ทำไงดีค่ะ....พึ่งรู้ว่าเพื่อนสนิทเป็นงูเห่า

สวัสดีค่ะ ทุกคนชาวพันทิพน่ะค่ะ นี้เป็นไอดีใหม่พิ่งสมัคร
ที่อยากสมัครมาเพราะมีเรื่องทุกข์ใจมาก เราจะขอเล่าต่อไปนี้
เผื่อจะเป็นอุทาหรณ์สอนใจใครหลายๆคน แต่สำหรับเรามันคงเป็นบทเรียนราคา(แพง)
แล้วก็อยากขอคำชี้แนะ เราเป็นคนขี้เกรงใจคนค่ะ นิสัยเราร่าเริง สนุกสนาน ตลก ปัญญาอ่อนสะด้วยซ่ำ
เราก็มีเพื่อนอะน่ะ คนนี้ พิ่งเจอเมื่อ ปวส คบกันมาก 2 ปี  ตอนแรกก็ไม่ชอบเขาหรอกค่ะ นิสัยสันดารแย่ปากไว
ไม่ทำงาน เราทำคนเดียวไรงี้ เราก็ช่วยทุกอย่างน่ะ บางทีเพื่อนคนนี้ก็ นิสัยดีค่ะพาเราไปเลี้ยงข้าว (เฉพาะบางที)
เราก็มีเพื่อนหลายคนอยู่หรอกตอนแรก คบเพื่อนสนิทเป็นผู้ชาย แล้วแบบจู่ๆเขาก็เหมือนจะติดสิ่งไม่ดีภายนอก
เลยไม่ค่อยมาเรียน แล้วเพื่อนอีกคนก็ท้อง ต่างคนต่างแยกย้าย จนสถานการ์ณต่างๆทำให้เราได้มาคบกับเพื่อนคนที่เราไม่ชอบหน้า
อยู่ไปเรื่อยๆ ก็เริ่มสนิทกัน อาจจะเป้นเพราะวันเวลา  พอปีหลังๆ  เพื่อนเราคนนี้เขามีแฟน  แบบต้องบอกไว้ก่อนว่าเพือ่นคนนี้เขามีเงินน่ะค่ะ
ซื้อทองใส่ มีเงินโน่นนี้นั้น จนมาเจอแฟนคนนี้แบบเพื่อนเราเขาก็ดีน่ะ เลี้ยงแฟน ทุกอย่างค่ะซื้อเสื้อผ้ามียี้ห้อแต่งรถให้ผู้ชาย
กินอาหารมือเป็นพัน อัพรูปลงเฟสตลอดๆไปเที่ยวโน่นนี้นั้น อวดโน่นนี้นั้น เราก็มองออกแล้วค่ะว่าผู้ชายมันเห็นแกเงินเลยเตือนเขาไป
ด้วยความหวังดี เพราะเพื่อนเราเป็นฝ่ายออกหมดเลยน่ะค่ะ เวลาทะเลาะอะไรกันก็มาอยู่บ้านเราขนข้าวขนของมาจากบ้านผู้ชาย(เพื่อนเราเขาแอบคบแอบอยู่ค่ะทางบ้านเพื่อนเราเขาไม่รู้)ร้องไห้ฝ่ายชายไม่สนใจเลยแบบมิงจะไปไหนก็ไป มีแต่เพื่อนเราอะคะ ตามติดผู้ชายเราแบบเวลาผู้ชายไม่มาง้อก็ไปหาผู้ชายถึงบ้าน ไม่รู้ไปพูดอะไรกัน แล้วก็กลับมาคืนดีต่อ เป็นแบบนี้4-5 รอบได้ เราปวดหัวเลยเจอแบบนี้ ดูยังไงผู้ชายก็หลอกกินชัดๆ
..............................................แต่......................................................................
...............ประเด็นที่เล่ามาทั้งหมดมันก็แค่ชีวิตของผู้หญิงคนนี้ เนื้อหาจริงๆคือเรื่องของเราต่างหาก ............................
มาเข้าชีวิตของเรากันเลยดีกว่า  เราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยค่ะ แต่ทำงานเสาร์กับอาทิตย์ จันทร์ถึง ศุกร์เรียนค่ะ จัดว่าเป็นเด็กเรียนน่ะ
การเรียนตก 3.50+ ทุกเทมอ มีงานเราทำให้เพื่อนทุกอย่าง (ไม่ค่อยอวยตัวเองเลยน่ะคะ อิอิ ) แต่มันเป็นความภาคภูมิใจค่ะ ที่สามารถทำงานหาเงิน
+กับเรื่องเรียน แล้วก็เรื่องเล่นเกม(ส่วนตัวติดเกมมากไม่ยอมออกจากบ้านเลย)ไม่ตก  ก็น่ะหลังๆอะค่ะ เงินเรา มันเริ่มจะหายไป
พัน 2 พัน เงินที่เราได้จากการทำงานน่ะค่ะ จนแบบเราไม่รู้ว่ามันหาไปไหน นึกโทษเพื่อนคนนั้น
คนนี้ แต่ก็หามือใครดมไม่ได้ จนสติแตกนึกว่าสมองเราความจำสั้น จำเรื่องราวว่าใช้เงินไปเท่าไรไม่ได้
จำว่าเรานับเงินไว้เท่าไรไม่ได้ นับแล้วทำไมจำนวนมันต่ำกว่าที่นับครั้งนั้น จนบางทีก็นึกว่าผีบังตาค่ะ อยากจะไปหาหมอกินยาแก้สมองเสื่อม
บอกตามตรงจิตตกมากค่ะ ความรู้สึกแบบนี้มันเป็นหลายครั้งค่ะตอนที่เงินเราหาย เข้าขั้นอยากไปหาหมอเลยค่ะเพราะเราเองจำไม่ได้ว่าเงินใช้
ไปกับอะไร เอาง่ายๆรู้สึกสับสน มากช่วงนั้น เป็นช่วงๆค่ะพาเงินไป วิทลัยก็เงินก็วาปค่ะ นึกว่ากระเป๋าตังกินเงิรตัวเอง สุดๆ ความรู้สึกตอนนั้นคือ
เหมือนคนบ้าเลย ต่อมาเพื่อนสนิทเราเขาก็มาเที่ยวบ้านเรา เหมือนดั่งเคยแฟนมามั้ง มาคนเดียวมั้ง
........................................................................................................................................

