เคยบ้างมั้ย ? เหนื่อยกะการเรียนบางทีก้อท้อ จนอยากถอยหลังกลับ

สวัสดีค่ะ เราเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏ ธรรมดาๆคนนึง ไม่สวย ไม่รวย ไม่ได้มีดีพร้อมทุกอย่าง
อย่าที่ชาวบ้านชาวเมืองเค้ามีหรอก ครอบครัวเราไม่ถึงกะจนไม่ถึงกะรวย แต่ครอบครัวเรามีภาระหลายอย่าง
ทั้งแม่หาเงินส่งงวดรถทุกๆเดือน 7,245 บ. ค่ากินรายสัปดาห์เราเรียนอีก 1,000 บ. งวดธนาคารอีก 2,200 บ.
ทั้งค่าหอเราอีก 1350 บ.นี่ยังไม่รวมค่ากินค่าใช้ในแต่ละวันของบ้านอีก   รวมแล้วรายจ่ายที่คงตัวคือ 14,945
รวมๆแล้วเดือนนึงๆแม่เราต้องหาตังได้ไม่ต่ำกว่า   [  17,000 ] สำหรับใครบางคนอาจจะมองว่า แค่ 17,000 เอง
ใครๆก้อหาได้ ใช่นั่นมันครอบครัวคนอื่น แต่ครอบครัวเรา มีอาชีพขายผักสดที่ตลาดร้านเล็กๆ หาเช้ากินค่ำทุกวัน
พ่อเรามีหน้าที่ทำผักดอง (ส้มผักของคนอีสาน )ให้แม่ไปขายตลาดเช้า
แม่ต้องตื่นตั้งแต่ ตี 1 ไปขาย กลับมา 6 โมงเช้า แล้วไปขายผักสดที่รับเค้ามาขายอีกที บ่าย 2 แม่แทบไม่มีเวลานอน
พ่อก้อทำไร่ทำสวนยุบ้าน บางครั้งเราไปเรียนเราก้อได้ออกค่าย ไปศึกษาดูงาน รายจ่ายเยอะ
บางทีเราก้ออายจะขอนะ สงสารพ่อกะแม่....เหนื่อยโน๊ะ แต่เราจะสู้ ^______^ เพราะเรารู้พ่อกะแม่เหนื่อยกว่า
คิดไว้ว่า เรียนจบเมื่อไหร่ จะสอบบรรจุครูให้ได้ จะเกบตังทำบ้านให้พ่อ ไม่ให้ใครได้าดูถูกพ่อกะแม่ได้ว่า
บ้านลมพัดแต่ละทีจะปลิวไปกะลม จะซื้อรถมาใช้ขับพาพ่อกะแม่ไปเที่ยว จะทำทุกอย่างให้ท่านสบาย
#ลูกสาวคนนี้ขอสัญญานะคะพ่อจ๋าแม่จ๋า ^________________________^