห้องน้ำอยู่ด้านหลัง (ในช่วงย็นน้ำห้องน้ำก็หมดทั้งสองวัน) แต่ถือว่าสะดวกสบายในระดับหนึ่งครับ
- แสตนใต้ป้าย แสตนนี้อยู่ตรงมุมโค้งที่ ๑๒ ตอนนี้ยังไม่มีหลังคา แม้ว่าจะต้องทนแต่แสงแดดแต่ก็คุ้มกับการได้ลุ้นได้เชียร์ ส่วนตัวผมชอบแสตนนี้ที่สุดครับ

การไปชมการแข่งขันในครั้งนี้ของผม ถ้าไม่นับเรื่องปัญหาของห้องน้ำที่ไม่เพียงพอและไม่ทั่วถึงแล้ว ผมอยากจะให้คะแนนเต็มเลยทีเดียว ทุกอย่างทำออกมาได้ยอดเยี่ยมมากๆ ในส่วนของผู้เข้าชมนั้นที่ผมสังเกตดูมีหลากหลายวันตั้งแต่เด็กเล็กๆ วันรุ่น วัยกลางคน วันสูงอายุ จะแต่งตัวสายเดี่ยวกางเกงสั้นหรือแม้กระทั่งใส่ผ้าซิ้น ซึ่งดูแล้วกลมกลืนกันอย่างลงตัว บ่งบอกการตอบรับของประชาชนในจังหวัดบุรีรัมย์และจังหวัดใกล้เคียงได้เป็นอย่างดีครับ ....