สวัสดีค่ะอยากตั้งกระทู้เล่าประสบการณ์สมัยเรียนมัธยมค่ะ ตอนนี้เข้ามหาลัยแล้ววว คิดว่าเหตุผลคือคิดถึงเรื่องที่สอนประสบการณ์และให้บทเรียนแก่เราค่ะ หากมีข้อผิดพลาดประการใดขออภัย ด้วยค่ะ อ๋ออีกอย่างค่ะที่ต้องเป็นคำถามเพราะยังไม่ได้ยืนยัน เศร้ามาก เลยตั้งได้หมวดคำถามค่ะ ขอโทานะคะ
เอ้าเริ่มกันเล้ยยย !!! ก่อนอื่นต้องขอแนะนำตัวก่อนนะคะ เราเป็นเด็กวัยรุ่นทั่วไปที่มีความรัก ชอบ เป็นเรื่องธรรมดาอ่ะค่ะ ปล.ตอนนี้เจ้าของกระทู้จบม.6แล้วนะคะ ขอเล่าประสบการณ์ที่ผ่านๆมาทั้งที่และเลวร้ายทุกๆอย่างในชีวิตค่ะ เริ่มด้วย จขกท.ขึ้นม.4ใหม่ๆ ตอนนั้นใสใสเลยค่ะ แอบชอบรุ่นพี่ม.5>//< ฟังดูน่าลุ้นเนอะ แต่เพราะความรักครั้งนี้แหละค่ะ ทำเอาไม่กล้ายุ่งกับใครเลย T^T เริ่มต้นจากการเข้าม.4 ในร.ร.มัธยมทั่วไปค่ะ เราชอบรุ่นพี่คนนึงพี่เค้าเรียนอยู่ ม.5 ค่ะ เราได้แต่แอบชอบไปวันๆไม่กล้าทำอะไรเลย จนวันนึงได้ปรึกษากับเพื่อนในกลุ่มค่ะ เพื่อนก็ตามประสาผู้หญิงด้วยกัน อยากให้เราสมหวังค่ะ ก็สมหวังจริงค่ะ แต่ไม่เรียกว่าสมหวังหรอกค่ะ แค่บรรลุขั้นของการแอบชอบขั้นที่1 (อะไรประมาณนี้) เพื่อนเราบอกให้ไปไลค์รัวค่ะ ในเฟสบุ้คเค้านะคะ เราไลค์รัวเลย ไลค์ไม่พอ ทักไปบอกฝันดีด้วย ตอนนั้นเพื่อนในกลุ่มไม่มีใครออนค่ะ5555+เลยไม่ได้ขอคำปรึกษาจากใคร ครั้งแรกนะคะ ที่ทักไป
เรา:ฝันดีค้าบพี่....
พี่เค้า:ฝันดีครับน้อง.... ตอนนั้นโห!! อารมณ์แบบ-0- เค้ารู้จักชื่อเราด้วย เอาเว้ยๆ แต่ก็ไม่อยากหยุดแค่คำว่าฝันดีค่ะ เลยปรึกษาเพื่อนซึ่งเพื่อนคนนี้คนละกลุ่มค่ะ แต่สนิทสนมกันพอประมาณ เลยทักไปถามว่าจะตอบไงดี นางบอกให้ชวนคุยค่ะ เราก็อ้าวชวนไงดี ซักพักนางทักไปพี่เค้าไปบอกฝันดี พร้อมกับไลค์รัวค่าา ซักพักเหตุการณ์มันเร็วมากค่ะ5555 พี่เค้าตั้งตัสเพ้อถึงนาง พร้อมชื่อย่อ .... เราก็เห้ยเงิบ อาจเพราะนางหน้าตาดีค่ะ เราเลยทำได้ไง [] นางบอกไม่ได้ทำไรเลยทำเหมือนหมด ตอนนั้นอยากจะหยุดแล้วอ่า T^T. แต่เพราะนางมีแฟนแล้วพี่เค้าเลยตัดใจจากนาง อิอิ เรามีหวังสิคะ จากนั้นเราก็ทักไปช่วงแรกๆค่ะ แค่2ครั้งเท่าน้าน 55555555 เจอที่ ร.ร.ค่ะ ก็เขินอายทั่วไปตามประสาเด็กค่ะ เจอก็ทัก กินข้าวยังพี่ กลุ่มเรากลุ่มใหญ่ค่ะ โห่ดังเล้ยยย อายสิคะ >//< แต่ก็เขินนั่นแหละค่ะ พี่เค้าก็ยิ้มนะคะ หลังจากวันนั้นนางทักเรารัวๆ เลยค่ะ ตั้งเตตัสถึงเราด้วย เอิ่มมมม เราด้วยความที่อะไรๆมันครั้งแรกอ่าค่ะ เลยแบบเอ้าอีพี่นี่จะจริงจังหรือมันแกล้งตูวะ -.