แต่วันนั้น เพือนสนิทเรามาคนเดียว เราก็ลุกไปอาบน้ำแบบดั่งเคย ห้องน้ำกับห้องนอนเราอยุ๋ใก้ลๆกันทุกทีเวลาจะไปอาบน้ำเพื่อนเรามักจะบอก
ให้เปิดประตูห้องทิ้งไว้เพราะมันบอกว่ากลัวผี เราก็ทำตามตลอด แต่ครั้งนี้ไม่รู้อะไรทำให้เรารู้สึกแปลกๆร้อนรน ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่าง ในใจนึกถึงเงินขึ้นมา เอาแล้วละ เราก็เลยรีบอาบน้ำเป็นพิเศษค่ะ รีบจัดมาก รวดเร็ว
แต่ตอนเราจะเปิดประตูห้องน้ำ เราก็พยายามเปิดอย่างเสียงเบาที่สุดจนแทบไม่ได้ยิน แล้วก็เดินเข้าห้องอยากใจร้อน
     เมื่อเข้าห้องสิ่งที่เห็นคือเพื่อนสนิทเรา กำลังค้นตู้เสื้อผ้าเราอยู่ ขอบอกไว้ก่อนค่ะว่าตู้เสื้อผ้าเราอยู่ใกล้คอมเลยเอื้อมไปก็ถึง
ใจเรานี้หายเลยค่ะ เหมือนติดสตั้น หัวนี้วิ้งเลย เลยถามมันว่า
   "ทำอะไรอะ"
มันหันมาแบบตกใจแล้วก็ตอบกลับมาว่า
   "อ้อเก็บของ " (โกหกหน้าตาย) สิ่งที่เราเห็นกับสิ่งที่มันพูดมันคนละอย่างกันเลย
แล้วก็หยิบกล่องของของ เราที่ใส่พวกกำไร ต้มหู แล้วก็ชูขึ้นพร้อมบอก
    "นี้ไง"
   ต้องบอกเลยค่ะว่าในตู้นั้น ไม่ใช่มีแค่ยกทรงกางเกงในเรา มันมีเงินที่เราเก็บไว้ด้วยค่ะแต่ครั้งนี้เราเอาไว้ใต้ตระกล้า ปกติจะไว้ข้างบน
ทุกที ที่เก็บเงินเพื่อนเราก็รู้เเละเห็น เรื่องมันเป็นแบบนี้เองสิน่ะ
แต่ตอนนี้เราเลยถึงบางอ้อ เลยค่ะอ่อ เงินกูที่มันวาปหายไป กระเป๋าตังที่มันกินเงิน รึอะไรสารพัดที่ ที่เราคิดเหมือนคนบ้า
สรุปคือเราไม่ได้บ้า  มันหายไปจริงๆ ที่เรานับแต่แรกแล้วถูกแต่ดันโดนขโมย เพราะอีงูเห่าที่อยู่ใกล้ชิดเรา
ตลอดเวลานี้เอง  
   ทำให้เราย้อนกลับมามองคำว่า "ไว้ใจ "และ "เชื่อใจ" เราไม่เคยโดนใครหักหลังทำได้ร้ายแรงขนาคนี้
เราเจ็บปวดมากพูดไม่ออกหน้าชา แต่ก็พยายามใส่หน้ากาก แบบคือเรานึกเลย  แบบเพื่อนเวลามันร้องไห้เราก็กอดมัน
คอยเตือนคอยสอน เฮ้อ  แต่สุดท้ายอินางงูพิษ   อินางงูเห่า มันนี้เองที่คอยเอาเงินเราไป  
ถ้ารวมๆจำนวนเงินก็เกือบหมื่นค่ะ  หลายคนอาจจะมองว่าเล็กน้อยแต่สำหรับเรา ไม่น้อยน่ะค่ะ
เราทำงานหาเงินมาแทบตายวันที่จะหยุดกลับไม่ได้หยุดเหมือนคนอื่นเขา  ต้องมานั่งทำงาน
เงินแต่ละบาทเรานี้โครตเห็นคุณค่าเลยค่ะกว่าจะได้แต่ละร้อยแต่ละพัน โดนอินางงูพิษมันมาจกเงิน
คาบไปแดรกสบาย 5555+
    