- คือมันเป็นอะไรที่เร็วค่ะ ชวนไปโน้นไปนี่ มาเม้าเตตัสเรา ตอนนั้นแบบอึดอัดค่ะ คืออะไรมากไปหลังจากนั้นก็เลยเบาๆลง ก็ยังคุยนะคะด้วยความชอบ คุยกันได้ 1 ปีกว่าๆค่ะ ทำไมเวลาไปไวจังฟ้ะะ เราขึ้นม.5ค่ะ ช่วงนี้จุดพีคเลยค่ะ พีคจนพลิกชีวิตเลย ตอนนั้นมันเหมือนหมดเรื่องคุยอ่ะค่ะ 5555555555 เจอตัวจริงคุยกันน้อยนะ ไม่กล้าอ่ะ กลัวคนมองไม่ดีไรงี้ สุดท้ายก็นางจะจบด้วยแหละนางจะอยู่ปีสุดท้าย คิดว่าคงไม่มีไรเสียหายมั้งนะ ช่วงนั้นตรงกับเทศกาลประจำจังหวัดค่ะ แฮ่มมม พี่แกเคบชวนๆ ตอนนั้นเรียนหนักค่ะ ฮ่าๆ เลยไม่สนใจไรมากมาย พอหมดธุระงานก็มีพอดี ช่วงนั้นดูพี่แกเปลี่ยนๆไปอ่านะ เลยเอาวะเป็นไงเป็นกัน เลยเป็นฝ่ายชวนเองค่ะ ทำทุกทางให้ไปด้วยกัน สุดท้ายได้ไปค่ะ แต่เชื่อไหมคะ กลับมาคิดอีกทีไม่น่าไปเลยค่ะ ตัวจริงกับในจอมันไม่สนุกเลยค่ะ จริงๆนะคะ ตัวจริงคือเดินในงาน เวียนไปเวียนมา งานก็ใหญ่นะแต่เดินก้มหน้าก้มตา เค้าก็ชวนคุยเรื่องเรียนระหว่างทางบลาๆ ความรู้สึกมันไม่ใช่ค่ะ อยากหยุดค่ะ แต่ก็เทใจให้เหมือนกัน เราเริ่มออกห่างนิดนึง พี่เค้าด้วยค่ะจากวันนั้น พอรุ่งเช้าเราพยายามหลบหน้าไม่รู้ทำไมหน่ะสิ เฮ้อออ เพื่อนเราค่ะ 55555 (เพื่อนอีกแล้ววว) พูดแล้วคิดถึงพวกนาง ทำธุระก่อนค่ะเดี๋ยวกลับมาน้ะ
ประสบการณ์รักวัยเรียนมัธยมของเด็กมหาลัย
เอ้าเริ่มกันเล้ยยย !!! ก่อนอื่นต้องขอแนะนำตัวก่อนนะคะ เราเป็นเด็กวัยรุ่นทั่วไปที่มีความรัก ชอบ เป็นเรื่องธรรมดาอ่ะค่ะ ปล.ตอนนี้เจ้าของกระทู้จบม.6แล้วนะคะ ขอเล่าประสบการณ์ที่ผ่านๆมาทั้งที่และเลวร้ายทุกๆอย่างในชีวิตค่ะ เริ่มด้วย จขกท.ขึ้นม.4ใหม่ๆ ตอนนั้นใสใสเลยค่ะ แอบชอบรุ่นพี่ม.5>//< ฟังดูน่าลุ้นเนอะ แต่เพราะความรักครั้งนี้แหละค่ะ ทำเอาไม่กล้ายุ่งกับใครเลย T^T เริ่มต้นจากการเข้าม.4 ในร.ร.มัธยมทั่วไปค่ะ เราชอบรุ่นพี่คนนึงพี่เค้าเรียนอยู่ ม.5 ค่ะ เราได้แต่แอบชอบไปวันๆไม่กล้าทำอะไรเลย จนวันนึงได้ปรึกษากับเพื่อนในกลุ่มค่ะ เพื่อนก็ตามประสาผู้หญิงด้วยกัน อยากให้เราสมหวังค่ะ ก็สมหวังจริงค่ะ แต่ไม่เรียกว่าสมหวังหรอกค่ะ แค่บรรลุขั้นของการแอบชอบขั้นที่1 (อะไรประมาณนี้) เพื่อนเราบอกให้ไปไลค์รัวค่ะ ในเฟสบุ้คเค้านะคะ เราไลค์รัวเลย ไลค์ไม่พอ ทักไปบอกฝันดีด้วย ตอนนั้นเพื่อนในกลุ่มไม่มีใครออนค่ะ5555+เลยไม่ได้ขอคำปรึกษาจากใคร ครั้งแรกนะคะ ที่ทักไป
เรา:ฝันดีค้าบพี่....