     มีอีกเรื่องนึงที่เราจับได้ว่ามันโกหก  เรื่องทองค่ะ เราสังเกตุสร้อย ที่ตอนไปทำงานเห็นเพื่อนเราใส่ประจำ แต่วันนี้
สีมันดูแปลกๆ ไม่สว่าง เหมือนทองแดงเลย  เราเลยทักไปว่า
"เฮ้ย มิงใส่ทองปลอมหรอทำไมสีมันออกทองแดงวะ"
มันตอบกลับเราว่า
"ป่าวกูใส่ทอง ผสม ทองแดง "  เรานี้ยิ้มในใจเลย อิสัส เห็นกูแดรกหญ้าแทนข้าวหรอคะมิง เราก็บอกว่าอ่อ อืม
  แต่งเรื่องโกหกเก่งซิบหาย  หลอกแทงกูข้างหลังมาตลอด ความแค้นนี้มันเจ็บปวดมากค่ะ
แต่มันไม่รู้ตัวหรอกค่ะว่าเรารู้แล้ว   เพื่อนที่เป็นงูเห่าชอบโกหกแบบนี้ทำตัวอวดรวย ใส่ทองปลอมแล้วหลอกว่าตัวเองมีเงิน
ทั้งๆที่ยังมาขโมยเงินเราอยู่เลย (ไม่อยากนึกถึงเงินที่บ้านมันค่ะ) สงสัยจะขโมยไปเลี้ยงผู้ชายหมด  
ทำดีค่ะ ก็อยากจะอวยให้มันคบกันนานๆ ให้ผู้ชายหลอกกินให้หมดตัวไปเลยคะ สะใจเบาๆ หึหึ ไม่แปลกใจค่ะ
ทำไมเพื่อนเราถึงได้ผู้ชายแบบนี้มาเป็นแฟน  เวรกรรมนี้มันวิ่งไวกว่า 5 G สะจริง  
แต่เราก็ยังแค้นน่ะค่ะ เงินของเรา ไม่ใช่ไม่แค้นอยากจะเอาคืน อยากจะทำแบบที่มันทำ
คือเราทำไม่ลง เราไม่ใช่คนแบบนั้น คอยแต่ให้เวรกรรมมาช่วยล้างแค้นให้เราแทน  

........................................................................................
     อยากที่บอกข้างต้นที่เล่ามาทั้งหมดนั้นเหละค่ะ ก็เลยอยากจะขอคำปรึกษา
ตอนนี้เราจบ ปวสแล้ว กำลังจะเทียบโอนเข้ามหาลัย เพื่อนที่เป็นงูเห่า ก็จะตามมาเรียนกับเรา
เราพูดเลย ไม่อยากได้เพื่อนแบบนี้เสียความรู้สึกเสียใจ แล้วที่ทำงานก็ไม่อยากเจอหน้ามันอีกแล้ว
พอเรารู้นิสัยเขาแล้ว เราก็ลาเลยค่ะอย่าได้เจอกันอีกเลยไม่ว่าชาติไหนๆ  เพื่อนช่วยเราทีเราควรจะทำยังไง
อยากให้จากกันไปด้วยดีค่ะ  โดยส่วนตัวที่อโหสิกรรมให้ในสิ่งที่เขาทำ แต่ใจลึกๆเลยคือแค้นมาก ของมากที่สุด
เอาง่ายๆไม่อยากให้ตามมา ช่วยหาวิธีหรือสิ่งที่เราต้องควรทำด้วยน่ะค่ะ
      

...............................................สิ่งที่สุดท้ายขอขอบคุณเพื่อนๆชาวพันทิพ ที่เข้ามาอ่าน และให้คำแนะนำ...........................................
....ก็ขอฝากไว้ว่า เราไม่ควรไว้ใจใคร อย่าไว้ใจจนมากเกินไปเพราะสุดท้ายคนที่ไว้ใจสุดท้ายอาจร้ายที่สุด (เจ๊นำชาได้กล่าวไว้)......................
...................................................................ไงก็พิมพ์อะไรผิดก็ขอโทษด้วยน่ะคะ........................................................................

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่