พี่เค้า:ฝันดีครับน้อง.... ตอนนั้นโห!! อารมณ์แบบ-0- เค้ารู้จักชื่อเราด้วย เอาเว้ยๆ แต่ก็ไม่อยากหยุดแค่คำว่าฝันดีค่ะ เลยปรึกษาเพื่อนซึ่งเพื่อนคนนี้คนละกลุ่มค่ะ แต่สนิทสนมกันพอประมาณ เลยทักไปถามว่าจะตอบไงดี นางบอกให้ชวนคุยค่ะ เราก็อ้าวชวนไงดี ซักพักนางทักไปพี่เค้าไปบอกฝันดี พร้อมกับไลค์รัวค่าา ซักพักเหตุการณ์มันเร็วมากค่ะ5555 พี่เค้าตั้งตัสเพ้อถึงนาง พร้อมชื่อย่อ .... เราก็เห้ยเงิบ อาจเพราะนางหน้าตาดีค่ะ เราเลยทำได้ไง [] นางบอกไม่ได้ทำไรเลยทำเหมือนหมด ตอนนั้นอยากจะหยุดแล้วอ่า T^T. แต่เพราะนางมีแฟนแล้วพี่เค้าเลยตัดใจจากนาง อิอิ เรามีหวังสิคะ จากนั้นเราก็ทักไปช่วงแรกๆค่ะ แค่2ครั้งเท่าน้าน 55555555 เจอที่ ร.ร.ค่ะ ก็เขินอายทั่วไปตามประสาเด็กค่ะ เจอก็ทัก กินข้าวยังพี่ กลุ่มเรากลุ่มใหญ่ค่ะ โห่ดังเล้ยยย อายสิคะ >//< แต่ก็เขินนั่นแหละค่ะ พี่เค้าก็ยิ้มนะคะ หลังจากวันนั้นนางทักเรารัวๆ เลยค่ะ ตั้งเตตัสถึงเราด้วย เอิ่มมมม เราด้วยความที่อะไรๆมันครั้งแรกอ่าค่ะ เลยแบบเอ้าอีพี่นี่จะจริงจังหรือมันแกล้งตูวะ -.- คือมันเป็นอะไรที่เร็วค่ะ ชวนไปโน้นไปนี่ มาเม้าเตตัสเรา ตอนนั้นแบบอึดอัดค่ะ คืออะไรมากไปหลังจากนั้นก็เลยเบาๆลง ก็ยังคุยนะคะด้วยความชอบ คุยกันได้ 1 ปีกว่าๆค่ะ ทำไมเวลาไปไวจังฟ้ะะ เราขึ้นม.5ค่ะ ช่วงนี้จุดพีคเลยค่ะ พีคจนพลิกชีวิตเลย ตอนนั้นมันเหมือนหมดเรื่องคุยอ่ะค่ะ 5555555555 เจอตัวจริงคุยกันน้อยนะ ไม่กล้าอ่ะ กลัวคนมองไม่ดีไรงี้ สุดท้ายก็นางจะจบด้วยแหละนางจะอยู่ปีสุดท้าย คิดว่าคงไม่มีไรเสียหายมั้งนะ ช่วงนั้นตรงกับเทศกาลประจำจังหวัดค่ะ แฮ่มมม พี่แกเคบชวนๆ ตอนนั้นเรียนหนักค่ะ ฮ่าๆ เลยไม่สนใจไรมากมาย พอหมดธุระงานก็มีพอดี ช่วงนั้นดูพี่แกเปลี่ยนๆไปอ่านะ เลยเอาวะเป็นไงเป็นกัน เลยเป็นฝ่ายชวนเองค่ะ ทำทุกทางให้ไปด้วยกัน สุดท้ายได้ไปค่ะ แต่เชื่อไหมคะ กลับมาคิดอีกทีไม่น่าไปเลยค่ะ ตัวจริงกับในจอมันไม่สนุกเลยค่ะ จริงๆนะคะ ตัวจริงคือเดินในงาน เวียนไปเวียนมา งานก็ใหญ่นะแต่เดินก้มหน้าก้มตา เค้าก็ชวนคุยเรื่องเรียนระหว่างทางบลาๆ ความรู้สึกมันไม่ใช่ค่ะ อยากหยุดค่ะ แต่ก็เทใจให้เหมือนกัน เราเริ่มออกห่างนิดนึง พี่เค้าด้วยค่ะจากวันนั้น พอรุ่งเช้าเราพยายามหลบหน้าไม่รู้ทำไมหน่ะสิ เฮ้อออ เพื่อนเราค่ะ 55555 (เพื่อนอีกแล้ววว) พูดแล้วคิดถึงพวกนาง ทำธุระก่อนค่ะเดี๋ยวกลับมาน้ะ